Exelle
.
.
"You. I want you back, former Mrs. Alvez."
Napaupo ako sa kama ko habang hinahabol nang paghinga. My right hand were on my chest trying to calm myself down. What was that? Bakit ako nanaginip ng ganun klaseng panaginip? That was insane. That's totally insane to really happen.
Nabaling ang atensyon ko nang biglang tumunog ang aking cellphone na nakalagay sa ibabaw ng nightstand, sa tabi ng aking kama. Kung kaya’t inabot ko ito at tiningnan ang screen upang malaman kung sino ang tumatawag.
Anonymous Calling.
"Sino naman toh?" I ask myself.
If it’s someone who’s anonymous enough to call me, early this morning, then saan niya naman nakuha ang aking contact number? I thought about it and found it suspicious. I look by the side of the room and watch the sunlight at the spaces between the curtains, peeking curiously inside the room. It’s morning, I know.
I didn't answer the phone and ignore it. I just changed my habit of answering unknown calls like before, kaya’t hindi ko ito sinagot. Binalik ko ito sa nightstand na nasa gilid ng kama ko and jump off from the bed and strecth a little. I ran inside the bathroom and start my daily routine.
***
Thirty minutes of taking a bath, I walk out and check my phone. I almost dropped my jaw when I saw the notification that pop out of the screen.
10 missed calls
0 MessageSeriously? Sino ba toh? I checked the caller's ID and noticed that it came from the same caller earlier. I frowned a little and thought that it’s kind of weird to call me this much if it’s just a mere call prank.
“Just who the hell is this?” I put it back on the nightstand and tried to ignore it. Oh God. It’s morning and I should start my day with things that I should be thinking of, hindi ang mga bagay na guguluhin lang ang tahimik kong umaga. Kung sino man siya, hindi niya ba naisip na ginugulo niya ang umaga ko?
Because honestly, I’m a bit curious too.
I opened my fifth closet at naglabas ng isang black colored dress. Till now I wonder, kung bakit ba kasi hindi na lang ako nagpagawa ng walk in closet at kailangan ko pang magisa-isa sa sampung closet doors na nandidito sa kwarto ko. I let out sigh as I pressed my temples in annoyance. It was too late to realized that I am so damn lame and such an idiot in the past. Well, this house will be rennovate soon, kaya isasama kong irenovate ang sampung closet doors na toh at gawin na lang itong walk-in closet.
I faced my reflection in the mirror and fixed myself. I love black ever since I was a little. But only me and my mother and, also my father who knew about my favorites. And of course even my best friend, Sam knew about it. But the other people whom I knew and know me, didn't.
Saktong pagkatapos kong mag-ayos at suotin ang coat ay mayroong kumatok sa pinto ng aking kwarto. Maybe it’s manang Albe.
"Yes?"
"Ma'am, may naghahanap po sa inyo." Sagot ni manang Albe mula sa labas ng kwarto.
Napaisip naman ako kung sino ang bisita ko. Is it Samara? But I didn't remember that I invited her here. She knows that I have to visit the site of the construction area for the new branch of EXiellene Royale here in the Philippines, kaya bakit niya naman ako iistorbohin at bibisitahin?
I walk to the door as I grabbed my shoulder bag and open the door. Nakatayo sa labas si Manag Albe habang may hawak na pamunas at sprayer. Lumabas ako nang kwarto saka ito sinarado.
"Sino daw po sila manang?" Tanong ko sa kanya nang harapin ko siya.
"Mr. Alexis Riguera raw ho, ma'am." Sagot nito sakin kaya napa-isip ako.
Sinong Riguera ang bisita ko?
"Nasan po siya, manang?" Tanong ko ulit sa kanya habang nakatayo sa harapan ng pinto ng kwarto at hinintay ang isasagot niya.
"Nasa sala po, ma'am." Sabi nito kaya't nginitian ko ito bago ako naglakad papunta sa hagdan at sinimulan itong hakbangin pababa.
Alexis Riguera?
