"What?!" Gulat na gulat si Ica sa mga salita na iyon na lumabas buhat kay Kenji. Mabilis na nangilid ang luha sa kan’yang mga mata at agad siya na napahawak sa kan’yang dibdib. Hindi niya maisip kung saan nagmula ang mga ganito na pananalita ng asawa niya para sa kan’ya. "Kenji, what are you even saying? Of course not. Why would I? This is our child. I would never risk the baby’s life." "Stop acting and stop your drama, Ica." Madidilim ang tingin sa kan’ya ni Kenji at nanggigigil na naman ang boses nito sa kan’ya. "You have already risked the baby's life. You almost killed the baby when you tried to kill yourself. At sa tingin mo ba ay palalampasin ko na lamang iyon na gano’n na lamang? You are stupid to believe that I will just accept your crazy antics." "Kenji!" Ica is getting frustrated, pero kailangan niya pa rin na pigilan ang kan’yang sarili. "I would never do something like that. Ganyan na ba kasama ang tingin mo sa akin? The baby is a product of our love for each other, kaya
""Putang-ina! Pera lang? Pera lang ang katapat niya? Sana sinabi niya sa akin na pera lang ang habol niya, dahil tang-ina, kayang-kaya ko na ibigay sa kan’ya kahit magkano!" sigaw ni Kenji habang patuloy sa pagbabasag ng mga gamit sa condo unit niya. Hindi niya matanggap ang mga sinabi na iyon ni Ica sa kan'ya kaya mabilis siya na umalis sa bahay nila at nagdiretso sa condo unit niya. Ayaw niya na maniwala sa mga sinabi ng asawa niya. Pilit niya na binibigyan ng paliwanag ang lahat ng mga nangyari, pero may malaki na bahagi ng puso niya ang hindi maiwasan na patuloy na naniniwala sa mga sinabi ni Ica. "Kenji, will you stop?! Ano ang balak mo na gawin? Sirain lahat ng gamit dito?" Pag-aawat ni Gray sa kan’yang kaibigan. Tinawagan siya ni Kenji kanina at sinabi na pumunta siya sa condo nito at hindi niya inaasahan ang aabutan na eksena pagkadating niya roon. Nagwawala na ang kaibigan niya at halos sirain na nito ang karamihan sa mga gamit sa unit. And all of this is because of Reiko a
It’s been almost two months, and despite Kenji’s best efforts to find Reiko, he still can’t. Hindi na niya alam kung paano at saan pa hahanapin ang tao na ayaw nang magpakita pa sa kan’ya. Sinubukan niya na kausapin ang kan’yang ina, But every time, she is quick to deny having a hand in all of that. At patuloy rin ang pagpipilit ni Cassandra kay Kenji na tuluyan na lamng na kalimutan si Reiko at ituon na lamang niya ang atensyon niya kay Ica at sa kanilang magiging anak. And ever since that day that Reiko left, Kenji was never the same again. Para na lamang siya na naging robot at tuluyan nang nawalan ng buhay. He doesn't seem to have the drive anymore, and he is merely doing everything as a means of fulfilling his responsibility. He is alive, but he isn't truly living in all its essence. And every single day of his life is a struggle to keep his patience with Ica. Patuloy niya na sinisisi ang asawa niya sa kinahantungan ng relasyon nila ni Reiko. At kahit na ano pa ang gawin ng asaw
"I’m home, Reiko-ko. How’s your day?" Ang malambing na boses ni Arden na kapapasok lamang sa unit nila ang narinig ni Reiko. Mabilis siya na nagtaas ng kan'yang ulo buhat sa kan'yang laptop at malambing na ngumiti sa lalaki. Lumapit sa kan’ya si Arden at masuyo siya na hinalikan sa noo. "Ang aga mo yata na umuwi ngayon?" tanong ni Reiko. "I miss you, that’s why." Sagot naman nito sa kan’ya sabay sa pag-abot sa kan’ya ng ilan mga plastic ng mga pagkain. "Binili ko ang lahat ng paborito mo." Kitang-kita sa mga mata ni Reiko ang kagalakan at mahigpit na yumakap kay Arden. "Thank you," sabi pa niya sabay halik sa pisngi ng nobyo niya. "And I miss you too." "How's your day? Is everything alright?" Tanong pa muli ni Arden kasabay ng paghimas sa pisngi ni Reiko. "Baka nagpagod ka na naman masyado riyan sa pagtatrabaho mo. Anong oras ka ba nakatulog na naman kagabi? You are pushing yourself to your limits again, love." Mabilis na umiling-iling si Reiko. "Ayos lang ako, at hindi mo kailan
"Dada! Dada!" Ang boses na iyon ng kan’yang anak ang bumungad kay Kenji pagkapasok pa lamang niya sa kanilang bahay. Pagod siya mula sa ilan araw na international flight, pero ang makita lamang ang munting anghel niya ay nakakawala ng lahat ng pagod niya. Patakbo na lumapit sa kan’ya ang bata na nakabukas pa ang mga bisig at nagpapakarga na agad sa kan’ya. Ito ang lagi na salubong sa kan'ya ng paslit. Ngiting-ngiti ang bata at humahagikgik pa papalapit sa kan’ya. Binitiwan niya ang kan’yang maleta at lumuhod kasabay sa pagbukas din ng kan’yang mga bisig para sa kan'yang anak. "How’s my baby boy?" tanong pa niya. Mainit na yakap ang sinalubong ng bata sa kan’ya, kasabay sa paghalik nito sa kan’yang pisngi. Niyakap rin niya ng mahigpit pabalik ang anak niya habang hinihimas-himas pa ang likuran nito. "Dada, Kiro is a big boy now. But I still miss you." "Dada is a big boy also. But I also miss you, Kiro." Tumayo siya at binuhat ang anak. "Dada has a lot of gifts for you from my trip."
