"Harper, lalabas ka ba sa kotse? Sinasayang mo ang oras ko", Bulyaw ni Gabriel sa akin.Inangat ko ang ulo ko at tumingin sa kanya. Nakakunot ang kanyang mga kilay at tila naiinip at naiirita. Bumuntong hininga ako bago lumabas. Ito ang Gabriel na nakasanayan ko. Nanlalamig, mayabang at masungit.Inayos ko ang palda ko bago kinuha ang handbag ko. Nagsimula siyang gumalaw at sinusundan ko siya tulad ng isang tupang dinadala sa katayan. Kinakabahan ako, pakiramdam ko lalabas na ang puso ko sa dibdib ko.Napunta ako sa mundo ni Gabriel. Sa kanyang domain. Ito ay medyo hindi komportable at nakakatakot na nasa isang lugar kung saan siya ay may ganap na kontrol sa bawat solong aspeto.Pinindot ni Gabriel ang button para sa elevator at bumukas ito. Pagpasok ko, tumabi ako sa kanya at pilit pinapalamig ang napakabilis na tibok ng puso ko."Ang tanging may access sa elevator na ito ay ang aking pamilya at dinadala kami nito ng direkta sa itaas na palapag kung saan naroroon ang aming mga op
Nagsimula na siyang maglakad at sumunod naman ako sa likod niya."Ito ang office ni Rowan" Sabi niya pagkatapos naming huminto sa harap ng isang pinto.Nakalagay doon ang pangalan ng kapatid niya. Tumango ako, hindi talaga sigurado kung bakit kailangan kong malaman iyon. Oo naman, magtatrabaho ako para sa kanya, ngunit kailangan ko ba talagang makipag ugnayan sa iba pang mas matataas na pinuno?"Ang opisina ko ay nasa tabi mismo niya, ngunit hayaan mo akong bigyan ka ng mabilisang paglilibot bago ko hayaan ang iba kong P.A na ipakita sayo ang iba pa at gabayan ka sa kung ano ang iyong gagawin."“Hindi naman talaga kailangan yun... sigurado ako na ang iyong P.A ay mabibigyan ako ng tour. Marami ka sigurong gagawin" Sabi ko sa kanya sa nakakahiyang boses.Si Gabriel ay sikat sa pagtulog kasama ang kanyang mga personal assistant at hindi pa niya talaga sinubukang itago ang maruming katotohanang iyon.Sobrang naabala ako noong kasal kami. Ayaw kong malaman na asawa ko siya, ngunit hi
"Natutuwa akong makilala ka, Mrs. Wood," Sabi niya pagkaraan ng ilang sandali, na binigyan ako ng isang nakakabulag na ngiti."Natutuwa din ako" Sagot ko sabay kamot sa kanya. "Tawagin mo na lang akong Harper.""Tutal ayos na ito, Christopher, si Harper ay magtatrabaho sa tabi mo. Kaialangan ko siya na matuto ng ilang bagay, kaya pakiusap ipakita sa kanya ang lahat ng kailangan malaman,” Sabi ni Gabriel, na inilabas ang atensyon sa kanya.“Sige Boss.”Tatalikod na sana siya pero tumigil din. "At pakiusap huwag mong sasabihin kahit kanino na asawa ko siya. Kung may magtatanong, manahimik ka na lang." Dagdag niya, bago inikot ang desk at umupo sa kanyang upuan.Lumipat ang mga mata ni Christopher mula sa akin kay Gabriel. May itsura ng pagkalito, ngunit hindi ko ito maalis para sa kanya. Napagkasunduan namin na hangga't hindi nalalaman ng mga magulang ni Gabriel, hindi kami mag aanunsyo ng kasal.“Pwede na kayong umalis pareho” Sabi ni Gabriel sa amin sa distracted na boses. Ang ka