I haven't heard of that name before. Or maybe I did pero nakalimutan ko lang. Or maybe an old friend of mine. Pero wala akong matandaang Alexis na kaibigan ko. All of the friends I have were more likely Samara, Julles at ang kambal nito, and the other people as well that I knew through business transactions and other connections. I'm not really good at remembering people who aren't needed to remember. Kaya siguro nakalimutan ko na ang Alexis na naghihintay sa akin sa baba.
Nang datnan ko ang sala ng bahay, I saw this fine-looking man in royal blue long sleeves, na mayroon din nakakaakit na mga mata. His jawlines were actually, perfect, with a pointed nose and his skin that isn't that too much white like a milk. A god from Olympus.
And yes, he looks like a god.
"Xiellenna." He called me by my old name that gives shiver to my spine. How did he know about my old name?
I smiled at him kahit na masyado akong naoccupied sa kanya.
"Mr. Alexis Riguera?" I ask him in my business tone. Napakunot-noo ito nang tanungin ko siya kung siya ba ang Alexis Riguera na tinutukoy ni manang. Bakit ganyan angreaksiyon niya? O baka naman hindi siya si Alexis.
"Yes. I am Alexis Riguera. You, you can't remember me?" Nagtataka niyang tanong sa akin pagkatapos niyang magpakilala. Now he's asking me kung natatandaan ko siya. How come na kilala ko siya, eh kahit nga pangalan niya hindi ko matandaan.
I studied his face for a minute while he stares back at me.Well, his eyes were actually, familiar. His ocean-like eyes. And then it hit me. Biglang nanlaki ang mga mata ko nang marealized ko kung sino ang nasa harapan ko ngayon. The man that I loved before my husband.
"Lex?" I said with amusement and saw him smile.
***
"Really, Lex. You don't really have to do this. I'm just so thankful na binisita mo ako." I told him with a smile.
Lex nodded with a smile." I fully understand Lina. Actually, nang malaman ko na nakauwi ka na ng bansa inalam ko agad kung saan ka nakatira para naman mabisita kita." Sabi niya sabay tawa nang mahina.
I chuckled.
"Oo nga eh. Nag-abala ka pa nang bulaklak." Tawa ko sa kanya. "Baka isipin ni Rylie nililigawan mo ako." Biro ko pa sa kanya, pero bigla siyang natahimik. Did I just said something rude or wrong? Bigla kasing sumeryoso ang mukha nito at parang nag-iba din ang timpla nang mood nito. May mood swings, ganun?
"You didn't know?" He suddenly ask me out of nowhere kaya napakunot-noo ako.
"Didn't know what? Bakit? What happened?" Sunod-sunod kong tanong sa kanya. Naguguluhan ko siyang tinitigan habang siya naman ay nakatingin sa akin pabalik. His eyes were filled of a bit of anger which darkened his face a bit, and sadness. Bakit? Ano bang hindi ko alam?
I was about to ask him about it nang unahan niya ako sa pagsasalita.
"We're done. We broke up seven years ago." Panimula niya.
Seven years ago? That was after I leave the country and filed an annulment paper against Hans, kasi nga walang divorce dito sa Pilipinas.
"After you leave the country and broke up with Hans, we also broke up. Hindi ko alam ang dahilan pero, inisip ko nung una, baka gusto niya lang nang space nung malaman niyang nagmigrate ka nang Los Angeles. Pero mali ako. Akala ko talaga nasaktan siya nang malamang umalis ka, kasi nga di ba, you and Rylie were best friends ever since you were young, pero akala ko lang pala talaga ang lahat nang iyon." He continued.
He was right about me and Rylie. We were best friends ever since, tulad ni Samara, but unlike her, hindi siya nagparamdam sa akin nang pitong taon pagkatapos kong umalis. I used to ask Samara about her pero isa lang ang lagi nitong sinasabi.
Busy daw ito.
Para ngang ayoko nang maniwala sa kanya kasi nakapagtatakang sa loob nang pitong taon ay lagi itong busy. I knew something happened after I leave kaya minsan nakapagtataka na talaga. I didn't bother to do some investigation because I want to stay away from them as far as possible, or more likely, what I did was hiding.
"Tell me, Alexis. What exactly was going on?" I ask him one more time dahil sa mga titig na ibinibigay niya sakin, parang may gusto siyang sabihin pero di niya kayang sabihin. I am really curious about her. Gusto ko nga sanang alamin kung nasan na si Rylie eh, pero para namang may pumipigil sakin gawin ito.
