Kabanata 1

Kabanata 1 - Spoiled Brat

MULA sa pagkakasubsob sa pagitan ng mga hita ng babaeng katalik ni Aslan ay napaangat ang mukha niya, nang makarinig siya ng hindi mabilang na malalakas na pagkatok sa kanyang pintuan.

Nakabukaka ang babae sa harapan niya, mahigpit na sabunot ang kanyang buhok, habang inginungodngod siya sa basang-basa nitong pagkababae. Sumasabay ang balakang nito sa bawat galaw ng dila at tatlong daliri niya roon hanggang sa bulabugin sila ng katok ng kasambahay.

"Shit naman!" Naiiritang mura ni Donna dahil nabitin ito sa pag-abot sa sukdulan.

She was almost there. He could feel the muscles inside her core, clenching but he stopped. Mabilis naman talagang labasan ang babae, magpa-oral, kamay o ari man niya ang kanyang gamitin. Sa isang beses na p********k nila ay ilang beses itong nilalabasan pero ngayon ay parang hindi ito makakaisa man lang.

Donna Miranda has been his constant partner in bed since he was College. Mas bata ito sa kanya ng apat na taon. Taga kabilang bayan ito, anak ng mag-asawang negosyante. Sa bayan na iyon ay ang pamilya nina Donna ang pinakamayaman. Labas iyon sa hacienda Escobar, na kanyang inaalagaan.

Yes, he is a caretaker. Magsasaka siya sa madaling salita pero ang sinasaka niya ay hindi lang limampung ektarya ng lupain. It is 6,823 hectares. Mayroon itong labing-isang baranggay. Ang pinakamalaking tanim nila ay ang gulayan at tubuhan, at iyon ang bumubuhay sa mga taong kanyang nasasakupan. The average net income of his vegetable plantation for ten hectares is sixteen million, in a year. Pwera pa roon ang taniman ng mga tubo at iba pang mga prutas.

Hindi ganun kadali ang mag-asikaso ng isang hacienda. He makes sure he pays attention to each and every part of it. Along with that are the laborers. Sinisiguro niyang tama ang pasahod niya sa mga tauhan niya. Gusto niya ng maayos na pakikisama sa trabahador dahil naroon ang buhay ng buong kalupaan. Kung pagbabasehan naman ang modernong panahon ay hindi sila nahuhuli. He already accepted known fast-foods inside hacienda Escobar. May mga kilalang shopping malls na rin sila roon, kaya lang ay pinauupahan lang niya ang lupa. Wala siyang ipinagbili ni kapiranggot man. He brought a city inside his hacienda. Ginawa niya iyon para hindi mapag-iwanan sa sibilisasyon ang mga taga Tarlac. Ang hacienda Escobar ang pinakamalaking hasyenda sa buong mundo. Ang kita pa lang sa renta ng mga lupain ay sapat na para makabuhay ng mga kaapu-apuhan niya sa mga susunod na heneresyon. Kapag naman umayaw na ang mga umuupa ay ayos lang. Siya na lamang ang magpa-franchise ng mga sikat na fast foods. Sinimulan na niya yun sa totoo lang.

"Sino ba 'yang bwisit na 'yan, Aslan?" Naiiritang tanong ni Donna sa kanya pero napabuhat na lang siya at pinahid ang mga labi, gamit ang puting twalya.

Itinapis niya yun sa kanyang kahubaran, para matakpan ang kanyang mas matigas pa sa bakal na pagkalalaki.

He walked straight to the door with a stern aura, as always. That's his normal face, which makes him so hard to read. Walang makakaalam kung siya ba ay masaya, malungkot o galit dahil ang mukha niya ay iisa ang tabas at hulma sa lahat ng pagkakataon.

