“You couldn't deny the fact that this little boy is Greig’s son.” May diin na saad ni Archie.“Where’s your twin, kiddo? You need to come with me.”Umawang ang labi ni Niccolò at marahan na umiling. Napaatras ang batang lalaki at binalingan si Ahaj.“Dad?”“Come here, Nics.” Tawag ni Alhaj sa bata ngunit hinawakan ni Archie ang braso nito nang subukang tumakbo palapit kay Alhaj.“Let me go!” Nagpumiglas si Niccolò sa hawak ni Archie.“Bitawan mo ang bata, Archie!” Humakbang si Alhaj, ngunit napigilan siya agad ng mga tauhan ng lalaki.“I thought you wanted to see your Mom?” Ani Archie na ang buong atensyon ay na kay Niccolò.“I want to see my Mom but I'm not coming with you! Dad!”Dahil sa pagpupumiglas ni Niccolò, napilitan na si Archie na buhatin ang batang lalaki. Sinenyasan niya rin ang dalawa pang tauhan na hanapin ang kambal ni Niccolò.“Put him down, Garcia!” Nagtagis ang bagang ni Alhaj.Ngunit hindi niya magawang lumapit dahil nakaharang sa kaniyang harap ang dalawang tauhan
“Do you think we still need a DNA test?” Tanong ni Archie kay Greig na tahimik na nakatitig sa mag-iina. Napatulala na lamang siya habang pinagmamasdan ang dalawang bata na nakayakap kay Ysabela. Saglit niyang nilingon si Archie, nakataas ang isa nitong kilay at kuryuso sa kaniyang reaksyon. “Do you think?” “Where’s Alhaj?” Tanong niya. Ngumiti ito, napansin na hindi niya sinagot ang tanong. “We left him in his mansion. Ang bilin mo lang naman ay dalhin ang mga anak ni Ysabela, kaya hindi ko na siya isinama. Naiwan ang ilan nating tauhan para bantayan siya. Ano pa bang gagawin natin sa kaniya?” Parang pinapaso ng baga ang kaniyang dibdib. Namamanhid iyon dahil sa matinding galit, ngunit umuukit ang baga ng pagkamuhi. “Nagkausap na kami ni Ysabela, hindi niya gustong may mangyari kay Alhaj hangga’t hindi pa malinaw sa kaniya ang ilang detalye. Paalisin mo ang mga tauhan mo sa mansyon, hayaan mong malayang makakilos si Alhaj, ngunit pabantayan mo pa rin ng patago. May pakiramdam
“Mom?” Hinawakan ni Athalia ang kaniyang kamay at hinila siya upang mahiga sa kama.“Please, sleep with us.” Saad nito.Humiga siya sa tabi ni Athalia at nilingon si Niccolò na nasa isa pang bed. Malaki naman ang higaan ni Athalia, kasyang-kasya silang tatlo sa isang bed lang pero dahil dalawang bed ang pina-install ni Mr. Ramos ay wala na siyang nagawa.Nakabukod din ang kuwarto ni Athalia at Niccolò. Bali tatlong kuwarto ang nasa loob ng isang hotel room.Masyadong malaki ang hotel room ni Greig na parang isang condo unit na iyon.“Of course, I will sleep here with you.” Aniya.Kanina pa hindi bumabalik si Greig, umalis ito pagkatapos na makatanggap ng tawag nang nasa kusina sila.Medyo pressured din siya dahil sa mga kuryusong tingin ni Niccolò at Athalia.Alam niyang hindi lamang nagtatanong ang dalawa dahil humahanap pa ng tyempo.At dahil patulog na ang dalawa, ngayon ang tyempong iyon.“Mom?” Muli ay mahinang tawag ni Athalia, yumakap ito sa kaniyang tiyan at tila gustong sumik
