Bumaba ako sa oras upang makita siyang nadadapa sa harap ng pintuan ko. “Rowan? Ano ba dude?" Tanong ko habang tinutulungan ko siyang tumayo, inalalayan ang kanyang bigat. Siya ay lasing. Hindi ito mahirap hulaan. Siya ay karaniwang nananatiling malinaw mula sa labis na pag-inom dahil sa nangyari. Ngayon ang mga bagay ay tila iba. Nag-alala ito sa akin dahil ang huling pag-inom niya ng ganito ay noong mga panahong madilim siya. Inalalayan ko siyang makaupo pagkatapos ay tumabi ako sa kanya."Anong nangyari Ro?" nag-aalalang tanong ko. "Tama ka. Fucking right as always” nauutal niyang sabi. “Malaki ang gulo ko. Paano ko aayusin ang nasira ko gamit ang aking mga kamay?" Ramdam ko ang sakit sa boses niya at pinapatay ako nito. Mahal ko ang kapatid ko higit sa lahat. Kapag naghihirap siya, naghihirap din ako kasama niya. Gagawin ko ang lahat para mawala ang sakit na nararamdaman niya. Ang sakit sa puso niya. Pero alam kong hindi ko kaya. Hindi naman talaga. "Ipaliwanag sa akin
Rowan. Bumukas ang mga mata ko. Mga sinag ng liwanag na tumatama sa mukha ko. Napaungol ako sa sakit. Ang aking ulo ay pumipintig na parang may gumagamit nito bilang isang fucking drum. It takes a while to register na nasa kwarto ko, sa bahay ni Gabe. Bagay na ginawa naming dalawa. May kwarto siya sa bahay ko, at may kwarto ako sa kanya. Nanghihina, tumayo ako at dumiretso sa banyo. Binuksan ko ang shower at humakbang sa ilalim nito. Gamit ang aking mga kamay bilang suporta, sumandal ako sa dingding at sinubukang ayusin ang aking mga gulong iniisip. Wala akong masyadong maalala kagabi maliban sa pag-inom. Fuck! Paano ako napunta dito? Paanong posible na nainlove ako kay Ava at hindi ko namamalayan ng maaga? The moment the realization hit me, dumiretso ako sa club. Bihira akong malasing. Ipinangako ko sa sarili ko na hinding-hindi ako maglalasing pagkatapos ipanganak si Noah. Karaniwan, isa o dalawa lang ang kinukuha ko, at sapat na iyon. Gayunpaman, kahapon, kailangan ko ito.
"I honestly don't wish to be in your shoes" sipol ni Gabe at sinamaan ko siya ng tingin. "Pero hindi mo pa rin ako sinasagot. Gusto kong malaman kung kailan nangyari. Kailan ka nahulog sa kanya?" “Hindi ko alam. Hindi ko matukoy ang eksaktong oras. Marahil nangyari ito noong kasal pa kami, o marahil ito ay isang kamakailang bagay. Ang alam ko lang mahal ko na siya ngayon." Pinasadahan ko ng kamay ko ang buhok ko. Ako ay bigo at fucking natakot. Napakasayang oras na mapagtanto mong mahal mo ang isang tao! “Sa tingin ko, laging nandiyan. Marahil ay dumating pagkatapos ipanganak si Noah. Iniisip ko rin na hindi mo hinayaan ang iyong sarili na mahalin siya dahil pinanghawakan mo ang alaala ni Emma. Siya ang iyong unang pag-ibig, kaya inakala mong siya ang iyong tunay na pag-ibig. Hindi ka makakasama ng isang tao sa loob ng siyam na taon at wala kang nararamdaman para sa kanila. Kilala kita, Ro. Hindi mo siya mahahawakan kung wala kang nararamdaman para sa kanya." "Ang sex ay isang
