Alam ni Shayne ang kahinaan ni Cassy—si Eldreed. Kaya ginamit niya ang pangalan nito para palalain ang selos ng babae. Siguradong nasasaktan siya nang marinig niyang hinatid siya ni Eldreed sa eskwelahan. Naiisip niya kaya ang eksena kaninang umaga? Galit na galit na kaya siya sa selos?Haha, sige lang! Magalit ka! Magselos ka! Mabaliw ka! Mas masaktan ka, mas masaya ako!Lalong sumikip ang dibdib ni Cassy. Bigla niyang naalala ang eksenang nakita niya kanina kina Shayne at Eldreed. Parang libu-libong kutsilyo ang tumarak sa puso niya—masakit, matindi, at hindi niya ito matanggap."Shayne, kung ganyan ang kalagayan mo, bakit hindi ka na lang nagpahinga sa bahay? Bakit mo pa pinilit pumasok?" singit ng isa nilang kaklase na nag-aalalang tinanong siya.Napangit
Nang matapos ang pag-uusap nina Shayne at Eason, sabay silang naglakad palabas ng paaralan. Kahit naiinggit si Cassy, wala siyang maisip na paraan upang gumanti kay Shayne sa ngayon. Kaya naman, umuwi na lang siyang bitbit ang sama ng loob.Gusto sanang yayain ni Eason si Shayne na muling mag-kape sa "Utopia," pero magalang itong tumanggi."Uuwi na ako nang maaga ngayon, may kailangan pa akong asikasuhin sa bahay," paliwanag ni Shayne.Naalala ni Eason ang hindi natapos nilang hapunan kahapon, kaya tila naunawaan niya ang sitwasyon. Hindi siya mapilit na tao, kaya ngumiti lang siya at tumango."Sige, sa susunod na lang. Huwag mong kalimutang dumaan para pakinggan akong tumugtog. Kung may gusto kang kanta, sabihin mo lang, at ipapatugtog ko para sa’yo.""Salamat," sagot ni Shayne nang may magalang na ngiti. Kumaway siya bilang pamamaalam bago sumakay sa taxi pauwi.***Sa bahay ni Cassy, galit niyang ibinagsak ang bag niya sa sahig, saka dumiretso sa kwarto.Pagkarating doon, itinapon
Nang makita ni Eldreed na bumalik na sa normal ang pakikitungo nito sa kanya, napangiti siya, tinanggal ang sapatos, at pumasok sa loob."Sige, sabihin mo na. Ano bang dahilan ng biglaang welcome ceremony na ‘to? Huwag mong sabihing sabik kang makita akong umuwi?" tanong niya habang binubuksan ang kuwelyo ng suot niyang coat.Tumaas ang kilay ni Shayne. Siya? Sabik makita si Eldreed? Anong kalokohan 'yon? Mas gugustuhin pa niyang hindi ito umuwi buong gabi—o kaya, huwag nang umuwi nang dalawang taon!Pero… kung gano’n, bakit parang natuwa siya nang makita ang sasakyan nito kanina?Napakunot ang noo niya sa sariling iniisip. ‘Hindi! Imposible ‘yon!’ mabilis niyang sinaway ang sarili at umiling.Nagkibit-balikat si Eldreed at umupo na sa hapag-kainan. Pagkuha niya ng chopsticks, napatigil siya nang makita ang isang pinggan ng scrambled eggs na halos sunog na ang mga kamatis.Tumingin siya kay Shayne, halos hindi makapaniwala."Ikaw ba ang nagluto nito?" tanong niya, halatang may pag-aal
Pagbukas pa lang ni Shayne ng pinto, tumambad agad sa kanya ang isang lalaking nakatayo sa harap ng aparador, naghahanap ng damit habang nakatapis lang ng tuwalya. Napatalon siya sa gulat, mabilis na tumalikod, at tinakpan ang kanyang mga mata.Kahit saglit lang niyang nasilayan, hindi niya maiwasang mapansin ang matipuno nitong katawan. Napalunok siya, pero agad ding kinutya ang sarili sa isip. ‘Ano ba 'tong iniisip mo? Kahit pa maghubad siya sa harap mo, hindi ka dapat matinag! Kung hindi, baka lalo lang lumaki ang kayabangan niya!’"Hindi ka man lang marunong kumatok bago pumasok?" tanong ni Eldreed nang walang pakialam, pero hindi man lang siya nag-abala na takpan ang sarili.Nanggigigil na sagot ni Shayne, "Bakit hindi ka pa nagbibihis?""Kuwarto ko 'to, kaya nasa akin kung magbibihis ako o hindi," sagot ni Eldreed na parang wala lang."Pero kuwarto ko rin 'to!""Oh? Ang bilis mo namang angkinin ang gamit ko," biro ni Eldreed habang nakataas ang kilay at nakatingin sa kanya."Eld
