Tinitigan ko ang mga papel sa harap ko, ngunit ang mga salita ay walang iba kundi isang malabo. Hindi ko maintindihan ang alinman sa mga ito, higit sa lahat dahil hindi ako makapag focus sa kahit ano.Bumalik ang iniisip ko kay Ava. Hindi ko maiwasang mag alala, kahit na may mga bodyguard akong nagpoprotekta sa buong compound.Paano kung may nangyari at wala ako roon para protektahan siya?Iyon ang pinakamalaking pag aalala ko ngayon. Nabigo ako sa kanya sa huling pagkakataon, noong siya ay binaril. Natatakot lang ako na may mangyari ulit sa kanya.Tumunog ang phone ko at sinilip ko iyon. Nadismaya ako ng makita kong lumitaw ang pangalan ni Reaper. Binili ko si Ava ng bagong phone ilang araw na ang nakalipas at umaasa akong siya ang tumatawag.Napabuntong hininga na sagot ko. "Ano?""Ano'ng gumugulo sa kalooban mo?" Reklamo niya pabalik.Hindi ko pa rin gusto ang bastard, at siguradong hindi niya ako gusto, ngunit para sa kapakanan ni Ava at Iris, magtutulungan kaming protektaha
Ava Ito ay opisyal. Sobrang miss ko na ang asawa ko. Ilang oras na lang mula nang umalis si Rowan at naghihingalo akong kunin ang phone at tawagan siya.Alam kong ako ang nagpumilit na dapat siyang pumasok sa trabaho ngayon, ngunit ngayon ay pinagsisisihan ko ito.Ginawa ko na ang lahat ng gawain sa bahay, na kung saan ay hindi gaanong dahil si Teresa ay nasa itaas na ng mga bagay. Nainis ako dahil wala akong magawa. Si Iris ay tulog halos lahat at si Teresa ay abala, kaya walang sinumang makakasama sa akin.Sinubukan kong mag bake, ngunit ito ay isang nabigong pagtatangka. Tulad ng mga pancake, nahirapan akong tandaan ang recipe at pati na rin ang pagsukat.Bumuntong hininga, kinuha ko ang baby monitor at pumunta sa likod bahay. Dumiretso ako sa magandang gazebo na napabuntong hininga nang makita ko ito.Hindi ko naaalala na nandoon ito dati, kaya malamang na idinagdag ito sa apat na nawawalang taon.Ang amnesia na ito ay kapwa biyaya at sumpa. Itinuturing kong biyaya ito dahi
Ang lahat ng ito ay sobrang nakakalito at nakakadismaya. Naiinis ako na kailangang sabihin sa akin ang tungkol sa buhay ko ng ibang tao. Ito ay isang bagay na dapat kong matandaan sa halip na sabihin tungkol dito na parang isang mapahamak na kwento.“Nagpahiwatig ka na dumating ka sa buhay ko pagkabalik ni Emma, pero alam mo na ang kwento natin. Paano ito posible at paano tayo nagkakilala?"“Nagda date kami ni Travis. Halos dalawang taon na kaming magkasintahan. Alam ko ang kasaysayan mo kasama sina Emma at Rowan dahil sinabi sa akin ni Travis.”At ang mga bagay ay nagiging mas kawili wili. Hindi ko nakita na darating iyon. Dahil sa kung gaano kaayaw din sa akin ni Travis, inisip ko na balaan ang kanyang girlfriend na lumayo mula sa akin.Atsaka, paano na tayo maging magkaibigan? Travis ay isang piraso ng trabaho at sigurado akong ang kanyang kasintahan ay malamang na pareho. Pagkatapos ng lahat, hindi ba ang mga ibon ng isang balahibo ay nagsasama sama?Nakita niya siguro ang p
