Ang pag iisip na iyon ay nagdudulot ng isang tiyak na uri ng gulat sa loob ko. Hindi ko nais na isipin iyon. Ayaw kong bitawan ang pangarap kong makasama si Rowan. Tahimik lang ako habang nilalabanan ko ang mga sinabi niya sa utak ko.“Emma?” Tumawag siya.Kilala ko siya. Gusto niyang pumayag ako. Gusto niyang sabihin ko sa kanya na pag iisipan ko, pero ayoko.Nailigtas ako sa pagsagot sa kanya ng may kumatok sa pintuan ko."Kailangan ko ng umalis, Molly. May tao sa pinto” Nagmamadaling sabi ko sa kanya habang naglalakad patungo sa nasabing pinto.“Huwag mong isipin na hindi ko alam ang ginagawa mo, Em. Ito…”Ibinaba ko na ang phone bago pa niya matapos ang sasabihin niya.Pagbukas ko ng pinto, nagulat ako ng makita ko si mama sa kabilang side. Hindi siya ngumingiti, pero bumubula pa rin ang pag asa sa loob ko.Hindi siya naghihintay ng imbitasyon. Papasok lang siya."Maikli kong sasabihin," Sabi niya at lahat ng pag asa na mayroon ako kanina ay lumiit at namatay.Isinara ko
Rowan.Dalawang araw na simula nang lumabas ang katotohanan at hindi pa rin ako makaget over sa halik.Ng isawsaw ko ang ulo ko para halikan si Ava, inaasahan kong itutulak niya ako palayo. Worse, ang sampalin ako. Hindi ko maitatanggi na nagulat ako ng hinayaan niya akong halikan siya. Ang sorpresang iyon ay hindi nagtagal ay napalitan ng kaligayahan at kagalakan.Hindi ako makapaniwala na nagtagal ako ng wala ang mga halik niya. Malambot ang labi niya at nakakaadik ang bibig niya. Kaya kong gugulin ang buong buhay ko sa paghalik lang sa kanya at magiging masaya ako.Muli, sinasabi ko, ako ay naging tanga. Sa tuwing tinatanggihan ko si Ava ng halik noong kasal kami, akala ko pinaparusahan ko siya. Hindi ko napagtanto kung ano ang nawawala sa akin. Dahil doon, lagi akong magsisisi dahil marami akong naligtaan.Kasalukuyan akong nasa opisina ko at hindi ako makapag focus para sa kung ano man. May mga business meeting ako sa mga susunod na araw, pero ang tanging naglaro sa isip ko a
Ang lahat ng pag asa na mayroon ako ay nawala at namatay. Langya. Magkakaroon ba ako ng pagkakataon na ayusin ang mga bagay? Posible bang makuha siya pabalik?“Nagdududa akong yun lang. Kilala naming dalawa si Ava. Kung ayaw niya, hindi ka niya papayagan. Bwisit na hormones," Sinusubukan niya akong palakasin ang loob, ngunit hindi ko talaga ito nararamdaman ngayon.Bumukas ang pinto ko at pumasok si Travis. Mukha siyang impyerno. Tumawid siya at umupo sa tabi ni Gabe.“Mukha kang tae” Sabi ni Gabe sa kanya.Napabuntong hininga na lang si Travis. "Alam ko. Parang gusto ko rin.”Ang mga bagay ay isang fucking gulo pagkatapos malaman na ang kanyang mahalagang kapatid na babae ay may isang anak na siya ay itinatago ng isang sikreto sa loob ng walong taon."Kumusta ang mga bagay?" Nagtanong ako.“Masama. Hindi ko kakayanin na nasa iisang kwarto si Emma ngayon. si mama naman. Sa katunayan, binigyan niya ng ultimatum si Emma. Gumawa man siya ng relasyon kay Gunner o putulin siya mula s
