Calvin."Anong ginagawa mo sa bahay ko, Emma?" Sabi ko habang nagngangalit ang mga ngipin.Abala kami ni Gunner sa pagpipintura ng kwarto niya, bago tumunog ang doorbell. Ang huling bagay na gusto ko ay marinig niya akong sumisigaw at bumaba para lang makita ang asong ito.Sinamaan ko siya ng tingin habang nararamdaman ko ang galit ko sa loob ko. Nakakuyom ang aking mga kamao at ang aking panga ay mahigpit na nakaipit sa pagsisikap na pigilan ako sa pagsabog."Ako-ako" Hindi niya natapos ang pangungusap at mas lalo lang akong naasar.T*ngina nito! Lumabas ako ng bahay at isinara ang pinto sa likod ko. Kinailangan ko siyang paalisin."May tanong ako sayo, Emma!" Nagalit ako, nakakapit sa hawakan ng pintuan na parang vise grip, para lang pakalmahin ang sarili ko.Matapos ang lahat ng kalokohan na pinagdaanan namin ni Gunner sa kanya, may lakas ng loob siya ngayon na magpakita sa harap ng pintuan ko?Ang sakit at sakit sa loob ng mahigit halos isang dekada. Akala niya ba madali ko
Harper.Bumangon ako sa kama na parang nasagasaan ako ng track. Hindi ako nakatulog kahapon. Malalaman mo kung gaano ako katamad at bagal ngayong umaga.Pagtingin ko sa phone ko, nakita kong pasado alas singko na ng umaga. Alam kong hindi na ako makakatulog ulit kaya bumangon na lang ako. Sinabi sa akin ni Gabriel na may gym siya, kaya nagsuot ako ng leggings at isang sport bra at pagkatapos ay lumabas ng aking silid.Isang mahabang araw ang nauna sa akin. Ngayon ay Lunes, at ito ang unang araw ni Lilly sa paaralan. Nais kong ako ang kumuha sa kanya. Tila medyo kinakabahan siya nang matulog, ngunit sinubukan niyang bawasan ito.Ang tanging nakakapagpaginhawa sa kanya ay ang pagkaalam na makakasama niya si Noah. Sinabi niya sa akin na nangako si Noah na ipapakilala siya sa lahat ng kanyang mga kaibigan. Napakasweet at mabait sa kanya. Malinaw na pinalaki siya nang tama at kung gaano kabait si Ava sa akin, wala na akong inaasahan pa.Naglalakad ako sa madilim na pasilyo na sinusubuk
Sa oras na aalis kami, kontrolado ko na ang aking emosyon.Ayokong aminin, pero nandoon pa rin ang pagkahumaling ko kay Gabriel. Ito ay mga taon. Halos isang dekada na gayunpaman, kaunti lang mula sa kanya para ma excite ako.Kinasusuklaman ko iyon. Kinasusuklaman ito dahil habang kasal ako kay Liam, kinailangan ng kaunting pagsuyo para mapukaw ako ng sapat para sa pagkilos. Huwag magkakamali, hindi masamang kasosyo si Liam. Hindi siya kumapit sa sex, ngunit ang aking pagpukaw ay hindi madaling dumating kapag gusto niya kaming maging intimate.Hindi ito gaanong kinuha kay Gabriel. Isang matinding tingin at ang mga magaspang na kamay na iyon sa aking balat at basang basa ako dahil sa kanya. Handa siyang ihatid ako. Ano ang sinasabi nito tungkol sa akin? Na ang aking dating asawa ay hindi nakuha ang bahaging ito sa akin, samantalang ang lalaking dumurog sa akin, di ba?Pagkatapos ng mabilis na malamig na shower, para maalis ang aking pagkapukaw at kahihiyan, nagbihis ako at nagtungo