"She li--" Napatigil siya sa pagsasalita nang biglang tumunog ang phone ko na nakapatong lang sa ibabaw nang mesa. Kinuha ko ito saka sinagot ang tawag. Its Audrey.
Sinenyasan ko si Alexis na sasagutin ko muna ang tawag kaya tinanguan niya lang ako. Tumayo ako sa pagkakaupo saka lumabas sa may veranda malapit sa sala. Mula dito ay kitang-kita ang dalawang bahagi pa nang bahay at ang maze garden sa gitna.
"Hello Audrey." Panimula kong bati sa kanya.
"Hello Ms. Kim. Goodmoring." Bati niya pabalik sa akin mula sa kabilang linya. I smiled.
"Oh Audrey. Have you arrived at unit I recomended you to stay at? I hoped you liked it." Sabi ko sa kanya. I know she just arrived early this morning kaya bago pa man ako umalis nang New York, sinabi ko na agad sa kanya kung saan siya pansamantalang titira dito sa bansa. Tinawagan ko kaagad nung araw ding iyon si Sam na hanapan si Audrey nang matutuluyan which was the condominium building Samara's mother, Aunt Lea, owned.
"Yes Miss. Thank you by the way. I have to remind you of your schedule for today." Sabi niya sakin na ikinatawa ko lang. She's being bossy again. Para ngang siya pa nag boss sa aming dalawa eh. Kapag siya na kasi ang nagsabi, dapat ko na agad gawin kung ano man ang nakaschedule kong gawin, lalo na kung kailangan talaga.
"Oh yeah I remember it Audrey. Thanks anyway and you're always welcome. So, see you at the site?"
"Yes Miss." Sabi niya saka ito nagpaalam.
Nanonosebleed talaga ako pagminsan kay Audrey. Marunong naman siya magtagalog English pa nang English.
Bumalik ako sa sala at nakita kong nakatayo si Lex sa harap ng isang aparador habang tinititigan ang mga litratong nakatayo doon. Wala nang litrato namin ni Hans ang nakadisplay doon kasi yung iba pinasunog at pinatapon ko na. Yung iba naman hindi ko alam kung nasaan. Yung area naman na pinaglagyan ng wedding portrait namin ni Hans ay napalitan na rin nang family portrait namin na dating nakalagay doon. In the picture, kasama ko sina mama at papa, pati na rin si lolo. Its only the four of us that time. I was only four months old that time when the portrait were taken.
I went to reality and call Alexis' attention.
"Hey. Pano ba yan, may pupuntahan pa ako." Sabi ko sa kanya sabay kuha nang sling bag ko na nakapatong sa sofa at inilagay dun ang cellphone ko. Nakangiti siyang lumingon sa akin saka ito naglakad papunta sa harap ko.
"I'll give you a lift." He offered but I insist.
"No its okay. I don't want to bother you anyway. Baka kasi nakakaabala pa ako sayo." Sagot ko sa kanya.
Tumawa lang ito at sabay na kaming lumabas nang bahay.
"No. I insist. I'll give you a ride just name your destination." Sabi niya ulit sa akin na ikinangiti ko na lang. Well, when he said he insisted, you can't say no after.
***
Tahimik lang sana ako habang nasa daan pero napapangiti ako kay Lex kasi kumakanta pa ito at sinasabayan ang tugtog sa cellphone niya.
"Ang ingay mo Lex." Sabi ko sabay tawa.
" You look so perfect standing there, In my American Apparel underwear, And I know now, that I'm so down, Your lipstick stain is a work of art, I got your name tattooed in an arrow heart, And I know now, that I'm so down," he continue singing.
Panay lang ang lait ko sa boses niya saka ito pinaghahampas at tinatawanan. Natatawa na rin ito habag kumakanta pero patuloy lang sa pagmamaneho. We were friends since high school at ganito kami kaclose kahit noon pa man. Kaya nga nainlove din ako sa kanya eh. Kung hindi ko lang talaga nalaman na gusto rin siya ni Rylie, siguro pinatulan ko na rin siya. I mentally laugh.
