Ava.Umupo ako sa aking dressing table na nakatitig sa salamin habang pinapahiran ko ang aking buhok. Mga bandang alas-nueve ng gabi at magulo ang isip ko.Nang pumunta ako para sa aking therapy session ngayon, hindi ko inaasahan na makakasalubong ko si Emma. Grabe, hindi ko inasahan na mag-aalok pa akong maghintay para sa kanya, tapos yayain pa siyang mag-ice cream, at pagkatapos ay magtagal ng ilang oras na nag-uusap lang kami.Sinabi niya sa akin na ito ang kanyang unang sesyon ng therapy at naramdaman ko lang na kailangan kong nandiyan para sa kanya. Alam ko kung gaano kahirap ang session ko para sa akin. Ang takot at pagkabalisa. Ang takot at presyon. Pumunta ako mag-isa, at muntik na akong magkaatake sa puso dahil sa sobrang kaba at nerbiyos ko.Nang lumabas ako mula sa sesyon na iyon, parang napunit ako. Parang ang mga sugat ko ay kinuskos nang mabuti. Wala akong ginawa para pagalingin ang mga ito. Sa halip, tinakpan ko lang sila at itinago ang aking ulo sa buhangin. Hindi k
Tahimik akong nanonood habang inaalis niya ang kanyang coat, pagkatapos ang tie, at saka ang medyas. Ang natitirang mga damit niya ay inalis, hanggang sa naiwan na lang siya sa kanyang mga boxer shorts. Pinapanood ko siya habang tumatawid siya sa silid at nawawala sa banyo. Ilang segundo ang lumipas, umandar ang shower, at inalis ko ang aking mga mata mula sa pinto, at tumuon nang diretso. Hindi ko talaga nakikita ang kahit ano.Ang isip ko ay bumabalik kay Emma.Nakuha ko ang aking masayang wakas, pero siya? Dapat ko bang tawagin itong masayang wakas kung si Rowan ay kanya sa simula? Sana ba sila nagkatuluyan kung pinakawalan ko na siya? Magiging masaya ba sila?Lahat ng mga tanong na ito ay patuloy na umiikot sa isip ko. Lahat ng mga pagdududang ito ay patuloy na nagpapakaba sa akin sa desisyon kong manatili kay Rowan. Gusto kong masaya ang lahat. Ayaw kong malaman na nakuha ko ang aking masayang wakas habang hindi nakuha nina Emma at Calvin.Siguro kung pinakawalan ko na lang, s
Ang boses niya ay magaspang habang sinusubukan niyang pigilin ang kanyang emosyon. Ang panginginig sa kanyang boses ang aking kahinaan. Ayaw ko kapag siya'y nasasaktan. Ayaw na ayaw ko.“Rowan…”"Hindi, Ava. Totoo. Halos huli na ako at sa kaibuturan ng aking puso, alam kong kung hindi dahil sa pagkakamali ni Ethan, wala akong pagkakataon sa iyo. Hindi ka babalik sa akin kung hindi nakialam ang tadhana. Palagi akong magiging mapagpasalamat na binigyan mo ako ng isa pang pagkakataon sa kabila ng mga kalokohan na ginawa ko sa iyo. Ang pagkakamaling akala mong nagawa mo noong gabing iyon? Wala iyon kumpara sa mga pinagdaraanan mo sa akin sa loob ng siyam na taon at gayon pa man, tinanggap mo pa rin ako…”"Dahil mahal kita."“Oo, pero halos angkinin na ni Ethan ang pag-ibig na iyon para sa sarili niya.”Kinainis ko kung gaano siya ka-insecure tungkol kay Ethan. Halos nahulog ako sa kanya, pero hindi siya para sa akin. Si Ethan ay palaging magkakaroon ng espesyal na lugar sa aking puso,