Literal na nagdabog siya papunta sa amin. Ng makarating siya sa amin, hinila niya ako palabas ng upuan ko bago ako hinalikan.Karaniwang hindi ko papansinin ang halik, ngunit tila iba ang tungkol dito. Puno ito ng galit at pait. Ito ay nagpaparusa at nasugatan. Halos parang sinusubukan niyang ipagtanggol ang kanyang paghahabol. Parang sinusubukan niyang burahin ang pangalan ni Ethan sa mga labi ko.Nakatayo pa rin ako, tinatanggihan siyang halikan pabalik. Gusto ko ng mga sagot, at pinutol niya si Letty bago niya masabi sa akin kung nasaan si Ethan.Ng mapansin niyang hindi ako tumutugon sa halik niya, huminto siya at umatras. Namumuo pa rin ang galit sa kanyang mga mata, ngunit hindi iyon nagpapahina sa akin. Hindi kapag ako ay desperado na malaman kung ano ang nangyari sa lalaki na tila nahulog ang loob ko. Ang taong nakamit ang inaakala kong imposible. Inilayo ako kay Rowan."Gusto ko ng mga sagot, Rowan at gusto ko sila ngayon," Hiling ko, na nakatiklop ang aking kamay sa aking
Binuhat ko siya at pumunta kami sa library. Isa sa mga paborito kong lugar sa bahay. Nakaupo malapit sa malalaking bintana, ibinaba ko ang aking kamiso at bra. Agad siyang kumapit at nagsimulang kumain.Pinagmamasdan ko siya habang kumakain. Ang maganda niyang asul na mga mata ay nakatingin sa akin na may pagtataka at tiwala. Isang mahinang tawa ang aking pinakawalan ng mapagtanto kong wala sa aking mga anak ang may mga mata ko. Parehong kinuha ang kulay ng mata ng kanilang ama.Idinaan ko ang daliri ko sa malambot niyang pisngi, patuloy akong nakatitig sa kanya. Nagtataka kung ano ang itsura ni Ethan. Kamukha ko si Iris maliban sa mga mata niya, kaya wala akong mabubunot kapag iniimagine ko ang itsura ni Ethan.Ng matapos siya, tumayo ako at hinila siya. Hindi naman talaga siya maselan na sanggol at kadalasang natutulog pagkatapos magpakain, ngunit ngayon ay nakikipaglaban siya. Umiiyak siya at ayaw manahimik.Sumuko na lang ako pagkatapos ng ilang minutong sinusubukang pakalmahin
Nakaupo ako sa sala, nagbabasa ng ilang salita at numero. Kung gusto kong bumalik sa pagtuturo, kailangan kong mag aral muli ng mga salita at numero.Natutulog si Iris sa isang portable crib na kinaladkad ko mula sa itaas. Hindi ko gusto ang ideya na iwanan siya sa kanyang silid ng mag isa sa lahat ng oras. Kaya eto tayo. Siya ay nagrerelax lang habang ako ay simpleng nagaaral ng lahat muli.Gulong gulo pa rin ang ulo ko sa lahat ng nalaman ko kahapon tungkol kay Ethan. Hindi pa rin ako makapaniwala na pinaglaruan niya ako sa ganoong kalupit na paraan. Na wala akong pinaghihinalaan sa mga buwan na magkasama kami.Hindi ko alam kung ano ang nagtulak sa akin sa kanyang mga bisig noong una. Dahil ba sa pagbabalik ni Emma at gusto kong makita ni Rowan na hindi ako nakakaapekto sa kanyang relasyon sa kanya? O dahil ba sa sobrang desperado at nagutom ako sa pagmamahal kaya nahulog ako sa unang lalaking nagpakita ng interes sa akin?Nabigo ako na hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa is
Dumating sina Nora at Theo makalipas ang mga tatlumpung minuto. Tulad ng sinabi ko, hindi pa ako nakakalabas mula noong maikling biyahe na iyon mula sa ospital.Ako ay namamatay upang makita kung paano nagbago ang lungsod. Ang apat na taon ay maraming oras para sa isang mabilis na gumagalaw na lungsod na tulad nito upang manatiling pareho.Ng tumunog ang doorbell ay excited akong bumangon at binuksan ang pinto."Handa na ba kayo ni Iris?" Tanong ni Nora.Siya ay puno na may parehong excitement tulad ng sa akin. Hinayaan ko silang dalawa na yakapin ako. Ang pagiging nasa kanilang mga bisig ay pakiramdam na napakaganda at pamilyar. Para bang ito ay isang bagay na palagi kong nakuha mula sa kanila."Oo, hayaan mong kunin ko na siya."Tumalikod ako at bumalik sa sala. Sinundo ang aking anak, nagmamadali akong nagpaalam kay Teresa, pagkatapos ay umalis ng bahay.Paakyat na sana ako sa kotse nila nang pigilan ako ng isang bodyguard."Pasensya na, ma'am, pero hindi kita pwedeng hayaan