Tuluyan na rin siya na kinalimutan ng babae na mahal na mahal niya. And after another talk with his father, he agreed to try to stay in his marriage instead. He might not have fixed whatever was left for him and Ica, but he still chose to stay with her and their child in their loveless marriage. Sinubukan niya na maging isang mabuti na asawa kay Ica at ama sa anak nila. His feelings for Ica had faded, but he continued to treat her as a wife, especially after a period of deep soul-searching. Tahasan man niya na sinasabi na wala na siyang pagmamahal sa asawa niya, ay nanatili siya sa sinumpaan nila na kasal at nanatili siya na tapat sa kasal na iyon. Wala na siyang plano pa na muli na magmahal. Tama na ang dalawang beses siya na nasaktan sa dalawang babae na lubusan niya na minahal. But Ica never changed. Ang lahat ng mga pagbabago na sinabi ni Ica sa kanila ay ang mga pangako na napako na lamang. After she gave birth to Kiro, muli siya na bumalik sa dati niya na kinagawian. She only
"Dada, thank you for spending time with me. I like the movie so much." Hindi mapigilan ni Kenji ang mga ngiti na sumilay sa kan'yang labi sa narinig na iyon buhat sa kan’yang anak. His son doesn’t need to say those words to him. It is his responsibility to spend time with him as much as he can. "Why? You don’t need to thank me, Kiro. Dada will always do anything and everything for you. And I am glad that you enjoyed our day out together." "I want to thank you for your time. My classmates and their parents always go out together." Pagkukuwento pa ng anak sa kan’yang ama. At sa narinig na iyon ay nakaramdam na naman bigla ng awa si Kenji para sa kan'yang anak. "Sorry, Kiro. Dada cannot be with you all the time. You know that I need to work, and I can’t be with you every day." Malaking bahagi ni Kenji ang totoo na nakokonsensya sa malimit na kulang na oras na nailalaan niya para sa anak niya. Gustuhin man niya na lagi na makasama ang anak niya ay nahihirapan na rin siya na balansehin p
Napatango na lamang si Kenji sa kahilingan ng anak niya. Wala naman siyang nakikita na mali sa kagustuhan nito na manatili sa bahay ng mga magulang niya. Maaari na naiinip na rin talaga si Kiro sa kanilang bahay na madalas pa ay ang yaya at kasamabahay lamang nila ang nakakasama. "Sure, Kiro. I’ll tell lolo and lola about it." Matapos nila na kumain ay nagtungo sila sa toy store. Gaya ng pangako ni Kenji kay Kiro, ang buong araw na ito ay ilalaan niya para sa kan'yang anak. And it is also during times like this with Kiro that Kenji forgets about his own problems. Kapag kasama niya ang anak niya ay nakakalimutan niya kahit pansamantala ang mga sakit ng kalooban niya. Gabi na sila naka-uwi na mag-ama at kapapasok pa lamang nila ng bahay nila pero ang pagbubunganga na agad ni Ica ang sumalubong sa kanila. "Where have you been? Bakit buong araw kayo na wala rito sa bahay at hindi man lamang nagsabi sa akin?" Tanong ni Ica habang nasa likuran nito ang yaya ni Kiro na aligaga naman at mala
Maraming, maraming salamat po sa lahat ng tumangkilik sa istorya nina Reiko at Kenji. Natapos na po ang kuwento ng pag-iibigan nila at sana po ay nagustuhan ninyo. Sobrang thank you po sa lahat ng patuloy na sumusuporta sa mga stories ko. This means so much to me. Sana po ay suportahan ninyo rin po ang iba ko pa na kuwento sa GN: Completed Stories: The Invisible Love of Billlionaire (Taglish) Married to the Runaway Bride (Taglish) My Back-Up Boyfriend is a Mafia Boss (English) Ongoing Stories: The Rise of the Fallen Ex-Wife (Taglish) Entangled to the Hidden Mafia (Taglish) The Dragster's Mafia Heiress (English) The Runaways' Second Chance Mate (English)