Pilit kong inaalis ang kamay ko, pero walang silbi. Matatag ang pagkakalagay niya, ayaw bitawan. Hindi masakit ang pagkakahawak niya, pero sapat na ang higpit kaya hindi ko maalis ang kamay ko sa kanya."Harper" Babala niya nang subukan kong hilahin muli ang kamay ko.Bakit niya ito pinaghirapan? Hindi kaya hinayaan na lang niya ang isyu?"Walang dapat pag usapan" Umangal ako, nakatitig sa kanyang gwapong mukha.Nakakahiya na ang katotohanang muntik na akong sumuko sa haplos niya. Ngayon ay gusto niya akong ipahiya pa ngunit hinahagis ito sa aming pagpunta sa trabaho."Dyan ka nagkakamali." Hinawakan niya ang bewang ko at hinila ako palapit sa kanya. "Marami tayong pag uusapan."Anong kalokohan ang ginagawa niya? Nawala na ba ang kanyang katinuan? Siguradong may mali kay Gabriel, dahil napaka out of character niya.Sinubukan niya bang paglaruan ako? Iyan ba ang nangyari noon? Isang laro para sa kanya."Bitawan mo ako Gabriel," Sumisitsit ako, habang ang mga nakakaligalig na kai
Kakababa ko pa lang ng sasakyan ay bigla niyang hinawakan ang kamay ko at hinila ito ng mahigpit. Nagulat ako sa kilos at nataranta kong inangat ang ulo ko para lang makita ang mata niya na nagaalab."Nasaan ang singsing mo?" Sigaw niya, nanlilisik ang mga mata niya sa akin.Langya! Anong kalokohan?Dahan dahan akong tumingin sa kanya, papunta sa walang laman na ring finger ko. Nalilito ka na ba sa isang sitwasyon? Para bang alam mo kung ano ang tinatanong sayo, alam mo ang sagot, ngunit nalilito ka pa rin? Well, ako yan ngayon."Harper, nasaan ang singsing mo?" Sigaw niya habang bumababa ng sasakyan.Pinagmamasdan ko ang pagbuka ng kanyang katawan mula sa kotse at pagkatapos ay tumataas siya sa akin. Ang kanyang napakaraming presensya ay nagpapatahimik sa akin.Ang kaunting iling niya ay nagpabalik sa akin sa kasalukuyan."Hindi ko maintindihan kung ano ang nangyayari ngayon," Bulong ko, hindi pa rin sigurado kung bakit siya nagalit sa isang bagay na hindi gaanong mahalaga.Ma
“Asawa?” Inuulit ni Milly ang mga salita na parang hindi niya maintindihan.“Nauutal ba ako?” Tanong ni Gabriel na may talim sa tono niya.Tahimik ngayon ang buong kwarto. Lahat ng kanina pa nagbubulungan at nakaturo sa akin ay nakatingin na sa lupa.Hindi ko talaga kailangan ni Gabriel na lumaban sa mga laban ko para sa akin. Malayo na ang narating ko mula sa insecure at mahiyain na batang babae na magpapahintulot sa mga tao na libutin siya. Sinabi iyon, hindi mahalaga na hindi ko gusto kung paano siya lumapit sa aking pagtatanggol.Nanginginig si Milly. Parang nanginginig ang buong katawan. Tahimik ang katawan niya at bakas sa mukha niya ang takot. Sa unang beses simula ng dumating ako para magtrabaho dito, hindi siya kamukha ng mayabang na babaeng nakasanayan ko.Sa paraan ng dinadala niya ang kanyang sarili, aakalain mong pag aari niya ang bwisit na company. Siya ay namumuno sa iba sa paligid, siya ay bastos at malisyoso, palaging tinatrato ang iba (lalo na ang mga babae) na p
Pagkatapos nito, pinagsama niya ang kamay namin, tumalikod at hinila ako palabas ng kwarto. Ang huling nakikita ko bago kami umalis ay ang takot ni Milly. Ang kanyang takot ay nagsasabi sa akin ng lahat ng kailangan kong malaman. Oo, ang ulat ng pagsisiyasat na iyon ay hindi aawit ng mga papuri sa kanya.Tahimik kaming pumasok sa elevator at sumakay. Pagbukas nito, inakay ako ni Gabriel papunta sa opisina niya.“Okay ka lang ba?” Tanong niya sa akin ng nasa loob na kami. “Sinabihan ko ang aming media team na iannounce ang ating kasal. Bumaba lang ako para ipaalam sayo dahil wala ka sa opisina mo noong nadatnan ko ang nakakadiri na eksenang iyon."Inalis ko ang kamay ko sa kanya at saka siya tinitigan. “Okay lang ako. Walang dapat ipag alala."“Sigurado ka?”"Positibo"Nanatili kaming tahimik ng ilang sandali. Nakikita kong may gusto pa siyang sabihin, pero may pumipigil sa kanya. Ang mapupungay niyang mga mata ay nagiging dahilan para hindi ako komportable."Kung wala ng iba, gu