Rowan. Hindi ko pa rin maalis sa isip ko ang mga sinabi ni Letty. Nang umuwi ako ng maaga sa araw na iyon, inaasahan kong mag iisa ako kay Ava. Ang hindi ko inaasahan ay ang marinig na sinabi ni Letty kay Ava na nainlove siya kay Ethan.Halos mabulag ako sa sakit na dumaan sa puso ko. Kahit na kinaiinisan ko ang relasyon ni Ava kay Ethan, lagi kong iniisip na puro pisikal. Na ito ay walang iba kundi ang sex.Ang katotohanan na nahuhulog siya sa kanya ay mas masakit kaysa sa pag alam na siya ay sumiping sa kanya. Halos patayin ako ng malaman na nagsimula siyang makakita ng hinaharap kasama ang lalaki.Tinakpan ko ng galit ang sakit na nararamdaman ko. Hindi ko alam kung paano sasabihin sa kanya na ang posibilidad na naramdaman niya ang isang fraction ng pagmamahal para kay Ethan ay bumagsak sa aking kaluluwa sa isang madugong laman. Masyadong masakit para sa akin na sabihin iyon.Patuloy na naglalaro sa utak ko ang mga 'what if'. Ang pagtanggi na bigyan ako ng kapayapaan ng isip.
'Tulad ng malinaw na pagkahulog ko sayo.'Ang mga salita ni Gabriel ay paulit ulit na naglalaro sa aking isipan sa buong maghapon. Nagkaroon kami ng back-to-back na mga pagpupulong kasama ang iba't ibang mga mamumuhunan, ngunit hindi ako makapag focus sa anuman maliban sa pitong salitang iyon.Tulad ng nahulaan mo na, ako ay isang overthinker. Nag overanalyze at nag overthink sa lahat hanggang sa ito ay nagtutulak sa akin sa gilid ng pagkabaliw. Iyan ang ginagawa ko sa buong araw.Ano ang ibig sabihin ng mga salitang iyon? Posible ba talagang mahulog siya sa akin? Paano kung ito ay isang pandaraya? Paano kung pinaglalaruan niya ako? Dapat ba akong magtiwala sa mga sinasabi niya? At kung totoo man at ibig niyang sabihin ang mga salitang iyon, ano ang gagawin ko? Ano ang dapat kong gawin?Sobra kong gusto na tanungin siya, pero ayoko na magmukhang sabik o desperado.Tama ako kung tutuusin, pumapayag akong maging asawa muli ni Gabriel, ay ginugulo ako.“Okay ka lang?” Tanong niya, a
"Nabalitaan kong nagpakasal ka, ngunit hindi ko alam na ang iyong asawa ay isang kagandahan." Sabi ng isa sa mga partner pagkatapos ng meeting, habang nag iipon kami ng mga gamit namin. "Sana nakita ko muna siya."Hindi siya mukhang mas matanda kay Gabriel. Siguro nasa mid or late thirties siya. Hindi ako makasigurado.Bumaba ang kanyang mga mata sa aking katawan, na nagparamdam sa akin at hindi komportable. Lumipat ako para makalapit kay Gabriel, nandidiri ang mga mata niya sa akin.Kasala ako diyos ko po at nakaupo sa tabi ko ang asawa ko. Paano siya naging matapang? Nakakadiri."Kung hindi ka titigil sa paghuhubad sa asawa ko, Yishiro, dukutin ko ang mga mata mo gamit ang isang kutsarita, ihalo ang mga ito sa slush at pipilitin itong ibaba sa iyong lalamunan," Babala ni Gabriel sa tonong nagbabanta na nagpapanginig. aking likod.Napalunok si Yishiro, nababalot ng takot ang mukha niya sa banta ni Gabriel.Alam ko na hindi ito dapat turn on, pero ang katotohanan na si Gabriel ay