That was something that I will never do in my entire life. And wait, speaking of Rylie.
"Uy, ano nga ulit yung tungkol kay Rylie?" Tanong ko dito na nagpatigil sa kanyang pagkanta. He became serious all of the sudden that gives me more curiousity.
"Why do you want to know?" He ask me back. Ganun, tatanungin mo tapos tanong din ang isasagot sayo. "Simple lang. Kasi kaibigan ko siya." Sagot ko sa kanya saka umayos nang upo.
Hinintay ko itong magsalita pero tahimik lang itong nagmaneho. Bakit ba kasi?? Ano bang problema kay Rylie? May sekreto ba sila sakin?
"You don't really wanna know, Xiellena." He told me in his serious tone while continue driving. Nagtataka ko siyang tinitigan at kitang-kita ang pagkaseryoso ng mukha nito.
"Just tell me the truth Alexis. Kesa naman mamuhay ako nang hindi ko nalalaman di ba. Its better than knowing nothing. Spill it out, Lex." Wala sa mood kong sabi sa kanya.
Bigla namang tumigil ang sasakyan at napansin kong nakarating na pala kami sa cinstruction site ng hotel. Malawak ang lugar na dati nang bakante noon pa man dahil wala itong kapuno-puno man lang. Kaya nga dito ko napagpasiyahang itayo ang susunod na branch ng EXellene Royale.
"She lied to you Xiellena. She lied to all of us. Even Hans did. Niloko nila tayo." Narinig kong simula ni Alexis kaya napaharap ako sa kanya. His right hand was placed over his lap while the other one were on his head. Hindi ako nagsalita at hinintay ko siyang magsalita.
"They have a secret affair while we were together and you were married to Hans. Siya ang dahilan kung bakit ka pinahihirapan ni Hans, Xiellena. She's so mad at you kasi inaasahan niyang, siya dapat ang ikakasal sa asawa mo, at hindi ikaw. She knew that you were going to marry Hans kaya ang ginawa niya nakipagrelasyon siya sakin without us knowing na mayroon pa pala siyang ibang motibo. She lied all this time, Lina." He continued.
I was quiet the whole time and staring at him. Listening to him as he tell me his story. The story that I didn't know has happened a long time ago, on my back. Rylie Andrea Lux, was my best friend. Not to mention that she was my childhood friend. We've grown up together in one place. We've share both embarassing and beautiful moments together, yet, she lied to me. I don’t know if dapat ko bang paniwalaan ang kwento ni Lex but something inside me, tells me to believe it.
"I'm sorry. I shouldn't have, I shouldn't have told you this." He added and took a quick glance at me, and then look away.
"No. I thank you, actually." I said saka isinandal ang akin likod sa upuan nang kotse. I look outside the window and saw the different buildings not far from the conatruction site and from here. People were busy strolling around the sidewalk of the busy streets. They were with their friends, families and love ones. Something I missed a long time ago. Something I missed seven years ago.
My sight moved to one of the windows of a coffee shop, not that far away from where Alexis parked his car. A momentb later, I spotted a girl dressed in floral while drinking her cup of coffee, sitting alone, sa puwestong katabi lang din ng lamesa. It actually didn’t make sense that I got curious about a certain stranger that I spotted while thing of something serious, so, I drew a closer look that caught Alexis attention.
"Hey. Anong problema?" He ask me but I didn't bother to look back.
That girl, she seems familiar. Nakaupo lang ito habang para bang may hinihintay. And then a familiar man came by saka ito tumayo at hinalikan sa pisngi ang lalaki. Wait, could that be-
"Hans and, Rylie." I whisper out of nowhere that keep the seriousness on my mood. Alam kong nakikita niya ang nakikita ko. Gusto kong matawa sa nakikita ko ngayon, kasi pinag-uusapan palang namin silang dalawa, yet nakikita ko na agad ngayon ang sinasabi nilang matagal nang taksil.
At first, I wasn't sure about being back here in the Philippines to take a revenge on Hans, kahit na sinaktan niya ako noon. I know that I also felt hatred towards him but it didn't came up to my mind to take a revenge on him.