Aligaga siya habang naghihintay ng abiso sa kan'ya. Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman niya sa mga oras na iyon. She had been waiting for this day to come, and now that it is here, she doesn't really know if this is still what she wants. She doesn't really know if there is still something or someone out there for her when she goes out. Tatlong taon mahigit din na nakulong si Ica. Matapos siya na tuluyan na pabayaan ng kan’yang mga magulang at talikuran ng dating asawa niya, natutunan na niya ang mamuhay na mag-isa sa piitan. Hindi na nga niya inisip pa na mabibigyan pa siya ng pagkakataon na makalabas muli buhat sa mundo na ito, pero isang anghel ang dumating at binigyan siya ng isa pa na pagkakataon na ayusin muli ang buhay niya. Mahigit isang linggo na ang nakakaraan nang sadyain siya ni Reiko sa kulungan. That visit was unexpected, but it was something that they both needed to find closure on everything that happened between them. —-- "Ano ang ginagawa mo rito?" Iyon agad
"Dad, do you think she’ll like this?" Nag-aalinlangan na tanong ng anak sa kan’yang ama habang palipat-lipat ang tingin sa dalawang cake na nasa harapan niya. Malalim ang pag-iisip na ginagawa niya kung ano ba ang nararapat niya na piliin. "She will definitely like anything that you choose for her, son." Paninigurado naman ng ama niya sa kan’ya. "Are you sure? I’m not certain if this is her favorite or not." "More than the cake, it is your presence that will clearly matter for her, Kiro." Nakangiti na tugon ni Arden sa kan’yang anak. "Okay, let’s buy this one then." Sabay turo nito sa korteng puso na cake sa staff ng shop na iyon na agad naman na tumugon sa kan’ya at inayos ang order niya. Napapa-iling na lamang si Arden habang binabayaran ang kinuha na cake ng anak niya. Hindi niya alam kung matatawa ba siya o mag-aalala sa nakikita na pagka-aligaga sa kan’yang anak. He is not really sure because he is feeling the exact same way as Kiro is feeling at this exact moment. Pareho
"Hey, you’re in deep thought." Ang boses na iyon ng asawa ko ang nagpaputol sa akin sa pag-aalala ng amin nakaraan at nagpabalik sa akin sa kasalukuyan. Nakangiti siya habang papalapit sa akin, pero ang mga mata niya ay napupuno ng mga katanungan. "What are you thinking? May problema ba? May masakit ba sa'yo?" Hindi ko maiwasan ang mapangiti dahil sa nakikita ko na pag-aalala niya para sa akin. Everything is still as surreal for me as it can be. We may have been married already, but the butterflies in my stomach that she always makes me feel are still indescribable and unfathomable. Kalalaki ko na tao pero hindi ko maiwasan ang pagsirko-sirko ng puso ko sa asawa ko, lalo na kapag nakikita ko ang sobra rin na pagmamahal niya para sa akin. What we have is different from my past relationships. She is way different from all the other women that I’ve come across. And what we have will always be something that I'll treasure. "Pinapakilig mo na naman ako, misis ko. Alam mo naman na hindi
The set-up was going well for both of us. Hindi ko inakala, pero maayos naman ang naging usapan namin ni Reiko kung ano ang mangyayari sa kontrata. At gaya nang sinabi ko kay Reina, iyon din ang sinabi ko sa kan'ya. Ang lahat ng ito ay pagpapanggap lamang. Hindi namin kailangan na maging intimate sa isa't-isa. Wala akong plano na sirain ang relasyon namin ng asawa ko. Ginagawa ko lamang ito para mabawi siya sa pagkahumaling niya sa matalik na kaibigan niya. Matapos ang unang paghaharap namin nina Ica, I knew that I was back in the game. Alam ko na tama ang naging plano na ito ni Gray para muli ko na makuha ang pagmamahal ng asawa ko. Ayaw ni Ica sa kompetisyon, at nakita ko ang pagkabahala niya nang makita niya kami na magkasama ni Reiko sa restawran. And just as we have expected, Ica cannot bear the threats she sees in Reiko, and it is all the more fulfilling to see that in just a matter of days, I know this plan will succeed. And it should be, dahil hindi maaari na tumagal pa ang
