Exelle
..
"Is it you?!" Napalingon ako mula sa aking likuran at nakita ko ang galit na mukha ng isa sa mga members ng board of directors na hinuli habang isinasagawa ang meeting kaninang umaga. I just stare at her blankly while she on the other hand, was trying to resist the authorities from holding both of her arms. In reality, I couldn't remember anything about her, after all, wala naman talaga akong pakealam sa kanila.All I wanted was to clean all of the shits out of my family's corporation. And they were those shitheads I'm talking about.
If I haven't realized it before, mukha silang mga blackheads na sumisira sa magandang mukha ng MON. Aside from that fact, my family's corporation is a group of companies and some of them, if I am not mistaken, already belonged to Hans, tulad ng Te Amo. While on the other hand, Alexis's company, the Alva Co.Third Person's PoV . . *beep* *beep* *beep* The slow beeping of the phone echoed between the silence of the dim lighted room, where the only light that illuminates in the darkness came from the screen of the phone, the young man held on his left hand. He stare at it for a second, as its light reflects the dark orbs that wavered at the sight of the caller's name ID, before it finally went off, letting the darkness scattered entirely on every crook of the room. Silence. Humakbang palapit ang binata patungo sa harap ng isang bintanang natatakpan ng makapal na kurtinang kulay abo, na nakasabit sa magkabilaang dulo nang bintanang gawa sa salamin at ang taas ay kasing taas ng mga dingding ng silid. He reached for its linings and then grabbed it with force to one side letting the
Exelle . . It has been days that passed since the day that I started cleaning the whole MON, sa pamamagitan nang pagtapos sa panunungkulan nang mga tao sa itaas. Today will be the last at balak ko rin na umatras at ibigay sa nararapat na kamay ang MON. Nakalapat ang mga palad na nakatitig lamang ang aking mga mata sa labas ng salamin kung saan mula sa palapag na ito ay kitang-kita ang buong imahe ng lungsod. Tall buildings racing with each other to reach the sky. Faint sounds of wheels screeching and of a beeping vehicles down the streets. Naghalo-halo ang mga tunog na iyon at di ko aakalaing nasa itaas ako ngayon nang isa ring napakataas na gusali. It was the city landscape that every person would want to see even if it was once in a blue moon experience. And this is actually why this building was built by my grandfather since the very start. The s
"Bakit ba galit na galit ka, Alvez?" I asked him again but my smile seems to grew wider every moment not minding of calling him in his last name. Hindi ko alam kung bakit, ngunit nasisiyahan ako sa aking ginagawa ngayon.Am I teasing him too much?But I'm not done yet."Don't worry about that, Hans. Nothinh happened between us," tawa kong muli nang makita ko kung paano muling magbago ang ekspresyon nang kanyang mukha. I didn't know that he be like this dahil lamang sa isang simpleng pangungusap na inilabas nang aking mga labi, although, Alexis and I did kissed before. At wala rin akong balak na ibandera ang relasyon naming dalawa.Aside from that, I still have a lot of questions to ask. At saka, kung tutuusin, it was much better if I used my fist to teased him tulad nang ginawa nito sa akin noon, but it would be too much. At the very least, mayroon pa rin akong konsensiya at hindi ko iyon maaaring dumiha