Sobrang hirap magpigil. Sobrang hirap na pahabain ang kaniyang pasensya kung ang tanging nais niya lamang ay yakapin ito ng mahigpit at muling angkinin ang babae. Ngunit alam niya sa kaniyang sarili na hindi niya iyon pwedeng gawin. Hindi siya nito maalala. Para siyang estranghero na tumutulong lamang upang maprotektahan ito. Kaya mahirap para sa kaniya na kung kailan sobrang vulnerable ang kaniyang nararamdaman ay saka ito maghahamon na sabihin niya ang lahat ng kaniyang lalaman. “Would you believe me, Ysabela?” Ulit niya. Mahirap na kung kailan makahanap na siya ng lakas ng loob na sabihin ang totoo ay saka hindi naman ito maniniwala. Mahirap na kung kailan handa na siyang sabihin ang nakaraan nito ay saka naman siya nito pagdududahan. Gusto niyang kunin muna ang tiwala nito bago niya sabihin ang lahat ng kaniyang alam. Tama si Archie sa parteng hindi niya maaaring biglain si Ysabela na makaalala dahil baka mas maging mahirap lamang ang kondisyon ng isip nito. Ngunit kung hihil
“Sh*t!” Pinunit ni Alhaj ang kaniyang pulo para itali sa dumudugo niyang braso. Sumabit iyon sa lumang bakal malapit sa bukana ng tunnel na kaniyang nilabasan. Hindi niya napansin na may matulis na bakal sa gilid, hindi rin kasi kasya ang buo niyang katawan kaya sasabit talaga ang kaniyang braso sa kaniyang paglabas. “Sh*t!” Nagtagis ang kaniyang bagang nang makita ang dugong tumutulo mula sa sugat hanggang sa kaniyang mga daliri. Paulit-ulit siyang nagmura at tanging pagsuntok na lamang sa lupa ang nagawa. Matinding galit ang namuno sa kaniyang puso, may sumisiksik na awa para sa sarili, at sumisipa rin ang pagkabigo. Maayos niyang trinato si Ysabela. Wala siyang ibang ginawa kung hindi mahalin at paglingkuran ang babae sa loob ng limang taong pagsasama nila. Hindi niya kailanman naisip na darating pa ang araw na ito, dahil buong akala niya, magsasama na silang dalawa hanggang sa huli nilang hininga. “F*ck this life!” Pagod siyang nahiga sa bermuda. Sobrang dilim ng ka
Pagkarating sa tahanan naman ng mga Corleone, ginamot agad ni Alessandra ang kaniyang brasong may sugat.“Uncle Alhaj!” Lumapit si Eracle, ang anak ni Alessandra sa Sicilian na asawa.Ngumiti siya nang magsalubong ang tingin nila ng pitong taong gulang na batang lalaki. Ngiting-ngiti naman si Eracle.“Hi, Eracle.” Bati niya.“Cosa è successo al suo braccio, mamma?” (What happened with his arm, Mom?)Kuryusong tumingin si Eracle sa kaniyang braso nang makitang ginagamot iyon ng ina. Naglaho ang ngiti nito dahil sa pag-aalala.Lumingon saglit si Alessandra sa anak at masuyong ngumiti.“Are you alright Uncle Alhaj?”“I’m fine, Era. There’s nothing to worry about.” Maingat niyang usal.“Perché sei venuto a trovarci solo adesso, zio?” (Why did you only visit now, Uncle?)Kumunot ang noo ni Alhaj, hindi niya naunawaan ang sinabi ni Eracle kaya nilingon niya si Alessandra para humingi ng tulong.Alessandra giggled.“Can you let Uncle Alhaj rest first, Era? He's hurt and it's not good for the
Sarkastiko itong ngumiti at may madilim na emosyon ang naglalaro sa mga mata ni Domingo.“Si Archie Garcia ang lalaking nagpabagsak sa mga Chua at Buenavista, hindi ba? Siya rin ang nasa likod ng pagbagsak ng Rivero’s Shipping Company.”Nabalitaan niya ang nangyari noong pagkakalugmok ng mga Garcia, at ang paghihigante nito sa mga pamilyang nagpahirap sa kanila. Ang mga nabanggit na mga pamilya ay pamilyar sa kaniya, ngunit hindi niya alam ang eksaktong nangyari para bumagsak ang bawat isa sa kanila.