"She's Chesie Danzillo,classmate namin siya ni Gadeon. Bale sa mga naririnig ko kababata siya ni Gadeon, masyado silang close sa isat isa..."
Uh i see, I don't know why i am asking. Hindi ko alam kung bakit masyado akong na cu-curious tungkol sa kanilang dalawa. Hindi ko maipaliwanag itong nararamdaman ko. I'm annoyed and piss off at the same time.
"Why are you asking?" I transfixed, bakit nga ba? I shrugged my shoulder.
"Nothing,I'm just curious" Pagsisinungaling ko.bIpinatong ko ang baba ko sa dalawa kong kamay at tumitig sa kawalan.
Kasalukuyan kaming nandito sa cafeteria, ni hindi ko nga nagalaw ang pagkain ko. Wala akong gana...ramdam ko ang titig saakin ni Eunice. I look at her, and raised my eyebrows.
"What?" I boredly asked. Umayos siya ng upo at tinitigan ako ng makahulugan.
"You know what,Chesie is pretty.Hindi imposibleng magkagusto sa kaniya ang mga lalaki..." I winced "Specially Gadeon" I rigid, what does she mean?
"And so?" Pilit akong umiwas sa titig niya. Bakit ganiyan ang sinasabi niya? Anong ibig niyang sabihin? What the hell is she saying?!
"Just want to inform you..." Rumolyo ang mata ko.
"I'm prettier than her" Mayabang kong saad, umayos ako ng upo at taas noo siyang tiningnan, I heard her chuckled.
"Okay all right.No one can beat a Decimier Jewel Avellana" Yeah right, no one can beat me. Pagdating man sa itsura oh sa yaman.
I was born to be beautiful,kaya nga itinuturing akong prinsesa ng mga Avellana. And besides ako lang ang nagiisang babae sa pamilya. Dalawa lang naman kami, si kuya Henry ang panganay he's studying in France at ako naman ang bunso.
Tumayo ako at inayos ang sarili.
"Saan ka pupunta?"
"Cr lang" Dirediretso na akong naglakad na hindi siya nililingon.
Habang naglalakad sa may corridor ramdam ko ang titig ng mga estudyante. Iyong iba nginingitian ako, iyong iba naman ay pinupuri ako. Nginingitian ko nalang rin sila pabalik. Pero parang biglang may masamang hangin ang dumaan ng makasalubong ko su Chesie.
Nakangiti siya na halos ikalabas na ng gilagid niya, pero iyong ngiti niya parang nakakainsulto. She stopped infront of me.
"Hi! Remember me?" Walang gana ko siyang tiningnan, ni head to foot ko pa siya.
"No" Kunwari hindi ko siya kilala.
"I'm Chesie Danzillo,Gadeon's bestfriend"
"I'm not asking" Mataray kong saad. I can see the hatred on her eyes, kung hate niya ako mas hate ko siya patas lang kami!
"I'm just informing you"
"Bakit? Balita ka ba?" Biglang nagiba ang timpla ng kaniyang mukha.
"Look kid,i just want to be friends with you" Ang kapal, kasing kapal ng encyclopedia! Tinawag niya ba akong kid?
"First of all don't call me kid i am not a kid.And second...pumayag ba ako na maging kaibigan ka?" Biglang nangasim ang kaniyang mukha.
She's annoyed, napasinghap siya dahil sa pagtataray ko.
"Naririnig ko ang pagtrato mo kay Gadeon, you should respect him. Student council president siya--"
"And you're his knight shining armor?" Narinig ko ang peke niyang pagtawa. Hinampas niya ako ng mahina sa balikat atsaka tumawa.
"Oh my! You're so witty" Ngumiwi ako, hinampas ko rin siya ng mahina sa balikat atsaka humalakhak.
"Oh my! You're so nitty!
"What did you say?"
"Did i say anything?" Lumapit ako sa kaniya at tinapik ang balikat "Gad! I just waste my time to someone like you"
Tuluyan ko na siyang nilagpasan. Narinig ko pa ang pagtawag niya saakin pero hindi ko na uyon pinansin. Pikon! Pikon siya pikon! Akala niya uurungan ko siya? Pwes! Nagkakamali siya. Kung palaban siya mas palaban ako, kung mataray siya mas mataray ako, at kung maganda siya...bitch! Mas maganda ako.