"Ikaw—!" Napatigil si Cassy, pero bago pa tuluyang magalit, bigla na lang itong ngumiti. "Bahala ka. Pero tandaan mo ‘to, Shayne—darating ang araw na iiwan ka ng lahat. Kapag dumating ang araw na ‘yon, kapag wala ka nang malapitan, saka mo lang maiintindihan kung sino talaga ang magwawagi. Dati, gusto kitang patayin para maging akin si Eldreed. Pero ngayon, mas gusto kong makita kang naghihirap! Mas gusto kong gawin ang buhay mo mas masahol pa sa kamatayan!"Napakunot ang noo ni Shayne. Habang iniisip kung ano ang binabalak nito, naisip din niyang hindi siya dapat magpatalo sa labanang ito. May mga taong masyadong mahina at madaling maawa sa mga tulad ni Cassy—pero hindi siya isa sa kanila.Kaya ngumiti siya nang mapanukso at sinabing, "Ganun ba? Hindi natin alam kung sino ang unang babagsak. Pero alam mo kung ano ang sigurado? Hindi lang ikaw ang nagsabi sa akin ng mga ganyang pananakot. At kahit na minamaliit mo ako, isa lang ang masasabi ko—hindi ako basta-basta bumibigay. Ikaw kay
Nakita ni Mrs. Vasquez na hindi pa rin ngumiti si Cassy at mukhang hindi ito komportable. Ngumiti siya, marahang tinapik ang likod ng anak, at mahinahong pinayuhan, "Cassy, minsan kailangan mong magtiis. Hindi lahat ng gusto natin ay agad nating makukuha. Wala namang may ganoong kakayahan sa mundong ito. Tingnan mo ako, noong ipinagbuntis kita, gusto ko nang makasama ang iyong ama at manirahan sa bahay niya. Pero hindi ko nagawa, kaya naghintay ako. Sampung taon akong nagtiis, at sa wakas, dumating din ang araw na pinakasalan niya ako."Sa malumanay na tinig ng ina, unti-unting lumambot ang puso ni Cassy. Dahan-dahan siyang tumingin sa ina at napansin niyang kahit maganda pa rin ito, bakas na sa mukha nito ang mga palatandaan ng pagtanda. Kahit anong kapal ng makeup nito, hindi na nito maitago ang paglipas ng panahon."Maging masaya ka na, anak. Huwag mong masyadong isipin ‘yan. Aayusin ko ang lahat para sa’yo. Kung gusto mong madaliin, edi bilisan natin, okay?" malambing na sabi ng k
"Bakit ka basang-basa? Uuwi ka na ba? Sakay ka na, ihahatid kita," alok ni Eason, bakas ang pag-aalala sa kanyang mukha.Gusto sanang tumanggi ni Shayne, ngunit nang bigla siyang manginig sa lamig, napagtanto niyang taglagas na at palubog na ang araw. Kung hindi siya agad makakauwi para magpalit ng tuyong damit, malamang na magkasakit siya. Bukod pa rito, hindi rin maganda kung may makakita sa kanyang ganitong ayos.Matapos timbangin ang sitwasyon, tumango siya at sumakay sa sasakyan.Pagkaupo niya, agad na hinubad ni Eason ang kanyang coat at isinapin sa katawan ni Shayne. Galing siya sa isang charity auction kasama ang kanyang ama kaya nakabihis siya nang pormal. Ngunit matapos ang auction, hindi na siya sumama sa hapunan kaya umuwi na lang siya."Salamat," sabi ni Shayne na may pilit na ngiti, kahit patuloy siyang nanginginig.Itinaas ni Eason ang temperatura ng aircon at muling nagtanong, "Nilalamig ka pa ba? Ano bang nangyari at nabasa ka ng ganito?"Umiling si Shayne. "Ayos lang