Gabe.Panay ang tingin ko sa mga papel na nasa harapan ko. asar pa rin ako. Sobrang napipikon pa din ako. Ibig kong sabihin, ano ang iniisip ni Milly, nakipag tapatan kay Harper?Hindi ako makapag focus, itinulak ko ang sarili ko at nagsimulang maglakad. Ang aking isip ay tumatakbo ng isang libong milya bawat segundo. Nag iisip ako, nagsisikap na magkaroon ng mga ideya at bawat isa sa kanila ay nasa iba't ibang paraan na maaari kong gawin ang kanyang buhay na isang buhay na impiyerno.Bakit galit na galit ka? Hindi tulad ng pagtrato mo kay Harper ng mas mahusay noong asawa mo siya ilang taon na ang nakakaraan. Kinukutya ako ng aking panloob na boses, ngunit ayaw kong makinig dahil ito ay tama. Hindi ko kailanman kinunsidera ang kanyang nararamdaman dati at paulit ulit ko siyang sinasaktan, kung gayon ano ang nagbago?Nakita ko ang gulat at pagtataka sa mga mata ni Harper nang hilahin ko siya sa gitna ng silid at pinagbantaan ang sinumang maglakas loob na saktan siya.Nung nasa off
"Kailan ka pa naging mature?" Pang aasar ko, binangga ang balikat ko sa balikat niya. "Ako ay mas matanda, dapat akong maging mas matalino.""Ang maturity ay may karanasan, alam mo." Nagkibit balikat siya at ngumiti. “Ang pag ibig ang nagtutulak sa atin na gawin ang pinakamabuti para sa ating mga anak. Kaya't hangga't ikaw ay hinihimok ng pag ibig, palagi mong gugustuhin kung ano ang pinakamahusay para sa iyong mga bata at gagawa ka ng mga desisyon batay doon."Natahimik kami saglit, natulala lang ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko hindi ako ganoon kapalpak na alam na si Ava ay may pagdududa kung para sa akin siya ang isang halimbawa ng isang perpektong ina."Nasaan pala si Iris?" Nagtatanong ako sa paligid, napansin kong hindi ko pa nakikita ang maliit mula noong dumating ako."Nasa kwarto nila si Rowan, naglalaro ng tea party." Ang sagot niya na may kasamang ngisi.Hindi ko napigilan nang humagalpak ako ng tawa. “Si Rowan? Naglalaro ng tea party?"Parang kakaiba. So out of the n
Nagseselos ako. Nagseselos si Ava kay Noah. Mayroon din siyang malapit na relasyon kay Gunner. Bakit hindi ako nagising sa katangahan ko bago pa huli ang lahat? Ang tanging dasal ko lang ay kahit hindi kami maging close ni Gunner gaya nina Ava at Noah, atleast dadating kami sa point na hindi niya kinamumuhian ang loob ko."Hindi ko gagawin, pangako ko," Bulong ko kahit na nahuhuli ang boses ko.Binigyan niya ako ng masamang tingin bago siya lumingon."Noah," Tawag ko sa kanya bago siya umalis. Naninigas ang likod niya pero tinignan niya ako sa balikat. "Pasensya na. Sa pagtrato sa iyong mom ng masama at sinubukan na pumagitan sa iyong ama at sa kanya. I'm really sorry. .”Hindi ko inaasahan na may sasabihin siya pabalik at hindi. Sa halip, tumalikod siya at iniwan akong nakatayo sa may pintuan.Napabuntong hininga, iniisip ko kung dapat ba akong pumasok o hintayin na lang na dumating si Ava at salubungin ako. Ang pagtuturo ng aking ina ay nakatanim pa rin sa aking isipan ilang tao