Ava.Hindi ko maalis sa aking isipan ang nakakatakot na tala. Ito lang ang iniisip ko.Gusto kong maniwala na ito ay walang iba kundi isang kalokohan, ngunit hindi ako sigurado. Hindi kapag masama ang pakiramdam ko tuwing binabasa ko ito.Naisip kong mag balita, ngunit ayaw kong gawing malaking bagay ito. Isa lang itong note. Paano kung tama si Cal at lumabas na kalokohan lang iyon?Nag ring ang phone ko kaya napatalon ako. Ibinaba ko ang mop at kinuha. Nang makita kong kumikislap ang pangalan ni Rowan, halos ibaba ko na ang tawag, ngunit hindi."Kamusta." Pinipilit kong maging walang emosyon ang boses ko."Hoy! Kamusta kana?" Tanong niya, medyo hindi sigurado.Sinusumpa ko, hinding hindi ako masasanay sa bersyong ito ni Rowan. Ito ay sadyang hindi katulad niya. Para siyang nagising isang araw at ibang tao na siya. Kung talagang nagbago na siya, magtatagal bago masanay sa kanya.“May kailangan ka ba?”“Oo. Gusto ko lang na malaman mo na ako ay pupunta sa isang business trip ng
“Ano ito? Sinisihaw mo ang pangalan ko na parang katapusan na ng mundo,” Sabi ko sa kanya ng mapansin kong hindi pa rin siya umimik.Nanlaki ang mga mata niya na para bang may nadiskubre siyang napakalaking bagay. tinitigan ko siya. Naka sweat shirt siya at sweat pants. Sa una ay nalilito ako kung bakit wala siya sa trabaho, ngunit pagkatapos ay naalala ko na ngayon ay day off.“Cal?” Tawag ko.Umiling siya. "Pasensya na. Hindi ko alam kung ito ay masyadong maaga, ngunit may nais akong itanong sayo."Noong una ay may gustong pag usapan si Rowan at ngayon ay may gustong itanong sa akin si Cal. Sa kakulitan niya, alam ko lang na hindi ko magugustuhan ang sinabi niya.“Okay, sige.”Natahimik siya saglit bago huminga ng malalim."Gusto kitang yayain sa isang date.""Ano?" Nauutal ko, tinitigan siya ng dilat ang mata.Tama ba ang narinig ko sa kanya? Hindi ito maaari. Imposibleng tanungin niya ako ng ganyan. Magkaibigan lang kami."Sasama ka sa akin sa isang date?" Tanong niya, sa
"Anong meron, Ava?"Bihira kaming mag usap. Kadalasan, ito ay isang mensahe lamang dito at doon. Ang lahat ng mga ito ay binubuo ng pagpapaalam niya sa akin na nagpadala siya ng isang pakete at nagpapasalamat ako sa kanya para dito.Alam kong delikado, pero siya lang ang naiisip kong tutulong sa akin ngayon. hindi ako magsisinungaling. Ang pangalawang tala ay lubos na natakot sa akin."Kailangan ko ng tulong mo, Reaper," Simpleng sabi ko. Hindi na kailangan ng maliit na usapan. Isa pa, sa mga nalaman ko tungkol sa kanya, hindi niya gusto ang mga ito.Ilang sandali pa bago ako nagkaroon ng lakas ng loob na tawagan siya. Nagdedebate ako kung pupunta ba ako sa pulis o sa kanya. Sa wakas, nanalo ang katwiran. Noong huling beses na nasa panganib ako, hindi nakatulong ang pulis. Alam ni Reaper kung ano ang nangyayari sa buong oras.Naisip ko na baka matulungan niya akong mahuli kung sino man ang humahabol sa akin.“Okay, ano yun?” Nagtatakang tanong niya. Malamang dahil wala akong hini
"Huwag kang mag alala, Ava. Mahuhuli natin ang bastos na ito. Imposible na hahayaan ko siya na saktan ka niya o aking pamangkin,” Tiniyak niya sa akin, ang boses niya ay may mahinang boses.“Salamat.”Nag usap pa kami ng kaunti bago namin ibaba ang tawag.Hindi ako bumangon sa kinauupuan ko sa sofa. Mayroong isang milyong bagay na dapat gawin sa bahay, ngunit wala akong natitirang lakas sa akin. Dagdag pa, sa lahat ng aking mga iniisip at takot, hindi ako makapag-focus, kahit na gusto ko.Hindi ko alam kung gaano ako katagal doon bago ko narinig ang pag juggle ng mga susi at saka bumukas ang pintuan ko. Napalingon ako nang makarinig ako ng mga yabag. Magkahawak kamay na naglalakad sina mama at papa.Ngumiti ako sa kanila. Ang dalawang iyon ay labis na nagmamahalan na sila ay palaging nagsasama sa balakang sa halos lahat ng oras. Ang cute talaga."Hey," Bati ko sa kanila ng makaupo ako.Umupo si mama sa tabi ko habang si dad naman ang nasa tapat."Hey too, baby," Sabi ni papa.