Padabog akong naglakad papasok ng classroom. Tinamad nalang akong mag cr dahil sa Chesie na iyon. Ibinagsak ko ang katawan sa upuan at sumubsob ako sa mesa.Nakakainis! Nakakainis siya, hindi ko alam kung bakit ako naiinis sa kaniya. Hindi ko lang talaga siya feel na makasundo. We hate each other, sa una palang alam kong ayaw ko nasa kaniya at ayaw niya rin saakin.
I'm sleepy...palagi na kasi akong napupuyat dahil sa paglilinis ng lintik na cr iyan. Sandali kong ipinikit ang mga mata ko--pero maya maya lang ay may tumawag sa pangalan ko...isa siya sa mga kaklase ko.
"Ano?!" Iritado kong sigaw sa kaniya. Ngumiwi siya at may itinuturo sa labas.Napakamot ako sa ulo. "Ano nga?!" Muli siyang tumuro sa labas. Hinampas ko ang mesa dahil sa inis "Ano ba?! Wala ka bang bibig?! Anong ngang sinasabi mo?!"
"You don't need to shout Miss Decie Avellana." I rigid, my eyes widened. My heart beats so fast--hindi ko alam kung bakit hindi ko alam kung dahil ba sa takot sa kaba o sa ano.
Napalunok ako ng makita siyang naglakad papasok ng classroom. Seryosong seryoso ang mukha niya at diretso ang masama niyang titig saakin. Pasimple akong umayos ng upo.
"Bakit ka nandito?" Medyo nag crack ang boses ko."Ano nanaman? May ginawa ba ako?"
Namulsa siya sa harap ko habang nakayuko saakin.
"Bakit mo sinabi iyon kay Chesie? Gusto lang naman makipagkaibigan sa iyo ng tao" Kumurap ako, parang may kung anong bagay ang tumusok sa puso ko dahil sa pagkirot.
Nagsumbong si Chesie? Anak ng--sumbungera rin naman pala ang isang iyon.
"Wala akong maalala na may sinabi ako sa kaniyang masama" I boredly answer. Umiwas ako sa tingin niya, at lumingon sa iba.
"Kailan ka ba titino Decie?" Hinilot niya ang noo na parang pagod na pagod. Tinawag niya ako sa pangalan ko...pero mukhang galit.
"Kapag naging tatsulok na ang mundo" Nangunot ang noo niya.
"Malabong mangyari" Tumaas ang kilay ko.
"Edi malabo ring mangyari na titino ako--"
"Decimier Jewel!" Napapitlag ako dahil sa malakas niyang pagtawag sa pangalan ko.
What's wrong? Ano bang sinabi kong mali at parang galit na galit siya?
"Ano?" Iritado kong saad. Nakakapaginit ng ulo, lumalabas tuloy na kinakampihan niya ang Chesie na iyon kaysa saakin.
"Magusap tayo sa student council room" Ngmuso ako.
"Pumayag ba ako?" Sumara ang kamao niya,namumula na siya sa inis at sa galit.
Tumataas at baba ang dibdib niya at halatang pinipigilan ang sarili na sigawan ako. Medyo napalayo ako ng isandal niya ang kamay sa mesa at inilapit ang mukha sa akin.
"Sige ipagpatuloy mo ang pamimilosopo..." Tumitig siya sa mga mata ko.
"Oh ano? Ano? Anong gagawin mo?" Nanghahamon kong saad.
"Sinasabi ko sa iyo Decie.You will regret this day if you didn't follow me..."