Ava. “Kamusta ka na?” tanong ni nanay sa pamamagitan ng telepono. "At kumusta ang sanggol at si Noah?" Muli silang nasa labas ng bansa para sa isang business meeting. Hindi na ako nakapagtataka na mayroon silang sariling private jet dahil si Rowan din. May sarili siya at may pamilya rin. Hindi ko na ginamit ang kanya. Hindi kailanman nakapasok sa loob nito. Marahil dahil bihira kaming pumunta sa anumang mga paglalakbay nang magkasama. Nang tumaas ang aking kayamanan, naisipan kong bumili ng sarili kong jet, ngunit mabilis kong ibinaba ang ideya. Para saan ko ito gagamitin? Bihira akong pumunta sa kahit saan na kakailanganin ko ang isa sa aking sarili. Kung kailangan kong pumunta sa isang lugar, kadalasan ay kumukuha ako ng isa o lilipad lang ako ng business class. “Ava?” “Sorry nanay. Lahat tayo ay maayos. Miss na miss lang namin kayo" At ito ay totoo. Isang linggo na silang wala at isang linggo pa silang aalis. Namiss namin sila ni Noah na parang baliw. Nakakagulat kung pa
“Fuck, tinakot mo ako Nilagay ko ang kamay ko sa dibdib ko na para bang magpapabagal sa malakas na kabog ko. “Paumanhin. Akala ko nakita mo na akong pumasok" she says looking sheepish. Nawala sa isip ko na hindi ko namalayan na nakapasok na pala sila sa private booth. "Okay lang...marami lang akong iniisip" "Mahilig magbahagi?" Tanong ni Letty sabay upo. Umiling ako. “Hindi naman” Hindi naman sa ayaw kong mag-share, hindi ko lang alam kung paano. Paano ko sisimulan na sabihin sa kanila na ang kriminal na walang sawang hinahanap ng lahat ay ang tiyuhin ng aking sanggol? O kaya naman ay nagka-ugnayan na kami at parang hindi iyon mas masahol pa ay pinayagan ko siyang mapunta sa buhay ng aking anak? "May kinalaman na naman ba ito kay Rowan?" Sumandal si Letty. Ang kanyang mga mata ay kumikinang sa hindi malamang dahilan. "Sinabi ni Travis na tinawagan siya ni Rowan ilang araw na ang nakakaraan at lasing siya" Kumunot ang noo ko nun. Hindi ko na matandaan kung kailan huling
Hindi mo mapipilit ang puso na gustuhin ang isang bagay na hindi nito gusto. Iyan ang sinusubukang gawin nina Corrine at Letty. Pilitin ang damdaming wala. Gusto nilang makuha ko ang fairytale ending ko at naniniwala silang kay Rowan lang mangyayari iyon. Bakit hindi nila maintindihan na dahil lang sa gusto nilang mahalin niya ako ay hindi ito nagiging totoo? Oo naman, iba ang kinikilos ni Rowan, ngunit naniniwala ako na ito ay isang yugto lamang. Gusto ng mga lalaki ang hindi nila maaaring makuha. Gusto niya ako ngayon dahil hindi niya ako makukuha. Sa lalong madaling panahon siya ay magsawa sa paghabol at babalik sa kanyang tunay na pag-ibig. Kung susuko ako, maiiwan ako sa panibagong karga ng heartbreak pagkatapos niyang malaman na hindi ako ang gusto niya. "Let's just focus on what we came here for" sabi ko sa kanila matapos ang katahimikan sa amin. "Sige" sagot ni Corrine. "Fine" bulong ni Letty. Nakahinga ako ng maluwag. Masaya na handa silang pakawalan ito sa ngayon. A
Tumingin ako sa langit bago pinakalma ang sarili ko. Hindi ko kailangan ng maraming stress ngayon. "Hello Christine, hello Emma," sabi ko sa kontroladong boses. Ayokong humarap sa drama ngayon. Kaya ako ay magiging sibil hangga't kaya ko, pagkatapos ay alisin ang aking sarili sa sitwasyong ito. Nanunuya si Christine, pero hindi ko siya pinapansin. Nakatuon ako kay Emma. Nasa balikat pa rin niya ang lambanog. Pagkakita ko doon ay naalala ko ang araw na iyon. The way she willingly taking a bullet for me. Gusto kong makipag-ugnayan sa kanya pagkatapos ng insidenteng iyon, ngunit hindi ako sigurado kung tatanggapin ang aking mga aksyon. Sa mga mata niya, ako pa rin siguro ang kalaban niya. Tumusok ang mata ko sa kanya. "Hindi ako nagkaroon ng pagkakataong magpasalamat sa ginawa mo, ngunit magpapasalamat ako magpakailanman," sabi ko sa kanya, sinenyasan siya. Hindi ko alam kung ano ang inaasahan ko, ngunit hindi para sa kanya ang paghamak sa akin. Oo naman, alam kong hindi kami