Nahuhumaling ako sa mga huling araw sa tala. Gusto ko lang ipako kung sino man ang taong ito para makamove on ako ng matiwasay sa buhay ko.Kinasusuklaman ko na ako ngayon ay tumatalon at natatakot sa lahat ng oras. Napansin pa ni Noah na wala ako sa sarili ko. Sa tuwing magtatanong siya, sinasabi ko lang sa kanya na okay lang ako kapag malinaw na hindi.Napakasimple ng buhay ko noong ikinasal ako kay Rowan kumpara ngayon. Ang tanging bagay na inaalala ko ay kung pupunta ba siya o hindi para sa hapunan o kung mamahalin niya ako. Alam kong palagi akong nasasaktan, ngunit pipiliin ko iyon kaysa mamatay anumang araw.Wala akong sandaling kapayapaan mula nang hiwalayan ko si Rowan. Ang isang pagtatangka sa aking buhay ay ginawa ng tatlong beses. Ang aking sasakyan ay sumabog, ang aking bahay ay nasunog at ako ay kinidnap ng dalawang beses. Pagkatapos kong pumayag na maging si Reaper sa buhay ko, naisip ko na magiging maayos na ang lahat, ngunit hindi...Ngayon ay may humahabol sa akin. m
Hey Loves, so I’m just from reading you comments and you’ve really told me how you feel😅.Everyone is entitled to their own opinion and I respect that. I can’t do anything to change them and that’s is completely okay.I’ve gotten some really good criticism and I want to thank those who have pointed me towards my mistakes. I always struggle with writing an ending and that’s why it can sometimes come off as rushed. Don’t worry I’ll be working on that in my next book.As for Emma and Calvin, I want you all to understand that this was always the way it was supposed to end, at least in this book.Emma didn’t love Calvin, she was sorry for what she did but she never loved him with same depth he loved her. In other words, she loved him but she wasn’t in love with him. Calvin deserved to feel that love with someone else given that Emma couldn’t reciprocate. Go back to some of her therapy sessions and you’ll realize that yes she was remorseful but not because along the way she fell in love
Harper.Lumulutang ako sa isang malambot na puting ulap ng pagtulog. Mainit ang pakiramdam ko, naramdaman kong may kapayapaan, at naramdaman kong mahal ako.Dahan dahan, nagsisimula akong magising. Si Gabriel ay nasa likuran ko, ang kanyang mga braso sa paligid ng yakap. Ginagawa niya ito sa tuwing natutulog tayo. Hawakan mo ako ng mahigpit sa kanyang mga bisig na parang natatakot na mawala ako kung hindi siya.Kumalas ako ng kaunti na sinusubukan na makalabas ng kanyang mga braso. Sa halip na palayain ako, hinigpitan niya ang kanyang mga kamay, na nagtutulak sa akin na mas malapit sa kanyang katawan.Huminto ako kapag naramdaman ko siya. Kapag naramdaman ko ang kanyang hindi mapag aalinlanganan na matigas na kahoy sa umaga. Ang aking mga hormone ay sumusulong at kaagad ko siyang gusto. Gusto kong maramdaman itong ibaon sa loob ko.Mayroon kaming isang malusog na sekswal na buhay, ngunit may mga oras na gusto mo lang. Sa tatlong mga bata, kung minsan mahirap na walang tigil na nag
