Chapter 37I let him drive my car. Tahimik lang akong nakatingin sa labas. I badly want to ugnore his presence. But everytime he uses his rigut hand for hand break I can't contain to look at his wrist. Kitang-kita ang letrang 'C' at nahuli niya akong nakatitig doon dahilan para mabilis akong mag-iwas ng tingin. I swallowed hard and I stooped myself from saying anything.That tattoo doesn't mean anything for sure. Hindi ko iyon dapat pag-isipan ng kahit ano. That's just a letter. No more no less. After an hour we arrived in front of our building. Bigla ko siyang nilingon."Park my car," malamig na sabi ko bago lumabas. Hindi ko na siya binigyan ng pagkakataon."I'll borrow it for a moment. May pupuntahan lang ako saglit," biglang sabi niya kaya kumunot ang noo ko pero tumuloy lang ako papasok sa loob nang hindi siya sinasagot.I saw Kyla on the entrance. Kunot ang noo niya at nasa likod ko ang tingin. Kung kanina pa siya nandito ay siguradong nakita niya si Zale. I roll my eyes at he
Chapter 38I drove my way to my penthouse. At matamlay akong umupo sa couch nang makarating. Hindi ko maiwasang kabahan. Takot ako sa posibilidad na baka hindi sumunod si Zale.But it's fine. Pero sana, sana sa pagkakataong 'to sundan niya ako.Pero paano kung hindi?What if he realizes that he doesn't want to be with me? I am spoiled, arrogant, over confident and I always say a lot of hateful words towards him. He can back off. He can realize that Trisha is better. I am so insecure. Natatakot rin ako.Who would stay with me?Sino ang gustong makasama ako? I always act like I can do everything. I always push him away. I am always questioning him. I've never been good to him.My eyes began to water. It's fine. I'll accept whatever it is.Nang tumayo ako para umakyat sa itaas ay siya ring pagbukas ng pinto. Mabilis akong lumingon doon at tila biglang huminto ang mundo ko nang makita si Zale na pumasok. My tears fell as I stare at him. Sinalubong niya ang mga mata ko."S-So you are in
Chapter 39I smirked when I saw Zale's pissed expression after I told him that John was the first one to know about my pregnancy. His face stayed on my tummy so I rolled my eyes."Get up, I'm hungry," inis na sambit ko saka bahagyang tinulak ang mukha niya paalis sa tiyan ko."Wait, sinasamahan ka niya na magpa-check up sa London?" tila hindi makapaniwalang tanong niya kaya tinaasan ko siya ng kilay."Get up, Zale! Don't start! Baka ibalik ko lahat ng sinabi mo," inis na sambit ko kaya dahan-dahan niyang inalis ang mukha niya sa tiyan ko.He sighed so I rolled my eyes again before fixing the comforter on my chest."What do you want to eat?" he asked before getting up. Mabilis akong nag-iwas ng tingin dahil hubo't-hubad siya at mukhang wala siyang pakialam.Kinuha niya ang boxers niya saka sinuot iyon. "What do you want to eat?" ulit niya saka marahan siyang umupo sa tabi ko dahilan para umayos ako ng upo.He gave me a soft kiss on my lips so I rolled my eyes. Napangisi siya matapos ma
Chapter 40He's really serious!Hindi ako makapaniwala habang nakatingin sa isang tattoo shop. Para akong pumunta sa ibang dimensyon. Ibang-iba ang nandito. He brought me to a place I've never been before. It's still in Manila but I got to see a different face of life.It's average. No luxury."Dito ka magpapa-tattoo?" tanong ko nang pagbuksan niya ako ng pinto ng kotse.We even use his car because my car is too flashy he said.The tattoo shop is small. Too small."Yes," sabi niya saka marahang hinawakan ang baywang ko para igiya ako sa loob. I was just wearing a short and a white polo, nothing special. "Zale, Pare!" kaagad na bati ng isang lalaki nang makapasok kami.Zale gave him a high five. Mula sa pinaka loob ay lumabas ulit ang isa pang lalaki na mabilis ring bumati kay Zale. I don't know what to do when they look at me. Bahagyang nagsalubong ang kilay ko."Siya ba? Narinig ko kasi kay Tito Joey," sambit ng unang lalaking sumalubong kanina.Zale motioned them to shut up and the