Binuksan niya ang pinto at ang humarap sa kanya ay ang baklang mayordomo, si Mang Kiko. Napakatagal na nito sa kanila. Mula nang mapunta siya sa hasyenda, matapos niyang mamuhay sa ibang probinsya ay mayordomo na ang bakla rito. Bata pa ito noon. Hindi naman ito tipikal na baklang nanlalaki. Ang sabi, minsan itong nasaktan at hindi na ulit nagmahal pa. Ang mga itinuturing nitong mga anak ay ang mga pamangkin, na anak naman ng mga kapatid nitong magsasaka sa hasyenda.

Kung sa pag-aalaga ay para rin itong babae. Napakabait din nito at mapagkakatiwalaang tunay. Sariling kapamilya na rin ang turing niya rito dahil sa kabila ng pagiging tahimik niyang nilalang, na kung hindi siya kausapin ay hindi siya magsasalita, liban kung may kailangan siyang ipaalam tungkol sa trabaho o hasyenda, ay inalagaan siyang mabuti ni Mang Kiko mula noon.

Aslan's brows just creased. He doesn't have to open his mouth to speak, his facial gestures do it for him, all the time.

Hawak nito ang telepono at nakatakip sa mouthpiece.

"S-Si Alexa…" anito sa kanya kaya napaarko naman ngayon ang mga kilay ng binata.

Alexa…

Tumabingi ang labi niya at bahagyang nanulis hanggang sa madilaan niya yun.

Kailan niya ba huling narinig ang pangalan na Alexa sa hacienda Escobar?

Mukhang napakatagal ng panahon, at kung hindi siya nagkakamali ay nang libing iyon ni Caroline, ang kanilang ina. That was seven years ago, noong mga panahon na si Alexa ay kinse anyos pa lang at siya ay bente sies.

Ano kayang kailangan ng spoiled brat niyang kapatid at nakaalala sa lupang pinanggalingan? Pera? Parati namang pera ang kailangan nun dahil sa marangyang pamumuhay sa Maynila.

...

KAHARAP ang abogado de kampanilya ng pamilya Escobar ay nakatanaw sa malayo ang dalagitang si Alexa, bunsong anak ng mag-asawang Escobar. Katabi nito ang yaya nitong mula raw sanggol pa ay kasama na nito, si Guada. Tulala ito sa kawalan at parang galit na galit sa mundo, habang si Aslan ay nakatayo sa may bintana, nakasandal sa dingding na magka-krus ang mga braso sa matipunong dibdib.

He is already twenty-six. Parang kailan lang, kadarating pa lang niya sa hasyendang ito mula sa probinsya ng Aklan, kung saan siya lumaki, mahirap ang buhay at hindi sagana sa piling ng kanyang ina.

Ang pagkakataon nga naman, hindi inaasahan. Sinong mag-aakala na si Caroline ay mawawala na rin? Napakabait ng babae sa kanya at mahal na mahal siya. Yun daw ang bilin ng kanyang namatay na ama, na isang Turkish na si, Ferit Faik Erdemoglu.

Magkaibigan sina Caroline at Ferit, magkababata at halos parang magkapatid na. Nagulantang siya nang isang araw ay dumating si Geronimo at Caroline, may dalang papales galing sa korte na siya ay kailangang sumama sa dalawa para ampunin.

Sumama siya kahit na mabigat sa loob niya na iwan ang nanay niya. Why? It was all because of his stepfather. Walang araw mula sa pagkabata na siya ay walang latay ng palo o pasa sa katawan. Hindi niya alam kung bakit sa tuwing malalasing iyon at matatalo sa sugal ay siya ang pinagbubuntunan, and he was only eleven at that time.

Sanggol pa nun si Alexa nang datnan niya, pero ngayon ay lumaki na sutil at spoiled. Galit ito sa kanya sa di malamang dahilan. Hindi siya nito kinikibo, at kung makipag-usap naman sa kanya ay pabalya. Siguro ay napipikon ito dahil parati niyang pinagbabawalan na sumama sa unggoy na si Lucas. Marami kasing nagkakagusto rito. Elementarya pa lang ito ay sinusundan na ito ng mga kalalakihan, kaya pinakiusapan siya ni Geron na bantayan si Alexa dahil baka raw mapariwara sa murang edad. Pero iisang lalaki ang parang nagustuhan nito, si Lucas Barrameda, mas may edad dito ng tatlong taon, Fil-Am. Galit na galit ito nang magpaalam kay Caroline na sasama kay Lucas sa perya. Pumayag na si Caroline pero siya ay hindi kaya hindi iyon natuloy.