Gabe.Mga dalawang linggo na ang nakalipas mula nang unang date ko kay Harper, at hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin.Alam kong hindi ito makatuwiran dahil dati ko na siyang naging asawa at pinawalan ko siya, pero hinahanap-hanap ko siya na parang wala pang ibang tao o bagay na ganito ang pangungulila ko.Parang may paraan siyang makapasok sa bawat isipin ko pag gising ko, at bago ako matulog. Nabibaliw ako, pero hindi naman ako nagrereklamo. Gusto kong isipin siya.Gusto kong isipin ang kanyang malambot na mga labi, ang kanyang napakagandang ngiti, ang kanyang tawa, ang kanyang magandang mukha at masarap na katawan. Gusto ko talagang isipin siya. Siya lang. Maganda siya sa loob at labas, at nakilala ko siya nitong mga nakaraang linggo sa pamamagitan ng tahimik na pagmamasid sa kanya.Bakit hindi ko ito ginawa noong kami ay kasal? Bakit ko siya itinaboy? Bakit ko siya tinrato ng masama? Bata pa ako noon, pero hindi ko maaring gamitin iyon bilang dahilan. Sadyang simple la
Paano nangyari na may ganitong tao pa sa kumpanya?Ang listahan ng kanyang mga pagkakamali ay patuloy na umaalulong sa isip ko at hindi ko mapigilan ang galit na nagsisimulang kumulo sa loob ko."Dalhin mo rito ang HR!" Humihinga ako sa pamamagitan ng mga nakatikom na ngipin. “At pinadalhan ko ng email ng pagpapaalis ang babaeng iyon. Ayaw ko siya sa kumpanyang ito. At siguraduhin mong alam ng finance na wala siyang makukuha. Hindi na pagkatapos malaman ang mga kasuklam-suklam na paraan ng kanyang pag-uugali.”"Masusunod, boss."Hindi nagtagal at dumating na ang HR manager sa aking opisina... At pagdating niya, nagngangalit na ako."Sabi nila gusto mo akong makita, Ginoong Wood," patuloy ang pag-iwas ng kanyang mga mata sa akin."Ano bang binabayaran namin sa'yo?" Tinanong ko, habang pinapaliit ang aking mga mata sa kanya.Siya ay isang matangkad, payat, at kalbo na lalaki. Ang suit na nakabitin sa kanyang balikat ay mukhang masyadong malaki para sa kanya.Imbes na sumagot sa a
Harper.Sobrang pagod na ako at sobrang gutom, parang mamamatay na ako. Wala akong agahan kaninang umaga kasi nalate ako magising.Mayroon nang talakayan tungkol sa isang mahalagang kasunduan sa negosyo, kaya si Gabe ay pumapasok sa opisina nang mas maaga kaysa sa akin. Hindi ako nakatulog nang maayos noong gabi, kaya tuluyan kong na-miss ang alarm ko.Si Lilly ay nakaayos na sa paaralan at kahit na minsan ay nagagawa ko pa rin siyang ihatid, kadalasang ang kanyang tsuper na ang nagdadala sa kanya sa paaralan. Nagkakasalo pa rin kami sa hapunan tuwing gabi. At si Gabe ay sinisiguradong umuuwi siya bago matulog siya.Tungkol naman sa relasyon ko kay Gabe, sabihin na lang nating medyo mabigat ito. Huwag mong isipin na masama siya o anuman, sa halip, kabaligtaran ang nangyari, na talagang nakakagulat sa akin.Nagtataka ako dahil hindi ito katulad niya.Patuloy kong inaasahan na makita ang lalaking pinakasalan ko noon, pero wala siya sa abot-tanaw. Sobrang nakakainis, patuloy kong in
"Ang mga aksyon at masamang ugali mo ang nagpalayas sa'yo. Huwag mong isisi ang mga kamalian mo sa akin.”"Kasalanan mo. Kung hindi ka dumating dito, wala sanang nangyaring mga bagay na ito.”Masyado akong mabagal upang tumugon, kaya nang siya ay sumugod sa akin at tumama, nagulat ako.Natisod ako bago ko naituwid ang sarili ko. Tapos na ako. Ang babaeng ito ay nakalusot na sa napakaraming bagay, hindi siya makakalusot sa sampal.Nang walang pag-iisip, iniikot ko ang kamay ko at sinuntok siya. Sabay kaming sumigaw."Putang ina, ang sakit," mura ko.“Sinuntok mo ako!”Dahil hindi niya inasahan na sasapukin ko siya, nahulog siya, hawak ang kanyang dumudugong ilong. Sa kabila ng sakit sa aking kamay, nakaramdam ako ng masamang kasiyahan habang pinapanood siyang dumudugo at nahihirapan."Harper!" Sumisigaw si Gabriel sa likuran ko, pero hindi ko inaalis ang tingin ko kay Milly, sakaling magdesisyon siyang atakihin ako ulit.Ilang segundo ang lumipas, naharang ang kanyang paningin