I couldn’t keep the smile off my face as I watched the two most important people in my life enjoy our time together. It’s been a month since Reiko and I got married, and being married to her is the most wonderful feeling I have ever felt. I never thought I could still have the chance to find my happy ending in love. I never even believed that there was still somebody out there for me after Ica, but indeed, the right person will come at the right time. Habang pinagmamasdan ko ang mag-ina ko habang nagtatampisaw sila sa tabing-dagat, hindi ko naman mapigilan ang sarili ko na balikan ang aming nakaraan. Ang hindi ko inakala na pagmamahal na mararamdaman ko sa babae na pilosopa na naabutan namin ni Gray sa bahay ni Reina noon ay siya pala na makakasama ko sa habang-buhay ngayon. And who would have thought that I would even end up marrying the woman who got on my nerves the first time I saw her? Totoo nga siguro ang kasabihan na "the more you hate, the more you love", dahil ang pagmamaha
Paulit-ulit ko na sinasabi sa sarili ko, that for months I was already okay. I had been okay with the life that Kiro and I managed to have, or at least that’s what I have thought so and made myself believe. But guess what? I was so wrong to say that. Paulit-ulit ko na binabalikan ang balita na iyon na nasa feed ng social media account ko. Pilit ako na ngumingiti kahit na ang totoo ay durog na durog ang puso ko. Gusto ko na maging lubos na masaya para sa kan’ya, pero hindi ko pa rin magawa hanggang ngayon. Kahit na ano pa ang pagsisinungaling at pagtatago ang gawin ko, hindi maikakaila na hanggang ngayon ay nasasaktan pa rin ako. At mas masakit na malaman na hinding-hindi na talaga siya magiging akin kailanman. Tuluyan na siya na naagaw sa akin ni Kenji Jarvis, at sa balita na iyon, muli na gumuho ang mundo ko. Kenji and Reiko had gotten married. Kahit na noon pa man nang magkapatawaran kami ay alam ko na rito rin hahantong ang lahat sa kanila. Pero sa kabila noon ay hindi pa rin ak
For months, I was already okay. I had been okay with the life that Kiro and I managed to have. Nang umalis kami sa Maynila ay nagpasya ako na magpunta kami na mag-ama sa Canada upang muli na makapagsimula at ayusin ang buhay namin. Mabuti na lamang din at hindi naging mahirap ang paglipat ko sa branch ng kumpanya namin dito sa ibang bansa. And it was as if everything had fallen into place for the first time. But the decision to leave the country was the hardest decision that I had to take. It was necessary for me to leave to be able to start anew with my and Kiro’s lives. Kinailangan ko na umalis at lumayo upang tuluyan ako na makakalimot sa lahat ng mga hindi maganda na nangyari sa amin sa Pilipinas, at para makabangon ako buhat sa lahat ng sakit at mga pagkakamali sa buhay ko. And in my desire to genuinely fix everything before we move on with our lives, a day before we left, nagpasya ako na dalahin si Kiro sa kan’yang ina sa kulungan upang pormal nang makapagpaalam. Hindi man nag
"Are you ready for me, cupcake?" Nang-aakit na tanong sa akin ng asawa ko habang dahan-dahan siya na papunta sa akin sa may kama. "Handa ka na ba, Misis Jarvis, sa magdamagan na mangyayari sa atin ngayon honeymoon natin?" "Paki-ulit mo nga ang sinabi mo." Utos ko sa kan’ya habang pilit na pinipigil ang ngiti na nais na kumawala sa akin. Pinagtaas-baba niya ang kilay niya habang nakakagat-labi pa, tinapunan niya ang kabuuan ko ng malalagkit na tingin saka inulit ang sinabi niya kanina na, "Handa ka na ba sa honeymoon natin? Handa ka na ba na mapuyat at mapagod?" Napasimangot ako habang umiiling-iling pa sa kan'ya, kaya naman nagsalubong ang kilay niya sa akin. "Hindi iyan ang pinapa-ulit ko. Ulitin mo ang sinabi mo kanina, ‘yun isa." Bahagya siya na natigilan sa paglapit, saka na naman na nangunot ang noo niya sa akin. Panandalian siya na nag-isip, then he smiled sweetly at me as he seductively tried to reach me again. "Are you ready for me, Mrs. Jarvis?" And a genuine smile swept