“He even wants to acquire the sugarmill in Ilocos del Sur. Naunahan ko lang siya. Ang alam ko, binibili niya maging ang mga lupain at ari-arian ng mga taong may kasalanan sa kaniya. He’s filthy rich. He has a good connection with powerful Mafia in Italy.”Saad ni Domingo na tila kilalang-kilala si Archie. Mukhang maraming alam si Domingo sa buhay ng kaibigan ni Greig.“Marami ang mga tauhan niya. Napasok nila ang mansyon. Tingin ko hindi rin naman ako matutulungan ng mga pulis kung sakali
Mayaman ang mga Corleone sa Sicily. Malaki ang tahanan ni Alessandra. Lagpas sampung kuwarto ang nasa ikalawa at ikatlong palapag. Kumpara sa kanilang mansyon, mas doble ang laki ng mansyon na ito. Kaya siguro kahit na mahirap ang mag-isa, mas pinipili nalang iyon ni Alessandra upang makasigurado na makukuha ni Eracle ang lahat ng pera’t kayamanan ng pamilyang Corleone pagsapit ng legal na edad nito. Pagkatapos niyang magbihis at kumain, muli niyang sinulyapan ang kaniyang cellphone. Hindi siya makakatuloy kaya hihintayin nalang niyang makatanggap ng mensahe galing kay Natasha. Dalawa sila sa problemang ito, kaya magkasama nilang lulutasin ang problema. Alas dos ng madaling araw, gising na gising pa siya at nakatulala sa bintana ng kuwarto at tinatanaw ang malaking buwan sa kalangitan. Nagring ang kaniyang cellphone. Mabilis niyang binalingan iyon ng tingin at nakitang bagong numero iyon. Sinagot niya pa rin, at hinintay na magsalita ang nasa kabilang linya. “Kadarating k
Sa’yo ako.Sa’yo ako.Parang sirang plaka na paulit-ulit na nag-pi-play sa utak ni Ysabela ang mga salitang iyon.Anong sa akin pa rin siya?Imposible.Nagtatagis ang kaniyang bagang sa tuwing nararamdaman na bumibilis ang ritmo ng kaniyang puso kapag naiisip ang sinabi ni Greig.Imposible.No'ng mawala ang kaniyang alaala, naniwala siyang si Alhaj nga ang lalaki sa buhay niya. Hindi niya naisip na kay Greig siya, dahil no’ng mga panahon na iyon hindi niya pa maalala ang lalaki.Isn’t it unfair? That he could just easily say those words to me?Kung sa simula palang akin siya. Bakit… bakit nagpakasal siya kay Natasha?Hindi ba siya nahulog kay Natasha? Hindi ba siya nakaramdam ng kahit na anong espesyal para kay Natasha? Matagal silang nagsama, imposibleng hindi man lang nadevelop ang feelings ni Greig kay Natasha.Maybe he is just making things up?Nakakainis.Nang sumunod na mga araw, madalas na si Greig ang nagdadala ng kaniyang pagkain sa kuwarto. Minsan ay ito pa ang nagluluto ng
Maayos na ang buhay ni Ysabela sa piling niya. Masaya na sila. Tahimik na ang buhay nila. Bakit kailangan pang guluhin ng p*t*ng*n*ng Ramos na ‘yon? Masaya naman sila ni Ysabela. Kuntento na sila kung ano ang meron noon. Si Athalia at Niccolò, anak na niya kung ituring. Minahal niya ng buong puso, at tinuring na kaniya. Wala siyang pagkukulang kay Ysabela. Pinagsilbihan at minahal niya ito higit sa kaniyang makakaya. Ano pa ba ang kulang? Bakit kailangan na magkaganito ang pamilyang iningatan at pinaglaban niya? Hindi niya namalayan na hilom na pala ng luha ang kaniyang mga mata dahil sa emosyong nag-uumalpas sa kaniyang dibdib. Muli siyang nagsalin ng alak sa kaniyang baso at miserableng uminom. T*ng*na mo Greig. Bulong niya sa hangin. Sa oras na makauwi siya ng Pilipinas at magkita sila, sisiguraduhin niyang buburahin niya ito sa mundong ibabaw. Iyon lang ang tanging paraan para masolo niya si Ysabela. Dahil hangga't nabubuhay si Greig Ramos, hindi niya makakamtan ang kapayapa