Emma.Kinakabahan ako. Sobrang kinakabahan ako. Bumibilis ang tibok ng puso ko at halos hindi na ako makahinga. Mahigpit ang pagkakahawak ko sa manibela habang sinusubukan kong pakalmahin ang gulat na bumabalot sa loob ko.Kung tapat ako, aaminin ko na nag aalinlangan ako mula ng makipag usap kay Ava. Ang aking mga salita ay isang huwad na katapangan mula sa isang babae na, sa sandaling ito, ay may hindi pangkaraniwang pag akyat sa kumpyansa. Pagkaalis ni Ava, naglaho ang huwad na katapangan na iyon. Bumagsak ang kumpyansa ko at naiwan akong nagdududa sa desisyong ginawa ko.Pinaghirapan ko ito, iniisip kung tama ba ang ginagawa ko. Nagdududa ako sa mga aksyon na gusto kong gawin. Hindi ako sigurado kung magbubunga ito o kung papalalain ko ang mga bagay sa pamamagitan ng pagtulak sa sarili ko sa kanila.Sa wakas, nagpasya akong itigil ang aking mga plano. Nagulat ako, sa totoo lang. Hindi naman ako ganyan dati. Hindi ko kailanman pinagdudahan ang aking sarili o ang aking mga desisy
EmmaPumasok ako sa opisina ni Mia para sa isa pang therapy session. Gaya ng lagi naming ginagawa, hinubad ko muna ang sapatos ko bago umupo."Hi Emma," Nakangiting tanong ni Mia sa akin. Ang kanyang ngiti, tulad ng dati, ay nakakaakit at mainit. Ginagawa ka nitong kalmado at nakakarelaks."Hi Mia""Okay, alam mo kung ano ang una nating gagawin, di ba?"Tanong niya at tumango ako.Huminga ako ng malalim bago pumikit. Inayos ko ang mga iniisip ko. Hindi ko sila hinahawakan ng matagal o iniisip. Sa halip, hinayaan ko silang umalis nang hindi sinusubukang sumisid sa kanila.Itinutulak ko ang mga iniisip tungkol kay Calvin, Gunner, kapatid ko, nanay at Ava. Pinunasan ko ang ulo ko hanggang sa wala na. Hanggang sa mawalan na ng laman ang ulo ko at matahimik na ako.Ng matapos iyon, binuksan ko ang aking mga mata."Handa ka na bang magsimula tayo?" Tanong ni Mia na nakatingin sa akin.Tumango ako "Oo."“Noong huli tayong nag usap, sinabi mo sa akin na handa ka nang ibalik ang iyon
“Alam kong naguguluhan ka, pero ang dahilan kung bakit ko sinasabi ito sa iyo ay dahil gusto kong bigyan mo ng pagkakataon si Gabriel. Alam kong nanggugulo siya, pero sa pagtingin sa kanya ngayon, masasabi kong in love siya sayo. Ang aking mga anak na lalaki ay sumunod sa kanilang ama sa katangahan pagdating sa mga babaeng mahal nila. Kahit na bahagi ng katangahan ni Rowan ay dahil sa amin, bilang mga magulang—ako, si Antony at ang mga magulang ni Emma—ginulo namin siya.""Sarah..." Nagsisimula na akong magsalita pero pinutol niya ako.“Parang tumatakbo sa pamilya. Totoo nga yata ang kasabihang ‘ang mansanas ay hindi malayo sa puno’ dahil ang dalawang anak na lalaki ay nagawang saktan ang mga babaeng mahal nila, tulad ng ginawa sa akin ng kanilang ama. Ang hinihiling ko lang ay bigyan mo siya ng pagkakataon, dahil ang parehong kasabihan ay naaangkop sa positibong liwanag. Kapag nagmamahal ang mga Wood men, nagmamahal sila nang buong puso at nagmamahal sila ng matindi. Kung bibigyan m
"Handa na ba ang pagkain?" Tanong ko sa kasambahay namin sabay pasok sa kusina.Sumagot siya ng may magiliw na ngiti, "Hindi pa, pero ilang sandali na lang.""Okay, hayaan mo akong mag ayos ng mesa."Nakipagtalo siya, ngunit mabilis kong pinatigil ang argumentong iyon. Gusto kong tumulong. Dahil nagluluto siya, ito na lang ang magagawa ko.“Kailangan mo ba ng tulong?”Tumingala ako para hanapin ang mama ni Gabriel sa tapat ng hapag kainan. Nilapag ko ang plato na hawak ko at ngumiti sa kanya."Oo naman, pero malapit na akong matapos."Naglakad siya papunta sa akin at nagsimulang tumulong sa mga baso at kutsara."So, Harper, paano ka tinatrato ng anak ko?" Tanong niya out of nowhere.Hindi ako nakasagot agad. Nagisip ako ng sandali para lang pagisipan ang kanyang tanong, hindi dahil hindi ko alam kung ano ang sasabihin, kundi dahil sa tono ng boses niya.Hindi lang siya humihiling na makipag-usap; gusto niyang malaman kung paano ako tinatrato ni Gabriel.Masyado sigurong nata