But now that I know about him and Rylie's secret, something inside me heaten up like a volcano and burst out like a bomb. Something inside me wakes up my realization. I been fooled by a two crow. And one of them was my so-called best friend.
Ngayon ko lang naramdaman ang sobrang galit. Its okay to be fooled by only once, but being fooled by a two crows at a time, was kind of unforgivable. I already forgive Hans for hurting me seven years ago, but now, he gave me another reasons to hate him again.
Is this what they call anger? I'm not familiar with this. But my inner self told me something I cannot understand. Something like, its the feeling I should have felt before. Tama nga naman. Dapat noon pa ako nakaramdam nang ganito, pero heto ako ngayon at ngayon lang nakaramdam nito.
"Tell me, Lex. Ano ba ang dapat kong gawin?" I ask him while looking at him. Kahit na gustuhin ko man na magpatawad, hindi ko magawa dahil nga may pumipigil sakin.
Then I felt his hand on my cheeks wiping something under my eyes. He smiled at me, a bitter one. This man was also been played by the woman he once loved. Pareho kami, pero ang pagkakaiba lang, isa lang ang nanloko sa kanya.
"Don't ask me what to do Xiellena. You must be the one to decide what to do because its your choice to make." He started. "And I will gladly support you in what choice you have choosen to do."
I looked back at him. He's right. I must be the one to ask myself what to do.
Now tell me.
What should I do now?
Exelle.."Miss Kim..."Naagaw ang atensyon ko nang tawagin ni Audrey ang pangalan ko, kaya nilingon ko ito at pilit na nginitian. My mind has been occupied since Alexis left an hour ago. Maybe just because of those things na napag-usapan namin. Those things that I never thought had happened years ago."Here are the copies of your contract with Mr. Sanchez along with the papers regarding with the proposal of Vallejo Corporation to the EXiellene Royal. I already made four copies each of the papers, in case of an emergency. Are you sick, Miss Kim?" Sabi nito sakin sabay tanong kung ayos lang ako at abot nang isang white expanding envelope sakin. I just nodded as a response.Hindi na ito nagtanong pa nang buksan ko ang envelope at tinignan ang mga files na nasa loob nito. Alam kong napansin niya ang mood ko ngayon kaya hindi na siya nag-usisa pa."How about t
Exelle . . Their eyes were on me. Looking at me with an awe. Praising me as I walk. And I guess, I really could make their heads turn. Only to me.. Man, who is she? A goddess? Haha. But she looks like one. Who is she? I don't know. Maybe a friend of Mr.Riguera. She's invited tonight anyways. Is that the owner ofEXiellene Royale? I guess so. But she looks good. Not that I mean she's only that good. But really beautiful. You know her? Yeah, she's quiet famous as the owner of the very known EXiellene Royale. You know, the hotels and resorts in America. But actyally, kilalang-kilala worldwide. Oh yeah, I remember. She's the so-called Miss Kim of that hotel and resort EXiellene Royale. Miss Kim? I think that
Exelle"H-Hans.." garalgal na tawag ko sa pangalan ng aking asawa.Hindi ako narinig nito kaya hindi na ako sumubok pang tawagin siya.Naabutan ko itong nakatayo sa veranda dito sa salas. Alas onse na ng gabi pero heto pa rin siya at gising na gising. Nakatayo lang siya doon habang nakatingin sa labas. Kitang-kita ko mula sa kinatatayuan ko ang pagdapo ng liwanag ng buwan sa buo niyang katawan.I really love this man, but I couldn't understand why he just can't love me back.I watched him silently from were I am standing, praising his whole figure and everything about him.He's wearing his white polo na suot niya kanina pagpasok sa trabaho. His messy hair looks so perfect to him.He looks like an ancient Greek god and I just can't deny that he looks so innocent and cute when he's quiet. Sana lang laging ganito na lang.