Ng sabihin sa akin ni Gabriel na bibisitahin namin ang kanyang pamilya sa weekly barbecue nila, hindi ko akalain na magiging ganito kaaga.Hectic ang kahapon sa opisina. Malinaw na may entourage si Gabriel ng mga babaeng empleyado na gusto ng isang piraso sa kanya. Sa katotohanan, wala akong pakialam. Hindi niya maiwasan na mainit ang paninigarilyo niya. Ang nasa isip ko ay ang ilan sa mga mapoot at selos na tingin na nakuha ko mula sa ilan sa mga babaeng iyon.Kung naisip ko na si Milly lang ang gustong ipagtanggol ang kanyang pag aangkin, buti na lang nagkamali ako. Hindi ko masasabi sa iyo kung ilang beses akong pinigilan ng ilang babae noong pinababa ako ni Christopher para tapusin ang isang gawain.Tila, ang dalawang babaeng pinagalitan ni Gabriel ay may pananagutan sa pagpapakalat ng balita na ako ang bagong babae ni Gabriel. Sa tingin ko ang kanyang kamay sa aking lower back ang nagsabi ng lahat. Ang magandang balita ay naisip nilang lahat na ako ay isang panandaliang kabit a
Ako ay nasa ulirat habang pinupulot ang mug at dinala sa aking labi. Bweno, iyon ay hanggang sa tumama ang lasa nito sa aking bibig at sa wakas ay naidura ko ang likido.“Nakakadiri yan. Paano mo ito natitiis?" Tanong ko sabay punas sa bibig ko.Sa unang beses, narinig kong tumawa si Gabriel. Ito ay isang malalim at matamis na tawa na gumagawa ng mga bagay sa aking katawan. Yung tipong tawa na nakakalimot sa pangalan mo. Ako lang ba ang nakakaakit ng pagtawa?Nagkibit balikat siya, “Ito ay bagay na makukuha mo ang lasa pagdaan ng panahon. Hindi ito para sa lahat."Parang nawalan ako ng boses, kaya imbes na tumango na lang ako. Natigilan pa rin ako sa katotohanang tumawa si Gabriel. Ang kanyang tawa ay nauwi sa isang magandang tunay na ngiti. Isa na hindi ko pa nakikita. Ito ay mapang-akit at may bahagi sa akin na napopoot na binihag ako nito.“Okay ka lang ba?” Itinutulak niya ang sarili. "Mukha kang nabigla.""Ang ganda mong tumawa at ngumiti."Sa sandali na lumabas sa bibig ko
Nakatitig sa amin si Lilly, lumilipat ang mga mata niya mula sa akin patungo sa kanyang dad. Nakikita ko ang mga tanong sa kanila. Ang pagtataka na may ugnayan sa akin at kay Gabriel.Gaya ng sinabi ko, hindi ito dapat mangyari. Hindi dapat ako ma akit kay Gabriel matapos ang lahat ng mga taong magkalayo. Sa totoo lang, naisip ko na gusto ko ang aking pagkahumaling sa kanya. Na ang pakikitungo niya sa akin ilang taon na ang nakakaraan, ay pinatay ang lahat ng nararamdaman ko para sa kanya.Kung gaano ako naging mali. Heto ako, ilang taon na ang lumipas, muntik na siyang halikan. Pakiramdam ko ay kakila kilabot na pinahintulutan ko ang isang sandali ng kahinaan. Na hinayaan ko ang aking sarili na maakit ng mga pananabik ng aking katawan."Maghalikan ba kayong dalawa?" Inosenteng tanong ni Lilly, at hindi ko mapigilan ang matalim na paghinga na aking natatanggap.Ang gulo ng isip ko. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kanya. Dapat ko bang sabihin sa kanya ang totoo? Ganun pa
Ang tawag ni Gabriel ay nagpalipat sa akin mula sa parehong lugar kung saan iniwan ako ni Lilly. Hindi pa rin ako makapaniwala na sasabihin niya iyon sa akin. Noong nabubuhay pa si Liam, tila hindi siya nag abala na wala siyang mga kapatid. Hindi siya kailanman humiling ng ganito, kaya nagtataka ako kung saan nanggaling yung biglaang pagbabago.Ngayon alam kong nagtataka kayo kung bakit hindi kami nagkaanak ni Liam sa kabila ng matagal ng kasal. Ang totoo, sinubukan namin. Laging gusto ni Liam ang isang pamilya, mga anak ng kanyang sarili. Alam kong mahal niya si Lilly tulad ng sarili niya, pero gusto rin niya ang sarili niyang dugo.Gusto kong ibigay sa kanya iyon. Gusto kong magpasalamat sa kanya dahil nandiyan siya para sa akin noong wala akong kasama. Para sa pagpapakasal sa akin at pagbibigay ng pamilya kay Lilly. Ang pagkakaroon ng kanyang sanggol ay hindi gaanong hinihiling at wala akong nakitang problema dito.Gaya nga ng sabi ko, sinubukan namin, pero walang nangyari. Hangg
