KELLYNANG magising ako ay mag-isa na lang ako sa kuwarto at medyo maliwanag na. Hindi pa naman ganoon kataas ang sikat ng araw pero ang mahalaga ay tumila na ang ulan. Bumuti na rin ang pakiramdam ko. Hindi magtatagal at makauuwi na rin ako. I miss my bed! I checked the time at alas-sais y medya pa lang ng umaga. Ang aga naman ni Brandon gumising. Pero mabuti na rin ’yon. At least hindi kami nagkaharap first thing in the morning. Kapag naaalala ko ang sinabi niyang gusto raw niyang maging asawa ko ay bigla akong kinakabahan. I feel like I’m having a panic attack kahit hindi naman dapat. He can’t be serious anyway.Nagderetso ako sa banyo dala ang towel at bihisan ko. Kapag maaga akong nagsimula ng paglilinis ngayon, bukas ay kakaunti na lang ang matitira. Hindi ko lang alam kung gustong sulitin ni Brandon ang araw na kinuha niya. Karapatan ng client ’yon kahit wala nang gagawin. Parang on standby ang kagandahan ko kapag ganoon.I showered and prepared to get to work. Dark blue na s
KELLYIT’S been a couple of weeks since we parted. Wala na rin akong narinig mula kay Brandon. Actually, naging maayos naman ang paghihiwalay namin this time. I was there for work and since there was history between us, sinamantala niya ’yon para ayusin ang nangyari noon. But just like any wound that’s not fully healed, kapag binuksan ay may kirot pa rin at kung minsan ay nagdurugo. I listened to him apologize at totoo sa loob ko na pinatawad ko na siya. It was time for me to let go of the past. It’s not that I hate him because hate is a strong word, pero unang karelasyon ko siya at kahit paslit pa kami noon, inisip ko talaga na siya na ang huli. Imagine my disappointment when he thought the worst of me and my family. Funny how fate plays with our lives, dahil fifteen years later, nandito na naman siya at gustong manuyo. “Gusto kong manligaw uli.” Iyon ang sabi niya sa akin. What am I supposed to say? Siyempre, tumanggi ako. Kahit ’yong kaloob-looban ko, gusto nang matunaw.“Ma’am,
KELLYI HAD a haircut and treatment done. Ang sabi ni Teresa sa akin ay mas babagay ang A-line bob. She tried to offer highlights pero tumanggi ako. As much as possible, gusto ko sana ’yong hindi masyadong ime-maintain. Kapag humaba na ang buhok ko ay malayo na rin sa root ang kulay.I was about to pay when a customer walked in. Isang batang babae na nasa edad sampu hanggang dose. Maganda ang bata pero mukhang maldita. Si Tamara ang lumapit sa kaniya at sinabi nitong gusto nito ng gupit na katulad sa akin. Napangiti ako roon dahil bagay naman sa kaniya ang gupit ko.“Kelly?”Nang lumingon ako ay isang matangkad na lalaki ang nakita ko. He looks familiar, pero bakit hindi ko maalala ang pangalan niya? Naging kliyente ko ba siya? Kaklase?“It’s Byron. Byron Lanting. Schoolmates tayo sa Lyceum. Ahead lang ako ng isang taon.”Pilit kong inalala ang unang pagkikita namin sa Lyceum. Was it just one sem? Siya ba ’yong may binalikan na subject kaya naging magkaklase kami?“Binalikan ko ’yong
KELLYANOTHER week passed at naging regular kong ka-text si Byron. This Friday, he mentioned about taking me to the Sailing Grove. It’s a waterfront restaurant about an hour and fifteen minutes from my place. In fairness, kahit may kalayuan, mukhang masarap ang pagkain. Wala akong damit na babagay roon at umikot na ako nang umikot kahapon sa mall. ’Buti na lang at may sale. Pinili ko ang isang jumpsuit na kulay itim. May belt na iyong kasama at may accessories naman ako sa bahay. Meanwhile, Brandon would drop an e-mail once in a while and he would often send me lunch in the office. I sometimes wonder why he won’t call me. Gusto ko siyang tanungin nang deretso kung bakit niya ginagawa ito. I am so confused about him. One minute he would show me interest, and the next thing I know, he’s gone. ’Tapos magpaparamdam uli. And the cycle goes on.Okay naman sana si Byron, may anak nga lang pero wala naman sabit. Mukhang naka-move on na rin naman siya sa yumao niyang asawa. I just . . . I wor