"Sigurado," Ibabalik niya ang aking ngiti tulad ng paglalakad sa amin ni Killian."Narito ako upang nakawin ng aking magandang asawa." Ang kanyang tinig ay raspy at hindi ko maiwasang matunaw sa timbre. Ito ay sobrang sexy."Sayo na siya." Binitawan ako ni Calvin at humakbang sa tabi bago maglakad palayo.Hinila ako ni Killian sa kanyang mga bisig, tinitiyak na walang puwang sa pagitan namin. “Okay ka lang ba? Ang iyong likod ay nasasaktan? Ang iyong mga binti? "Tingnan kung ano ang sinabi ko sa iyo? Siya ay isang pating bilang isang abogado ngunit nagmamalasakit at mapagmahal bilang asawa. Hindi ko rin alam na may tipo ako hanggang sa makilala ko siya."Okay lang ako, mahal ko, medyo nagaalala," Tawa ko, itinulak ang aking sarili na mas malapit sa kanya."Sinabi ko na ba sayo na mahal kita?" Tanong niya.Hindi ko maiwasang mapangiti habang itinutulak ko ang aking sarili ng tumingkayad at bumulong malapit sa kanyang mga labi. "Halos isang libong beses ngayon, hindi na ako ay na
Si Molly ay isa sa aking mga abay na babae at ganoon din sina Ava, Connie, Letty, Harper at Kinley. Sila ay naging aking mga batang babae sa nagdaang apat na taon mula nang aksidente. Siyempre, hindi ko mapalitan si Molly, siya ang aking pinakamatalik na kaibigan, ngunit nagpapasalamat ako na mayroon ako sa kanila.Dagdag pa, kahapon sinabi sa akin ni Molly na iniisip niya na lumipat dito. Tuwang tuwa ako. Mahal ko siya. Ngunit inamin namin na mahirap gawin ang buong pagkakaibigan na malayo. Ako ay matapat sa buwan na siya ay nasa paligid.Bumagsak ang musika at lumapit si Gunner, sinira ang lahat ng iba pang pag uusap."Maaari ba akong magsayaw sayo, Mom?"Mayroong isang serye ng mga aaws at isinusumpa ko ang aking puso ay natutunaw mismo sa lugar."Syempre, aking gwapong lalaki anak," Sagot ko bago kunin ang kanyang kamay.Si Gunner ay labing apat, ngayon ay isang teenager. Maniwala ka ba diyan? Siya ay kasing taas ko at sigurado ako sa ilang taon na siya ay magiging mas mataas
Emma.Sumasayaw ako kasama si Molly, pinahihintulutan ang musika na maghugas sa akin. Medyo masakit ang likod ko, pero hindi mahalaga kapag sobrang saya ko.Ang aking damit ay kumikislap sa paligid ko habang sinisigaw namin ang lyrics ng Cruel Summer ni Taylor Swift sa tuktok ng aming mga baga. Sumama sa amin si Ava, na buntis nang husto. Natawa ako dahil iniisip niya na sumasayaw siya, ngunit hindi. Hindi ko rin alam kung anong tawag sa ginagawa niya.Mabibilang ko ang ilang beses kung kailan ako naging pinakamasaya. Ang isa ay noong nakapasa ako sa bar exam. Ang pangalawa ay noong tinawag ako ni Gunner na mom sa unang pagkakataon sa mahabang panahon. At ang pangatlo ay ngayon. Sa araw ng aking kasal.Tama ang narinig mo. Kakakasal ko pa lang at hindi ako magiging mas masaya.Natandaan ang cute lawyer na sinabi ko kay Ava noong birthday ni James? Well, hindi siya sumuko, kahit ilang beses ko siyang tinanggihan. Panay ang tanong niya, at ang ibig kong sabihin, ay halos araw araw s
Kaya dumating na tayo sa dulo ng Ex-Husband’s Regret at sa mga side story. Gusto ko lang magpasalamat sa lahat ng pagmamahal at suporta mo sa librong ito. Ito ang pinakamahabang librong naisulat ko at sa ngayon ang pinakamatagumpay kong libro. Hindi ito magiging matagumpay kung hindi dahil sa iyong suporta. Kaya kaysa sa inyo. maraming salamat po. Salamat sa iyong paglalakbay mula sa simula hanggang sa katapusan. Ibig sabihin ang mundo ay nananatili ka sa akin.Ngayon, gusto kong iannounce na susunod na ang kwento ni Noah. Ito ay tinatawag na [The Billionaire's Fight For Redemption] Inaayos ko pa ang plot, pero magiging available ito sa kalagitnaan ng Oktubre, kaya abangan ito. Magkakaroon tayo ng side story tungkol kay Gunner at malamang isa pa tungkol kay Lilly.Narito ang isang sneak peek ng The Billionaire's Fight for Redemption. Ito ay isang magaspang na draft.Sierra.Naglalakad ako sa aisle. Bumibilis ang tibok ng puso ko at mabagal ang mga hakbang ko. Ang mga rosas at putin