Papalapit siya sa maliit na bar sa sulok ng kanyang opisina, kumuha ng maliit na pakete ng yelo, binalot ito sa tuwalya bago bumalik sa akin. Dahan-dahan, kinuha niya ang aking kamay at inilagay ang yelo dito."Masakit ba?" tinanong niya nang napakalumanay na nahirapan akong marinig siya."Medyo.""Hindi ko akalain na kaya mong manakit ng ibang tao."Tumatawa ako kasi akala ko rin wala akong ganun sa akin. "Sobra na at kumilos na lang ako nang hindi nag-iisip. Pasensya na kung nagdulot ako ng abala sa iyo. Hindi ko dapat siya sinuntok. Hindi talaga iyon nagpapakita ng magandang imahe ko bilang asawa ng boss.”Lumapit siya at matinding nakatitig sa aking mga mata."Huwag ka nang mag-sorry pa sa pagdepensa o pagtindig para sa sarili mo, Harper. Ikaw ang asawa ko, ipaalam mo sa kanila na hindi ka basta-basta.”"Hindi ko lang maintindihan, nakipag-sex ka ba sa kanya?" Bigla kong naitanong.“Hindi pwede!” umungol siya."Eh bakit sa tingin niya may kontrol siya sa'yo? Laging kasama
Hell, I should have let go the moment Rowan decided to marry Ava. Hindi naman niya kailangan, pero ginawa niya, dahil siguro sa kaibuturan niya, may kakaibang gumagana sa loob niya. Dapat ay lumipat na ako sa sandaling napagtanto kong walang hinaharap sa pagitan namin.Naiinis ako sa sarili ko dahil pinakita lang sa akin ni Mia ang lawak ng pagkasira ko kay Calvin. Wala siyang ginawa kundi ang mahalin ako, habang ginamit ko siya at pinananatili siyang nakatali sa akin imbes na pakawalan siya."Sa tingin ko ay sapat na iyon para sa araw na ito," sabi ni Mia nang mas kalmado na ako at tumigil na ang aking pag-iyak.Ang araw na ito ay brutal, ngunit nagbigay din ito ng maraming liwanag para sa akin."Salamat," I sniff, at pinunasan ang ilong ko gamit ang tissue na binigay niya sa akin."Anytime," sagot niya. "Ngayon, magkikita na lang tayo bukas."Pagkatapos ng aking ika-apat na sesyon, napagkasunduan namin na makikita ko siya tuwing ibang araw. Marami akong dapat i-unpack at naramd
Emma.“Bakit sa tingin mo ay tumanggi kang pakawalan si Rowan? Sa tingin mo, bakit mo siya pinanghawakan ng maraming taon kahit alam mong kasal na siya kay Ava?"Naglalaro sa utak ko ang tanong ni Mia habang nag-iisip ako ng paraan para sagutin siya. Bakit hindi ko binitawan si Rowan sa sandaling natulog siya kay Ava? Bakit ako kumapit sa kabila ng katotohanan na pinakasalan niya siya at nanatili sa kanya ng maraming taon?Oo naman, sinabi sa akin ng lahat kung gaano siya kaawa-awa. Na hindi sila nagkakasundo ni Ava. Na tinatrato niya siya na parang wala siya. Sinabi sa akin ng lahat na mahal pa rin niya ako at tumanggi siyang bigyan ng pagkakataon si Ava.Sa pagbabalik-tanaw ngayon, hindi na ako nabulag tulad ng dati. Sa kabila ng sinabi sa akin ng lahat, pinili pa rin niyang manatiling kasal sa kanya. Maaari siyang humingi ng diborsyo anumang oras na gusto niya. Hell, the moment na wala na si Ava sa school, medyo stable sa trabaho niya at medyo matanda na si Noah, puwede na siyan