KELLYTINOTOO ni Brandon ang sinabing matutulog siya sa couch ko rito sa office. He was too tall for it pero napagkasya niya ang sarili, nakabaluktot nga lang. Napabuntonghininga ako habang tinititigan siya. Kapag nakapikit, akala mo hindi kayang saktan ang damdamin ko. I rolled my eyes then shook my head. Bakas ang pagod sa guwapo niyang mukha at hindi rin ako nakatiis. Kinuha ko ang mini blanket na nasa drawer ko at saka tumayo para kumutan siya. Medyo malamig ang air-con dito sa office at kahit paano, gusto ko siyang maging komportable habang naghihintay sa akin. Tinungo ko ang pinto para baliktarin ang sign. Kung may inquiries man ay bukas na lang. Hindi rin naman ako magtatagal ngayon sa office at balak kong umuwi na pagkatapos kong magawa ang schedule ng mga tao. Ipinagpatuloy ko ang paggawa ng schedule but my phone kept buzzing. I put it on a silent mode para makatulog si Brandon. Pati yata ang pag-vibrate ay kailangan ko na ring i-turn off. Before I did, tiningnan ko muna a
KELLYMASAKIT alalahanin ang nakaraan. Kahit pala humingi na ng tawad si Brandon, may natitira pa ring kirot dahil ang totoo, higit na may kasalanan ang kaniyang ina. Kung tutuosin, wala naman talagang kasalanan si Brandon noon. He was a kid himself, just like me. Malupit lang talaga ang kaniyang ina sa akin . . . sa pamilya ko. Dahil sa paningin niya, dukha kami. At ang dukhang katulad ko ay walang puwang sa mundo nila. Was it wrong for my young heart to fall for someone like him? Alam kong hindi siya mahirap katulad namin. Alam kong nakaaangat sila sa buhay, pero hindi ko naman akalain na ganoon kayaman ang pamilya ng lalaking minahal ko. They are not only wealthy. They are very wealthy.Kahit yata anong pagsisikap ko ay hindi ako papantay sa yaman nila. At wala naman akong intensiyon na maging kagaya nila. Sino ba ang ayaw ng pera at umalwan sa buhay? Ang sa akin lang, gusto ko lang naman ng simpleng buhay. Iyong hindi na ako mamomroblema sa pambayad ng bills o pagkakasakit ko o n
KELLYWALANG sleepover na magaganap. Ang lagay, e santong paspasan na ba ’to dahil malapit na kaming mawala sa kalendaryo? “Ipagluluto kita sa apartment at sabay tayong magdi-dinner pero hindi ka matutulog doon.” Inirapan ko siya. “Susunduin mo rin ako bukas ng umaga dahil pinaiwanan mo sa akin ang sasakyan ko sa office. Maliwanag?”Hindi naman sa demanding pero ako ang batas. Char!“Okay. I like that. May okra ka?” Humigop siya ng kape habang nakatingin sa akin. Minsan, naiilang na ako sa katitingin niya. Ayaw lubayan ang mukha ko. Feeling ko tuloy, para akong specimen sa ilalim ng microscope. Ang cute ko namang fungi! “Hindi pa rin ako kumakain ng okra. Tsk.” Inirapan ko siya. “Kung gusto mo ng okra, pumunta tayo sa grocery at ibibili kita ng isang kilo. Ulam mo nang isang linggo ’yon. May bagoong sa bahay saka kalamansi.”“Kahit isang linggo pang okra ang ulam ko, basta sa apartment mo ako kakain.” Ngumisi siya sa akin nang nakaloloko. Talagang hindi mapigil sa linyahan niya.Su
KELLYSIMULA nang araw na ’yon hanggang sumapit ang Biyernes ay bantay-sarado ako kay Brandon. Kulang na lang, pati cell phone ko ay kunin niya. I don’t understand myself why I’m letting him. I really don’t.Pero baka rin dahil ayaw ko siyang mawala sa buhay ko. Ulit.I enjoy our daily banters kahit sa aming dalawa ako ang nauunang mapikon. I just have to make him jealous each time para makabawi sa kaniya kahit paano. “It’s Friday. Did you remember to cancel your date?” tanong niya sa akin bandang alas-tres ng hapon. He picks me up at home in the morning, stays with me in the office, and drives me home. Kulang na lang matulog siya sa apartment ko. One time, I asked him if he had nothing better to do than babysit me. Baby naman daw niya ako at tungkulin niya ’yon dahil mahal niya ako. Kaunti na lang, maniniwala na ako sa kaniya. “I already sent him a text message and he called as well. Akala niya na-wrong sent ako.”I really feel bad for Byron. Siguro kung hindi bumalik si Brandon