Gabe.“Mom!” Sigaw ko at sumugod sa kanya.Nakahandusay siya sa sahig. Walang dapat magsabi sa akin na ang gulat ng makita si Lilly ang naging dahilan ng pagkahimatay niya. Tulad ng sa akin, kailangan lang niyang tingnan ang kulay abong mga mata upang malaman na si Lilly ay isang Kahoy.Marahan kong sinampal ang pisngi niya, pero wala itong nagawa para magising siya. Idinausdos ko ang isang kamay sa ilalim ng kanyang mga balikat at ang isa sa ilalim ng kanyang mga tuhod, binuhat ko siya sa aking mga kamay at dinala sa pinakamalapit na sofa.“Dad! Rowan!” Sigaw ko sa kanila, natatakot na iwan ang aking ina.“Okay lang ba siya?” Tanong ni Lilly sa maliit at mahinang boses. “May nagawa ba akong mali? Wala ba siyang malay dahil sa akin?"Ang mga luhang lumalangoy sa kanyang mga mata ay ang aking pagwawakas. Sa ganoong kaikling panahon, napako na siya sa mismong hibla ng aking pagkatao. Nasasaktan ako ng makita siyang umiiyak. Sa totoo lang hindi ko iniisip na minahal ko ang isang tao
Hey Loves, so I’m just from reading you comments and you’ve really told me how you feel😅.Everyone is entitled to their own opinion and I respect that. I can’t do anything to change them and that’s is completely okay.I’ve gotten some really good criticism and I want to thank those who have pointed me towards my mistakes. I always struggle with writing an ending and that’s why it can sometimes come off as rushed. Don’t worry I’ll be working on that in my next book.As for Emma and Calvin, I want you all to understand that this was always the way it was supposed to end, at least in this book.Emma didn’t love Calvin, she was sorry for what she did but she never loved him with same depth he loved her. In other words, she loved him but she wasn’t in love with him. Calvin deserved to feel that love with someone else given that Emma couldn’t reciprocate. Go back to some of her therapy sessions and you’ll realize that yes she was remorseful but not because along the way she fell in love
Harper.Lumulutang ako sa isang malambot na puting ulap ng pagtulog. Mainit ang pakiramdam ko, naramdaman kong may kapayapaan, at naramdaman kong mahal ako.Dahan dahan, nagsisimula akong magising. Si Gabriel ay nasa likuran ko, ang kanyang mga braso sa paligid ng yakap. Ginagawa niya ito sa tuwing natutulog tayo. Hawakan mo ako ng mahigpit sa kanyang mga bisig na parang natatakot na mawala ako kung hindi siya.Kumalas ako ng kaunti na sinusubukan na makalabas ng kanyang mga braso. Sa halip na palayain ako, hinigpitan niya ang kanyang mga kamay, na nagtutulak sa akin na mas malapit sa kanyang katawan.Huminto ako kapag naramdaman ko siya. Kapag naramdaman ko ang kanyang hindi mapag aalinlanganan na matigas na kahoy sa umaga. Ang aking mga hormone ay sumusulong at kaagad ko siyang gusto. Gusto kong maramdaman itong ibaon sa loob ko.Mayroon kaming isang malusog na sekswal na buhay, ngunit may mga oras na gusto mo lang. Sa tatlong mga bata, kung minsan mahirap na walang tigil na nag