ExelleWearing a simple black dress, with an above knee length, and off shouldered cut above, I walk straight inside the restaurant were I then met his gazed.A lopsided smile formed on my lips covered in matte lipstick.He, whom I loved way back from the old days but never seen me as a woman and as a wife needed to be loved, is now staring at me with an awe. Wala pa man akong ginagawa, ramdam ko na agad ang iba't ibang matang nakatitig sa akin. Sam told me before that I could make a head turn and I guess she's right. And of course, it made me proud of myself. I'm really proud of myself dahil nakuha ko ang atensyon nang taong noon pa man ay ninanais kong mapasaakin ang atensyon.Truth be told and it's true that I am head over heels sa asawa ko noon. But in the present day, it's way different.I mentally laugh. A bitter one.Bakit?Kasi if I were my old self, attentions from strangers and a
Exelle . . "You..." I looked back at him, shocked and nervous at the same, while thinking that he might really find out by this moment that I am his ex wife, Xiellenna. But of course, I won't let myself get caught that easily. Not like this. Not this easy. I won't be. "You must~ you must be kidding me, right?" I asked him in a whisper, putting back all of the strength that was drained from me, a while ago. 'Darn it, Exelle! Wag kang magpapahuli ng ganito kadali! Think of ways to escape this situation, damn it!' I yelled inside my head, reminding myself what to do at this situation. At yun ay ang hindi niya mahuli. Of course, I have to or all of my hardships to come this far, would be in vain. As such, everything that I did, putting myself, time and sweat
Exelle.."Goodmorning to you, Ms. Rylie Lux." I fake a smile as I greet her.Ngumiti ito sa akin ngunit halata sa ngiti nito na napilitan lamang siya. As if she's only forced to act friendly in front of me, na madali ko rin namang nahalata. I didn't became Exelle Kim and changed for nothing, if hanggang ngayon ay hindi ko pa rin kayang basahin ang isang tao. Hindi ako makakarating sa kinatatayuan ko ngayon kung hanggang ngayon ay hindi pa rin ako marunong kumilatis ng tao. It's a must skill after stepping to the top of the food chain like this.I changed for the better, although I somehow turned into someone who wouldn't mind taking a step forward just to do something rather dangerous because of revenge.Sinimulan ko ang isang bagay na hindi ko na maaari pang atrasan at talikuran dahil sa responsibilidad na kaakibat nang aking sinimulan. I started this game and I have to play it 'till the end.Hatred.
Exelle..I know that all of this is only an act, but being with him at this moment let me realized what I really wanted as of this moment. The touch and kisses and everything. And I knew for a fact that we were only friends and that's the limit of everything.No.It should be limited but it's not enough drawing the line.Medyo na sobrahan ata nang acting but my body refuses to let go of the moments like this. Stepping out of the line and letting him in passed the line are two different things, ngunit tila walang linya sa pagitan namin ang nakaguhit nang simulan na namin ang lahat.His kisses went deeper as I leaned over the marble railings. Hindi ko na namalayan ang sariling paggalaw ng aking mga braso at kamay papunta sa kanyang balikat. Wrapping my own arms around his neck on it's own will, a grin escape my lips. Mas siniil niya pa ang kanyang paghalik nang gawin ko ito
Exelle..Napatitig na lamang ako sa bulto ni Hans na ngayo'y nakatayo sa gitna ng silid na kinaroroonan namin. Walang lumabas na salita sa aking bibig dahilan para mawala ng tuluyan ang ngiti nito sa akin. Naging seryoso ang mga titig nito sa akin na lalong nagpatindi sa aking kaba at makaramdam ng takot. Tahimik lamang akong nakatitig sa kanya at gayon din si Sam."What the hell are you doing here, Mr. Alvez?" Mariin na tanong ni Sam kay Hans ngunit isang halakhak lamang ang natanggap namin.He's laughing like he won in a game. A demon who won in a game.A game? It's more likely I'm the one hosting the play, so bakit siya ang gagawin kong panalo? I won't let that happened."Ms. Exelle Kim," panimula ni Hans bago ito yumuko saglit at magsalitang muli, "I mean, wife. Now that I've seen how you reacted seeing that articles and seeing you with your best friend, Samara, l
