CHAPTER 27

ELA's POV

"W-Who's that Mom?" rinig kong tanong ng nasa kabilang linya.

Si Vanessa.

"It's... Zenice. It's Zenice, anak. She's a-alive..." rinig ko namang sagot ni Tita Alma sakanya na alam kong umiiyak ngayon.

Ngayon palang ay hindi ko na mapigilang hindi maiyak, simula pa nang marinig kong magsalita si Vanessa.

Laking pasalamat ko na buhay pa siya. Kahit... halatang nanghihina ang mga boses nito.

"H-Hello?" sabi ko nang wala na akong narinig na nagsalita ulit sa kabilang linya. Tanging mga paghikbi na lang.

"Z-Zenice?? I-Is that... really you?" tanong niya bago magpakawala ng malalim na paghinga.

"Hmm... Ako nga. K-Kamusta ka na?" tanong ko habang nagpipigil na umiyak.

Rinig ko ang maluwag niyang paghinga.

"I---I'm s-sorry Zenice...I'm sorry..." mahina niyang sabi.

Ramdam ko ang pagpigil nito sa mga kumakawalang paghikbi niya.

"Shhh... Wag ka nang umiyak... P-Please?" pa