Tinignan ko ang mga huling dinagdag bago tinitigan ang sarili ko sa salamin. Kinabahan ako dahil ngayon ang ikatlong araw ng kasal ko.Grabe naman kapag nilagay ko yun diba? Ang tanging ginhawa na nakukuha ko ay ang pagpapakasal ko sa parehong lalaking pinakasalan ko ilang taon na ang nakalilipas. Ang una kong asawa.Sinuot ko ang aking coat, kinuha ko ang aking pitaka at lumabas ng kwarto. Parang nakuryente ang hangin habang binabalot ng pag aalala ang bawat pulgada ng aking kaluluwa.Dinala ni Gabriel ang bagong kontrata noong gabing iyon ayon sa napagkasunduan at ngayon makalipas ang isang araw, makikipagkita kami sa pari para magawa namin ang gawa.“Handa ka na ba?” Tanong ni Gabriel pagtapak ko sa sala.Hindi ako nakasagot. Pakiramdam ko ay barado ang iniisip ko, kaya sa halip, tumango na lang ako."Bakit hindi ako makakasama sayo?" Tumango si Lilly kaya napalingon ako sa kanya.Nakaupo siya sa L-shaped couch, nakakunot ang noo, nakahalukipkip ang mga kamay sa dibdib. Hindi
Nakita ko si Rowan pagkapasok namin sa loob. Katulad ng kapatid niya, naka black suit siya. Nakarating kami sa harap ng chapel nang pumasok ang pari."Hello, Harper," Magalang na bati ni Rowan, na may isang nakaka welcome na ngiti.Ako ay lubos na nabigla. Siya ay ganap na nagbago walang katulad ng Rowan na naaalala ko. Dati, malamig at malayo ang tingin niya, parang may chip sa balikat, na ginagawa niya noon. Pero ngayon, mukhang mainit siya. Parang wala na ang kadilimang minsang sumakit sa kanya."H-Hi." Nauutal kong sabi.Nagtaka ako kung nagawa niyang makipagbalikan sa ex girlfriend niya. Kung tutuusin, alam ng lahat na nagbago siya matapos siyang mawala at napilitang pakasalan si Ava. Oo, malamang na iyon. Kinasusuklaman niya si Ava, kaya malamang ang pagbabagong ito ay dahil sa kanyang kapatid na si Emma."Simulan na natin, di ba?" Nagsalita ang pari at tumango kaming tatlo.Katabi ko si Gabriel, habang si Rowan naman ay nasa likod namin.Binabawasan ko ang mangangaral kap
Emma.“Kailangan mong lumabas sa kwartong ito, Emma. Hindi mo maaaring gugulin ang iyong mga araw sa tambakan na ito." Sinabi sa akin ni Mom, ngunit hindi ko man lang iniwasan ang kanyang tingin dahil ang mga mata ko ay nakatuon sa malungkot na seryeng pinapanood ko.Umupo ako sa aking kama, naka-pajama pa rin, na may ilang meryenda na nakakalat sa aking duvet. Nagkaroon ako ng iba't ibang inumin at isang batya ng ice cream, na kasalukuyang nilulunod ko ang aking sarili. Sarado ang mga kurtina ko, pinapatay ang sikat ng araw mula nang magkaroon ako ng mga blackout curtain ilang buwan na ang nakalipas."Iyan ang sinisikap kong sabihin sa kanya, ngunit ang mapahamak na babae ay hindi makinig sa akin," Pinaputok ni Molly.Naramdaman ko ang mga nakatitig niyang punyal sa gilid ng aking ulo, ngunit hindi iyon nag abala kahit kaunti. Gusto ko lang mapag-isa para ako ay magdusa sa aking paghihirap. Kung tutuusin, ako ang nagdala nito sa sarili ko.“Anong sasabihin ni Gunner kapag nakita