Tawagin mo akong duwag, wala akong pakialam, pero hindi ko lang alam kung paano ko siya haharapin.Pagdating ko sa sala, tumawag ako at umorder ng almusal para dalhin sa kwarto namin bago umupo para maghintay.Alam kong ito ay isang kalamidad na naghihintay na mangyari nang sabihin ni Gabriel na magsasama kami ng isang silid. Akala ko makakatulong ang mga unan, pero niloloko ko lang ang sarili ko. Hindi ito nakatulong.May kumatok sa pinto kaya tumawid ako ng kwarto para buksan ito."Good morning, Madam" Bati ng isang waitress na may ngiti sa labi.“Good morning”"Saan ko dapat ilagay ito?" Tanong niya habang tumatabi ako para papasukin siya."Sa hapag kainan pwede na" Sagot ko sa kanya.Ipinilig niya ang kanyang ulo at tumungo dito. Katatapos niya lang mag almusal at aalis na, ng lumabas si Gabriel ng kwarto habang naka buttons ang shirt niya.Ang kanyang mga hakbang ay nabigla at siya ay halos madapa ng makita niya si Gabriel. Si Gabriel ay isang magandang specimen, kaya hin
Bwisit. Ang pag iisip lang ng gabing iyon kasama ang mga nangyayari ngayon ay sapat na para mabasa ako. Pumikit ako para kumportable at pigilan ang sakit sa pagitan ng mga hita ko. Hindi ito nakakatulong, sa katunayan, ito ay nagpapalala ng mga bagay habang ang aking pwet ay itinulak pa sa singit ni Gabriel.Isang malalim at seksing daing ang pinakawalan ni Gabriel. Isang katulad ng mga ginawa niya noong gabing iyon, sa tuwing binabatukan niya ako. Dumiretso ito sa aking clit, na pumigil sa aking pagtatangka na maging komportable.Inikot ko ang ulo ko, lumingon ako sa kanya, umaasa na tulog pa siya. Huminga ako ng maluwag ng makita na nakasara ang kanyang mata, pero ako ay nabihag sa kung gaano siya ka gwapo.Mukha siyang payapa na natutulog. Ang kanyang mahahabang pilikmata ay nagpapaypay sa kanyang pisngi at bahagyang nakaawang ang kanyang mga labi. Bigla akong nakaramdam ng ganang hawakan siya at halikan.Nalulunod ako sa lalaking bumihag sa puso ko ilang taon na ang nakakaraan.
Tahimik ang natitirang hapunan. May utang na loob siya sa akin, ngunit hindi ko alam kung ano ang sasabihin. Kung magiging tapat ako, hindi ko akalain na hihingi ng tawad si Gabriel sa akin. Kaya, ang gawin niya ito at habang tapat, ay hindi ako makapagsalita.Tinapos na namin ang hapunan at tumawag sa ibaba para kunin nila ang mga pinagkainan.“Matutulog na ako? May kailangan ka ba bago ko gawin?" Tanong ko ng nalinis na ang mga pinggan at umalis na ang mga tauhan ng hotel sa aming silid.Sa kaloob looban ko ay kinabahan ako sa pagkakaroon ng isang silid kasama si Gabriel, ngunit ang aking jet lag ay higit pa sa pagkabalisa."Matutulog na rin ako. Pagod na ako."Pinipigilan ko ang bugso ng gulat. Naisipan kong matulog sa harap niya gaya ng lagi kong ginagawa. Iyon ay magbibigay sa akin ng oras na kailangan kong magpahinga at magpahinga bago siya sumama sa akin. Inaasahan kong tulog na siya nang magpasya siyang humiga sa kama.Kinakagat ko ang aking mga ngipin sa inis at pagkadis
"Wala ng tao sa shower," Sabi ko kay Gabriel ng tumungo ako sa sala."Nag order ako, kaya malaya ka na magsimulang kumain ng hindi ako kasama" Lumagpas siya sa akin at pumasok sa kwarto.Hindi tama ang pakiramdam na kumain ng wala siya at hindi ako ganoon kagutom. Sa halip, kinuha ko ang aking phone at tingnan lamang ang aking mga email, pinag aaralan kung ano ang kailangang gawin bukas.Hindi na ako naghintay ng matagal dahil wala pang sampung minuto ay lumabas na ng kwarto si Gabriel na may suot na t-shirt at sweatpants."Hindi ka nagsimula?" Nakataas na kilay na tanong niya habang nakatingin sa pagkain."Hindi tama ang pakiramdam na kumain nang wala ka kapag ikaw ang nag order para sa atin."Umupo siya sa kanyang upuan at nagsimulang mag alis ng takip sa mga pagkain. Pagkatapos maghain ng maliit na bahagi, nagsimula na akong kumain. Pagod ako kahit natutulog ako sa eroplano. Hindi ko napigilan ang pagmuni muni sa kama. Nag aatubili akong matulog dito kasama si Gabriel, ngunit