Chapter 41I slept with Zale on his apartment. And early in the morning a phone call wakes me up. Dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko. And it takes a few seconds for my eyes to finally adjust. Una kong tiningnan si Zale na mahimbing pa rin ang tulog habang yakap ako bago ko inabot ang phone ko na nakapatong sa maliit na bed side table.It just almost five in the morning!Inis kong sinagot ang tawag ni Kyla."What is it?" inis na tanong ko habang ang isa kong kamay ay nakahawak sa braso ni Zale na nakadantay sa tiyan ko."Papasok ka ngayon?" tanong niya na nagpairap sa akin."Yes, why?" inis na tanong ko.She just laughed on the other line."We have a family meeting later," she said so my forehead creased."Where? In the office?" I asked."I don't know. Dad mentioned yesterday that we will be having a family meeting so you better be present today in the office."I sighed before rolling my eyes."I hope it's good, though," I said. Ilang sandali pa ay bahagyang umungol si Zale. I
Chapter 42At five thirty Kyla went to my office."You'll come with me? Where's your car?" she immediately asked so I lazily looked at her.I shook my head. Naging dahilan iyon para maningkit ang mga mata niya. I rolled my eyes because of her expression so I lazily stood up."I didn't bring my car. Hinatid ako ni Zale," sabi ko na siyang kinairap niya."Oh yes," sarkastikong sambit niya.Lumabas siya kaya sumunod naman ako. I was busy with my phone as I walk behind her. At nang makapasok kami sa elevator ay nakatanggap ako ng mensahe kay Zale.Zale:Where are you? Can I call?Napakagat ako sa ibabang labi ko. At hindi pa man ako nakakapag-reply ay tumawag na siya. I immediately answered it as I rested my back on the wall of the elevator."Where are you?" malambing na tanong niya sa kabilang linya."Elevator with Kyla. I'l go with her to our parents house," marahan na sambit ko."Oh, come on," Kyla sarcastically said so I glared at her."Okay. Paano mamaya? Susunduin kita?" Napahinga a
Chapter 43I fell asleep in Zale's arms that night. Hindi niya ako iniwan. He comforted me even though I am not saying anything. I appreciate his presence even more because of that.I am not alone because of him.The next day I woke up with him. Ayaw ko siyang bitawan. Ayaw kong umalis sa tabi niya. I don't want to feel the loneliness."No," I groaned when he was about to stand.Napahigpit ang pagkakayakap ko sa kanya kaya ilang beses niya akong pinatakan ng halik sa buhok. Mas lalo ko ring siniksik ang sarili ko sa kanya. The warmth of his topless body made me calm and it gives me comfort."Good morning, I need to cook. Aren't you gonna vomit?" malambing na bulong niya. I shook my head before hugging him more.I don't want to leave his side. I want to be near him always.I want us this way."Are you okay?" marahang tanong niya kalaunan saka dahan-dahang inangat ang mukha ko para matingnan ang mga mata mata ko.He gently caress my cheeks before planting a long kiss on my forehead."Wh
Chapter 44We continue kissing each other. No one wants to stop. At kapag sinusubukan niyang lumayo sa akin ay hinihila ko siya palapit lalo.In this stressful life, I want to escape through his kisses."Ma'am, I might not be able to control myself," he whispered while biting my neck. I moaned in pleasure.This is the escape that I want. I want to forget everything with him. Gusto kong ituon ang buong pansin ko sa mga halik na binibigay niya.In a blink of an eye he took my coat off. Maingat niya iyong nilagay sa gilid namin saka muli niyang tinuloy ang paghalik sa akin. I grip his hair to push his face on my neck even more."The door is lock, right?" I murmured so he cursed. Bigla siyang lumayo sa akin kaya pumungay ang mga mata ko.I didn't lock the door.My lips parted while staring at him. Sunod-sunod ang paghinga niya hagpbang nakatanaw siya sa akin. I know that I mirrored his eyes. We both want this. "No one's gonna enter. I hope," he murmured before kissing me again. Our tongu