"The moment of truth has come, when fears were set aside just as when we prioritize to fight against it instead. The truth is that I have come a long way just to get to this peak that we spoke of and call success. The building that has come to witness the ups and downs in my life since coming back to this place, that from the grains of the sand and of the cement that hasn't been mixed yet into a solid foundation that we call walls and floors, into a majestic tower that now fought heights to reach the sky," I paused as I pressed my lips into a thin smile, bago magpakawala nang isang mahinang tawa. Kumawala sa buong hall ang mahinang tawa na iyon dahil sa speaker na nakakabit sa mic na aking hawak-hawak. Naglakbay ang kakaibang tunog nang aking tawa sa buong paligid. I noticed a ripples forming above the surface of the white wine that my glass contains. It was like a disturbance along the silence but rather calm and enticing. Sumasabay ito sa bawat galaw na ginagawa nng aking katawan a
Third Person's PoV..Umalingawngaw sa buong silid ang mga yapak na gawa nang kanyang mga paa at kasunod nito ay ang tunog nang pagbukas at pagsara ng pintuan nang silid. Naiwan ang dalawang lalaki sa silid tanggapan at tahimik na nakatingin sa pinto na kung saan lumabas ang dalaga. "If you're done then get lost already," biglang sambit ni Dark na dahilan upang mabasag ang katahimikang iniwan ni Exelle sa silid.Napalingon sa kanya si Hans na mayroong hindi maipintang mukha sa hindi malamang dahilan. Dahil maaaring hindi nito nais ang sinabi sa kanya ni Dark o dahil sa malamig na pakikitungo sa kanya ni Exelle at pagtalikod nito sa kanya. Nagsalubong ang mga kilay ni Hans habang matalim na tinapunan ng tingin pabalik ang lalaki.Because he really needs to admit it to himself.Other than the guy being the new man in his former wife's life, hindi niya alam ngunit naiinis siya dahil mas mapagkakatiwalaan ang lalaking ito kaysa sa kanya.'Right. Who would think of trusting me after how
Third Person's PoV..Dark clicked his tongue to openly expressed his dissatisfied feelings habang matalim ang tingin na nakatingin sa pigura ni Hans, na siya namang nakatingin din pabalik sa kanya.Lalo lamang lumalim ang pagkunot nang noo ng binata dahil nilampasan lamang siya ng huli matapos itong patuluyin ni Exelle sa loob ng mansyon. Brimming with his usual intimidating aura, Dark stride along upang sundan sina Exelle at Hans. Dumaan sila sa open living area na siya namang tinambayan nina Dark at Exelle, bago dumating nang hindi inaasahan si Hans. Unlike before that, the place was covered with dim lights sneaking through the slightly opened veranda doors, the place now has its own light that brightly shone along with the lights from the huge chandelier hanging on the ceiling that leads to the staircase near the living area. Ang mga yapak ng kanilang mga paa ay siya namang gumawa ng ingay sa tahimik na paligid at kasunod nito'y ang tunog nang pagbukas ng isang pinto na hindi ka
Third Person's PoV..There's faint smile on her face habang pinapanood ang pag-aaway nang dalawa nitong kaibigang huli niyang nakita, isang taon na ang nakalilipas. Her attention then was caught by someone's presence beside her, dahilan upang mas maging malapad ang mga ngiti nitong kanina ay simple lamang na nakaukit sa kanyang mga labi. Nakita ito ni Lei, na siya namang nakikipagbarahan sa stepbrother nitong katabi niya sa sofa ng salas na kanilang kinauupuan."Hay naku, Pierce. Ang bagal mo kasi," bulong nang dalagang si Lei sa kapatid nitong si Pierce, habang sinusulyapan ang pigura ng isang lalaking kausap ngayon ni Exelle.Kung tutuusin, wala ring ibang masasabi si Lei laban sa lalaking iyon, dahil bukod sa gwapo ito at maganda ang hubog ng pangangatawan ay hindi rin niya maikakailang lamang ito ng isang paligo sa kanyang kapatid. Someone that was