“Subukan mo ako.”Kinagat niya ang kanyang labi, at upang patunayan ang aking punto, sinimulan kong hilahin ang aking daliri mula sa kanya."Ikaw," mahina ang boses niya, halos kinakabahan.Nanlalaki ang mga mata ko sa kanya, at kitang kita ko ang kaba doon. Nagulat ako pero masaya at the same time. Hindi ko maalala nang malinaw ang gabing iyon. Hindi ko talaga akalain na virgin siya noong una kaming natulog."Pagkatapos ni Liam, may iba na ba?"Umiling si Amelia, at muling namula ang pisngi. I really don't care if it's just Liam or three other guys, plus Liam pa. I feel territorial about her at gusto kong burahin ng tuluyan ang haplos niya sa katawan niya.Idinausdos ko pabalik ang aking mga daliri sa loob ng masikip na siwang niya, itinulak nang husto ang hiningang lumabas sa labi niya. Sabay slide ng palad ko sa clit niya, hanggang sa nakasakay na siya sa kamay ko at humihingal, namumula ang balat niya at bahagyang pawisan.Ang pagdinig sa kanya ay umamin na parang isang bala
Gabriel.Humiwalay ako kay Harper at tinitigan lang siya. Ang babaeng minahal ko ng ilang buwan lang ng bumalik siya sa buhay ko.Pagkatapos ni Ashley, akala ko patay na ang puso ko. Na hindi na ito magpapatalo para sa ibang babae. Nakuntento na lang ako sa paggamit lang ng mga iyon para sa kanilang mga katawan at pagkatapos ay itinapon kapag naiinip na ako bago tumalon sa isa pa.Hindi ko nakitang dumating si Harper. Hindi ako handa sa pagdating niya at sa mga pagbabagong ibabalik niya sa buhay ko. Siya ay isang tahimik na bagyo. One that consumed me and I let her, because there was just something about her that drew me in.Nakatingin ako sa kanya ngayon, at napuno ako ng pasasalamat. Nagpapasalamat siya na napagdesisyunan niyang bigyan ako ng pagkakataon. Para bigyan tayo ng pagkakataon. Siya ang lahat ng gusto ko. Hindi ko ito nakita noon dahil nabulag ako sa sakit at pagtataksil, ngunit nakikita ko na ito ngayon, at nagpapasalamat ako sa kung sino man ang nagbigay sa amin ng pa
Sa oras na matapos ko silang lampasan at ilagay sa mesa, nanginginig ang aking mga kamay, at ang puso ko ay tumatakbo. I’m render completely speechless as my shift from Gabriel’s face to the documents on the table."Gabriel" umiling ako. “Hindi ko maintindihan.”Kinuha niya ang mga kamay ko sa malaki niyang kamay. Walang ibang pinanghahawakan ang kanyang mga mata kundi init at pagmamahal.“Sinusuri ko ang utak ko, naghahanap ng mga paraan para patunayan sa iyo na gusto ko ito. Na gusto ko tayo. Ang ideya ay dumating sa akin habang kami ay nasa Tokyo. Pina-draft ko ang aking abogado ng dalawang bagong dokumento, pagkatapos ay ipinadala niya ito dito. Ang kailangan mo lang gawin ay pirmahan sila."“Pero sa iyo ang kumpanya, hindi pa tapos ang kontrata natin…” I rush through my words as my brain refused to function.“Gusto ko ng totoong pagkakataon kasama ka, Harper. Gusto ko ng totoong kasal. Kaya't napagpasyahan kong wakasan ang kontrata ng kasal... Para sa Unity Ventures, sa iyo i
“Ano ang iniisip mo?” Tanong ni Gabriel habang hinihila ako papasok sa ballroom kung saan nagsasayaw ang iba.Pagkatapos ng hapunan, nagkaroon ng mga talumpati at pagkatapos ay libre ang lahat na makisalamuha at magsaya sa party.Agad na nakita ng mga mata ko sina Ava at Rowan. Para silang nasa sarili nilang maliit na mundo habang dumadausdos sila sa sahig. Walang ibang pinanghahawakan ang kanilang mga mata kundi ang pagmamahal sa isa't isa.gusto ko yan. Gusto ko ng lalaking tumitingin sa akin na parang ako ang kanyang buong salita at ang tanging layunin niya para mabuhay. Gusto kong ako lang ang babaeng may hawak ng puso niya. Gusto kong mahalin ako ng malalim na nagniningning sa kanya sa mga alon.Ibinalik ko ang paningin ko kay Gabriel habang hinihila niya ako palapit. Hindi nararapat na sumayaw ng ganito kalapit sa ganoong kaganapan, ngunit tila wala talagang pakialam si Gabriel.Nakatitig ako sa mga mata niya at wala akong ibang makita doon kundi paghanga. Nakikita ko rin kun