Makalipas ang tatlong taon.Emma."Seryoso, Emma, kailan ka magsisimulang makipag date?" Tanong ni Ava, umupo sa tabi ko.Tumingin ako sa likod bahay at hindi ko mapigilan ang ngiti na namumuo sa aking mga labi. Ngayon ang kaarawan ng anak nina Travis at Letty. Si James, na ipinangalan sa dad namin, ay mag iisang taon na ngayon.Nagpakasal sina Letty at Travis mga dalawang taon na ang nakalilipas. Nagpropose agad si Travis. Nagising ako pagkatapos ng aksidenteng iyon na muntik ng kumuha sa buhay ko. Nagtataka siguro kayo kung ano ang nangyari sa driver. Well, siya ay kasalukuyang nagsisilbi ng limang taong sentensiya para sa walang ingat na pagmamaneho. Sana natuto siya ng leksyon.Bumalik kina Travis at Letty. Sa tingin ko nakita niya ako sa ospital napagtanto niya kung gaano kaikli ang buhay. Nag propose siya at sinabi ni Letty na oo. Nagpakasal sila sa isang magandang kasal sa spring.Bilang resulta ng pagiging kaibigan ni Ava, dinala ako sa kulungan. Nagpakasal sina Connie
“Hindi! Kailangan kong itulak,” Ungol ko, hinawakan si Gabriel sa sando.Para akong baliw. Para akong nawalan ng malay. Ang sakit ay talagang nababaliw sa akin.Buti na lang at nakarating kami sa kwarto bago ako manganak sa hallway ng biwist na ospital. Nakahinga ako ng maluwag ng makarating kami sa kwarto at sinimulan na nila akong ihanda.Nasa loob na si Ava. Nagpapasalamat ako na may taong nakakaunawa kung ano ang pakiramdam kapag literal na nahati ang iyong ari sa dalawa upang ang isang maliit na maliit na tao ay makapasok sa mundo."Hindi na ako makapagpigil," Sigaw ko bago umakyat at itinulak ang lahat ng mayroon ako.Sumpa ko nararamdaman kong nahati ang pwetan ko at nakakadagdag lang ito sa sakit ko."Kasalanan mo ang lahat ng ito!" Sigaw ko kay Gabriel habang nakahawak sa kamay niya na nakakamatay.Nakatitig ako sa kanya. Mabilis na pumapasok ang aking mga hininga at ang aking mga butas ng ilong ay pumutok sa pagsisikap na kumuha ng mas maraming hangin sa aking mga baga
”Ayos lang ito, Lily-Bear. Magkakaroon lang ako ng baby… Natandaan mo ano sinabi ko kapag mangyayari na ito?”Tumango siya. “Opo. Sabi mo na mahihirapan ka, pero hindi dapat ako magalala dahil iyon ay parte ng pagdala ng bata sa mundo.”“Mabuti,” Napangiwi ako habang isa pang contraction ang naganap. “Nangyayari ito sa ngayon, kaya huwag kang magalala.”Kinuha ni Gabriel ang kamay ko at tinulungan ako palabas ng kwarto. Huminga ako sa ilong ko at palabas sa bibig ko, pero maging totoo ma tayo. Hindi talaga iyon nakakatulong. Hindi ba?“Hindi ko lang maintindihan. Bakit kailangan mo mahirapan? Hindi ba pwedeng lumabas ang baby ng hindi ka nahihirapan?”Ang huling bagay na gusto ko ay ang matrauma ang anak kong babae sa pagpapaliwanag sa kanya na ang sakit ay kailangan para itulak palabas ang baby mula sa loob ko. Gusto niya na malaman kung bakit ang baby ay kailangan itulak palabas at ipapaliwanag ko na dahil ang baby ay malaki at ang daanan niya ay maliit, kaya ang mga contraction