CHAPTER 5

Don't Mess With The Billionaire

Chapter 5

“ARTISTA PO ba ikaw?” Alabama's deep blue eyes twinkled with admiration as the kid eagerly staring at the man. At hindi panatag ang loob ni April habang napapansin ang hindi maunawaang bagay na humuhugpong kay Aba at sa lalaki. Hindi niya gusto ang bawat patak ng segundo na magkalapit ang dalawa o kahit sino man sa triplets kahit hanggang prediction pa lang naman ang pinanghahawakan nito.

Kung totoo nga ang lukso ng dugo na sinasabi ng ilan, ngayon ay napapansin na ni April ang katotohanan sa bagay na iyon sa mga mata ni Wolf Atlas habang nakadungaw ito sa batang si Alabama. Hindi kanais-nais ngunit nakakadala.

“Alam mo po, Mamang dayuhan. Kamukha ka po ng artistang crush ko sa tibi.”

Kahit nilulusong ng dambu-dambuhalang takot at pangamba si April ay nagawa pa rin niyang simangutan ang anak na si Aba.

Paanong may nakilala itong artista na kamukha pa ng kumag na ‘to? E mga anime lang naman ang alam panoorin ng tatlo.

“A—artista?” Napalingon si April kay Wolf. Nakakabigla na natatablan pala ito ng kung anong emosyon na makakapagpautal sa mayabang na taong iyon. Kunsabagay, bukod sa ito ang Wolf Atlas na umaangking nakabuntis doon kay Caroline at bagong may-ari ng bahay na ihinabilin sa kanya ng yumaong asawang si Gino ay wala na siyang ibang alam tungkol dito. 

Ngunit kung talagang ihahampas sa kanya ng mundo na talagang ito nga ang biological father ng triplets, kahit mahirap at masakit ay pag-aaralan na lamang siguro niya na tanggapin ang lahat. 

“Yes po. Doon po sa slum dunk na artista po.” Mukhang nawili na si Aba na makipagkuwentuhan sa taong hindi naman nila kilala. Technically.

“Ay oo nga, ‘nak. Kamukha niya si coach Anzai. Ah, tara na, Aba. Puntahan na natin ang mga kapatid mo.” Nanginginig ang kanyang kamay nang daklutin niya si Alabama at kinarga. Halata sa kilos ni April ang tensyon at pagkakaalarma sa hindi inaasahang pagtatagpo ni Aba at Wolf Atlas.

Kung sana ay alam lang niya na may sa-kabute pala ang loko, sana ay pinauna na niyang ipahatid kay Garett sa bahay nila ang triplets. Lesson learned. Dapat sa susunod ay mag-iingat na siya. Tama si Garett. Sa panahon pa naman ngayon ay naglipana ang masasamang-loob at baka isa ang Wolf Atlas na ‘to sa mga iyon.

Alamo, Aragon and Aba are one of a kind kids kaya hindi malabong may sindikatong magkaka-interes sa mga anak niya at ibenta sa mga foreigners na walang kapas magkaroon ng anak. Ganoon nga siguro. Miyembro nga yata ng black organization ang taong ‘to. Kunwari mukhang Bilyonaryo lang pero sindikato pala. Lintik! Bakit kung saan-saan na tumatakbo ang isip niya.

“Ma, hindi siya po kamukha ni coach Anzai. Si Rukawa po kamukha niya. Pogi po ang mamang dayuhan tapos po same corol po eyes namin. Corol blue. Ang galing lang.”

“‘Nak, ang layo. Sablay ulit ang observation mo. Atsaka, be hindi ba masamang makipag-usap sa strangers lalo na sa mukhang hindi mapagkakatiwalaan ang pagmumukha.”

Nasaan na ba kayo Garett? Saan ba hinahatak ng mga batang iyon ang Tito nila? Ngayon pa ito nawala sa paningin niya kung kailan nais niyang ilayo ang triplets sa lalaking ito.

“Yes po pala pero Mama, pogi po talaga si mamang dayuhan. Sure ka po hindi kayo friends?”

“No way, anak.” 

“Sige na nga po, Mama pero eyes namin corol blue pareho. ‘Di ba ho, Mama ko?”