Third Person's PoV..*pak*Isang malutong na tunog ng isang sampal ang umalingawngaw sa buong lobby, na nagpatigil sa iilang taong naglalakad at mayroong ginagawa na nakapaligid sa amin. Nakataas lamang ang kilay na pinanood ni Exelle ang eksenang siya mismo ang may gawa. Ang kawawang nilalang na nakatanggap ng kanyang 180° na sampal ay walang iba kung hindi si Rylie.'If you didn't come here and started this, hindi ka sana mapapahiya.' Ani ni Exelle sa kanyang sarili. Para sa kanya, hindi naman ito magiging kaawa-awa kung nag-iisip lamang ito nang naaayon sa ikinikilos nito. Dahil sa kanilang dalawa, ang huli ang kaawaw-awa at hindi siya, dahil si Rylie ang may kailangang alagaan na reputasyon lalo na at isang celebrity ang huli."Hindi ka ba nag-sasawang sugurin ako to show off your lousy act?" Exelle hissed as she adjust her slingbag na bahagyang tumabingi dah
Exelle..I scanned the papers regarding the ongoing project of EXellenne Royale. Basically, the estimated time of the construction was three and half years.'Two or three years, I think.' I thought before I finally placing the paper that I have been holding for a while above the desk, na nasa aking harapan lamang. Tahimik na pinasadahan ng aking mga mata ang mga ito bago ibinaling ang aking atensyon sa isang bagay na bago sa aking paningin.I played with the swivel chair I am seated, while eyeing for the bouquet of dahlia placed above the coffee table, set at the middle of the sofa set. A bouquet purely of dahlia. Nangangamoy ang halikuyak nito sa hangin nang airconditioned na opisinang aking kinaroroonan at tila isang estrangherong nakalapag sa ibabaw ng mesang salungat ang kulay sa bulaklak."Betrayal."I licked my lips as I lifted my body off the seat and walk to where the f
Exelle.."What kind of trick is this? A deja vu?"I just threw a bored gaze at the two people standing side by side at the place where there's no people at all. Sa tabi nila ay isang grass wall na isa sa mga bumubuo sa maze garden ng hotel. At dahil sa taas nang damuhang ito ay natatakpan ang dalawang taong nasa kabila ng mga ito.I stood here silently.Malalim ang tinging kasing lalim na rin nang gabing salungat sa hanging bumabalot sa buong paligid nang maingay at maliwanag na hotel.Feeling the cold breeze of the night as I tightly grasp a hold of the glass of red wine I brought with me, I sneered as I slowly blink my eyes as if I were to fell asleep. Well, I don't feel like engaging myself with the 'two' but seeing them here, intimately holding each other like that didn't help me at all and just makes me sick."Tsk. I knew that I've been f
Exelle.."Yes. It might be difficult to obtain it in just a three days," I answered back habang patuloy pa rin sa paglalakad. Bawat hakbang na aking ginagawa ay siya namang ingay na kumakawala sa bawat paglapat ng aking sapatos sa sahig.My footsteps echoed in the hallway but its only me whose here in this side of the Mondregal mansion as it is where my office is located."Then should we contact the Miller's, Miss Kim?" Mrs. Holland asked me back but even before I could answer back, my tongue suddenly froze as I halt my steps in a pause.Hindi ko mapigilang titigan ang pigura nito mula sa di kalayuan habang hawak nito ang isang bouquet ng rosas, sa isang kamay. His back carefully leaned over the cream painted wall of the hallway as he carefully sniffed the flowers he brought under his nose. Sabay na sumasayaw sa ihip ng hanging nagmumula sa bukas na bin
Exelle..Emotions changes every single seconds.I may have like one thing yesterday, but if it was something that costs me a fortune or my life, what I like will turn into hatred. Magbabago ito lalo na kapag hindi lamang buhay ko ang nakasalalay.I've been chasing a life with peacefulness within but because of my past, I can't even guarantee a hand that could reach those dreams.Will it end somehow?Ngunit kailan pa ba magtatapos ang lahat nang ito?~"Lena Islands. Do you know where it is?"Of course, I answered him a lie. I told him I heard of it though in reality, I didn't know anything about it. Ni hindi ko nga matandaang sinabi ito sa akin ng aking mga magulang at pati na rin ng aking lolo. But is it just me or somewhere inside my head, mayroong memorya nang nakaraan ang hindi ko matandaan?"Xiellenna."