Lahat nito isinumbat sa kanya at pinagsalitaan siya ng masasakit.

Siguro ay dahil ampon lang siya kaya kayang-kaya siya ni Alexa. He never had the power to defend himself from her foul mouth. Hindi naman yun inilihim ng mga magulang nila. Kahit na ang buong hasyenda ay alam na ampon lang siya at hindi siya biyolohikal na Escobar.

Tumikhim ang abogado kaya sabay silang napatingin ni Alexa rito.

Katatapos lang ng libing pero narito na sila sa malaking library, na nagsilbi rin na opisina ni Geron.

"Alam niyo naman siguro na may iniwan na last will si Caroline," umpisa ng abogado, nakatingin sa kanya.

Aslan nodded.

"Narito ang ipinagawa niya, pirmado niya noong mga panahon na alam niyang malala na ang kanyang kanser. Alexa, anak, are you ready to hear your mother's last words?"

Aslan looked at her again. Kumukurap ang magagandang mga mata ng teenager. Tuwid na tuwid ang pagkakaupo nito habang ang makakapal at itim na buhok, na abot sa balakang ay nakalugay lang sa likuran. She's Wearing a white headband, pairing her white dress. She's like a young goddess in distress.

"I think I know what my mother said, yet still read it," anitong nakataas ang noo.

She followed it with a sigh and I just looked down, staring at the marbled flooring. Bumuntong hininga rin siya. Parang may sasabog na bulkan maya-maya, naisip niya.

Tumikhim muli si Attorney Fulgar, "Ang lahat ng ari-arian ng mga Escobar ay mapupunta kay Aslan." iyon kaagad ang sinabi nito. Malamang ay iyon naman talaga ang nakasulat.

"What?!" Gigil na napatayo si Alexa at matalim ang mga matang tumingin sa kanya.

Sinasabi na nga ba niya. Sumabog na.

"Please listen, Alexa, sweetie," alo ng matandang abogado pero nakakuyom qng mga kamao ng magandang dalagita, parang kakainin si Aslan nang buo.

Hindi niya napigil ang tensyon kaya hinugot niya ang sigarilyo at nagsindi ng isa.

"My daughter Alexa, still has to share from Hacienda Escobar's annual earnings, for about thirty percent…"

Lalong parang namula sa galit ang mukha ni Alexa dahil doon. Namuo kaagad ang mga luha sa dati ng mugto nitong mga mata. Iniisip siguro nito na napaka-unfair ng sariling ina.

May mga sinasabi pa ang abogado pero duda si Aslan kung naririnig pa ni Alexa ang lahat dahil malamang, nakatuon na ang atensyon nito sa sama ng loob na nararamdaman.

"Ang mga sinasabing kita na para kay Alexa ay hindi niya pwedeng makuha o magastos nang hindi inaaprubahan ni Aslan, pwera na lang kung siya ay magkaroon na ng sariling asawa."

"That's so unfair! Bukas na bukas, magpapakasal na ako kay Lucas!" Matalim ang mga titig nitong ipinukol sa binata.

Napahithit lang siya ng sigarilyo at ibinuga iyon paitaas.

"You're so yabang! Magnanakaw! Ma-suffocate ka sana sa usok ng sigarilyo mo!" Iyon ang mga salitang lumabas sa bibig ni Alexa kaya tinitigan lang niya.

He still has a blank expression. Hindi nga niya alam kung galit ba siya sa mga salitang yun dahil wala naman siyang ninakaw kahit na sentimo. Kusa iyong ibinigay sa kanya.

Alexa ran away and slammed the door shut. Parehas sila ni Attorney na nakatingin sa pintong natanggalan ng isang bisagra.

