1. Likewise. Never I love you

ISANG fashion show sa Hong Kong ang dinaluhan ni Marco Antonio Fuentebella, isa sa founder ng FHM Management at CEO ng Fuentebella Group of companies. Ang model-turned-businessman ay nakaupo sa unahang hilera kasama ang ilang kilalang personalidad sa fashion industry. Katunayan ay katabi ng tatlumpo't anim na gulang na binata sa upuan ang dati nitong kasamahang model na ngayo'y isang entrepreneur at fashion designer na si Valentina Alfonso.

Iritable. Iyon ang nakaukit sa buong mukha ni Marco nang mapagawi ang tingin ni Valentina sa matagal ng kaibigan. Buhat noon pa man ay ayaw na ayaw nito na maging sentro ng atensiyon. Kakatwa iyon dahil ang pagmomodelo at pagiging ramp model ang naging buhay nito simula nang tumuntong ng edad na disiotso.

Nakita niya kung paano ang dating binatang service crew sa isang fast food chain na di inaasahang natuklasan ng kanyang talent scout ay naging isang matunog na pangalan sa larangan ng modelling. Kasama ang dalawa nitong matalik na kaibigan, ang mga ito ang naging pamantayan ng lahat.

Sa kabila ng tinatamasa nitong kasikatan at karangyaan ay nananatiling ilag ito sa tao. Nagawang panatilihing pribado ni Marco ang buhay nito magpahanggang ngayon.

Elusive

Untouchable

Unbothered

"Hindi ka dapat nandito," humarap siya sa binata at walang seremonyang hinawakan ang pisngi nito. Pinalis ni Valentina ang naka-plaster na gusot sa noo ni Marco. Sa lente ng kamera at sa mata ng mga miron na nandoon ay nagkukulitan lamang silang dalawa. "Look around you..."

"Ikaw lang ang bukod tanging hindi masaya---" napatigil siya sa pagsasalita nang hinawakan ni Marco ang dalawa niyang kamay at sapilitang ibinaba.

Nakaguhit sa buong mukha nito na hindi ito natutuwa. "I shouldn't be here in the first place, alam mo 'yan. PR was Vladimir's job but that man was nowhere to be seen." Nag-isang linya ang mga labi nito sa tinitimping inis.

Umikot ang mga mata niya. "Then enjoy this opportunity, Marco. Enjoy Hong Kong," balak pa niyang dagdagan litaniya sa imposibleng lalaki kung hindi lamang siya tinawag para umakyat sa stage.

Agad siyang binitawan ni Marco pagkarinig sa announcement. May magandang ngiting naka-plaster sa mga labi ay umalis si Valentina sa kanyang kinauupuan at pumunta sa entablado. Sa tabi ng nobyong si Jorge Sequia siya napirmi habang iginagawad sa lalaki ang isang bungkos ng bulaklak at plaque of appreciation. Sa likod nila ay ang mga damit na dinisenyo mismo ni Jorge na suot ng mga modelo. Lahat iyon ay kasama sa Summer Collection na inilunsad ng lalaki kamakailan lamang sa Valencia, Spain.

Natapos din ang runaway show na inabangan ng lahat. Sinalubong ng madla nang masigabong palakpakan ang dalawa. Umulan din ng confetti pagkatapos.

Hinapit ni Jorge ang may limang taon ng nobya sa baywang papalapit sa sariling katawan. Hinalikan nito si Valentina sa mga labi bago may sinabi sa kanang tenga nito. "Nagseselos ako, Tine." Anito sa seryosong tinig. Bahagyang nahampas ni Valentina ang dibdib ni Jorge.

"Don't be," aniya at siya naman ang humalik sa lalaki. Hindi niya mawari kung bakit sobrang seloso ng huli. "May nobya na 'yong tao..."

"And besides, ikaw at ikaw lang ang mahal ko." She kissed him again. And again. Hindi siya magsasawang iparamdam dito ang wagas niyang pagmamahal kahit pa takaw atensiyon silang dalawa. "Ikaw at ilaw lang, Jorge."

Panandaliang nawala sa kanyang isip si Marco. At nang maalala ay wala na ang lalaki sa kinauupuan nito.

-+-

TUMAYO si Marco at iniwan niya ang tulog na si Poleen sa kama. Kumuha siya ng roba at isinuot bago nagpunta sa minibar ng presidential suite ng hotel kung saan siya naka check in. Nagsalin siya ng brandy sa hawak na baso at nagtungo sa veranda. Mula doon ay kitang-kita ang ganda ng siyudad ng Hong Kong kapag gabi. Hindi siya dalawin ng antok kahit pa alas dos na ng madaling araw. Napabuga siya ng hangin saka sumimsim ng alak. Agad na dumaloy ang mapait na lasa ng brandy sa lalamunan niya, giving a different kind of sensation his body needs.

Tinawagan siya ni Poleen kanina, telling him that she's in Hong Kong with her group dahil may show ito sa isa sa mga ampitheater sa bansa. Gusto nitong makipagkita sa kanya dahil ayon na rin dito ay malabo nang maisingit iyon sa schedule nito sa mga susunod na araw. Hindi man niya aminin ay nanabik siyang makita ang babae at makasama kaya agad siyang pumayag sa suhestyon nito. Ilang buwan na silang di nagkikita ng kasintahan at alam ni Marco na baka matagalan ulit ang sunod nilang pagkikita.