"Bakit ba kasi hinayaan kitang kumbinsihin akong lumabas para mananghalian?" Nagmamaktol ako habang pinagmamasdan ang pagkislap ng landscape sa tabi namin.Matagal tagal na rin simula noong nasa labas ako ng aming pamilya. Inisip ko ang huling beses na nasa labas ako ay ng dumalo ako sa kasal ni Ava. Sa totoo lang, nabigla ako ng inimbitahan niya ako. Sa lahat ng tao, akala ko ako na ang huling taong gusto niya sa kasal niya."Dahil kailangan mong lumabas," Sagot ni Molly, hinila ako pabalik sa usapan."Aalis ako ng bahay, Molly," Sabi ko, pagtatanggol sa sarili ko.Sobrang inis niya sa akin."Ang pagpunta sa hardin ay hindi binibilang bilang paglabas," Sagot niya. "Ngayon, itigil ang pagrereklamo at umupo ka lang at magpahinga. Masisiyahan ka sa maliit na pamamasyal na ito. Pangako ko sayo yan."Nagdududa ako diyan."Pagkasabi nito, sumandal ako sa upuan at pumikit. Ang aking isip ay tumatakbo ng isang libong mga saloobin bawat minuto. Hindi ko sila mahawakan o makontrol.Mula
Ang mga salita ni Molly ay patuloy na umaalingawngaw sa aking tenga kahit na pagkatapos naming kumain. Papunta na kami ngayon sa dessert namin. Gustung gusto ko ang ice cream, ngunit ngayon ay hindi ko ito ma enjoy. Hindi noong nagawa niya akong pagdudahan ang lahat ng pinaniniwalaan ko nitong mga nakaraang taon.“Bakit ang tahimik mo?” Tanong niya habang inilalapag ang milkshake niya. "Iniisip mo ba ang sinabi ko sayo?"Nakangiting sinabi ang huling pangungusap habang nakasandal sa upuan."Syempre hindi," Pagsisinungaling ko, "Nagtataka lang ako kung paano ko mapapatawad sina Calvin at Gunner. Kahit saang anggulo ko tingnan, walang silver lining."Bilang isang abogado, nakasanayan kong tumingin sa mga bagay mula sa iba't ibang mga anggulo kapag ako ay nagtatanggol sa aking mga kliyente. Ito ang nagpagaling sa akin sa ginawa ko. Wala akong iniwan at pinagdaanan ko ang lahat ng posibleng kahihinatnan. Ginawa ko iyon sa aking kaso at wala akong nakikitang pag asa.Maaaring hindi ko
Nakatalikod sa akin ang babae at ganoon din si Gunner. Hindi ko kailangan alalahanin si Calvin dahil siya ay napukaw at ang lahat ng atensyon ay nasa sinasabi ng babae, na may malambot na ngiti sa kanyang labi.Muli, ang hindi komportable na pakiramdam na iyon ay mas bumaon sa akin. Bakit parang hindi ako makahinga? May malaking bukol na nakabara sa lalamunan ko.Nakatutok ako sa kanila. Hindi ko marinig kung ano ang sinasabi nila dahil ilang mesa sila mula sa akin, ngunit ang kapayapaan at kaligayahan na makikita sa mukha ni Calvin ay sapat na upang ipaalam sa akin kung ano ang nangyayari. Siya ay nasa isang petsa, at si Gunner ay naka tag kasama. Ang babae ay tila walang pakialam, ngunit walang paraan sa impiyerno na ako ay papayag na ibang babae ang palitan ako sa buhay ng aking anak.Hindi ko makita si Gunner, ngunit alam ko, tulad ni Calvin, masaya siyang naroon. Aalis na sana si Calvin kasama ang anak namin kung iba ang kaso.Sa kung ano mang rason, nanatili ako doon, kahit p
HarperAng linggong ito ay naging ganap na abala. Para akong may ginagawa mula ng bumalik ako sa lungsod na ito ng hindi man lang nagpahinga.Kahit papaano mas komportable na si Lilly. Hindi pumayag si Gabriel na ipadala ang kanyang kutson, dahil mas komportable ang mayroon siya rito, ngunit pumayag siyang ipadala ang kanyang mga kumot at kumot. Ito ay gumawa ng isang pagkakaiba, na siya ngayon ay natutulog buong gabi.Gabriel, saan ako magsisimula? Umuuwi siya kahit na gabi na, pero ang lawak nito. Kami ay umiiwas sa isa't isa, sinusubukang mamuhay na parang wala ang isa. Sa tingin ko mas mabuti na gawin natin ito sa ganitong paraan. Pipigilan nito si Lilly na makita kaming nag aaway sa lahat ng oras."Mom, gusto mo ba akong makausap?" Hinihila ako ng boses ni Lilly pabalik sa kasalukuyan.Ibinaba ko ang mga damit na tinitiklop ko at umupo sa kama bago sinenyasan siyang gawin din iyon. Tumawid siya ng kwarto na nakakunot ang noo at umupo sa tabi ko.Nasa kwarto ko kami. Tulad ng