"Huwag ka nang masyadong lumapit kay Eason sa susunod." Nang mabanggit ang pangalang iyon, lumamig nang bahagya ang boses ni Eldreed."Bakit?" Kumurap si Shayne, medyo naguguluhan."Galing siya sa kilalang pamilya, at marami ang nakakakilala sa kanya. Kung palagi kang nakikita kasama niya, madali kang mapag-usapan. Wala akong pakialam, pero baka may mga taong gagawa ng kwento, at kapag nangyari iyon, pareho tayong mapapasama."Saglit na nag-isip si Shayne, saka tumango. Pagkatapos, nagtungo siya upang patuyuin ang buhok, humiga sa kama, at natulog nang nakabalot sa kumot.Makalipas ang ilang sandali, matapos magbasa ng magazine, napansin ni Eldreed na gabi na at oras na para kumain. Sinulyapan niya si Shayne sa kama—hindi ito gumagalaw. Mukhang tulog na nga ito. Lumapit siya, tinapik ito, at mahina ngunit matigas na sinabi, "Bumangon ka muna, kumain ka bago matulog ulit."Kumikilos si Shayne na parang munting insekto sa loob ng kumot, huminga nang malalim at inirapan ito. "Ayoko kumai
Nanginginig pa rin ang katawan ni Mayor Vasquez sa matinding galit. Ang mga mata niya'y nanlilisik habang matalim na nakatitig sa dalawa.Hindi makasagot si Carla at Cassy. Alam nilang may punto si Mayor Vasquez — naging pabaya sila. Dapat ay naging maingat sila para hindi sila mahuli, ngunit dahil sa kagustuhan nilang agawin si Eldreed, naging palpak ang lahat.Si Cassy na duguan ang noo, na kadalasan ay nagrereklamo kahit simpleng sugat lang, ngayon ay tahimik na nakayakap kay Carla. Takot na takot siyang magsalita o humikbi man lang. Alam niyang galit na galit ang ama niya — at sa oras na ito, wala siyang karapatang magsumbong o umangal.Matapos ang ilang minutong katahimikan, naglakas-loob si Carla na magsalita habang patuloy na niyayakap si Cassy. "M-mahal... aminado kaming nagkamali. Pero wala kaming choice noong mga oras na 'yon. Kailangan naming kumilos agad, kung hindi, tuluyan nang magpapatuloy ang kasal nina Eldreed at Shayne."Nanatili lang na nakatitig si Mayor Vasquez, p
Tumayo si Eldreed, kinuha ang coat niya at dire-diretsong lumabas ng bahay, iniwang nanghihina ang pamilya Vasquez.Sa isip niya, wala na siyang ibang iniintindi. Dahil si Shayne lang ang babae na gusto niyang protektahan habambuhay.Ang narinig na iyon ni Mayor Vasquez ay nagpatibay lalo sa kanyang desisyon na magpaikot ng usapan na tila isang mabangis na tigre na nakangiti."Wala akong ganong balak." Ngunit laking gulat niya nang mariing sumagot si Eldreed, hindi man lang siya binigyan ng kahit anong pabor. "Pero sana, Mayor Vasquez, iparating n'yo sa anak n'yo na huwag na huwag na niyang gagambalain ang asawa ko. Kung may plano pa siyang manggulo, o kukuha pa siya ng tao para guluhin si Shayne, ipinapangako kong hindi ko siya patatawarin. Hindi ko na poprotektahan ang negosyo n'yo.”Habang sinasabi iyon ni Eldreed, nilingon niya ng malamig na tingin si Cassy — isang tinging nagpanginig sa katawan ng dalaga. Para bang kahit anong oras ay kayang-kaya siyang basagin ni Eldreed."Miss