"The moment of truth has come, when fears were set aside just as when we prioritize to fight against it instead. The truth is that I have come a long way just to get to this peak that we spoke of and call success. The building that has come to witness the ups and downs in my life since coming back to this place, that from the grains of the sand and of the cement that hasn't been mixed yet into a solid foundation that we call walls and floors, into a majestic tower that now fought heights to reach the sky," I paused as I pressed my lips into a thin smile, bago magpakawala nang isang mahinang tawa. Kumawala sa buong hall ang mahinang tawa na iyon dahil sa speaker na nakakabit sa mic na aking hawak-hawak. Naglakbay ang kakaibang tunog nang aking tawa sa buong paligid. I noticed a ripples forming above the surface of the white wine that my glass contains. It was like a disturbance along the silence but rather calm and enticing. Sumasabay ito sa bawat galaw na ginagawa nng aking katawan a
Third Person's PoV..Umalingawngaw sa buong silid ang mga yapak na gawa nang kanyang mga paa at kasunod nito ay ang tunog nang pagbukas at pagsara ng pintuan nang silid. Naiwan ang dalawang lalaki sa silid tanggapan at tahimik na nakatingin sa pinto na kung saan lumabas ang dalaga. "If you're done then get lost already," biglang sambit ni Dark na dahilan upang mabasag ang katahimikang iniwan ni Exelle sa silid.Napalingon sa kanya si Hans na mayroong hindi maipintang mukha sa hindi malamang dahilan. Dahil maaaring hindi nito nais ang sinabi sa kanya ni Dark o dahil sa malamig na pakikitungo sa kanya ni Exelle at pagtalikod nito sa kanya. Nagsalubong ang mga kilay ni Hans habang matalim na tinapunan ng tingin pabalik ang lalaki.Because he really needs to admit it to himself.Other than the guy being the new man in his former wife's life, hindi niya alam ngunit naiinis siya dahil mas mapagkakatiwalaan ang lalaking ito kaysa sa kanya.'Right. Who would think of trusting me after how
Third Person's PoV..Dark clicked his tongue to openly expressed his dissatisfied feelings habang matalim ang tingin na nakatingin sa pigura ni Hans, na siya namang nakatingin din pabalik sa kanya.Lalo lamang lumalim ang pagkunot nang noo ng binata dahil nilampasan lamang siya ng huli matapos itong patuluyin ni Exelle sa loob ng mansyon. Brimming with his usual intimidating aura, Dark stride along upang sundan sina Exelle at Hans. Dumaan sila sa open living area na siya namang tinambayan nina Dark at Exelle, bago dumating nang hindi inaasahan si Hans. Unlike before that, the place was covered with dim lights sneaking through the slightly opened veranda doors, the place now has its own light that brightly shone along with the lights from the huge chandelier hanging on the ceiling that leads to the staircase near the living area. Ang mga yapak ng kanilang mga paa ay siya namang gumawa ng ingay sa tahimik na paligid at kasunod nito'y ang tunog nang pagbukas ng isang pinto na hindi ka
Third Person's PoV..There's faint smile on her face habang pinapanood ang pag-aaway nang dalawa nitong kaibigang huli niyang nakita, isang taon na ang nakalilipas. Her attention then was caught by someone's presence beside her, dahilan upang mas maging malapad ang mga ngiti nitong kanina ay simple lamang na nakaukit sa kanyang mga labi. Nakita ito ni Lei, na siya namang nakikipagbarahan sa stepbrother nitong katabi niya sa sofa ng salas na kanilang kinauupuan."Hay naku, Pierce. Ang bagal mo kasi," bulong nang dalagang si Lei sa kapatid nitong si Pierce, habang sinusulyapan ang pigura ng isang lalaking kausap ngayon ni Exelle.Kung tutuusin, wala ring ibang masasabi si Lei laban sa lalaking iyon, dahil bukod sa gwapo ito at maganda ang hubog ng pangangatawan ay hindi rin niya maikakailang lamang ito ng isang paligo sa kanyang kapatid. Someone that was