Bumaba ako ng kotse at mabagal akong naglakad patungo sa mansion. Nanginginig ang mga kamay ko at pawis ang katawan ko.Hindi pa rin ako makapaniwala sa ginawa ko. Na nakipag-divorce na ako sa kanya. Ang patunay nito ay nasa loob ng handbag ko. Nandito ako para dalhin ang final papers sa kanya at para sunduin si Noah.Pagpasok ng bahay, sumunod ako sa mga tunog ng mahinang boses ngunit huminto ako sa paglalakad nang malapit na sa kusina.Naririnig ko sila ng klaro at ang narinig ko ay nagpalamig sa aking kaluluwa.“Hindi ko pa rin po maintindihan kung bakit hindi po kayo pwedeng tumira dito kasama namin ni mommy?” Tinanong ni Noah sa tatay niya.Nilagay ko sa dibdib ko ang nanginginig kong mga kamay. Nabasag ang puso ko sa kalungkutan sa boses niya. Gagawin ko ang lahat para sa kanya, pero hindi maiiwasan ang divorce na ito.Isang pagkakamali ang kasal namin. Ang lahat ng tungkol sa amin ay isang pagkakamali. Natagalan lang ako bago ko nakita ang katotohanan.“Alam mo kung bakit
HarperAng linggong ito ay naging ganap na abala. Para akong may ginagawa mula ng bumalik ako sa lungsod na ito ng hindi man lang nagpahinga.Kahit papaano mas komportable na si Lilly. Hindi pumayag si Gabriel na ipadala ang kanyang kutson, dahil mas komportable ang mayroon siya rito, ngunit pumayag siyang ipadala ang kanyang mga kumot at kumot. Ito ay gumawa ng isang pagkakaiba, na siya ngayon ay natutulog buong gabi.Gabriel, saan ako magsisimula? Umuuwi siya kahit na gabi na, pero ang lawak nito. Kami ay umiiwas sa isa't isa, sinusubukang mamuhay na parang wala ang isa. Sa tingin ko mas mabuti na gawin natin ito sa ganitong paraan. Pipigilan nito si Lilly na makita kaming nag aaway sa lahat ng oras."Mom, gusto mo ba akong makausap?" Hinihila ako ng boses ni Lilly pabalik sa kasalukuyan.Ibinaba ko ang mga damit na tinitiklop ko at umupo sa kama bago sinenyasan siyang gawin din iyon. Tumawid siya ng kwarto na nakakunot ang noo at umupo sa tabi ko.Nasa kwarto ko kami. Tulad ng
Nakatalikod sa akin ang babae at ganoon din si Gunner. Hindi ko kailangan alalahanin si Calvin dahil siya ay napukaw at ang lahat ng atensyon ay nasa sinasabi ng babae, na may malambot na ngiti sa kanyang labi.Muli, ang hindi komportable na pakiramdam na iyon ay mas bumaon sa akin. Bakit parang hindi ako makahinga? May malaking bukol na nakabara sa lalamunan ko.Nakatutok ako sa kanila. Hindi ko marinig kung ano ang sinasabi nila dahil ilang mesa sila mula sa akin, ngunit ang kapayapaan at kaligayahan na makikita sa mukha ni Calvin ay sapat na upang ipaalam sa akin kung ano ang nangyayari. Siya ay nasa isang petsa, at si Gunner ay naka tag kasama. Ang babae ay tila walang pakialam, ngunit walang paraan sa impiyerno na ako ay papayag na ibang babae ang palitan ako sa buhay ng aking anak.Hindi ko makita si Gunner, ngunit alam ko, tulad ni Calvin, masaya siyang naroon. Aalis na sana si Calvin kasama ang anak namin kung iba ang kaso.Sa kung ano mang rason, nanatili ako doon, kahit p