'You will regret this day if you didn't follow me' nye nye nye. As if naman na susundin ko siya? Kaya ko lang naman sinunod ang paglilinis sa cr dahil ayokong malaman ni dad ang mga katarantaduhan na ginagawa ko.Yes he's the student council president,but that doesn't mean that i will follow his all his rules. Tamad akong nakatitig sa kaniya habang siya naman ay may iniintinding mga papel. So ayun lang iyon? Patatayuin niya lang ako dito bilang parusa? Ano ba kasing ginawa ko?! Wala naman akong ginagawang masama!"Hanggang anong oras ako tatayo rito?" Hindi siya lumingon saakin kaya napa irap nalang ako."Hangat wala pa akong sinasabi" Saad nito habang ang atensyon ay nasa papel pa rin. Muli nanaman akong napairap."Okay,edi hindi rin ako maglilin
Mabigat! Sobrang bigat! Iyong tipong na parang may nakapatong na malaking bato sa ulo mo? Iyon! Ganoon ang nararamdaman ko ngayon, I feel so sick!Isinubsob ko ang mukha ko sa mesa at ipinikit ang mga mata. I feel so tired, i want to rest but my classmates is too noisy wala naman akong gana para sigawan at takutin sila na huwag maingay. Mas isinuksok ko ang mukha ko sa mesa at sa aking braso. Masakit ang ulo ko, nanghihina ako at medyo nahihilo rin.Kahapon pa ako walang gana. Hindi nga ako kumain ng umagahan ngayon, i have no apetite i think if i force my self to eat i will just puke. Mahina kong binatukan ang ulo ko dahil sa pagkirot nito, kagabi pa masakit ang ulo ko but i didn't intend to take a medicine.Umayos ako ng upo at hinilot hilot ang aking sentido. Feeling ko mag ca-crack na ang ulo ko dahil sa sakit idagdag pa itong nararamdaman kong hil
"Mom..." A tear escaped from my eyes "Mom!""Decie!" Napabalikwas ako ng bangon, tumataas at baba ang dibdib ko dahil sa kaba tumutulo rin ang pawis ko galing sa noo at sa aking leeg.My hands and lips begin to tremble.I rigid, when an arms started to embrace me. He feels so warm--i can say that he is he. I can smell his manly perfume, isinubsob niya ang aking mukha sa kaniyang dibdib habang ang braso ay nakapulupot saakin."Hush Decie, it is just a dream." Napakurap ako dahil sa pamilyar na boses. Kumalas ako sa yakap at nagtatakang tiningnan kung sino iyon.My heart beats so fast when i saw his good-looking face. What is he doing here? Why is he here? At bakit nandito siya sa kwarto ko?
Dalawang araw akong hindi nakapasok, mabuti nga ngayon at maayos-ayos na ang pakiramdam ko.I tied my hair up and put a ribbon. Tinitigan ko ang repleksyon ko sa salamin."Always like that Decie..." Matamlay kong saad, kinuha ko na ang bag ko at bumaba na.Medyo nagulat pa ako ng makita si dad, hindi siya papasok?"Good morning dad" He look at me. Lumapit ako sa kaniya at hinalikan siya sa pisngi."Good morning" Inilapag niya ang dyaryong binabasa."You're sick, but you didn't even tell me""I don't want you to disturb dad..." Pinilit kong ngumiti kahit kinakabahan. He's a dictator, iyon lang ang masasabi ko tungkol kay dad, he can get what he wants. He's spoiling me, pero may kapalit ang l
I look like a dumb. Para akong tangang nag e-espiya ngayon, pasikreto akong sumisilip ngayon sa student council room para tingnan kung nandiyan ba si Gadeon, siguro nasa class niya siya? Kanina pa ako dito, but i can't still see him.Tatalikod na sana ako pero parang biglang naginit ang ulo ko. Napahawak pa ako sa aking dibdib at binigyan siya ng gulat na reaksyon."Ay! Akala ko naglalakad na chocolate!" Sumama ang tingin niya sa akin. Sa kaloob looban ko ay ngumingisi ako, ang sarap niyang pikunin. Mukha siyang monster chocolate."That's not a good joke" She said while raising her eyebrows to me. Tumawa ako nang parang pan demonyo, at mahina siyang tinapik sa kaniyang balikat."I'm not joking" Akmang lalapit siya saakin para sumugod pero natigilan siya ng dumat