Third Person's PoV . . "It's still the same?" Isang tanong ang narinig ni Dark mula sa mga labi ni Audrey, na siya namang nakatayo sa harapan ng isang bookshelf, kumuha ng isang file folder at binuksan ito. Hindi nito tinapunan ng tingin ang pinsan nitong seryosong nakaupo naman sa sofa ng receiving room na kinaroroonan nila. Parte ang kwartong iyon ng opisina ni Audrey at ang tanging daan lamang upang makapasok sa loob ay ang pintuan ng kanyang opisina. "I... think so." Sa tono nang pananalita ng lalaki, mapapansin ang pagbagal nito. Para bang nagdadalawang-isip kung tama ba ang mga salitang kanyang sasambitin o hindi. Saka lamang napalingon ang dalaga sa kanyang kinauupuan, pinuna ng mga mata ang ekspresiyong nakikita nito sa mukha ng pinsang si Dark. "You haven't met her since coming
Third Person's PoV . . Nanatili ang tingin ni Exelle sa labas nang bintana ng eroplano. Tahimik na pinapanood ang mga ulap na kay lapit na lamang mula sa kanyang paningin. Humahawi sa pakpak nang eroplano ang mga ito at mula sa kinauupuan ni Exelle ay kitang-kita ang isang tanawing ibon lamang ang may kakayahang makakita sa araw-araw. Nakasandal ang ulo sa sandalan ng upuang kinauupuan niya'y ipinikit niya ang kanyang mga mata. "Dark...," she murmured silently. Tanging siya lamang ang nakaririnig nang pangalang ibinigkas nang kanyang mga labi. Habang nakapikit ang mga matang tila pagod na pagod sa mga pangyayaring hindi niya akalain ay kanyang malalampasan, ay pilit niya rin na pinapagana ang kanyang isipan upang mapag-isipan ang kanyang problema. She wonders what Dark thought of her, bago sila maghiwalay kanina d
Third Person's POV . . Exelle didn't talk as she silently watched Dark's unreadable face under the florescent light. Nagbalik na sa dating ekspresiyon ang kanyang maamong mukha hindi tulad nang kakaiba nitong tingin kay Alexis, kanina habang pinapanood ng dalaga ang huli. Walang buhay at tila ba pagod ang mga matang mababa ang tingin pabalik kay Dark. Parang wala lamang na makita nitong muli si Alexis at malamang patay na si Rylie. As if her eyes tells the latter that she's not bothered by Alexis miserable state and Rylie's death. Nakatingin lamang pabalik si Exelle sa pigura ni Dark na hanggang ngayon ay hawak ang kanyang palad. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin dahil hindi niya matanto kung ano ang gusto nitong ipahiwatig. Nakayuko ang ulo ng binata habang ang kamay nitong nakahawak sa kanyang palad ay nanginginig at tila ba takot na bumitaw. At dahil hindi a
Third Person's POV..Maingay ang loob nang iilan sa mga silid nang bawat pintuang madadatnan sa mahabang pasilyong kulay puti. Mayroong tumatawa habang kinakausap ang kanyang sarili at mayroon ding sumisigaw nang napakalakas sa hindi malaman na dahilan. Those strange voices that either sounded happy and suffering, doesn't seem to fit right because of the place's natural gloomy atmosphere.Sa gitna nang pasilyo ay makikitang naglalakad ang isang babaeng nakasuot ng creamy colored turtleneck sweater that hugged her bosom, arms and her entire upper body. Tinernohan ang damit nito nang isang itim na pencil skirt na lampas sa tuhod at mayroong mahabang slit sa kaliwang bahagi nito, revealing her snow white and smooth skin underneath the clothing.Her heels created a ticking sound each time it hits the cemented floor.Sa likuran ni
Third Person's POV . . "Antonio, try to move it here and then to that side over there," the tall and voluptuous woman in her late thirties said to the guy holding a box with both of his hands, kung saan ito naman ay nakatayo sa harapan ng nakabukas na pintuan. Itinuturo nito sa lalaki ang lugar na paglalagyan ng dalawang kahong yakap nito gamit ang kanyang hintuturo na agad namang sinunod nang huli. Nasa likuran nito ang lalaking nakasandal lamang ang likuran sa pader nang hallway kung saan nakatapat ang pintuan ng silid na kinaroroonan ng dalagang inuutusan ang lalaki kanina. Dark silently watch the woman's expressionless face doing her work while he kept his arms crossed over his broad chest. The storage room where the woman is, was brightly lit with the florescent light, contrasting it's walls painted in ash and concrete color.