BRANDON Three months later . . . I WILL never understand why my father had to cheat. If he was no longer happy, bakit hindi na lang niya kinausap si Mommy at nakipaghiwalay nang maayos? Siguro nga ay wala ako sa posisyon para sabihin kung alin ang tama at mali. I just know that I will be a better father to my kids and a better husband to my wife. Ngayong alam ko ang dinanas ni Mommy sa piling ng asawa niya, naiintindihan ko na kung saan siya nanggagaling. She was simply trying to shield me from harm. Sa takot niya, sumobra naman. Idagdag pa na may pangyayari mula sa nakaraan sa pagitan nila ng pamilya ng magulang ni Kelly. “I thought this day would never come,” bulong sa akin ni Kelly habang pinagmamasdan si Mommy kasama ang mga biyenan ko. Narito sila ngayon sa bahay namin ni Kelly. As soon as the doctor gave us the go signal, isinama ko ang aking ina pauwi ng Pilipinas. Gusto kong maiba ang paligid niya. Gusto kong maramdaman niya na hindi siya nag-iisa. Bilang na bilang sa d
BRANDONIT’S been two weeks since the accident, and instead of going home to our condo, my wife and I stayed at my parents’ house. Pangalawang araw namin dito ngayon. Bukod sa walang kasama si Mommy, si Kelly rin ang may gusto nito para maalagaan niya kami nang sabay. Hindi raw dapat iniaasa sa kasambahay o sa nurse ang pag-aalaga sa pamilya kung mayroon namang kapamilya na available—at siya ’yon. “I didn’t expect to find you here.” Nang lumingon ako ay nakita ko ang aking ama na kararating lang. He looked exhausted from his trip. Ako dapat ang magsabi sa kaniya na hindi ko siya inaasahang makita rito. My mother told me that their divorce was finalized a few days ago. Ni hindi ko nakita si Dad sa ospital at ang sabi sa akin ni Ate ay nasa Australia pa ito. “That makes two of us. What brought you here?” tanong ko sa kaniya. Hindi ko alam kung aware si Mommy na darating ang aking ama ngayon. “I just came to pick up a few things. This is still my house, Brandon.” Humila siya ng isan
KELLY“SHE’S my half sister . . . but nevertheless, still a sister. My mother got pregnant pero hindi pinanagutan ng aking ama. My father married someone he loves at hindi ang nanay ko ’yon. I was a product of a one-night stand, believe it or not. Bihira kaming magkita ni Cordelia, pero tuwing dadalawin ako ni Tatay sa birthday ko ay isinasama niya ang kapatid ko. Some people don’t like it. Ayaw nila na may kahati. Pero ang pusong puno ng pagmamahal, kaya niyang tanggapin halos lahat. And I love my sister. She’s nice to me even though I think she’s a brat. Hindi sila mayaman, pero dahil iisa siyang anak ay nagagawa niya ang lahat ng ibigin—including taking your father away from your mother.”Sinabi sa akin ni Nanay ang tungkol kay Cordelia pero katulad niya ay hindi ko alam na may nakatatandang kapatid ito. “Eventually, my mother married someone, mahirap din katulad niya, pero hindi sila nagkaanak at sa kalaunan ay naghiwalay rin. I don’t know where he is now but when my mother died,
KELLYTHE woman just looked at me and left immediately. There were tears in her eyes at kahit hindi ko alam kung ano ang una kong mararamdaman sa kaniya, pinili kong huwag makaramdam ng galit. Labas ako sa nangyari noon.Huminga ako nang malalim at inayos ang expression ng aking mukha. Nang pumasok ako ng silid ay mabilis na pinahid ni Mommy ang luha niya. “Bakit ang tagal mo?!” May angil ang pagtatanong niya. She’s trying to cover up her anger . . . and sadness. I smiled at my mother-in-law. “May pila po kasi sa cafeteria.”Mommy made a face but didn’t comment.“Hindi ko po pala naitanong kung ano’ng gusto n’yong tea. Binili ko na po ’yong tatlong available. Green tea, chamomile, at—”“Green tea na lang. Iyong chamomile, sa ’yo na para makatulog ka.” It’s funny how she’s giving me a cold treatment, and a few seconds later, she would give me words that let me know she cares. And it made of think of how she was before all this mess. Mas mapagmahal ba siya o sadyang ganito na ang uga
KELLYNANG pumasok ako sa silid ni Mommy ay nadatnan ko siyang gising at nanonood ng TV. Her leg and arm is on a cast and I feel bad for her. Kahit pangatlong beses ko pa lang siyang nakikita, I know she’s a proud woman. Siya iyong tipo ng tao na hindi tumatanggap basta-basta ng tulong. “Good evening po,” bati ko sa kaniya.She didn’t bother to look at me but she didn’t send me away so I will take it as a good sign. Naupo ako sa isang silya roon at sumandal. Gusto ko sanang itaas ang binti ko pero nahihiya ako. “If you want to put your feet up, do it,” paangil niyang wika sa akin. Hindi ako tumingin sa kaniya pero ginawa ko ang sinabi niya. Naroon ang concern sa salita niya kapag hindi pinansin ang tono. She was watching some movie that I am not familiar with. Baka naghanap lang siya ng mapanonood para pampalipas ng oras. Nilingon ko siya and that’s when I noticed the remote was too far from her. Kaya pala parang wala siya sa mood kanina pa, hindi mailipat ang channel. I wondered w