Narinig ni Eldreed ang sinabi ni Mayor Vasquez, ngunit imbes na matuwa, bigla niyang naramdaman na parang lumubog ang puso niya. Napansin niya ang sariling kamay na kanina'y naglalaro sa kanyang singsing, ngunit ngayon ay bigla itong napahinto. Unti-unti niyang ibinalik ang sarili sa katinuan at may malamig na ngiti sa kanyang labi nang magtanong siya."Paano n'yo po nalaman na magbibusiness trip ako, Mayor Vasquez?"Bigla itong nagbigay ng tensyon sa paligid. Alam ni Eldreed na hindi pa niya ipinapahayag ang tungkol sa pagkasunog ng kanilang warehouse sa American branch, at kakaunti lamang sa Pilipinas ang may kaalaman tungkol dito. Kaya't ang tanong niya ngayon ay — paano nalaman ni Mayor Vasquez na aalis siya?Sa kabila ng malamig na tono ni Eldreed, tila hindi napansin ni Mayor Vasquez ang bigat ng kanyang salita. Ngumiti ito ng bahagya at mayabang na sumagot, "Ah, wala naman. Syempre, dahil malapit ako sa pamilya niyo at nagkataon lang na may narinig akong balita, naisip ko lang
Matapos inumin ni Eldreed ang tsaa, marahan niyang ibinaba ang tasa at ngumiti ng bahagya. "Masarap nga. Kaya pala napakamahal." Sandali siyang tumigil bago idinugtong ang mga salitang tila may tusok, "Nakakagulat lang na ang isang opisyal ng gobyerno tulad ni Mayor Vasquez ay nakakabili ng ganito kamahal na tsaa. Nakakatuwang malaman na may panggastos pala kayo para sa mga bagay na ito."Biglang nanigas ang ngiti ni Mayor Vasquez. Parang may mabigat na bagay na bumagsak sa balikat niya. Si Carla naman ay lalong naging alerto — pakiramdam niya'y may kakaibang pakay si Eldreed sa pagpunta rito.Samantalang si Cassy ay tila wala sa sarili, lubos na nahumaling pa rin kay Eldreed. Hindi niya man lang naintindihan ang ibig ipahiwatig ng sinabi nito.Kung ibang tao lang ang nasa pwesto ni Mayor Vasquez, tiyak na matitigilan siya sa matalim na salita ni Eldreed. Pero dahil sanay na si Mayor Vasquez sa politika, mabilis siyang nakaisip ng palusot. Ngumiti ito ng peke at pilit na inayos ang si
Malapit nang magtaglagas, kaya unti-unti nang lumalamig ang panahon. Ang dating maliwanag na kalangitan ay naging kulay abo na, at ang mga babaeng dating nakasuot ng maiikling palda ay unti-unti nang nagsusuot ng pantalon.Pagdating ni Eldreed sa bahay ng mga Jane, si Cassy ang nagbukas ng pinto. Nang makita niya kung sino ang bisita, nanlaki ang mga mata niya na parang hindi makapaniwala."E-Eldreed... Ah, hindi—Mr. Sandronal! A-Ano pong ginagawa niyo dito?" tanong ni Cassy na halatang kinikilig.Kung hindi mo alam ang nangyari sa kanila noon, aakalain mong malapit talaga si Cassy kay Eldreed. Walang bahid ng kahihiyan o guilt na makikita sa mukha niya, kahit na ilang araw lang ang nakalipas mula nang sinampal siya ni Eldreed.Nagmamadali niyang pinapasok si Eldreed, sabay sumigaw papunta sa loob. "Mama, Papa! Tingnan niyo kung sino ang dumating!"Parang may fiancèe na sumasalubong sa kanyang nobyo ang kilos ni Cassy, ngunit nanatili lang na malamig ang ekspresyon ni Eldreed. Walang
Isang hindi maipaliwanag na init ang nagmula sa mga daliri ni Eldreed papunta sa buong katawan niya, dahilan para mapatulala si Shayne habang nakatitig sa matikas na mukha ng lalaki sa harapan niya.Dahan-dahang kinagat ni Eldreed ang kanyang daliri, at kahit banayad lamang ang pagkagat, parang mas naging malambing pa ito kaysa sa simpleng pagdampi. Dahil dito, namula ang mukha ni Shayne hanggang sa puno ng kanyang tenga.Sa gitna ng kanyang pagka-balisa, bigla na lang binitiwan ni Eldreed ang daliri niya at marahang hinawakan ito sa kanyang palad."Sa susunod na gawin mo ulit 'yan habang natutulog ako, hindi na kita palalagpasin ng ganon kadali."Malambing at banayad ang tono ng boses ni Eldreed, puno ng lambing na parang hindi naman galit o nanunumbat. Pero sa pandinig ni Shayne, parang may ibang ibig sabihin iyon—parang nagpapahiwatig ng isang bagay na mas malalim.Napaisip si Shayne ng kung anu-ano, dahilan para lalong mamula ang kanyang mukha. Hindi niya alam kung inaasar lang si