Ang mga salita ni Molly ay patuloy na umaalingawngaw sa aking tenga kahit na pagkatapos naming kumain. Papunta na kami ngayon sa dessert namin. Gustung gusto ko ang ice cream, ngunit ngayon ay hindi ko ito ma enjoy. Hindi noong nagawa niya akong pagdudahan ang lahat ng pinaniniwalaan ko nitong mga nakaraang taon.“Bakit ang tahimik mo?” Tanong niya habang inilalapag ang milkshake niya. "Iniisip mo ba ang sinabi ko sayo?"Nakangiting sinabi ang huling pangungusap habang nakasandal sa upuan."Syempre hindi," Pagsisinungaling ko, "Nagtataka lang ako kung paano ko mapapatawad sina Calvin at Gunner. Kahit saang anggulo ko tingnan, walang silver lining."Bilang isang abogado, nakasanayan kong tumingin sa mga bagay mula sa iba't ibang mga anggulo kapag ako ay nagtatanggol sa aking mga kliyente. Ito ang nagpagaling sa akin sa ginawa ko. Wala akong iniwan at pinagdaanan ko ang lahat ng posibleng kahihinatnan. Ginawa ko iyon sa aking kaso at wala akong nakikitang pag asa.Maaaring hindi ko
"Bakit ba kasi hinayaan kitang kumbinsihin akong lumabas para mananghalian?" Nagmamaktol ako habang pinagmamasdan ang pagkislap ng landscape sa tabi namin.Matagal tagal na rin simula noong nasa labas ako ng aming pamilya. Inisip ko ang huling beses na nasa labas ako ay ng dumalo ako sa kasal ni Ava. Sa totoo lang, nabigla ako ng inimbitahan niya ako. Sa lahat ng tao, akala ko ako na ang huling taong gusto niya sa kasal niya."Dahil kailangan mong lumabas," Sagot ni Molly, hinila ako pabalik sa usapan."Aalis ako ng bahay, Molly," Sabi ko, pagtatanggol sa sarili ko.Sobrang inis niya sa akin."Ang pagpunta sa hardin ay hindi binibilang bilang paglabas," Sagot niya. "Ngayon, itigil ang pagrereklamo at umupo ka lang at magpahinga. Masisiyahan ka sa maliit na pamamasyal na ito. Pangako ko sayo yan."Nagdududa ako diyan."Pagkasabi nito, sumandal ako sa upuan at pumikit. Ang aking isip ay tumatakbo ng isang libong mga saloobin bawat minuto. Hindi ko sila mahawakan o makontrol.Mula
Emma.“Kailangan mong lumabas sa kwartong ito, Emma. Hindi mo maaaring gugulin ang iyong mga araw sa tambakan na ito." Sinabi sa akin ni Mom, ngunit hindi ko man lang iniwasan ang kanyang tingin dahil ang mga mata ko ay nakatuon sa malungkot na seryeng pinapanood ko.Umupo ako sa aking kama, naka-pajama pa rin, na may ilang meryenda na nakakalat sa aking duvet. Nagkaroon ako ng iba't ibang inumin at isang batya ng ice cream, na kasalukuyang nilulunod ko ang aking sarili. Sarado ang mga kurtina ko, pinapatay ang sikat ng araw mula nang magkaroon ako ng mga blackout curtain ilang buwan na ang nakalipas."Iyan ang sinisikap kong sabihin sa kanya, ngunit ang mapahamak na babae ay hindi makinig sa akin," Pinaputok ni Molly.Naramdaman ko ang mga nakatitig niyang punyal sa gilid ng aking ulo, ngunit hindi iyon nag abala kahit kaunti. Gusto ko lang mapag-isa para ako ay magdusa sa aking paghihirap. Kung tutuusin, ako ang nagdala nito sa sarili ko.“Anong sasabihin ni Gunner kapag nakita
Nakita ko si Rowan pagkapasok namin sa loob. Katulad ng kapatid niya, naka black suit siya. Nakarating kami sa harap ng chapel nang pumasok ang pari."Hello, Harper," Magalang na bati ni Rowan, na may isang nakaka welcome na ngiti.Ako ay lubos na nabigla. Siya ay ganap na nagbago walang katulad ng Rowan na naaalala ko. Dati, malamig at malayo ang tingin niya, parang may chip sa balikat, na ginagawa niya noon. Pero ngayon, mukhang mainit siya. Parang wala na ang kadilimang minsang sumakit sa kanya."H-Hi." Nauutal kong sabi.Nagtaka ako kung nagawa niyang makipagbalikan sa ex girlfriend niya. Kung tutuusin, alam ng lahat na nagbago siya matapos siyang mawala at napilitang pakasalan si Ava. Oo, malamang na iyon. Kinasusuklaman niya si Ava, kaya malamang ang pagbabagong ito ay dahil sa kanyang kapatid na si Emma."Simulan na natin, di ba?" Nagsalita ang pari at tumango kaming tatlo.Katabi ko si Gabriel, habang si Rowan naman ay nasa likod namin.Binabawasan ko ang mangangaral kap