KELLY“WHAT are you doing here?”He is Brandon’s ex. At alam kong noong unang makita ko siya sa ospital ay naroon siya dahil tumulong siya sa airlift assistance ni Ate. This time though, she is not needed here.Saglit na gumuhit sa mga mata niya ang pagkagulat at umawang ang mga labi niya. I bet she wasn’t expecting my tone. Iyong tanong ko, normal ’yon. Pero iyong tono ko, that’s me marking my territory. My hunch was right when the thought crossed that she’s still pining over my husband. They were over a long time ago. And she’s pregnant for fuck’s sake. Kapatid pa ni Brandon ang ama ng bata. It’s ridiculous!“I heard about the accident on the news and I—”“He is in the intensive care right now. Visitor’s hours are over. You can leave now,” malamig kong tugon sa kaniya. If she was just a plain friend, bakit ako magagalit na dumalaw siya? May hidden agenda siya at iyon ang hindi ko gusto. I am no saint at hindi ko ugali ang makipag-away lalo na kung tungkol sa lalaki rin lang. But Br
KELLYI COULDN’T feel anything when I heard the news. Naaksidente si Bran at ang mommy niya nang pauwi na sila sa bahay ng huli. It has stopped snowing and the road has been plowed and salted nang sumakay ako ng taxi kanina papunta rito sa ospital. Susunduin sana ako ni Ate pero sinabi kong magta-taxi na lang ako at doon na lang kami magkita. Ayaw ko nang magpabalik-balik pa siya at maaksidente rin. “Kel,” tawag niya sa akin nang matanaw ko siya sa pasilyo. “Ate, kumusta sila?”Niyakap niya ako nang makalapit ako sa kaniya. Halatang galing sa pag-iyak ang mga mata niya. Ako man ay hindi matigil sa pag-iyak kanina at hindi ko na pinansin ang taxi driver na patingin-tingin sa akin. “Mom fractured her arm and leg. But Bran hit his head, may bubog din na tumama sa may tiyan niya. He lost a lot of blood. Hindi kami magka-match ng dugo. I was hoping you’re an O negative. B kami ni Mommy.” She was shaking in fear. “B rin ako, Ate. Pero si Daddy, ka-match siya ni Bran. Natawagan mo na ba
KELLYI DIDN’T have the chance to talk after she answered my question. When Bran came back to the dining room, siyang tayo ni Mommy at pinuntahan si Ate para magpaalam. She took her purse at walang lingon-likod na tinungo ang pinto. I saw her car drove away from the window. Nag-aya nang umuwi si Bran para makapagpahinga na ako. Ate wanted us to stay a little bit longer lalo na at naunang nagpaalam si Mommy pero sinabi ng asawa ko na dadalaw na lang kami uli.Nag-shower ako nang makauwi kami sa bahay at nagpalit ng damit. Suot ko ang T-shirt ni Bran nang sumampa ako sa kama. Automatic ang pagyakap niya sa akin. I noticed he hasn’t changed his clothes. “Hindi ka pa ba magpapalit ng damit?”“I will, in a second.”Narinig ko ang pagbuntonghininga niya. Tahimik lang siyang nakayakap sa akin. Bilang asawa niya, ramdam ko ang bigat na nararamdaman niya ngayong oras na ito. It’s not easy to be around people who doesn’t like being around you. Patunay ako roon kung gaano ka-awkward ang pakira
KELLYTHE day I was dreading came after two weeks. Makahaharap ko na ang biyenan ko at hindi ko alam kung ano’ng sasabihin ko. Hindi naman ako galit sa kaniya sa mga binitiwan niyang salita kay Bran. Knowing what her marriage was like made me sad for her, actually. Kahit ’yong mga pangyayari noong high school kami ni Bran at pananakot niya sa akin ay napatawad ko na rin. She did what she thought was best for her son at the time. “Happy birthday, Ate.” Iniabot ko sa kaniya ang dala naming regalo at nang kunin niya ’yon ay binigyan niya ako ng isang mainit na yakap.“I’m glad you came. Tayo lang naman ang narito. I didn’t invite any friends because we already went out a few days ago. Kaya malaya tayong makakapagkuwentuhan.” She giggled. “I’m going to offer you wine but I don’t think it’s a good idea. Baka magkakaroon na ako ng pamangkin,” tukso niya sa akin. Nahilo kasi ako noong isang araw at si Brandon na overacting, dinala kaagad ako sa doktor. Nag-order ng urinalysis at bloodwork