"Ang unfair mo," dinig niyang mahinang bigkas ni Sylvaine. Maging ang mahinang hikbi nito ay narinig niya.But who cares? Not him. Kulang pa ang iyak nito para sa pagtago sa tagapagmana niya. At kahit lumuha ito ng dugo, hindi siya mapapalambot nito."Cry all you want, nothing will change," matigas niyang bigkas bago hinawakang mabuti ang hita nitong nasa balikat niya.Bumigat ang paghinga niya at agad na nilubog ang mga labi sa pagitan ng mga hita nito. For five f*cking years, he never tasted woman, and now he was craving and dying to have Sylvaine again underneath him.Hindi niya maibabalik si Gabriel dito at hindi niya maipapangako na hindi mailalagay sa panganib ang anak. Ang tanging magagawa niya ay bigyan ulit ito ng anak pero hindi ngayon. Hindi lalo pa't matindi ang galit at tampong nararamdaman niya para dito."Kahit magtagal ka riyan, hindi ako u-ungol," matatag nitong bigkas na napangisi sa kanya.Mas diinan niya ang labi doon at kahit hindi ito umungol ay alam niyang may e
Wala siyang sinayang na oras at agad na umalis ng mansyon. Mabilis ang pagana niya sa motorbike makarating lang sa ospital ni Gustavo. Walang siyang pakialam kahit ano'ng oras na, ang importante ay gising na si Lea. At last, after seven years in a coma, nagising na ito."Where is she?" agad na bungad niya kay Gustavo noong makarating."Chill. Kalma ka muna. Na-miss mo ba ng sobra?" tukso nito.Hindi siya kumibo at kinuha na lang ang ospital gown at hairnet na inabot nito."May sinabi ba siya tungkol sa kuwintas?" agad niyang tanong.Nangunot ang noo ni Gustavo at tinapik ang balikat niya, "Kagigising lang niya at iyan agad ang salubong mo? Mulat pa lang ang mga mata niya at hindi pa nagsasalita. Don't be harsh on her, Gray. She is still your wife," pagdidiin nito.F*ck, kasal nga pala siya pero kagagaling lang niya sa kama kasama ng ibang babae. Kapag si Sylvaine ang kaharap niya, nakakalimutan niyang may asawa siya."Alam kong nahanap mo na si Doktora, pero Gray, kalimutan mo na siya
Agad na napabangon si Sylvaine mula sa kama matapos magtantong mag-isa na lang siya doon. Napatigil pa siya sa maluwang na pajamang suot at t-shirt. At least naman binihisan siya di ba?Naiiling siyang bumaba sa kama, "Bwisit na, Gray," bulong niya sa sarili bago lapitan ang pinto.Ang malala, naka-lock iyon at hindi niya alam kung ano ang code. Nakipagtitigan siya sa pinto, nagdadalawang isip kung susubukan bang buksan iyon."Kailangan mong makalabas, Sylvaine," pagkausap niya muli sa sarili.May masamang pakiramdam siya, isa pa, kahit ibigay niya ang lahat kay Gray, malabong pakinggan siya nito.Kinagat niya ang hinliliit na daliri bago naningkit ang tingin sa digital lock. Siguradong hindi gagana ang dating code. Napailing siya. Nanginginig ang daliring nilapit sa touchpad at nagsubok ng mga numero."Sh*t!"Napaatras siya noong tumunog muli ang mansyon at malamang na may pulang ilaw na naman sa labas. Nasapo niya ang noo at muling lumapit. Bahala na kahit pa mabingi ang mga tao ng
