JAEL'S POINT OF VIEWThe auditorium was buzzing like a beehive on caffeine, chants for the Ephemours echoing off the walls at full blast. Everyone was hyped, and I couldn't help but join in, yelling along with the rest of them.But as the chants reached a crescendo, plunging the room into darkness, a collective gasp rose from the crowd. In the absence of light, the excitement only seemed to amplify, every student on the edge of their seat, waiting with bated breath for the moment the stage would come to life.Suddenly, the big screen lit up, flashing a countdown like we were about to launch into space or something. With a burst of light and sound, the stage erupted into life, and there they were-the Ephemours Sanctuary. My gaze was immediately drawn to Ross, resplendent in white, wielding his guitar and microphone with an otherworldly grace. But it was the unfamiliar face beside him that caught my attention, Kelvin, the man who had given me the ticket. Sya ba yung sinasabi ni Cy na b
JAEL'S POINT OF VIEWIsang oras din siguro kaming namatili sa loob ng auditorium, pinapakiramdaman namin ang isa't isa hanggang sa tumayo si Kelvin. "A-alam n'yo ba kung saan ang puntod n'ya?" Tanong nito saamin. Nilingon ko si Cypress, kanina pa ito tahimik ngunit mugto rin ang kanyang mga mata. Malapit ito sa banda at pinsan nya rin si Bishop kaya posibleng alam n'ya ito. "S-sa Haven of Peace, m-malapit sa San Lorenzo..." aniya. Unti-unting kumunot ang noo ko, Haven of Peace. Isa iyon sa pinaka malaking pribadong sementaryo malapit sa San Lorenzo. Kaya ba palaging nasa San Lorenzo si Ross dahil doon naka libing ang nakaka tanda nitong kapatid? "S-salamat sainyo... mauuna na ako," ani nang lalaki bago kunin ang gitara n'ya. Mukha pa itong nang hihina dahil muntik na itong matumba kaya naman agad akong tumayo para tulungan sya ilagay sa balikat ang kanyang gitara ngunit may napansin akong sulat sa gilid. Ingatan mo 'to, bro. Show your talent to the world and I will always support
JAEL'S POINT OF VIEWKinabukasan ng pag uusap namin ni Ross, napag desisyunan namin na pumunta sa bahay nila kung nasaan si Rio. Mabuti nalang at sabado at hindi kami tambak ng gawain sa school kaya sumakto na free time ko. Bago pa ako umalis ng bahay, hiniram saakin ni Seven ang dalawa kong kapatid dahil kaarawan daw ng nakababatang pinsan ni Seven at gusto nyang isama sila Rhys at Levi. Mag aalas dose na ng tanghali at inaantay ko nalang na dumating si Ross. Susunduin n'ya raw ako rito mismo sa bahay at nag text s'ya na papunta na raw ito. Kagabi din lamang, ang cellphone niya ay binigay nito saakin para raw may magamit ako. Nalaman kasi n'ya na hindi pa ako bumibili ng bagong cellphone dahil nga sa wala pang budget. Hindi ko pa napag iipunan dahil wala pa naman akong permanent work. Puro side line muna ang kinukuha ko. Tatanggihan ko sana ang inaalok n'yang pag bigay sakin ng cellphone pero mas grabe ang pamimilit nito saakin na mas kailangan ko pa raw iyon at saka kaya naman daw
JAEL'S POINT OF VIEWHinawakan ko ang napaka laking painting na nadaanan namin bago ang kanilang elevator. Sinong mag aakala na posible pala magkaroon ng elevator ang isang bahay este mansion? "Wala ibang tao?" tanong ko sa aking sarili dahil maliban sa tatlong lalaki na nasa labas ng kanilang mansion ay wala na akong ipa pang nakikita kahit na mga kasam-bahay o di kaya iba nilang ka-pamilya. Ngayon lang din ako naka kita ng tahanan na wala ni isang picture frame ng buong pamilya. Parang wala tuloy naka tira. Napaka laki ng tahanan na ito kung tutuusin kaso nakaka bingi sa katahimikan. Hindi nga talaga mabibili ng mga mamahaling gamit o hindi kaya malaking tahanan ang isang buo't masayang pamilya. Sumakay na kami ni Ross ng Elevator at saka n'ya pinindot ang number 3 button. Siguro ay palagpag iyon kung saan ang silid ng naka babata nitong kapatid."Madalas ka ba rito?" tanong ko kahit alam ko naman ang isasagot ni Ross dahil halata naman na hindi n'ya gustong namamalagi rito. "No.