Romanian ang babae, a struggling actor, and also do some modeling stints. Their paths crossed dahil na rin sa common friends at sa mga parties na nadadaluhan before. Hindi iilang beses na nagkasalubong ang landas nilang dalawa at naging malapit. One thing she knew about her was she didn't want to waste any opportunity given to her He somehow sees his younger self to her, ambitious, and goal-driven. They were attracted to each other, that's evident, pero hindi malinaw kay Marco kung bakit kailangan pa siyang itago nito sa publiko.

Kahiya-hiya bang maugnay sa pangalan niya?

"What's bothering you?" He felt Poleen from behind, her soft body pinned against his as she hugged him. Afterward ay ipinatong ng dalaga ang baba sa kanyang balikat. "Care to tell me. Maybe I can help..." Sumimsim siya ulit ng alak sa baso pagkatapos ay hinawakan ng malayang kamay ni Marco ang kamay ng dalaga.

"Pakasalan mo ako, Poleen. Be my wife and live with me in the Philippines." He stated while looking to the skies. Pinisil niya ang kamay nito, hiling sa isip na sana'y pumayag ang dalaga sa kanyang gusto.

Naroon siya sa punto ng kanyang buhay na nais na niyang lumagay sa tahimik. Wala nang amor sa kanya ang kabi-kabilang parties at mga babae na dati'y parang bisyo niya. Ang nakababata niyang kapatid na si Beatriz ay may sarili na ring buhay. Her sister was tying the knot with his husband, Rafael Avila, for the second time around.

Halos umikot ang mundo niya kay Beatriz at kung paano makakaraos sa kinasasadlakang hirap ng buhay Nakalimutan niya ang sarili. At kahit pa nalaman niya na sa kanya ipinamana ang kumpanyang itinatag ng kanyang Lolo Gerardo Fuentebella bago ito namatay ay hindi siya tumigil magsumikap. He quit modeling and focus on how to make the Fuentebella Group the one it is today. All the hard work paid off. Narating na niya ang tugatog ng tagumpay at patuloy pa rin sa pagangat.

Yet he felt shallow inside. Siguro dahil nakikita niyang masaya na ang kanyang kapatid kay Rafael kahit sobrang tinarantado nito noong una ang kapatid. Her eyes were like mirrors of emotions and whenever Rafael's around, it was beaming of happiness. Marco was not dense. Ramdam niya iyon and somehow he wanted that kind of feeling. Warm, satisfying, and unending feeling.

And Poleen was with him for two years. Pinakamatagal na sa lahat ng nakarelasiyon niya. But sa tuwina'y kapag inuungkat niya ang paksa ay umiiwas ang dalaga tulad na lang ngayon. Kumalas ito sa hawak niya at dinig niya ang buntong hininga nito.

"Napag-usapan na natin ito di ba? I thought I made myself clear," she sounded tired. "Hindi kita pwedeng pakasalan, Marco. Hindi pa sa ngayon. Hayaan mo muna akong matupad ang mga pangarap ko."

Inubos ni Marco ang natitirang laman ng baso. Napapagod na rin siya sa sitwasyon. "You can always do whatever you want even if you're married to me, Poleen. Hindi kita pipigilan. All I wanted was this...us...together." humarap siya dito at tumingin diretso sa mga mata nito. Mga asul na mga mata na ng mga oras na iyon ay may bakas ng lungkot. "Was that too much to ask?"

"No, it's not." Anitong hinawakan ang kanyang braso. Her eyes pleading. "I'd love to be your wife but I need you to wait for me a little longer. That's all I'm asking, Marco. Kailangan ko lang itong gawin mag-isa. I-I promise we'll get married, okay. Please wait for me." Niyakap siya nitong muli, this time her body was shaking. Poleen was silently crying.

Marco sighed in resignation. Kinintilan niya ng halik ang tuktok ng ulo ng dalaga. Kapag ganoon na ang sitwasyon at umiiyak na si Poleen ay titigil na siya. "Stop crying, okay. I'll wait then even if it takes forever just stop crying." Alo niya dito, hinaplos niya ang ulo nito like consoling a child.

Tumingala ito, her eyes misty. "Are you sure? Iintayin mo ako?" Tumango siya. Ngumiti ito bago suminghot. "Ah, I hate you when you make me cry but I love you nonetheless."

Hinalikan niya muli ito sa ulo. Napapikit ang dalaga. "Likewise, Poleen. Anyway before I forgot Beatriz will celebrate her birthday the day after tomorrow. Hindi pa kita napapakilala sa kapatid ko and I'd like to grab the opportunity." Aniya, his eyes caught hers. "Masquerade ang theme ng party. Wear your best dress for that night."

"S-Sure, I'll be there." Ngumiti siya saka ginagap ang kamay nito. Hinila niya ang dalaga pabalik sa kwarto pero tumigil ito halfway. He looked back with a knotted forehead. Tila nahihiya pa ang dalaga nang umangat ang tingin nito sa kanya. "Ahm, Marco...I love you."

"Likewise, Poleen. Now let's get some sleep before I drop you to your hotel." Tumango ito at nagpahila sa kanya. Hindi nakita ni Marco ang dumaang lungkot sa mga mata ng dalaga. It was not the answer she'd been dying to hear.