"Sigurado," Ibabalik niya ang aking ngiti tulad ng paglalakad sa amin ni Killian."Narito ako upang nakawin ng aking magandang asawa." Ang kanyang tinig ay raspy at hindi ko maiwasang matunaw sa timbre. Ito ay sobrang sexy."Sayo na siya." Binitawan ako ni Calvin at humakbang sa tabi bago maglakad palayo.Hinila ako ni Killian sa kanyang mga bisig, tinitiyak na walang puwang sa pagitan namin. “Okay ka lang ba? Ang iyong likod ay nasasaktan? Ang iyong mga binti? "Tingnan kung ano ang sinabi ko sa iyo? Siya ay isang pating bilang isang abogado ngunit nagmamalasakit at mapagmahal bilang asawa. Hindi ko rin alam na may tipo ako hanggang sa makilala ko siya."Okay lang ako, mahal ko, medyo nagaalala," Tawa ko, itinulak ang aking sarili na mas malapit sa kanya."Sinabi ko na ba sayo na mahal kita?" Tanong niya.Hindi ko maiwasang mapangiti habang itinutulak ko ang aking sarili ng tumingkayad at bumulong malapit sa kanyang mga labi. "Halos isang libong beses ngayon, hindi na ako ay na
Si Molly ay isa sa aking mga abay na babae at ganoon din sina Ava, Connie, Letty, Harper at Kinley. Sila ay naging aking mga batang babae sa nagdaang apat na taon mula nang aksidente. Siyempre, hindi ko mapalitan si Molly, siya ang aking pinakamatalik na kaibigan, ngunit nagpapasalamat ako na mayroon ako sa kanila.Dagdag pa, kahapon sinabi sa akin ni Molly na iniisip niya na lumipat dito. Tuwang tuwa ako. Mahal ko siya. Ngunit inamin namin na mahirap gawin ang buong pagkakaibigan na malayo. Ako ay matapat sa buwan na siya ay nasa paligid.Bumagsak ang musika at lumapit si Gunner, sinira ang lahat ng iba pang pag uusap."Maaari ba akong magsayaw sayo, Mom?"Mayroong isang serye ng mga aaws at isinusumpa ko ang aking puso ay natutunaw mismo sa lugar."Syempre, aking gwapong lalaki anak," Sagot ko bago kunin ang kanyang kamay.Si Gunner ay labing apat, ngayon ay isang teenager. Maniwala ka ba diyan? Siya ay kasing taas ko at sigurado ako sa ilang taon na siya ay magiging mas mataas
Emma.Sumasayaw ako kasama si Molly, pinahihintulutan ang musika na maghugas sa akin. Medyo masakit ang likod ko, pero hindi mahalaga kapag sobrang saya ko.Ang aking damit ay kumikislap sa paligid ko habang sinisigaw namin ang lyrics ng Cruel Summer ni Taylor Swift sa tuktok ng aming mga baga. Sumama sa amin si Ava, na buntis nang husto. Natawa ako dahil iniisip niya na sumasayaw siya, ngunit hindi. Hindi ko rin alam kung anong tawag sa ginagawa niya.Mabibilang ko ang ilang beses kung kailan ako naging pinakamasaya. Ang isa ay noong nakapasa ako sa bar exam. Ang pangalawa ay noong tinawag ako ni Gunner na mom sa unang pagkakataon sa mahabang panahon. At ang pangatlo ay ngayon. Sa araw ng aking kasal.Tama ang narinig mo. Kakakasal ko pa lang at hindi ako magiging mas masaya.Natandaan ang cute lawyer na sinabi ko kay Ava noong birthday ni James? Well, hindi siya sumuko, kahit ilang beses ko siyang tinanggihan. Panay ang tanong niya, at ang ibig kong sabihin, ay halos araw araw s
Kaya dumating na tayo sa dulo ng Ex-Husband’s Regret at sa mga side story. Gusto ko lang magpasalamat sa lahat ng pagmamahal at suporta mo sa librong ito. Ito ang pinakamahabang librong naisulat ko at sa ngayon ang pinakamatagumpay kong libro. Hindi ito magiging matagumpay kung hindi dahil sa iyong suporta. Kaya kaysa sa inyo. maraming salamat po. Salamat sa iyong paglalakbay mula sa simula hanggang sa katapusan. Ibig sabihin ang mundo ay nananatili ka sa akin.Ngayon, gusto kong iannounce na susunod na ang kwento ni Noah. Ito ay tinatawag na [The Billionaire's Fight For Redemption] Inaayos ko pa ang plot, pero magiging available ito sa kalagitnaan ng Oktubre, kaya abangan ito. Magkakaroon tayo ng side story tungkol kay Gunner at malamang isa pa tungkol kay Lilly.Narito ang isang sneak peek ng The Billionaire's Fight for Redemption. Ito ay isang magaspang na draft.Sierra.Naglalakad ako sa aisle. Bumibilis ang tibok ng puso ko at mabagal ang mga hakbang ko. Ang mga rosas at putin