"Tinatakot mo lang ako. Gusto mo lang na layuan ko ang anak ko," matigas niyang bigkas.Iyon pa rin ang usapan nila kahit pa nakabiyahe na sila. Hindi rin naman kasi siya nito sinasagot nang matino. Hindi niya alam kung saan sila pupunta, ni wala siyang bitbit na kahit ano'ng gamit bukod sa sarili niya."In order for him to be the leader of the mafia, he should kill," malamig na sagot nito muli.Nanggagalaiti siya sa inis ngunit hindi ito magawang sampalin muli lalo pa't may tauhan ito sa passenger seat na may baril, ganoon din ang driver nito. Siniksik na lang niya ang sarili sa backseat huwag lang madikit dito."Four years lang si Gabriel at gusto mong pumatay na siya? Ano'ng klase kang ama?"Umigting ang panga nito, sumandal sa upuan at hin*god ang panga nito."That's the rule—""I don't care about your rule, Gray! Hindi papatay ang anak ko! Kahit hindi na siya maging leader—bitiwan mo ko!" angil niya noong haklitin nito bigla ang braso niya.Napalunok siya sa kaba matapos masalubo
"We're here."Napabalikwas siya ng upo at agad na napasilip sa bintana. Napakadilim sa paligid at maraming puno. Hindi niya sigurado kung saan siya dinala ni Gray pero alam niyang malayo na iyon sa siyudad o sa alin mang bayan.Napahawak siya sa seatbelt noong sumulong pa ang sasakyan papasok sa looban na mas maraming puno."Gubat ba 'to?" wala sa loob na tanong niya."Yeah, so don't try to escape. I am sure there are a lot of wild animals out there."Dumiin ang hawak niya sa seatbelt. Walang lugar yata ang safe kapag si Gray ang kasama niya."Fix yourself. Remember our deal. Katulong ang ipapakilala mo kay Gabriel," paalala nito noong tuluyang tumigil ang sasakyan.Hindi niya pinansin ang sinabi nito bagkus ay natulala siya sa malaking bahay—mali, mansyon din iyon na nasa gitna ng kagubatan. Nasa limang palapag pero kakaunti lang ang tauhan na nasa labas.Napasinghap siya matapos maramdaman ang pagkalas ni Gray sa seatbelt niya."Let's go, it's already late."Wala sa loob na napatang
Mabilis niyang tinakpan ang bibig ni Gray at ngumiti nang malawak kay Gab."I am your only mother, Baby. Huwag kang makinig sa iba. Ako lang ang Mama mo, tandaan mo iyan, hm?" malambing niyang bigkas sa anak.Bahala na kahit pa parusahan siya ni Gray o kung saktan siya muli nito. Ang importante ay mananatili siyang Mama ni Gab kahit pa malayo siya sa tabi nito.Rumehistro ang kalituhan sa mukha ni Gabriel, "Of course, Mama. Ikaw lang po ang Mama ko, may iba po ba akong Mama?"Nangingilid ang luha niyang umiling, "Wala na. Ako lang ang mama mo, hm. Do you want to eat or sleep? I miss you so much."Balewala niyang binitiwan si Gray kahit pa sobrang talim ng titig nito sa kanya. Mabilis niyang binuhat si Gab at dinala sa nakita niyang kwarto roon. Dalawa iyon pero sa pinaka-una ang binuksan niya."Mama, bakit mukha kang takot kay Daddy? He won't bite you," natatawang komento nito.Tinikom niya ang bibig sa takot na makapagsalita ng masama tungkol kay Gray. Bata pa si Gab at ayaw naman ni
"Kaya na niyang magsalita, Gray. Kailangan mo na siyang dalhin sa mansyon. Mas tumatagal siya sa ospital, mas nagiging delikado ang buhay niya," si Gustavo na sinalubong siya sa harap ng ospital.Kahit walang pahinga ay dumiretso siya rito. Nagtagis ang ngipin niya. Hindi pa siya handang iuwi ito sa mansyon."Hinarang kami ni Don Manuel at Brylle. Gusto nilang kunin si Sylvaine," wala sa loob na kwento niya.Tumigil si Gustavo sa paglalakad kaya't tumigil din siya."Hindi mo pa siya pinatay?" malamig nitong tanong.Marahas siyang huminga, "She is still Gabriel's mother. Hindi ko siya pwedeng basta lang patayin. Kailangan ko munang ihanda si Gabriel."Naningkit ang mga mata ni Gustavo, "Sigurado ka? O baka ayaw mo lang talagang patayin. Gray, gising na si Lea. Wala na dapat sa isip mo si Sylvaine. Ang asawa mo ang isipin mo," sermon nito bago nauna sa ICU.Nasabunot niya ang sariling buhok. Sinusubukan naman niyang hindi na isipin si Sylvaine—mali, hindi naman talaga niya ito iniisip,