Minutes later, nasa labas na kami ng suite namin and a sense of anticipation suddenly grips me. Binuksan ni Gabriel ang pinto at itinulak iyon.Inaanyayahan kami ng foyer ng makintab na marmol na sahig na kumikinang sa ilalim ng malambot na liwanag ng isang katangi tanging chandelier, na naglalagay ng masalimuot na pattern sa mga dingding.Bumungad ang isang malawak na living area, na pinalamutian ng mga malalambot na kasangkapan at mga floor-to-ceiling na bintana na nakaharap sa isang nakamamanghang cityscape, kumikinang na parang dagat ng mga bituin.Isang makabagong entertainment system ang nangako ng mga maaliwalas na gabi, habang ang gourmet kitchen ay may mga kumikinang na stainless-steel na appliances at isang maluwag na isla na perpekto para sa mga culinary adventure. Nagpakita ng init ang isang magandang dining area, na nagtatakda ng entablado para sa intimate gatherings."Akala ko gusto mo?" Tanong ni Gabriel sa tonong nangaasar.Tumango lang ako. Tulad ng sinabi ko, may
Huminto ang jet sa runway. Pinipigilan ako ng kamay ni Gabriel na humakbang pasulong ng lumapag ang eroplano.“Ayos ka lang?” Tanong niya, nakatingin ang mga mata niya sa akin."Oo"Matapos sabihin sa akin ni Gabriel ang tungkol sa babaeng minahal niya, walang nangyari pagkatapos. May dala siyang mga peklat na hanggang ngayon ay bumabagabag sa kanya. Mga peklat na nadungisan sa kanya.Kitang kita ko sa mga mata niya pagkatapos niyang sabihin sa akin ang lahat. Ayaw na niyang magsalita. May ibinunyag siya tungkol sa kanyang sarili na hindi alam ng iba. Kahit ang kambal niyang kapatid.Hindi ko na siya pinilit na magsalita pa tungkol dito. Hindi ko hiniling na sabihin niya sa akin ang nangyari pagkatapos niyang malaman ang totoo o kung ano ang nangyari sa babae. Pakiramdam niya ay mahina siya at naunawaan ko na kailangan niya ng oras para magkaisa, kaya binigyan ko siya ng space.Ginugol ko ang kalahati ng oras sa pagbabasa at ang kalahati ay natutulog. Nakabantay pa rin siya kahit
Hindi ba maganda ang pag ibig? Pero naramdaman kong may nangyari. May nagbago. Kung okay lang ang lahat, dapat kasama niya ito ngayon. Hindi niya sana ako pinakasalan.Paos ang boses niya habang nagpapatuloy. “Lahat ay perpekto. Nakakamangha lang siya at araw araw ay lalo akong nahuhulog sa kanya. Hindi ko pa siya naipakilala kay Rowan dahil gusto ko siya sa sarili ko. Hindi ko siya itinatago, ngunit gusto ko ng mas maraming oras sa kanya bago niya nakilala ang aking pamilya. Araw araw akong nagigising na iniisip kung gaano ako kaswerte na nakatagpo ako ng isang katulad niya. Alam mo ang mundo natin, Harper at alam mong hindi madali ang paghahanap ng kapareha ng pag ibig."Ganyan lang gumagana ang ating lipunan. Ang hirap humanap ng taong magmamahal sayo ng totoo. Ang ilan sa mga pag aasawa sa ating lipunan ay mga kasunduan sa negosyo at kakaunti ang batay sa pagmamahal at paggalang. Tapos yung mga gold digger. Ang pagpapakasal ay batay sa kung ano ang maaari mong makuha mula sa iyon