Habang nag-uusap kami, bumabalik ang mga mata ni Ava kay Rowan. Makikita mo ang pagmamahal na naroroon. Sa kabila ng lahat ng pinagdaanan niya ay nagawa pa rin niyang bigyan siya ng isa pang pagkakataon.Ang mga mata ni Rowan, siyempre, ay patuloy na lumilipat din sa kanyang asawa. Parang hindi niya kayang itago ang mga mata sa kanya o sa kamay niya, dahil patuloy siyang naghahanap ng mga paraan para mahawakan siya.Alam ko kung gaano kalupit si Rowan kay Ava sa tatlong taong pagsasama ni Gabriel. Tinatrato niya ito na parang wala lang. Pero ngayon, parang siya na ang buong mundo niya. Ang pagmamahal niya sa kanya ay lantarang kumikinang. Hindi ko akalain na magbabago siya sa kanya, ngunit ang katibayan ng kanyang pagbabago at pagmamahal ay nakatitig sa akin nang diretso sa mukha."May bumabagabag sa iyo," bulong ni Ava, hinila ako mula sa aking pag-iisip.Lumingon ako sa kanya, hinahanap ng mga mata ko ang mukha niya. “Napatawad mo na ba talaga si Rowan? Paano mo ito nagawa? Paano
"Alis na tayo bago tayo mahuli," sabi ko sa kanya pagkatapos naming makabawi ng hininga.Tumango siya, habang ang kanyang kamay ay dumadampi sa akin kung saan pinagdikit niya ang aming mga daliri at hinila ako palabas ng aming silid-tulugan."Ang ganda-ganda mo, Mrs. Harper!" Sierra ay sumisigaw, ang kanyang boses ay puno ng kasiyahan nang makita niya ako.“Oo!” Oo, ikaw nga, nanay,” dagdag ni Lilly, tumatalon-talon.“Salamat, mga babae,”Aalis si Sierra mamaya dahil may pasok siya bukas. Dahil wala kaming dalawa ni Gabriel dito kapag aalis siya, inayos na namin sa aming driver na ihatid siya. Sisiguraduhin niyang makauwi siya nang ligtas."Ngayon, maging mabuti kayo kay Sharon at huwag siyang pasakitan, ha?" Binibiro ko sila bilang babala."Gagawin namin!" sumasabay sila.Ang mga mata ko, mula nang makilala ko si Sierra, ay laging bumabalik sa kanya. Tulad ng sinabi ko, mayroong isang bagay tungkol sa kanya na humihila sa akin patungo sa kanya. Isang bagay na pamilyar.Pagkat
”At tapos na tayo.”Nang hindi ko makahanap ng damit na bagay sa okasyon, tumawag si Gabriel ng tulong. Isang buong grupo ang dumating mga tatlong oras na ang nakalipas para tulungan ako sa aking makeup at damit.Walang kapintasan ang aking makeup. Pinili ng aking makeup artist ang isang klasikal na hitsura. Ang aking mga mata ay pinalamutian ng malambot ngunit matapang na eyeshadow na nagpalalim sa kanilang likas na lalim, pinalibutan ng mahahabang, malambot na pilikmata na lalong nagpatingkad sa aking titig. Isang patak ng ginto na kumikislap sa mga panloob na sulok ng aking mga mata ang nagbigay-liwanag sa aking mga mata, na nagdadala ng atensyon sa kanilang init, habang ang aking buhok ay bumuhos sa malalambot na alon, kumikislap na parang seda sa ilalim ng banayad na liwanag.Tungkol sa aking damit, pinili namin ang pulang gown dahil naging paboritong kulay ni Gabriel sa akin ang pula. Ang gown ay isang nakakamanghang halo ng seksi at elegante, gawa mula sa malalim na ruby sati