"Akala mo kaibigan mo siya, pero hindi." Pagsisimula ko, "Huwag mong hayaang lokohin ka niya. Alam mo bang sinubukan niya ang lahat para akitin si Rowan at patulogin siya nito? Nag-alok pa siya na maging dyowa niya, ngunit tinanggihan siya nito." Mukhang gulat na gulat si Emma. Sumasayaw ang mga mata niya sa pagitan namin ni Christine. Si Christine, sa kabilang banda, ay mukhang lubos na natatakot dahil alam niyang malapit na siyang kumawala sa pagkakahawak kay Emma. "Nagsisinungaling siya, Emma. Huwag kang makinig sa kanya!" “Ako ba? Tanungin ang sinuman sa aming social circle, at sasabihin nila sa iyo ang parehong bagay. Hindi mo ba naisip kung bakit galit na galit siya sa akin? Ito ay dahil kasal ako sa lalaking gusto niya para sa kanyang sarili. Hinahabol na niya ito mula nang kunin siya nito bilang sekretarya niya. Hindi lihim na gusto niya siya." "Totoo ba ito?" Tanong ni Emma sa nakakamatay na boses habang kinakabahan si Christine sa kanyang mga labi. Kumuha siya ng ba
Tahimik ang natitirang hapunan. May utang na loob siya sa akin, ngunit hindi ko alam kung ano ang sasabihin. Kung magiging tapat ako, hindi ko akalain na hihingi ng tawad si Gabriel sa akin. Kaya, ang gawin niya ito at habang tapat, ay hindi ako makapagsalita.Tinapos na namin ang hapunan at tumawag sa ibaba para kunin nila ang mga pinagkainan.“Matutulog na ako? May kailangan ka ba bago ko gawin?" Tanong ko ng nalinis na ang mga pinggan at umalis na ang mga tauhan ng hotel sa aming silid.Sa kaloob looban ko ay kinabahan ako sa pagkakaroon ng isang silid kasama si Gabriel, ngunit ang aking jet lag ay higit pa sa pagkabalisa."Matutulog na rin ako. Pagod na ako."Pinipigilan ko ang bugso ng gulat. Naisipan kong matulog sa harap niya gaya ng lagi kong ginagawa. Iyon ay magbibigay sa akin ng oras na kailangan kong magpahinga at magpahinga bago siya sumama sa akin. Inaasahan kong tulog na siya nang magpasya siyang humiga sa kama.Kinakagat ko ang aking mga ngipin sa inis at pagkadis
"Wala ng tao sa shower," Sabi ko kay Gabriel ng tumungo ako sa sala."Nag order ako, kaya malaya ka na magsimulang kumain ng hindi ako kasama" Lumagpas siya sa akin at pumasok sa kwarto.Hindi tama ang pakiramdam na kumain ng wala siya at hindi ako ganoon kagutom. Sa halip, kinuha ko ang aking phone at tingnan lamang ang aking mga email, pinag aaralan kung ano ang kailangang gawin bukas.Hindi na ako naghintay ng matagal dahil wala pang sampung minuto ay lumabas na ng kwarto si Gabriel na may suot na t-shirt at sweatpants."Hindi ka nagsimula?" Nakataas na kilay na tanong niya habang nakatingin sa pagkain."Hindi tama ang pakiramdam na kumain nang wala ka kapag ikaw ang nag order para sa atin."Umupo siya sa kanyang upuan at nagsimulang mag alis ng takip sa mga pagkain. Pagkatapos maghain ng maliit na bahagi, nagsimula na akong kumain. Pagod ako kahit natutulog ako sa eroplano. Hindi ko napigilan ang pagmuni muni sa kama. Nag aatubili akong matulog dito kasama si Gabriel, ngunit