JAEL'S POINT OF VIEWI couldn't help but swallow hard as Mr. Alaric grinned at me, as if finding my words amusing."Okay," Mr. Alaric wiped his mouth with a napkin. "I'm just making sure you're not bringing just anyone into my house." He looked at me again, as if accusing me of robbing their home based on the way he stared."When did you start caring about other people's lives?" Ross smirked. "And now, suddenly, you're cautious? Hindi mo ba naisip yan kapag dinadala mo mga babae mo rito?" I nearly jumped from my seat as Mr. Alaric slammed his hand on the table, causing plates and utensils to clatter, and it felt like my heart stopped beating for a few seconds as I stared at Mr. Alaric, almost expecting him to explode."Watch your f*cking mouth, Percival! I'm still your dad!" He shouted, pointing at his son.The two siblings continued eating as if they were used to this kind of act from their father. "Why?" Ross grinned. "Natatakot ka na may ibang makaalam ng baho ng pamilya natin?""
JAEL'S POINT OF VIEWNaka sunod lamang ang mga mata ko habang palayo kami sa kinaroroonan na naiwang si Roscoe at ang lalaking nag ngangalang Felix. Hindi maalis ang tingin ko sa lalaking nag salita na ingatan si Rio at huwag hayaan na makuha s'ya ni Mr. Alaric. Bakas sa mga mata ng lalaking iyon ang pag alala sa bata dahil marahang hinaplos pa nito ang buhok ni Rio. Sabi ng karamihan, gagawin daw lahat ng mga magulang ang lahat para sa kanilang mga anak. Mag sisipag mag trabaho para mabigyan ng magandang buhay ang kanilang mga anak at mabigay lahat ng pangangailangan o ka-gustuhan nito. Poproteksyunan sila sa abot ng kanilang makakaya upang hindi sila masaktan kahit buhay pa nila ang maging kapalit. Kabaliktaran 'non si Artemio Alaric. Kasama namin sa loob ng sasakyan si Elmore, nag mamaneho ito habang nasa passenger naman si Bishop na panay tingin saamin. "P-pano n'yo pal--" hindi ko na natuloy ang sasabihin ko nang mag salita si Bishop."Alam n'ya nang posible mangyari 'to pero h
JAEL'S POINT OF VIEWTatlong araw nang hindi nakaka uwi si Ross. Ang sinabi nya nung huling kita namin ay susunod s'ya kaagad pero tatlong araw na wala pa rin s'yang paramdam. Sa bawat araw na wala s'ya madalas ang pag bisita rito nila Elmore at Bishop. Wala rin araw na hindi ko tinanong kung nasaan ba si Ross ngunit wala rin akong nakukuhang sagot dahil kahit sila ay wala rin alam... siguro.Sa tatlong araw na naka lipas, naging maayos naman ang pamamalagi namin mag kakapatid kasama si Rio. Nung una ay nahirapan kami sa pag adjust dahil hindi naman kami sanay sa mga kagamitan na naririto sa condo ni Ross pero sa tulong nila Elmore, agad ko rin naman natutunan. Hindi rin nagkaroon ng problema kay Rio maliban nalang na mailap s'ya sa tao. Ganon pa man, lagi kong sinasabihan sila Levi na kung maaari ay kausapin nila si Rio dahil nabanggit saakin ni Elmore na baka hindi pa nararanasan magkaroon ni Rio ng kaibigan. Mabuti nga ay kahit papaano sumasagot na rin si Rio kapag nag tatanong s
JAEL'S POINT OF VIEWInaantay namin si Elkayne bago kami pumasok ng building dahil may kausap s'ya sa telepono. Hindi naman namin pwedeng iwan 'to dito. Hindi rin naman nag tagal ay bumalik din sya. "Sorry. Tumawag lang si Mommy," aniya at saka pinasok ang cellphone sa kanyang bulsa. "Hinahanap ka na ni Tita Elayne?" Tanong ko sakanya. Agad namang umiling si Elkayne. "Hindi naman. Tinatanong lang kung ano akong oras uuwi kase nag prepare s'ya ng dinner." "Hala! Oo nga pala 'no? Miss ko na yung luto ni Tita Elayne." Nalasahan ko tuloy sa bibig ko yung pork curry na niluto ni Tita nung nakaraang nag dala si Elkayne nang baon. Sa tuwing kumakain tuloy ako ng pork curry laging luto ni Tita Elayne ang naaalala ko."Sabihan ko si Mommy na ipag luto tayo ulit." Masaya akong tumango sa sinabi ni Elkayne pero hindi mawawala yung dakilang basher ni Elkayne na kanina pa bulong nang bulong na parang pikon na pikon sa mga sinasabi ni Elkayne. Kulang na nga lang sementuhan n'ya yung bibig ni Elka