"Bakit ko hinayaan kayong dalawa na pagusapan ako na manatili?" frustration kong tanong habang nakatitig kay Gabriel at Lilly. "Ngayon late na tayo."Hindi man lang nag-apologetic ang dalawa. Nakangiti si Lilly, kumikinang ang mga mata sa kaligayahan, habang si Gabriel naman ay nakangisi. Pareho silang kuntento sa sarili nila.Napabuntong-hininga ako sa pagkatalo, iniisip kung ano ang gagawin ko sa dalawang ito. Kitang-kita ko ito. Ang mag-amang duo ay palaging magtutulungan upang madaig ako. Palagi nila akong inaaway.I mock-glare kay Lilly. "Nasaan ang katapatan?""Tanggapin mo na masaya, tama ba?" Sa halip ay sabi niya, inilagay ang kamay niya sa upuan ko at ni Gabriel.Napakasaya niya. Sa katunayan, mas naging masaya siya simula nang bumalik kami dito. Oo naman, masaya kami noon, pero hindi ganito kasaya.Si Lilly ay nagkaroon ng relasyon kay Liam, ngunit ito ay hindi katulad ng kung ano ang mayroon siya kay Gabriel. Siguro dahil siya ang tunay niyang ama. Siguro dahil marami
Umikot ikot ako, kumukuha lang ng gamit bago tuluyang humarap kay Gabriel, na bakas sa mukha niya ang pag asa."Ang laki nito, Gabriel." Masasabi kong marami pang silid, ngunit tuklasin ko ang mga ito mamaya. "Ilang kwarto mayroon ito?"Tinawid niya ang maikling distansya sa akin. "Walong silid tulugan at dalawang silid pambisita."Natigilan ako sa katahimikan habang nakatitig sa kanya. Oo naman, paglaki, mayroon kaming malaking bahay, ngunit ito ay isang limang silid tulugan na bahay. Iyon ay higit pa sa sapat."Sobra ang sampung kwarto, Gabriel," Kinakabahan akong tumawa. Ibig kong sabihin, ano ang gagawin natin sa natitirang bahagi ng silid?Humakbang siya papunta sa espasyo ko bago pumulupot ang braso niya sa bewang ko, hinila ako palapit sa kanya. Nilagay ko ang mga kamay ko sa dibdib niya, ramdam ko ang tibok ng puso niya sa ilalim nito."Seryoso ako noong sinabi kong gusto ko ng higit pang mga bata, Harper." Nanlalaki ang mata niya sa mata ko. "Ito ay ako ang gumagawa ng m
Tinitigan ko siya, tulala. Sinubukan kong magsalita pero walang lumalabas sa bibig ko habang patuloy na lumilipat ang mga mata ko mula kay Gabriel papunta sa bahay."Ang ganda ng bahay na ito," Sigaw ni Lilly, kitang kita ang kanyang pananabik habang tumatalbog siya mula paa hanggang paa, halos parang namamatay siyang iwan kami at tuklasin ito. “Dito ba tayo tutuloy? Ito ba ang bago nating bahay?"Umalis ang mga mata ni Gabriel sa akin at lumipat sa aming anak na babae, na nakangiti mula tenga hanggang tenga. "Kung gusto ito ng iyong ina, oo, ito ang magiging bago nating tahanan."Ibinalik ko ang aking mga mata sa bahay, tinitigan ito nang may kaunting pagtataka.Maringal na nakatayo ang mansyon sa isang backdrop ng mga gumugulong na burol, kitang kita ang kadakilaan nito sa bawat anggulo. Ito ay magkatugmang kumbinasyon ng mga klasiko at modernong elemento, na nagtatampok ng malinis na puting marmol na panlabas na kumikinang sa sikat ng araw. Pinalamutian ng masalimuot na gawaing