"Mama, labas tayo sabi ni Uncle Dimitri!" sigaw ni Gabriel mula sa pinto.Mabilis niyang pinunasan ang mga kamay mula sa paghuhugas ng mansanas. Isang linggo na o higit na yata sila ni Gabriel sa mansyon na iyon pero hindi pa rin bumabalik si Gray. Hindi rin siya makahanap ng paraan kung paano lalabas sa gubat kaya naman na-alerto siya ngayong nagyayang lumabas si Dimitri. Minsan kasi ay kinukuha nito si Gab para maglaro.Sumilip siya mula sa kusina at nakitang nasa sala na si Dimitri at kausap ni Gabriel."Oh hi! B-awal yata kaming lumabas. Sabi ni Gray ay bawal kaming lumabas ng mansyon," kunwaring pa-inosenteng bigkas niya pero ang totoo ay kating-kati na siyang lumabas."Sinabi niya iyon? Hindi naman tayo lalabas sa safe place na ito. I know a small waterfall inside the forest. Let's catch some fish. Or you can stay here if you want—""Sasama ako! Wala pa naman si Gray. Hindi mo naman kami isusumbong di ba?"Pinagkrus niya ang mga daliri at nanalangin na pumayag ito. Kampon ito ni
After a few months...Mabigay siyang nakatitig sa puntod sa harap niya. Kasing itim ng bestidang suot niya ang kanyang nararamdaman sa tuwing tinititigan ang puntod. Hindi pa rin niya lubos maisip na hahantong sa ganoon ang lahat."I'm sorry, but I have to do that."Bumuntong hininga siya at maingat na tumayo mula sa pagkakaupo. Pinagpag niya ang kanyang itim na bestida bago muling sulyapan ang puntod."You scared the hell out of me," malamig niyang sagot dito.Napapikit siya noong umikot ang mga matipuno nitong braso sa kanyang bewang at marahang hinaplos ang kanyang baby bump."Hindi kasi titigil ang ama mo kung hindi ako magpapanggap na patay na," bulong na sagot nito.Napanguso siya at muling tinitigan ang puntod na pinasadya pa nito. Nagluksa pa naman siya ng ilang araw dahil doon. Ngayon nga ay ni-request na niyang paalisin iyon."Kasabwat mo si Gustavo?" Tumikwas ang kilay niya kahit hindi nito nakikita."Gustavo is my friend," tipid na sagot nito na tila sapat na iyong paliwan
SYLVAINE'S POV"Baliw," mahinang sambit niya kay Dimitri na ngumisi lang."Yeah~ I'm crazy. Baliw rin si Gray at pinagkatiwala ka niya sa akin. Isn't it exciting?"Nagtagis ang mga bagang niya sa sinabi nito. Niyakap niyang mabuti si Gabriel. Gusto niyang manghina dahil alam niyang wala siyang ligtas dito ngunit gusto niya ring umasa na manalo si Gray at iligtas sila nito.Nangilid ang luha niya. Gusto niyang bumalik sa bahay at tingnan ang sitwasyon doon."Huwag ka ng umasang bubuhayin pa ni Don Manuel si Gray. Kating-kati pa naman iyon na tapusin—""Shut up!" mahina ngunit gigil niyang sambit.Sinulyapan siya nito. Pinaglandas nito ang dila sa sariling labi bago kinagat ang ibabang labi."Fierce. Gusto ko iyan. Palaban... sa kama," mayabang na bigkas nito.Mas lalo siyang nainis dahil doon lalo pa't naroon lang din si Gabriel. Gusto niya itong suntukin sa mukha ngunit napasigaw siya noong bigla itong pumreno sa kalagitnaan ng daan."F*ck!" pagmumura nito.Hindi niya ito pinansin bag