"Take care of her just like how her mother took care of you, Aslan," anang lalaki sa kanya.

Hindi siya tumango pero hindi rin siya umiling. Ganun naman ang ginagawa niya noon pa, inaalagaan ito kahit na halos isumpa na siya nito sa pagiging overprotective niya.

MABIGAT sa dibdib ni Aslan ang mga nakikita niyang maleta sa portico. Magtatanong pa ba siya kung kanino ang mga iyon? Nakakatawa. Kahapon lang ang libing pero heto at nakahanda na ang mga gamit ng prinsesa ng hasyenda.

Saan kaya ang punta nito?

Napatingin siya sa pinto nang lumabas doon si Alexa pero tumapang ang anyo nang makita siya.

"Are you happy now?" Mapait nitong tanong sa kanya, habang siya ay nakapamulsa lang naman.

"Walang nagpapaalis dito sa'yo, Lexa."

"Stop calling me that!" She snapped, "I don't want to hear your fake endearments, thief!"

"Walang magnanakaw dito. Wala akong ninakaw sa inyo. Desisyon yun ng Mama mo."

"Na pwede mong tanggihan pero hindi mo ginawa! Pwede ba, basang-basa na kita, Aslan! Talagang ginusto mo ang lahat ng ito kaya ginawa mo ang lahat para makuha mo ito sa akin! I couldn't believe that my own mother would give all of these to a stranger and an adopted son! Hindi naman kita kadugo! Nakapagtataka kung anong ginawa mo sa Mommy ko! After Daddy died, here you are acting like a haciendero on his behalf!"

Bumuntong hininga siya at tumaas saglit ang sulok ng isang labi, "Wala akong ginagawang masama. Kung 'yan ang nasa isip mo, wala akong magagawa. Sa oras na lumabas ka sa pinto na ito, kakalimutan ko ng taga-rito ka."

"I don't care!" Lalo itong nagpuyos sa galit at halos mamula na ang mukha, "I*****k mo ito sa baga mo! Tama nga si Lucas!"

Nag-init ang ulo niya sa narinig. Anong pakialam ni Lucas sa kanila? Baka kung anu-anong sinusulsol ng hayop na yun kay Alexa kaya galit na galit ito sa kanya.

"Yaya, faster! Gusto ko ng makaalis dito sa hasyenda ng magnanakaw!"

Napatiim bagang si Aslan nang irapan siya ng dalagita. Kung pwede lang manapak ng batang babae ay matagal na niyang ginawa.

Marahas nitong hinila ang maleta at tinamaan pa ang paa niya pero binalewala niya.

Pumarada sa harap ang isang puting van, na pag-aari ng mga Hernandez. Pinauupahan iyon kapag may mga taong gustong pumunta sa ibang lugar.

Gusto man ni Aslan na tanungin kung saan pupunta si Alexa ay hindi na niya magawa. He doubts if she'll answer his question without sarcasm. Baka kung kaya lang nito ang maleta na iangat ay sa mukha niya iyon nito ibagsak.

"Will you make buhat of this!" Galit na singhal nito sa kunduktor, na nakatitig sa kabuuan nito.

Malamang natulala yun sa ganda ni Alexa.

"P-pasensya na, ma'am. Natulala lang saglit."

"I don't care! Ang bigat-bigat nito, nakatanga ka pa!"

"Desidido ka na ba talaga?" Pahabol na tanong niya. Kumurap siya dahil may lungkot siyang nararamdaman sa pag-alis nito.

Aslan watched Alexa bloom. Nasaksihan niya ang una nitong paggapang, paghakbang, pagtakbo at paglalaro. Lahat ng nangyari sa buhay nito mula sa pagiging baby hanggang sa ika-15th birthday ay alam niya. Masakit din isipin na ang batang iniiwan sa kanya para alagaan ay mas pinili na umalis ngayon dahil lang sa maling paniniwala, na ninakaw niya at minanipula si Caroline.

Wala siyang nakuhang sagot mula sa dalagita kung hindi makamatay na irap.

Okay then. That answered his question.