Tinignan ko ang mga huling dinagdag bago tinitigan ang sarili ko sa salamin. Kinabahan ako dahil ngayon ang ikatlong araw ng kasal ko.Grabe naman kapag nilagay ko yun diba? Ang tanging ginhawa na nakukuha ko ay ang pagpapakasal ko sa parehong lalaking pinakasalan ko ilang taon na ang nakalilipas. Ang una kong asawa.Sinuot ko ang aking coat, kinuha ko ang aking pitaka at lumabas ng kwarto. Parang nakuryente ang hangin habang binabalot ng pag aalala ang bawat pulgada ng aking kaluluwa.Dinala ni Gabriel ang bagong kontrata noong gabing iyon ayon sa napagkasunduan at ngayon makalipas ang isang araw, makikipagkita kami sa pari para magawa namin ang gawa.“Handa ka na ba?” Tanong ni Gabriel pagtapak ko sa sala.Hindi ako nakasagot. Pakiramdam ko ay barado ang iniisip ko, kaya sa halip, tumango na lang ako."Bakit hindi ako makakasama sayo?" Tumango si Lilly kaya napalingon ako sa kanya.Nakaupo siya sa L-shaped couch, nakakunot ang noo, nakahalukipkip ang mga kamay sa dibdib. Hindi
Itinulak niya ang dokumento sa counter. Pagkuha nito, dinadaanan ko ito. Ipapasuri ko ito sa aking abogado pagkatapos, ngunit palaging magandang sumailalim muna sa isang kontrata. Kung may isang bagay na itinuro sa akin ng aking kapatid, ito ay ang hindi ko dapat lagdaan ang anumang bagay na hindi ko nabasa.Ang mga pangunahing kaalaman na aming napag usapan ay naroon. Ang kontrata ay may bisa ng hindi bababa sa dalawang taon. Sa pagtatapos nito, kukuha ako ng Unity Venture at ilang sustento. Patuloy din ang pagsuporta ni Gabriel kay Lilly. Sinabi rin niya na gusto niyang kilalanin si Lilly bilang kanyang anak at ang apelyido nito ay papalitan ng Wood.Iyon ang pinakamahalaga sa akin, kaya pagkatapos basahin at muling basahin ang mga ito, inilapag ko ang mga papel."May reklamo ba?" Tanong niya sabay abot sa akin ng panulat."Wala, ngunit gusto kong magdagdag ng ilang mga takda." Tinitigan ko ang panulat, ngunit hindi ko ito kinuha."Anong uri ng mga takda?"Huminga ako ng malali
Harper.Halos isang linggo na simula ng iwan kami ni Gabriel kasama ang kanyang driver at nagmaneho paalis. Wala akong narinig na kahit ano mula sa kanya, ni hindi ko siya tinitigan. Hindi rin siya nakapunta rito, kaya naniniwala akong tumutuloy siya sa isa sa marami pang property niya.Mahirap subukang makipagkasundo, lalo na para kay Lilly. Siya ang tipo ng tao na hindi nakakatulog ng maayos sa isang banyagang kama. Oo naman, ang kama ay kahanga hanga at ang kutson ay mas kumportable kaysa sa isa na mayroon siya sa bahay, ngunit ang problema ay hindi ito ang kanyang kama.Sa puntong ito, natutukso akong hilingin kay Gabriel na ipadala dito ang kanyang kama kung magpapatuloy ang mga bagay bagay. Siya ay hindi halos nakakatulog at ang kaunting oras na nakakatulog siya, kailangan akong nandoon para makatulog siya ng kumportable.Hindi rin ako naging mapayapa. Iniisip ko tuloy kung tama ba ang naging desisyon ko sa pagpayag kong magpakasal ulit. Ang mabuhay kasama si Gabriel ay isang