GRAY'S POV"Are you crazy, Gray?! Bakit mo hinayaan si Sylvaine kay Dimitri?" may gigil na kumpronta sa kanya ni Gustavo.Malamig niyang nilingon ang kaibigan. Hanggang ngayon ay nagseselos siya na may gusto ito sa asawa niya pero hindi iyon ang isinaalang-alang niya kanina. He has a plan."You know Dimitri very well," malamig niyang sagot."And you know him too! F*ck! He killed Lea, Gray. Tingin mo ay bubuhayin niya si Sylvaine at Gabriel?" frustrated na tanong ni Gustavo kahit pa parehas silang abala sa paglalagay ng bala sa baril."Ako na lang sana ang pinasama mo sa kanila," hinanakit nito bago nagtago sa likod ng sofa.Pumikit siya nang mariin at bumuntong hininga. Dinig na niya ang palitan ng putukan ng baril sa labas ngunit hindi siya nangangamba."Kung hinayaan ko si Dimitri na manatili dito at pinaalis kita. Tingin mo ba ay tutulungan niya ako?" pagpapa-intindi niya kay Gustavo bago pumwesto sa likod ng pinto."Pagtutulungan nila ako at mas malabong mailigtas ko ang mag-ina k
"Seriously, Gray? Hindi mo ko papakinggan?" hinanakit niya rito.Ayaw niyang umalis sa tabi nito. Ayaw niyang mawala ito sa paningin niya sa takot na baka huli na iyon. Ni hindi siya lumapit kay Dimitri sa pag-aakalang magbabago pa ang isip ni Gray. Ngunit sinenyasan nito si Enzo upang kuhanin si Gabriel sa itaas."We don't have enough time. Wait for Gabriel, then go with Dimitri," malamig na utos nito.Napapikit siya nang mariin sa inis. Kinuyom niya ang kamao ngunit hindi siya nakatiis. Pagmulat ng mga mata niya ay agad niyang inagaw ang isang baril mula sa malapit na tauhan na kinagulat nilang lahat."What the f*ck, Sylvaine?!" may galit na ang tono ni Gray matapos siya nitong makitang itutok ang baril sa sariling sentido niya.Walang takot niyang tinapatan ang matalim nitong titig. Mas diniin niya rin sa kanyang sentido ang baril. Kung ito lang ang paraan para magbago ang isip nito ay gagawin niya."Gusto mong harapin ang ama ko at mamatay di ba? Sige, uunahan na kita para naman h
SYLVAINE'S POV"Lea is dead."Napatayo siya sa kinauupuan matapos marinig ang binalita ni Dimitri na kararating lang. Nanlamig siya."What?" nalilitong tanong ni Gray sa kaibigan.Naibaba nito ang hawak na wine glass at mariing tinitigan si Dimitri."Narinig ko lang sa iba. Patay na si Lea pero hindi no'n ibig sabihin ay titigil si Don Manuel. Sa narinig ko, ikaw ang pinagbibintangan niyang pumatay sa asawa niya," seryosong dagdag ni Dimitri."F*ck! I didn't kill her!" hindi mapigilang sigaw ni Gray at mapatayo mula rin mula sa pagkakaupo.Lalong namilog ang mga mata niya. Malabong si Gray ang gumawa dahil kasama niya ito. Abala ito sa kung paanong maayos ang grupo.Kumibit balikat si Dimitri, "Hindi palalagpasin ni Don Manuel ang nangyari lalo pa't suot yata ni Lea ang kuwintas bago siya mamatay."Muling napamura si Gray habang siya ay napakurap."Paano mo nalaman Dimitri?" hindi niya mapigilang tanong dito.Lumiit ang mga mata nito. Akmang sasagot na ngunit bumukas ang pinto at nilu
LEA'S POVNakangisi niyang tiningnan ang sarili sa salamin ng elevator. Bagay na bagay talaga sa kanya ang kuwintas noon pa man. Kaya naman pala niyang masikmura ang ugali at itsura ni Don Manuel. Alam niyang kaunti na lang ay babalik na sa kanya ang lahat lalo pa't lahat ng nasa grupo ay nasa panig na nila.Muling umangat ang gilid ng labi niya noong makarating sa tamang palapag. Hindi pa naman niya nakalilimutan ang lalaking kasama niya sa planong ito. Kapag natalo na si Gray, madali na lang din itapon si Don Manuel. Mas pipiliin niyang gawing hari ang lalaking ito kaysa sa matandang hukluban na iyon.Inayos niya ang kanyang buhok at ang kuwintas sa kanyang leeg bago tinipa ang passcode ng condominium nito. Ngunit nangunot ang noo niya matapos mag-error niyon."Did he change his passcode?" wala sa sarili niyang tanong.Napairap siya at walang pagpipilian kun'di pindutin ang doorbell. Ilang beses pa niyang pinatunog iyon bago bumukas ang pinto. Niluwa noon ang lalaking pawis na pawis