“Yes, sweetheart. You got your eyes from me. The majority of your physical appearance too. Kasi magkamag-anak tayo. I'm your—”

“My daughter is not talking to you. Huwag mo kaming sundan! Antipatiko ka! Bakit iyong SG, iyong staff sa treasurer's office kasing-kulay ko ang mga mata, kamag-anak ko ba? Puwede ba, Sir! Utang na loob! Lubayan mo ‘ko at ang mga anak ko.” Nanggagalaiting utas ni April sa lalaki nang walang paalam na sinundan sila nito sa labas ng gate ng Municipal Hall para doon hintayin si Garett na nandoon na pala sa sacred heart plaza sa kabilang side ng kalsada.  

Ngayon ay nakasentro na kay Garett ang inis ni April. Bakit hinayaan nitong mag-isa si Aba sa sasakyan?!

“Mama, inaaway mo po ang mamang dayuhan? Mama, look po! Nalulungkot siya kasi inaway mo po. Kawawa po ang mamang dayuhan.” Itinuro ni Aba ang lalaking nakatayo sa kanilang gilid. At ang walanghiya, umarte ngang nagpapaawa. Pinalungkot ang anyo ng mukha na animo ay pinagmamalupitan ng kapalaran. 

Ngunit kahit ano pa man ang gawing kaengotan nito sa kanyang mukha ay hindi pa rin matatawaran ang taglay nitong kaguwapuhan. Iyong kahit sumimangot ito ay guwapo pa rin talaga ito. And that armoured cap he wore backwardly, just shit! Does he know that he looks hotter with it? Kaya naman walang patid ang paninitig ng mga taong naroon sa lalaking ito. Parang pinaghalu-halong Alexander Skarsgard, Matt Bomer, Chris Hemsworth at Turkish actor na si Serkan Çayoğlu at si Wolf Atlas ngsa ang kinalabasan. Guwapo kahit saang anggulo mo tignan. 

Hep! Awat na, April. Nagmamalabis na iyang pagpupuri mo sa lalaki.

“Miss April, I just wanna talk to you decently. Hindi ako manggugulo, I promise. Se faz pabor, huwag muna kayong umalis. I wanna meet the kids. Se faz pabor, Miss April.”

Nagmamadali niyang pinapasok si Alabama sa kotse ni Garett nang mamataan niyang patawid na ito nang kalsada kasama si Alamo at Aragon na pumakyaw na naman ng cotton candy.

Napukaw kaagad ang alarm ni Garett nang dumapo ang mata nito sa lalaking nakabuntot sa kanila pero waring hindi naman ito nabigla. 

“Ano’ng ginagawa ng lalaking iyan dito sa lugar natin? Is he bothering you?” Takang tanong ni Garett hustong makalapit ito sa kanila. Batid ni April na nahahagip ni Wolf ang usapan nila. 

“Garett, ayusin mo na ang mga bata sa backseat. Aalis na tayo. Bilisan mo.”

“Hala, Aragon! Tignan mo si mamang dayuhan. Kamukha niya iyong—”

“Si Rukawa nga, Kuya Alamo. Kamukha sila ni mamang dayuhan. Sinabi ko na rin ‘yan kay Mama pero hindi siya sa akin naniwala.” Parang nilamukos na ang utak ni April nang wala na siyang nagawa nang pag-usapan na ng triplets ang presensya ni Wolf Atlas na siya pa namang iniiwasan niyang mangyari.

Hangga’t maaari ay iniiwasan niyang ma-expose sa magulong sitwasyon ang mga anak niya. Natatakot siyang humantong sila sa marahas at magulong proseso kung kaya’t habang wala pang ebidensya na magdidiin sa ipinaglalaban ni Wolf Atlas ay poprotektahan niya nang maigi ang mga bata.

“Hindi, Aba. Kamukha niya ‘yong lalaki doon sa magazine ni Teacher Carmina. Hindi ba, Aragon? Siya talaga iyon?” Giit pa ni Alamo.

Namilog din ang mga mata ni Aragon na mukhang naalala nga ang tinutukoy ni Alamo. “Ay hala! Oo nga, Alamo. Siya ‘yong lalaki sa notebook ni Ma'am Carmina na hinahalikan palagi ni Ma'am. Nahuli natin ‘yon ‘di ba?”

“Magazine po ‘yon, Aragon.” Pagtatama naman ni Aba na hindi maampat ang panonood kay Wolf Atlas na nakahalukipkip lamang sa labas ng sasakyan ni Garett. Wala itong kaimik-imik at parang pinagkakasya ang sarili na makita nang ganoon kalapit ang mga anak niya.