Minutes later, nasa labas na kami ng suite namin and a sense of anticipation suddenly grips me. Binuksan ni Gabriel ang pinto at itinulak iyon.Inaanyayahan kami ng foyer ng makintab na marmol na sahig na kumikinang sa ilalim ng malambot na liwanag ng isang katangi tanging chandelier, na naglalagay ng masalimuot na pattern sa mga dingding.Bumungad ang isang malawak na living area, na pinalamutian ng mga malalambot na kasangkapan at mga floor-to-ceiling na bintana na nakaharap sa isang nakamamanghang cityscape, kumikinang na parang dagat ng mga bituin.Isang makabagong entertainment system ang nangako ng mga maaliwalas na gabi, habang ang gourmet kitchen ay may mga kumikinang na stainless-steel na appliances at isang maluwag na isla na perpekto para sa mga culinary adventure. Nagpakita ng init ang isang magandang dining area, na nagtatakda ng entablado para sa intimate gatherings."Akala ko gusto mo?" Tanong ni Gabriel sa tonong nangaasar.Tumango lang ako. Tulad ng sinabi ko, may
Huminto ang jet sa runway. Pinipigilan ako ng kamay ni Gabriel na humakbang pasulong ng lumapag ang eroplano.“Ayos ka lang?” Tanong niya, nakatingin ang mga mata niya sa akin."Oo"Matapos sabihin sa akin ni Gabriel ang tungkol sa babaeng minahal niya, walang nangyari pagkatapos. May dala siyang mga peklat na hanggang ngayon ay bumabagabag sa kanya. Mga peklat na nadungisan sa kanya.Kitang kita ko sa mga mata niya pagkatapos niyang sabihin sa akin ang lahat. Ayaw na niyang magsalita. May ibinunyag siya tungkol sa kanyang sarili na hindi alam ng iba. Kahit ang kambal niyang kapatid.Hindi ko na siya pinilit na magsalita pa tungkol dito. Hindi ko hiniling na sabihin niya sa akin ang nangyari pagkatapos niyang malaman ang totoo o kung ano ang nangyari sa babae. Pakiramdam niya ay mahina siya at naunawaan ko na kailangan niya ng oras para magkaisa, kaya binigyan ko siya ng space.Ginugol ko ang kalahati ng oras sa pagbabasa at ang kalahati ay natutulog. Nakabantay pa rin siya kahit
Hindi ba maganda ang pag ibig? Pero naramdaman kong may nangyari. May nagbago. Kung okay lang ang lahat, dapat kasama niya ito ngayon. Hindi niya sana ako pinakasalan.Paos ang boses niya habang nagpapatuloy. “Lahat ay perpekto. Nakakamangha lang siya at araw araw ay lalo akong nahuhulog sa kanya. Hindi ko pa siya naipakilala kay Rowan dahil gusto ko siya sa sarili ko. Hindi ko siya itinatago, ngunit gusto ko ng mas maraming oras sa kanya bago niya nakilala ang aking pamilya. Araw araw akong nagigising na iniisip kung gaano ako kaswerte na nakatagpo ako ng isang katulad niya. Alam mo ang mundo natin, Harper at alam mong hindi madali ang paghahanap ng kapareha ng pag ibig."Ganyan lang gumagana ang ating lipunan. Ang hirap humanap ng taong magmamahal sayo ng totoo. Ang ilan sa mga pag aasawa sa ating lipunan ay mga kasunduan sa negosyo at kakaunti ang batay sa pagmamahal at paggalang. Tapos yung mga gold digger. Ang pagpapakasal ay batay sa kung ano ang maaari mong makuha mula sa iyon
“Harper?” tawag sa akin ng boses niya."Oh, sorry, nawala ako sa pag-iisip saglit." Ipinilig ko ang ulo ko para malinisan ang isip ko. "Oo, tapos na akong mag-impake.""Mabuti, pagkatapos ay umalis na tayo."Makalipas ang isang oras, nakaupo na kami sa private jet ni Gabriel. This time though, sinasamahan ko siya to sign a business deal.“Ayos na ba ang lahat? may kailangan ka ba? Maaari kong kunin ang babaing punong-abala na dalhin sa iyo ang anumang gusto mo." Sabi ni Gabriel sa sandaling magsimulang lumipad ang kanyang jet.Tingnan mo ang ibig kong sabihin? Napaka-attentive niya.Noong ikasal kami, hindi siya. I don't think Gabriel ever did anything to make me happy. Sa katunayan, ito ay kabaligtaran. Wala siyang pakialam sa mga pangangailangan at kagustuhan ko. Wala siyang pakialam kung komportable ba ako o hindi. Wala siyang pakialam kung buhay pa ako o hindi. Hindi niya lang ako pinansin.Gayunpaman, iba na ang mga bagay ngayon, at iyon ang dahilan kung bakit nahihirapan a