He looked at me with a soft eyes. Wala akong magawa kundi ang sabayan ang pagtitig niya saakin. Those brown deceiving eyes, and his enticing thin soft lips makes me want to stare at him forever.Pumungay ang mga mata niya na para bang inaantok. Iba...nakakaramdam ako ngayon ng kakaiba. Hindi naman mainit, pero bakit pinapawisan ako?"Entering in a man's room is dangerous Decie" Napalunok ako, naailang ako dahil hanggang ngayon ay hindi niya parin inaalis ang titig saakin.Hindi ko magawang magsalita, hindi ko magawang gumalaw dahil pakiramdam ko isang pagkakamali ay magdidikit ang mga katawan namin. He bit his lower lip while staring on my eyes."Pumunta..." I coughed "Pumunta ako rito kasama si C-chesie, nabalitaan kasi namin na may s-sakit ka araw" I tried to
He pushed me against the wall he also blocked my way using his both arms. I can see his dangerous eyes gazing at me. Nagsimula ng tumaas at baba ang dibdib ko dahil sa kaba,napalunok rin ako sa paraan ng pagtitig niya.Damn it!,I'm trapped! Ito na nga ba ang sinasabi ko,dapat talaga hindi na muna ako pumasok sabi na eh! Masama ang kutob ko ngayong araw."Tomorrow,you're dead'So,tinotoo niya nga?"G-galit ka?" Pinilit kong magsalita,walang ka rea-reaksyon ang mukha niyang nakatitig saakin."Umuwi ka ng magisa kahapon,hindi ba sabi ko ay ihahatid na kita? Paano kung may masamang nangyari sa iyo?" Humalakhak ako at binigyan siya ng mapagbirong tingin."Anong--
"So it means,he likes you too?" Nagkibit balikat ako at ininom ang nasa baso."I don't know?,basta iyon ang sabi niya.Hayaan ko siyang ligawan niya ako,but he's so vague. Hindi ko alam kung may gusto rin ba siya sa akin oh ano..." Bigla siyang napaisip.Kinuwento ko sa kaniya ang nangyari kaninang pag uusap namin ni Gadeon. Hindi nga rin siya makapaniawala sa sinabi ko,at first she didn't want to believe me pero sa bandang huli ay wala siyang nagawa kundi ang paniwalaan nalang ako.Napalingon ako sa pinto ng cafeteria ng pumasok si Chesie. Mataray siyang naglakad at tinaasan ako ng kilay,tinaasan ko rin siya ng kilay. Aba hindi pwedeng siya lang ang mataray dito.Takang lumingon si Eunice sa tinitingnan ko."Sinasabi na nga ba,magkaaway kayo ni Chesie" Ngumuso ak
The cold air touches my skin as I walk up to the stairs. Sumalubong sa akin ang maliwanag na langit kasabay ng medyo malamig na hangin. It's already 12 am pero hindi ko pa rin ramdam ang init.I glanced at a car that stopped in front of this cafe. Noong una ay hindi ko 'yon nakilala, kaya naman ganoon na lang ang panlalaki ng mga mata ko ng makilala kung sino iyon.Hindi na ako naka atras pa ng tumingala siya rito. A mischievous smile flashed through his face as he glanced at me.He tilted his head and waved. Ewan ba, hindi ko na maiwasang hindi mapangiti. Lalo na noong naalala ko ang nangyari noong nakaraan. Damn, he's really is something. There's still a spot on my heart, goddmanit.Kaagad din siyang umiwas ng tingin, pinagmasdan ko siya hanngang sa makapasok na sa cafe. Ano bang gagawin niya rito? May ka meet ba siya or something? Pahinga kasi namin ngayon s