Hindi maunawaan ni April ang emosyon sa mukha nito. Ngunit nang bumaling ito sa kanya ay mabilis niyang nabatid na masama ang loob nito. Para bang dinadaya niya ito sa isang laro. At aaminin niyang naaapektuhan siya sa kung ano mang nararamdaman nito sa mga oras na iyon. Magulang din siya kahit sabihin pang hindi sa kanya nagmula ang triplets. Kung nasasaktan siya sa ideyang malayo sa kanya sina Aragon, paano pa kaya si Wolf na pinagkakaitan niyang makita ang triplets? Wala pang makapagsasabi na ito nga ang Ama ng mga bata pero may sinasabing palatandaan ang mga mata nito na totoo ngang may habol ito sa mga anak niya.

Binuhay na ni Garett ang makina ng sasakyan nito at lalarga na sana sila nang tinablan ng konsensya si April. 

“M–mamayang 8pm, magkita tayo sa Pacifica’s square. Doon sa puwestong uupahan ko.”

EIGHT PM ang sinabi ni April kay Wolf pero labing-tatlong patak nalang ng minuto ay alas nuebe na pero ni anino nito ay hindi niya mahagilap sa buong Pacifica’s square. Trenta minutos pa ang tiniis niya sa paghihintay pero walang Wolf Atlas na dumating.

Bukod sa literal na panlalamig ng kanyang katawan dahil sa malamig na simoy ng hangin sa gabing iyon ay panay din ang pagtigas ng panga ni April sa inis at galit sa lalaking iyon. Nasayang lang ang kanyang oras. Wala na nga sigurong magawang matino ang lalaking iyon. Kung gaano kawalang-modo ang bunganga nito, ganoon din ang pagkatao nito. 

Siguro trip-trip lang nito na angkining siya ang Ama ng triplets. Siguro wala lang itong magawa sa buhay nito at buhay nilang mag-iina ang napagkatuwaan. 

Pero hindi e. Kung laro at katuwaan lang ang habol nito bakit kakilala nito si Caroline? Bakit binili nito ang bahay ni Gino na malaki ang kinalaman sa kanya nang sa ganoon ay magkaroon ito ng dahilan na maugnay sa kanilang mag-iina? Bakit madami itong palatandaan na magkokonekta rito sa buhay ng mga anak niya?

Malilinawan na sana ang mga bagay-bagay na nagpapagulo sa lahat kaso ay hindi sumipot ang lalaking iyon. Nakahanda na nga siyang harapin ito pero heto, naghintay lamang siya sa wala. Napaka-irisponsable nga naman ng nilalang na iyon. Nagngingitngit tuloy ngayon ang damdamin niya. 

Damdamin, April? Asar ka dahil nadismaya kang makita ang guwapong mukha ni Wolf?

“Ugh! Shut up! Shut up!” Parang loka-lokang sita niya sa sarili at padabog na umalis ng Pacifica’s Square.

Nilakad na lamang ni April papunta sa sakayan ng pedicab pauwi sa bahay nila. Nasa parte na siya ng kalsada na  hindi masyadong naaambunan ng liwanag mula sa street light nang may humaharurot na motorbike ang tila tutumbukin ang kinaroroonan niya.

Dahil sa paghahangad na makaiwas sa napipinto na namang disgrasya ay naisip niyang tumalon palayo ng kalsada ngunit sadyang ipinapahamak siya ng kanyang sarili. Hindi niya nagawang gumalaw at napapikit na lamang habang hinihintay ang magsalpok sa kanya ng behikulo.

“Boa noite, senhorita linda.” (Good evening, Miss beautiful.)

Kagyat na napamulagat si April nang mapagtantong huminto lang sa tagiliran niya ang motorsiklo. Tahip ang kaba sa kanyang dibdib nang masigurong buhay pa siya at hindi nakaladkad ng reckless na driver na iyon. At halos tadyakan na niya ang naturang driver ng motorbike nang hubarin nito ang suot na helmet. 

It was Wolf Atlas.

“You did great, Miss April. You waited for me. Eu gosto de ti. Gosto de ti.” (I like you.) Wolf kept on talking about God knows what. Ang alam ni April ay Portuguese ang lenggwaheng iyon dahil ayon sa isang website na binisita niya kanina para magkalkal ng impormasyon ni Wolf Atlas ay lumaki raw ito sa Brazil. Kaya gamay nito ang wikang iyon kaysa English. She was fully understand how difficult English is for Brazilians like Wolf Atlas. His words sometimes quite to understand but goodness gracious, he still sounds so sexy with his neutral accent.