"Kailangan mo ba talagang umalis mama?" Tanong ni Lilly, lumilipat ang mga mata niya sa pagitan ko at sa nakabukas na maleta sa aking kama.Kinasusuklaman ko ang mga huling-minutong pagmamadali, ngunit naging abala kami sa opisina nitong mga nakaraang araw, na sa tuwing uuwi ako, ang naiisip ko lang ay matulog. Pagod na pagod ako sa aking mga paa at wala akong lakas na gawin kundi kumain at matulog."Oo," mahinang sabi ko sa kanya. "Ito ay isang mahalagang deal at ang iyong ama ay kailangang nandiyan upang i-seal ito.."“Hindi ko pa rin maintindihan kung bakit hindi ako makakasama sa iyo? Gusto kong makita kung paano ito ginagawa ni daddy. Kung paano niya isinara ang isang deal."Tinupi ko ang huling piraso ng damit, na isang blusang asul na sutla, bago ito inilagay sa loob kasama ng iba pang damit. Kapag tapos na iyon, i-zip ko ang maleta ko bago ihulog sa sahig."Alam mo hindi mo kaya," sagot ko sa kanya habang nakaupo sa kama.“Bakit hindi?”“Kasi bata ka pa. kaya lang?”"Hi
Naranasan mo na bang maging tanga sa mga salita ng isang tao? Tulad ng, ginawa ka lang nilang ganap na tulala at tanga at the same time? Iyon ang nagawa sa akin ng kanyang mga salita.Natigilan ako sa kanyang mga salita, mga salita na nagpapadala ng panginginig sa aking gulugod. Nakikita ko sa mga mata niya at naririnig ko sa boses niya. Seryoso siya at nangangako siya. Isang pangakong determinado siyang tuparin.Ano ang masasabi mo sa isang bagay na iyon? Paano ka rin makasagot? Ano ang maisasagot mo?Ang side niyang ito ay ganap na bago sa akin. Bigyan mo ako ng mayabang, egoistic, bastos at nakakasakit na Gabriel, at malalaman ko kung paano siya haharapin. Itong side niya? Bulag ako pagdating sa kanya. Wala akong alam kung paano siya haharapin o haharapin.Dumating ako sa kasal na ito na may malinaw na pokus. Alam ko kung ano ang pinapasok ko sa sarili ko. Naghanda ako para dito... ngunit ngayon, binago niya ang mga patakaran at tuluyan na akong binulag.Naglalakad ako at nagla
Papalapit siya sa maliit na bar sa sulok ng kanyang opisina, kumuha ng maliit na pakete ng yelo, binalot ito sa tuwalya bago bumalik sa akin. Dahan-dahan, kinuha niya ang aking kamay at inilagay ang yelo dito."Masakit ba?" tinanong niya nang napakalumanay na nahirapan akong marinig siya."Medyo.""Hindi ko akalain na kaya mong manakit ng ibang tao."Tumatawa ako kasi akala ko rin wala akong ganun sa akin. "Sobra na at kumilos na lang ako nang hindi nag-iisip. Pasensya na kung nagdulot ako ng abala sa iyo. Hindi ko dapat siya sinuntok. Hindi talaga iyon nagpapakita ng magandang imahe ko bilang asawa ng boss.”Lumapit siya at matinding nakatitig sa aking mga mata."Huwag ka nang mag-sorry pa sa pagdepensa o pagtindig para sa sarili mo, Harper. Ikaw ang asawa ko, ipaalam mo sa kanila na hindi ka basta-basta.”"Hindi ko lang maintindihan, nakipag-sex ka ba sa kanya?" Bigla kong naitanong.“Hindi pwede!” umungol siya."Eh bakit sa tingin niya may kontrol siya sa'yo? Laging kasama