"Tell me, do you like him?" pinilit ni Gray na maging mahinahon ang boses niya ngunit kumakawala talaga ang inis mula roon. Kanina pa lang na makitang magkaharap ang dalawa ay umaakyat na ang galit sa kanya. Hindi siya nag-iisip ng masama ngunit hindi niya alam kung bakit nag-review siya ng cctv. And f*ck! He just wanted to strangle Gustavo's neck right now! "H-indi, Gray. Siya ang humalik. T-inulak ko siya." Pumikit siya nang mariin sa sagot ni Sylvaine. Alam naman niya iyon pero talagang kumikitid ang utak niya sa napanood. Hindi rin siya makapaniwalang kayang gawin iyon ni Gustavo. Humigpit ang yakap niya sa bewang nito. Umigting ang panga niya. Ayaw niyang magsalita dahil baka masaktan ito. "Hindi ko naman gusto si Gustavo. Nasampal ko pa nga siya dahil sa ginawa niya—" "Shh. Don't tell me the story," mabigat niyang bulong. He is territorial. Umiikot na sa isip niya kung paano kakausapin si Gustavo—mali, baka hindi na niya ito kausapin dahil sa nangyari. Kayang-kaya niya ito
Namimilog ang mga mata niya at hindi agad nakakilos sa ginawa ni Gustavo. Ngunit noong maramdaman ang labi nitong gumalaw ay mabilis niya itong tinulak at sinampal. Pumaling sa kaliwa ang mukha nito."Bastos!" gulat niyang sigaw at agad na tumayo.Nanginginig ang kamay niya. Hindi niya lubos mapaniwalaan na hinalikan siya ni Gustavo. Paano na lang kung makita o malaman iyon ni Gray? Tiyak na magwawala ito!"We've been looking for you, Gustavo. Nandito ka lang pala kila Gray," boses iyon ni Dimitri.Bumaling siya sa harapan ngunit mas na-estatwa siya matapos makita roon si Dimitri... katabi ni Gray."G-ray," sambit niya sa pangalan nito ngunit malamig lang itong nakatingin sa kanya.Napayuko siya noong lagpasan siya ng tingin nito.Nakita ba nito? Binugso siya ng kaba at halos hindi na ito matingnan noong lumapit ito kay Gustavo."What are you doing here, Gustavo?" malamig na tanong din nito sa kaibigan.Nasamyo niya ang amoy ng alak sa katawan nito. Siguro nga ay totoong uminom ito pe
"Gray—""Go to your room, Gabriel," utos nito sa anak nila.Nakagat niya ang ibabang labi noong iwasan siya nito matapos ibaba si Gabriel mula sa bisig nito. Simula kaninang bumalik sila galing hideout ay malamig na ang pakikitungo nito. Gusto pa nga niyang sagutin si Lea kanina pero mas nataranta siya sa pag-iwan sa kanya ni Gray. Ngayon nga ay hindi niya makuha ang atensyon nito."Gray, please—""Not now, Sylvaine," malamig na sagot nito bago siya muling talikuran at lumiko patungo sa kabilang kwarto.Bumagsak ang mga balikat niya at halos mangilid ang luha. Wala naman sa plano niya ang patayin ito kahit pa i-utos iyon ng ama niya. Dapat pala ay sinabi niya agad at pinaliwanag dito, hindi sana siya nito pinagdududahan ngayon.Napapikit siya nang mariin at huminga nang malalim. Ayaw niyang pangunahan siya ng kanyang emosyon. Hahayaan niya muna ito sandali pero hindi siya papayag na hindi niya ito makausap ngayon.Dumiretso siya sa kusina upang uminom ng tubig. Nagpalamig siya sandali