“U—ushap na tayo.” He asked while chuckling. Napasinok pa ito.

“Teka, lasing ka?” Now she stupidly asked what was obvious.

“Não. Se faz pabor. (No. Please.) Hindi ako lashing. Nilashing ako ng kashama kong babae kanina. She just came shtraight to your house from I don't care where. And she wanted to shcore but não, I don't like her. I like you. Shomeone just like you. And not shomeone just like her.” 

What the hell is happening with her heart? Bakit napa-flutter ito sa mga kalokohang lumalabas sa bibig ng lalaking iyon? Lasing lang ito at ayon doon sa research niya ay may pagkababaero rin talaga ito kaya ano pa bang maaasahan niya sa isang katulad ni Wolf Atlas. Babae rin naman siya kahit isa siyang balo kaya. . .

Holy cow! Siyempre hindi. Hindi magkakainteres sa isang katulad niya ang isang Wolf Atlas. Seeing those gorgeous, sophisticated and popular women na nali-link dito, bakit naisip niyang makukuha niya ang atensyon ni Wolf Atlas?

Siya yata ang lasing!

“Uwi tayo do’n sa bahay mo. Ushap tayo do’n. Ushap tayo ha? ‘Wag kang tatalon sa bintana. Huwag kang tatakash, April Rose Nuyda. Atsaka, bakit ba ang ganda mo pa rin kahit shuplada ka? You're so still beautiful.”

Binobola ka lang ng kumag, April. Asa ka! 

Ngunit, kilala ba siya nito?

“W—wolf, umuwi ka na lang.” 

“What? Não. We'll talk. Ushap nga tayo. Bakit ba panay ang taboy mo sha akin. For the record. . .for the record, I wash, I failed to get a woman's attention. Aren't you attracted to me?”

Hindi magkamayaw ang kamay nito sa pagkumpas. Humantong pa nga ito na dadakmain ang bewang niya pero nahintakutan si April at napaatras. Baka maulit na naman ang nangyari noong gabing una itong napadpad sa bahay niya. Lasing din ito noon at nilalagnat pa. Safe na nga siya na siya lang ang nakaalam na nahipuan siya nito habang sinusubukan niya itong bihisan.

“Kaya mo pa bang umuwi? Sige na. Sa susunod na tayo mag-usap kapag matino ka na.”

“What? No, no, no. Ushap lang tayo ngayon. Kashi kailangan mong maniwala na ako ang Daddy ng mga anak mo. Ayaw mo ba shakin? I am a good man. Sha aming angkan, ako ang pinakamatino for you to know. Ako ang matino. Si Wilde, hanggang porma lang ‘yon. Si Waris galit sa pera. Z’s brothers, they're boring. Klyde, damn that man. He's a puppet unlike me. I have balls. I am a very shuccessful business. A mogul. Lahat ng negoshyo ko lahat walang palpak. Lahat ng pinaghirapan ko, ipapamana ko iyon sa mga anak mo. I jush wanna meet them. I wanna make sure they're mine kasi may tiwala ako sa kutob ko. I'm their father, April.”

Napatili si April nang basta na lamang natumba sa kanya si Wolf dahilan upang kapwa sila bumagsak sa semento. Nawala na sa katuwiran ang isip ni April kahit malaki ang posibilidad na may makakita sa kanila. Ang sama ng kanilang pagbagsak ngunit sadyang mabuti ang loob ng kapalaran at pinawi ang masamang nangyari nang basta na lamang siyang siilin ng halik ni Wolf.

Involuntarily, April shivered beneath him while Wolf showered her face and lips a countless butterfly kisses and this impulsive, dashing man didn't even budge as he placed all the attention of his starving mouth against her and kissed her deeply and passionately. 

Siya namang si gaga ay walang kaabug-abog na tinugunan ang nakakawiling halik ng lalaking ‘to. It's been a long time since someone made her feel like a simple kisses can wake all the nerves in her system up. What she felt right now was so terrific yet captivating. Tila may gayumang taglay ang halik ng isang Wolf Atlas na hustong nagpapatiklop sa kanya.

“Sweet. I wanna ashk you first, what have you fucking done to me, April Rose? You never leave my mind for so so long now.” Wolf was the first to broke the kiss and dropped his drunk eyes into hers. They were both panting and so not bother where the hell they were.

Wrong. What have you done to me, Wolf Atlas? You just came out of nowhere and suddenly brought a lot of trouble in my life.