I can't sleep. Kanina pa ako pagulong gulong dito sa kama pero hindi pa rin ako nakakatulog. Dalawang araw na akong ganito. I don't know why, I am having a hard time on sleeping. Inaantok ako pero hindi naman ako nagkakatulog. Tumayo na lamang ako at binuksan ang aking lampshade. Kinuha ko ang phone na nasa mesa.I hate social medias. Wala naman akong mapag lilibangan dito sa phone. Napakamot ako sa aking batok at inis na tumayo. Lumapit ako sa bintana at binuksan, kaagad na sumalubong ang malamig na hangin dahilan para mapahawak ako sa aking braso. Napakatahimik ng lugar. Maayos na ulit ang bahay pati na rin ang garden. Kumuha kasi si kuya ng mag aayos habang nasa shooting ako. Si dad naman ay tumutulong, maraming nagbago kay dad, mas napapalapit ang loob ko sa kaniya.Napa atras ako ng may makitang kotse sa harap ng gate nam--teka, kaninong kotse iyon? Imposibleng kotse ni kuya, kulay puti iyon. Pero a
"Why are you so quiet?" Lumunok ako, hindi ko magawang lumingon sa kanila.Pinaglaruan ko na lamang ang aking daliri habang nakayuko. I can't still talk to her, alam kong malaki ang kasalanan ko sa kaniya--sa kanila. Nandito kami ngayon sa isang coffee shop, ilang minuto na rin kaming nandito pero kahit isa sa amin ay walang gumagalaw o nag sasalita.Mukhang mas lalala lang ang problema na ngayon ay alam nilang nandito na ako ulit sa Pilipinas. I shouldn't accept the offer in the first place."Decie, how are you? You looks so different now. I know you're not the old Decie, anymore." David said.Nilakasan ko ang loob kong tumingin sa kanila. I forced to smile, I tilted my head and nodded."Congratualions, kayo pala ang magkakatuluyan. I am so happy for the both of you." Nangilid ang luha ni Eun
I don't know why I am still hurting. It's been a fucking years. Pero bakit hanggang ngayon ay nandito parin 'yong sakit? Is it because I saw Gadeon and Chesie?"What's bothering you?" Napalingon ako sa nagsalitang si Mia.Umupo siya sa tabi ko at pinagmasdan ako, napaiwas ako ng tingin."I-I saw him again, but... but he was with a girl, who caused our break up."Kitang kita ko ang gulat sa mga mata niya. I bit my lower lip and bow. Kung magkikita kaming muli ni Gadeon, hindi ko na alam pa ang mukhang ihaharap ko sa kaniya. Siya--sila ang gumawa ng kagaguham, pero bakit ako ang nakokonsensya?Sila ang gumawa ng ikasisira nila, pero bakit ako ang nahihirapan? Oh fudge, sana pala ay hini ko nalang tinanggap itong contract na mag sho-shooting kami dito sa Pilipinas, mas lalo lang pala akong nahirapan."Who is she?!""Palabasin niyo siya!""Tumawag na kayo ng guard!""Let me fucking go! I need to see my cousin!"Natigilan ako ng marinig ang pamilyar na boses. Biglang napatayo si Mia at tini
"Cut!"Napahinga ako ng malalim, mabilis akong lumayo kay Ace at lumapit kay Ms. Anne."Decie, what's happening? Parang kanina ka pa wala sa sarili."Inirapan ko siya."It's none of your business." Tumingin ako kay Ms. Anne. "Where's Mia?""She's with his boyfriend, Erwy? Erwy is his name right?"I bit my lower lip and nod. Napahawak ako sa may sentido at pagod na napapikit. Wala akong tulog, napuyat ako dahil sa ginawa ni Gadeon."You're emitting, a comforting scent."It's not my first time to hear that, pero ilang beses na niya sa aking nasabi 'yon. He loves my smell, dati palang. Kaya nga lubos nalang ang gulat ko sa sinabi niya, dahil tandang tanda ko pa noong unang beses na sinabi niya 'yon sa akin."Is there something bothering you?" Umiling ako."I-it's nothing, don't mind me--""Decie! Are you free? Let's grab some coffee, my treat."Lumapit sa akin si Ace. Sa totoo lang, mabait naman siya. Hindi ko nga lang talaga alam kung bakit ako naiirita sa kaniya. It's maybe because, his