Third Person's PoV . . "It's still the same?" Isang tanong ang narinig ni Dark mula sa mga labi ni Audrey, na siya namang nakatayo sa harapan ng isang bookshelf, kumuha ng isang file folder at binuksan ito. Hindi nito tinapunan ng tingin ang pinsan nitong seryosong nakaupo naman sa sofa ng receiving room na kinaroroonan nila. Parte ang kwartong iyon ng opisina ni Audrey at ang tanging daan lamang upang makapasok sa loob ay ang pintuan ng kanyang opisina. "I... think so." Sa tono nang pananalita ng lalaki, mapapansin ang pagbagal nito. Para bang nagdadalawang-isip kung tama ba ang mga salitang kanyang sasambitin o hindi. Saka lamang napalingon ang dalaga sa kanyang kinauupuan, pinuna ng mga mata ang ekspresiyong nakikita nito sa mukha ng pinsang si Dark. "You haven't met her since coming
Third Person's PoV . . Nanatili ang tingin ni Exelle sa labas nang bintana ng eroplano. Tahimik na pinapanood ang mga ulap na kay lapit na lamang mula sa kanyang paningin. Humahawi sa pakpak nang eroplano ang mga ito at mula sa kinauupuan ni Exelle ay kitang-kita ang isang tanawing ibon lamang ang may kakayahang makakita sa araw-araw. Nakasandal ang ulo sa sandalan ng upuang kinauupuan niya'y ipinikit niya ang kanyang mga mata. "Dark...," she murmured silently. Tanging siya lamang ang nakaririnig nang pangalang ibinigkas nang kanyang mga labi. Habang nakapikit ang mga matang tila pagod na pagod sa mga pangyayaring hindi niya akalain ay kanyang malalampasan, ay pilit niya rin na pinapagana ang kanyang isipan upang mapag-isipan ang kanyang problema. She wonders what Dark thought of her, bago sila maghiwalay kanina d
Third Person's POV . . Exelle didn't talk as she silently watched Dark's unreadable face under the florescent light. Nagbalik na sa dating ekspresiyon ang kanyang maamong mukha hindi tulad nang kakaiba nitong tingin kay Alexis, kanina habang pinapanood ng dalaga ang huli. Walang buhay at tila ba pagod ang mga matang mababa ang tingin pabalik kay Dark. Parang wala lamang na makita nitong muli si Alexis at malamang patay na si Rylie. As if her eyes tells the latter that she's not bothered by Alexis miserable state and Rylie's death. Nakatingin lamang pabalik si Exelle sa pigura ni Dark na hanggang ngayon ay hawak ang kanyang palad. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin dahil hindi niya matanto kung ano ang gusto nitong ipahiwatig. Nakayuko ang ulo ng binata habang ang kamay nitong nakahawak sa kanyang palad ay nanginginig at tila ba takot na bumitaw. At dahil hindi a
Third Person's POV..Maingay ang loob nang iilan sa mga silid nang bawat pintuang madadatnan sa mahabang pasilyong kulay puti. Mayroong tumatawa habang kinakausap ang kanyang sarili at mayroon ding sumisigaw nang napakalakas sa hindi malaman na dahilan. Those strange voices that either sounded happy and suffering, doesn't seem to fit right because of the place's natural gloomy atmosphere.Sa gitna nang pasilyo ay makikitang naglalakad ang isang babaeng nakasuot ng creamy colored turtleneck sweater that hugged her bosom, arms and her entire upper body. Tinernohan ang damit nito nang isang itim na pencil skirt na lampas sa tuhod at mayroong mahabang slit sa kaliwang bahagi nito, revealing her snow white and smooth skin underneath the clothing.Her heels created a ticking sound each time it hits the cemented floor.Sa likuran ni
Third Person's POV . . "Antonio, try to move it here and then to that side over there," the tall and voluptuous woman in her late thirties said to the guy holding a box with both of his hands, kung saan ito naman ay nakatayo sa harapan ng nakabukas na pintuan. Itinuturo nito sa lalaki ang lugar na paglalagyan ng dalawang kahong yakap nito gamit ang kanyang hintuturo na agad namang sinunod nang huli. Nasa likuran nito ang lalaking nakasandal lamang ang likuran sa pader nang hallway kung saan nakatapat ang pintuan ng silid na kinaroroonan ng dalagang inuutusan ang lalaki kanina. Dark silently watch the woman's expressionless face doing her work while he kept his arms crossed over his broad chest. The storage room where the woman is, was brightly lit with the florescent light, contrasting it's walls painted in ash and concrete color.