Lumipas ang ilang oras.Tahimik ang buong paligid, tanging ang tunog ng mga daliri ni Eldreed na pumipindot sa keyboard ang maririnig. Ngunit sa gitna ng pagtipa, bigla itong tumigil.Ibinaling ni Eldreed ang tingin kay Shayne at nakita niya itong mahimbing nang natutulog sa kanyang balikat. Mapulang-mapula ang pisngi nito, at sa simpleng pagmasid niya rito, tila nadagdagan ang tibok ng kanyang puso.Hindi niya maintindihan kung bakit, pero tila hindi niya magawang alisin ang tingin sa kanya. Maya-maya, gumalaw si Shayne—siguro'y hindi komportable sa kanyang balikat—at sa huli, humiga ito sa kanyang hita.Muling bumilis ang tibok ng puso ni Eldreed. Pinagmasdan niya ito sa kanyang kandungan, at matapos ang ilang sandali, hindi niya napigilang ngitian ito. Marahan niyang hinaplos ang pisngi ni Shayne bago muling bumalik sa trabaho.Pinag-igihan niya ang pagtatapos ng kanyang gawain, at nang matapos, nag-type siya ng isang linya sa chat ng kanyang assistant:"Pagod na ako. Matutulog mu
Nararamdaman pa rin ni Eldreed ang bigat ng mga tanong sa kanyang isipan habang nasa opisina. Nang makabalik siya sa wisyo, madilim na ang paligid.Naalala niya ang sinabi ni Shayne bago siya umalis, "Kahit gaano pa ka-late, hihintayin kitang umuwi." Tumayo siya at naglakad pauwi.Ang tanong—Gising pa kaya siya at naghihintay?May bahagyang pag-aalinlangan sa kanyang puso. Bahagi ng sarili niya ang umaasang naghihintay pa ito, ngunit kasabay nito ay ang pag-aalala na baka hindi pa ito kumain. Mas gugustuhin niyang hindi ito magpuyat para lang maghintay sa kanya.Ngunit anuman ang sagot, isa lang ang nasa isip niya ngayon—umuwi.Pagkapasok niya sa bahay, agad niyang tiningnan ang hapag-kainan, ngunit wala siyang nakita. Parang biglang lumamig ang pakiramdam niya."Sabi niya maghihintay siya..."Isang mapait na ngiti ang lumabas sa kanyang labi. Pinagtawanan niya ang sarili sa pagiging tanga sa paniniwala rito. Hindi siya madaling magtiwala sa ibang tao, pero nang sabihin ni Shayne na m
Kasama sa umalis ang kaklase nilang si Eason. Wari'y wala namang pinagkaiba ang tingin ni Shayne sa kanya kumpara sa ibang kaklase, kaya't sa wakas, hindi na nagselos si Eldreed. Nakangiting sinabi nito kay Eason, "Punta ka ulit dito kapag may oras ka."Napangiwi si Shayne sa narinig. ‘Sa seloso mong 'yan, sa tingin mo ba may lakas ng loob pang bumalik si Eason?’Matapos maihatid ang mga bisita, napabuntong-hininga si Shayne. Busog na busog siya, at tulad ng dati, inaantok siya kapag ganoon. Agad siyang pumasok sa kwarto ni Eldreed at padapang bumagsak sa malambot na kama.Pagpasok ni Eldreed, napakunot ang noo niya nang makita si Shayne na nakahilata roon. Umupo siya sa sofa sa tabi ng kama at hindi na nagsalita.Tahimik lang ang dalawa, ngunit hindi naman nakakailang ang katahimikan. Para bang matagal na silang ganito sa isa't isa.Nasa kalagitnaan na ng antok si Shayne nang biglang tumunog ang cellphone ni Eldreed. Sinagot nito ang tawag at biglang nagbago ang tono ng boses niya, "