"What are you doing here?" Bumilis ang tibok ng puso ko ng makita kong naka upo siya sa may sofa. Katabi niya si dad!"Calm down, Decie. Pinapunta ko siya dito, we need to talk." Sagot ni dad.Hindi ako nakapagsalita, napalunok ako at tumingin sa kaniya. Titig na titig siya sa akin pero walang reaksyon ang mukha niya. Hindi ko maiwasang matitigan ang mukha niya, mas gumwapo siya ngayon. Mas naging lalaking lalaki ang itsura niya.Umiling ako, yumuko ako at palihim na napairap. Bumaba ako sa hagdan at naglakad palabas. Hindi ko na siya nilingon pa kahit alam kong sinusundan niya ako ng tingin, pag ka diretso ko sa sa may garden ay huminto ako.'Yong puno, doon ang unang halik niya sa akin. Kaarawan ko rin noon noong hinalikan niya ako. That was the best gift ever, but he ruined it.I bit my lower lip and shrugged, I should not thinking about the past, damn it.Umupo ako sa may bench sa nay garden, ipinatong ko ang aking baba sa palad at tinitigan ang langit. Maaga pa, hindi pa masyadon
Nandito kami ngayon sa isang cafeteria malapit sa hospital. Kanina pa napapatitig sa akin si Esten, mukhang gulat na gulat talaga siya na makita ako."How are you?" I asked, he just stared at me. Para bang wala siyang narinig, kinunutan ko siya ng noo. "Esten..." I called.Maya maya lang ay napatikhim siya at napaiwas pa ng tingin. Medyo natawa ako dahil sa inakto niya."I-is that really you... Decie?" Ngumuso ako."Of course, sino pa ba? So, how are you?" Tanong ko ulit, kinuha ko ang kape na nasa mesa at uminom. Sandali siyang kumurap kurap bago nagsalita."I-I'm fine, how about y-you?" Sandali ko siyang pinagmasdan.Malaki ang pinagbago niya. May itsura siya noon, pero lalong umangat ang itsura niya ngayon. Timangkad rin siya, hanggang leeg nanga lang yata niya ako eh. Maganda ang kasuotan niya, mukhang maayos at maganda na rin ang buhay niya. 'Yong paraan ng pananalita niya ay iba na rin."I'm fine." Tipid kong saad."It's been five years, Esten." I smiled. "Anong meron sa iyo ngay
I... I still love him. My heart still beats for him. Ang buong akala ko ay wala na, akala ko at wala na akong nararamdama sa kaniya. Akaala... sa pagbalik ko ay wala na ang lahat.But I'm wrong, he still have a soft spot here in my heart. But I don't know if he still loves me, pero natatakot ako. Natatakot ako na baka sa oras na malaman ko na wala na siyang nararamdaman saakin--I think I'm gonna ruin.Hindi ko kaya, sana lang pala ay hindi ko na tinanggap pa ang pagiging leading lady ko dito sa movie kung sho-shootingl lang din pala dito sa Pilipinas."Back on earth Decie!" Kumurap ako ng biglang mag salita si Ms. Anne."M-ms. Anne! Kanina ka pa dito?"Tumayo siya sa likod ko, tiningnan niya ako mula sa salamin. Inayos niya ng kaunti ang nagulo kong buhok."Yup! Tulala ka lang eh."Tumango tango ako."Where's Mia?" I asked."Nasa boyfriend niya, babalik rin naman kaagad siya." Muli akong tumango, sino naman kaya nah boyfriend ng isang 'yon? Halos matagal tagal na rin kaming magkasama
"How are you?"Kasalukuyan kaming nagkatapat na nakaupo sa nay malapit sa cafeteria. Kanina pa ako tahimik, hindi ako nagsasalita at hindi rin ako tumitingin sa kaniya.Nakayuko lang ako."I-I'm fine..." I said.I'm afraid to stare at him. I'm afraid that maybe... I still..."You changed, you look so matured now." I bit my lower lip and nodded.Okay na ito, ayos na ako dito, ayos na nakita ko siya at nalaman ko na ang kalagayan niya. I want to leave, I want to leave please... natatakot ako na muli nanamamg tumibok ang puso ko sa kaniya.No..."How's your five years in France?""F-fine, feels good." I said, stuttering.Napapakuyom ko ang kamao ko ng hindi ko alam ang dahilan. Nararamdaman ko ang titig niya sa akin, ang bigat ng presensya niya. "Look at me." He ordered.Hindi ko siya sinunod. Natatakot ako, natatakot ako na baka mahal ko pa siya, pero hindi na ganoon ang nararamdaman niya sa akin. B-but we can be friends right?"Decie, look at me."I gulped, slightly look at him. Sumalu