Nililinis ni Ada ang sugat ni Natasha nang mag-ring ang kaniyang cellphone. Nang makitang international call pa iyon, mabilis niyang sinagot ang tawag.“What happened to your card, Natasha?” Galit na tanong ni Alhaj sa kabilang linya.Kahapon pa niya pina-cut ang kaniyang card, pero ngayon lang siguro napansin ni Alhaj ang bagay na iyon.Humugot siya ng malalim na hininga, pilit kinakalma ang kaniyang sarili.“I have to cut it for awhile, Alhaj. May nag-iimbestiga sa akin at pilit inaalam maski ang mga bagay na pinaglalaanan ko ng pera. I can't let them catch me!”Narinig niyang marahas na nagbuntong-hininga si Alhaj.“So, what would happen to us now, ha? Alam mong hindi ko rin pwedeng gamitin ang cards ko! How do you expect us to live here without money?!”Nagtagis ang bagang ni Natasha. Ang kapal ng mukha ng lalaking ito, pera na nga niya ang ginagasta ay may lakas pa ng loob na sigaw-sigawan siya.Magsasalita na dapat siya nang maunahan siya ni Alhaj.“Babalik ako ng Pilipinas. Isa
Patrick. Kumurap siyang muli. Malaki na rin ang pinagbago ni Patrick, halos hindi na niya makilala. Mas naging matured na itong tingnan. Kapansin-pansin ang well-trimmed beard nito na bumagay lalo sa dirty look ng lalaki. Teka. Hindi ba’t si Archie ang ganoon ang pamormahan noon? Naisip niya si Archie. Mas maayos na itong tingnan ngayon kumpara noong nakaraang limang taon. Mas pormal na si Archie. Tila isang kagalang-galang na tao. Ibinuka niya ang kaniyang bibig, ngunit walang salitang lumalabas. Kaya huminga na lamang siya ng malalim. “Come on, Athy. Kukuha tayo ng tubig.” Ani Patrick na agad na umalis sa kaniyang harap, dala ang kaniyang anak. Ilang minuto lang ay bumalik ito, dala ni Athalia ang baso ng tubig habang buhat-buhat pa rin ni Patrick ang bata. Dahan-dahan ibinaba ni Patrick si Athalia at saka lumapit sa kaniya ang lalaki. May inayos ito sa kaniyang bed, naramdaman niyang umaangat ang parte sa kaniyang ulo hanggang sa kaniyang likod. Ngayon ay tila nakaupo na si
“Ysa.”Mabagal niyang ikinurap ang kaniyang mga mata. Sa kaniyang harap ay ang lalaki sa kaniyang mga panaginip.Greig Rain Ramos. The man I loved.Pagod siyang pumikit, kahit pa naririnig niyang hinihiling ni Greig na manatiling bukas ang kaniyang mga mata.Unti-unting bumalik lahat ng sakit, lahat ng masasakit na alaala kasama si Greig, bumalik lahat sa kaniya. Parang kahapon lang nangyari lahat. Bumukas muli ang sugat na akala niya’y hinilom na ng panahon.Somehow, I felt grateful that I forget him for awhile.Sa ilang taon na hindi niya ito maalala, hindi rin nagparamdam ang sakit sa kaniyang puso. Sa limang taon na pinunan ni Alhaj ang responsabilidad ni Greig, hindi niya naisip na baka nga may iba siyang minahal.Akala niya noon si Alhaj ang tanging lalaki sa kaniyang buhay, kaya kahit may pagdududa siya, umaasa pa rin siyang sana bumalik ang alaala niya para tuluyan nang mawala ang mga pagdududang iyon.Ilang beses na nag-play sa kaniyang isip ang una nilang pagkikita ni Greig.