Makalipas ang tatlong taon.Emma."Seryoso, Emma, kailan ka magsisimulang makipag date?" Tanong ni Ava, umupo sa tabi ko.Tumingin ako sa likod bahay at hindi ko mapigilan ang ngiti na namumuo sa aking mga labi. Ngayon ang kaarawan ng anak nina Travis at Letty. Si James, na ipinangalan sa dad namin, ay mag iisang taon na ngayon.Nagpakasal sina Letty at Travis mga dalawang taon na ang nakalilipas. Nagpropose agad si Travis. Nagising ako pagkatapos ng aksidenteng iyon na muntik ng kumuha sa buhay ko. Nagtataka siguro kayo kung ano ang nangyari sa driver. Well, siya ay kasalukuyang nagsisilbi ng limang taong sentensiya para sa walang ingat na pagmamaneho. Sana natuto siya ng leksyon.Bumalik kina Travis at Letty. Sa tingin ko nakita niya ako sa ospital napagtanto niya kung gaano kaikli ang buhay. Nag propose siya at sinabi ni Letty na oo. Nagpakasal sila sa isang magandang kasal sa spring.Bilang resulta ng pagiging kaibigan ni Ava, dinala ako sa kulungan. Nagpakasal sina Connie
“Hindi! Kailangan kong itulak,” Ungol ko, hinawakan si Gabriel sa sando.Para akong baliw. Para akong nawalan ng malay. Ang sakit ay talagang nababaliw sa akin.Buti na lang at nakarating kami sa kwarto bago ako manganak sa hallway ng biwist na ospital. Nakahinga ako ng maluwag ng makarating kami sa kwarto at sinimulan na nila akong ihanda.Nasa loob na si Ava. Nagpapasalamat ako na may taong nakakaunawa kung ano ang pakiramdam kapag literal na nahati ang iyong ari sa dalawa upang ang isang maliit na maliit na tao ay makapasok sa mundo."Hindi na ako makapagpigil," Sigaw ko bago umakyat at itinulak ang lahat ng mayroon ako.Sumpa ko nararamdaman kong nahati ang pwetan ko at nakakadagdag lang ito sa sakit ko."Kasalanan mo ang lahat ng ito!" Sigaw ko kay Gabriel habang nakahawak sa kamay niya na nakakamatay.Nakatitig ako sa kanya. Mabilis na pumapasok ang aking mga hininga at ang aking mga butas ng ilong ay pumutok sa pagsisikap na kumuha ng mas maraming hangin sa aking mga baga
”Ayos lang ito, Lily-Bear. Magkakaroon lang ako ng baby… Natandaan mo ano sinabi ko kapag mangyayari na ito?”Tumango siya. “Opo. Sabi mo na mahihirapan ka, pero hindi dapat ako magalala dahil iyon ay parte ng pagdala ng bata sa mundo.”“Mabuti,” Napangiwi ako habang isa pang contraction ang naganap. “Nangyayari ito sa ngayon, kaya huwag kang magalala.”Kinuha ni Gabriel ang kamay ko at tinulungan ako palabas ng kwarto. Huminga ako sa ilong ko at palabas sa bibig ko, pero maging totoo ma tayo. Hindi talaga iyon nakakatulong. Hindi ba?“Hindi ko lang maintindihan. Bakit kailangan mo mahirapan? Hindi ba pwedeng lumabas ang baby ng hindi ka nahihirapan?”Ang huling bagay na gusto ko ay ang matrauma ang anak kong babae sa pagpapaliwanag sa kanya na ang sakit ay kailangan para itulak palabas ang baby mula sa loob ko. Gusto niya na malaman kung bakit ang baby ay kailangan itulak palabas at ipapaliwanag ko na dahil ang baby ay malaki at ang daanan niya ay maliit, kaya ang mga contraction