“Sana magising na si Ysabela… para, para makabalik na kayo ng Pilipinas.” Mahina niyang sabi. Somehow, guilt creeped inside her. Alam niyang may problema rin na naghihintay dito sa Pilipinas kung sakaling bumalik na ang pamilya ni Greig. “Pumunta si Natasha sa bahay.” Bigla’y saad ni Greig. Nagsalubong ang kilay ni Gretchen. “H-huh?” “Pinuntahan ka niya, hindi ba?” Tanong ni Greig. Umawang ang labi ni Gretchen. Hindi niya inaasahan na alam ni Greig na pumunta sa kaniya si Natasha. Napakurap siya ng ilang beses. Paano nalaman ni Greig? “Nagkausap na kayo ni Natasha?” Sambit niya. Umiling si Greig bilang tugon. “Hindi pa. What did she tell you?” Natigilan si Gretchen, parang tumigil din ang tibok ng kaniyang puso. May kung anong nagbabara sa kaniyang lalamunan dahil sa tanong ni Greig. Ito na ba ang tamang panahon para sabihin kay Greig ang kaniyang nalaman? Hindi na siya makakapagsinungaling pa, alam ng kaniyang anak na bumisita si Natasha. Ibigsabihin, may nagbabalita sa la
“Nababaliw na ako, dahil kahit anong pilit kong ayusin ang pagsasama namin ni Greig, ang dami pa rin humahadlang! I just want a happy and complete family. Bakit ang hirap no’n? Bakit ayaw ibigay sa akin?”Maagap niyang pinunasan ang kaniyang luha nang tumulo iyon. Totoong nasasaktan siya at hindi niya iyon itatago kay Gretchen.“I’m also ready to let him go, Mom. I was more than willing to sign the divorce paper if it’s the only way that I'd make him happy. Pero paano ako? Paano ang baby namin? Paano kami ng dinadala ko?”Nilunok niya ang mga hikbi.“What would happen to us in the future? Ano? Kukutyain siya dahil hindi maayos ang pamilyang pinagmulan niya? Ganoon ba? Hindi ba't mas maganda na habang wala pa ay putulin na agad ang hirap na kahaharapin niya?”“Natasha.” Nanghihilakbot si Gretchen sa kaniyang naririnig.Kahit paano, nagdududa siya sa pagdadalang-tao ni Natasha, pero kung totoo man na buntis ito at si Greig ang ama, dadalhin habang buhay ng kaniyang konsensya kung hahaya
Pilit iniinda ni Natasha ang sugat sa kaniyang tagiliran. Mabuti na lamang at hindi gaanong malalim ang sugat, dahil kung hindi, napuruhan na siya.Kinagat niya ang ibabang labi, habang pinagmamasdan siya ni Ada na nag-aayos ng kaniyang sarili.“Are you really going to see his Mom, Nat?” May pag-aalang tanong ni Ada.“What else could I f*ck*ng do, Ada? Maghintay hanggang sa makabalik si Greig kasama si Ysabela at ang anak niya? I wouldn't let that happen without making a scene—ah!”Hinawakan niya ang sugat sa kaniyang tagiliran nang kumirot iyon dahil sa kaniyang pagsigaw. Napapamura na lamang siya dahil sa pagkirot no’n.Kaninang umaga lamang siya nakalabas ng ospital, at hiniling ng doktor na magpahinga siya ng mabuti, pero hindi niya kayang manatili nalang sa bahay habang nagkakagulo ang mundo sa labas.“Alam mong hindi ka gusto ni Gretchen, baka magkasagutan na naman kayo.” Paalala ni Ada sa kaniya.Tiningnan niya ang repleksyon ni Ada sa salamin. Lately, napapansin niya na madala
Nang sumunod na araw, dumating si Patrick. Sinundo ito ng mga tauhan ni Greig sa airport at dumiretso agad sa ospital. Nang makita ni Patrick si Ysabela, hindi pa rin makapaniwala ang lalaki na totoo ngang buhay pa rin ito. Ilang taon rin siyang napapaniwala na wala na nga ang babae at sumakabilang-buhay na. Akala niya'y hindi na ulit sila magkikita pa, pero ito ngayon at lumalaban pa rin pala si Ysabela. Wala masyadong nagbago kay Ysabela. Sa isang tingin ay mamumukhaan ito agad, kaya naging sigurado agad si Archie nang makita ang babae, dahil kung siya rin naman ang unang nakakita kay Ysabela, makikilala niya ito agad. “Hi, Ysabela.” Bati ni Patrick sa nakapikit na babae. “Who is he?” Nilingon ni Patrick ang nagsalita, at nakita si Athalia na nakayakap na ngayon kay Greig. Kanina nang dumating siya, natutulog pa ito sa mahabang sofa. Mukhang naalimpungatan dahil medyo mapula pa ang namumungay na mga mata. Tumitig siya sa mukha ni Athalia. T*ng*na. Napapamura nalang talaga si