KABANATA 19

Nagising ako na parang minamartilyo ang aking ulo. Sapo ang ulo na bumangon ako at papikit-pikit pa ang mata na tumingin sa bintana kung saan ang araw ay nagsisimula nang lumabas.

"Where am I?" tanong ko sa aking sarili. Pamilyar ang paligid ngunit mukhang wala pa sa wisyo ang aking utak at hindi ko maisip kung saan ko nga ba ito nakita.

Habang nag-iisip ay bumaba na ako ng kama at dumeretso sa banyo para maghilamos nang magising na ng tuluyan ang aking diwa.

Napaisip ako kung anong nangyari kagabi. Mukhang napasobra kami ng inom kagabi. Wala akong masyadong maaala dala marahil ng sobrang pagkalasing ngunit ang huli ko lang naaalala ay noong magkakasama pa kaming nag-iinom ng mga mokong, pagkatapos noon ay hindi ko na maalala. 

Hindi ko rin maalala kung paano ba kami nakauwi at paanong napunta ako sa lugar na ito.

Nang matapos mag hilamos at magmumog ay lumabas na ako at muling nilibot ang paligid. 

Where did I saw this place? Habang nag-iisip ay biglang pumasok sa aking isipan iyong panahon na kasama ko Zander na nagpunta sa lugar kung saan katulad ng paligid na ito.

"Oh my! How? So that's the reason why this place is so familiar! Really? Paano ako napunta dito? Who brought me here?"

Sa liit ng tree house na ito ay kitang-kita ko ang bawat sulok ng paligid so I am sure na walang tao dito.

Naglakad ako patungong kusina at nakitang may bagong lutong pagkain duon. Mainit-init pa nga at mukhang bagong hain.

Saktong nakaramdam din ako ng pagkalam ng tiyan kaya hindi na muna ako nag-isip at kumain na lang muna.

I was busy eating my food when the door of the house suddenly opened. Pasubo pa naman sana ako at halos napatanga ako nang makita kung sino ang nagbukas ng pinto. My spoon kept hanging while my mouth is still open.

Napakurap-kurap ako at hindi pa rin makapaniwala nang bigla na lang siyang pumasok. Nanatili akong nakatunganga habang ang aking mata ay nakasunod lamang sa kanya na naglakad papasok ng tree house.

Basa pa nga ang buhok niya at mukhang katatapos lang maligo marahil doon sa may parang ilog.

Nang pumasok siya sa bathroom ay doon lang ata ako nagising at gulat pa ring sumubo ng kutsarang nabitin sa ere.

Why is he here? Why Zander's here? Is he with me last night? Did he bring me here?

Maraming katanungan ang pumasok sa aking isipan at lahat iyon ay nais kong itanong sa kanya. What the hell happened last night? Bakit hindi ko maalala na kasama ko siya o nagpunta siya kila Mang Ispe?

Akala ko ba wala siyang balak na magpunta o sunduin kami kapag nalasing?

Lahat ng katanungan ko ay nanatili lang sa aking isipan dahil busy ang aking mata sa pagsunod sa bawat kilos niya.

Nang makalabas ng bathroom ay dumeretso siya sa ref at kumuha ng pitsel na may tubig at nagsalin sa baso. He's wearing a sando kaya kitang-kita ang matikas at matigas niyang braso. 

Dumapo ang aking tingin sa kanyang adam's apple na gumagalaw habang siya'y lumalagok ng tubig. 

He's just drinking, but how can he be so sexy? 

D@mn... Sayang ang view much better if he wore nothin--eh?!

What the h€ll are you thinking Zea?

Masyado ata akong nag-enjoy sa view kaya naman ay umiwas na ako ng tingin at baka mas lalong pang malason ang utak ko ng kahalayan. 

"You finish?" 

Muli nanaman akong napaangat ng tingin nang bigla siyang magsalita.

Napatingin pa ako sa pagkain ko na hindi ko namalayang naubos ko na pala. 

Tumango ako at tumayo na.

"Let's go.." tipid niyang sabi.

"What? Wait.. San tayo pupunta?"

Bagot siyang tumingin sa akin. 

"You plan to stay here?" 

Kahit kailan talaga itong lalaking ito. He's getting on my nerves. Kay aga-aga bwinibwisit ako.

"Nagtatanong kasi ng maayos. Malamang kagigising ko lang, kakatapos ko lang kumain tapos ngayon sasabihin mong let's go? Are you high?" Hindi ko na napigilang ibulalas sa inis ko. Huli na para mapagtantong boss ko nga pala siya.

Napangiwi na lang ako nang mapansin kong magbago ang kanyang reaksyon. Nangunot ang noo niya at matamang tinignan ako.

Napaiwas tuloy ako ng tingin at hindi nakayanan ang tingin na binibigay niya sa akin.

"E kasi naman, nag-aaya ka agad na umuwi ni wala pa nga akong ligo... oh b-bakit?" 

Hindi ko alam kung anong nangyayari sa akin basta bigla na lang akong nataranta nang magsimula siyang lumapit sa akin.

"A-ano kasi nagtatanong lang ako. Maliligo muna ako, amoy alak pa nga ako. Nakakahiyang umuwi na ganito yung itsura ko. T-teka lang bakit ka ba lumalapit." 

Halos hindi na ako nakaalis sa pwesto ko sa sobrang kaba lalo na na ilang dangkal na lang ang lapit niya sa akin.

Nanlaki ang aking mata nang bigla na lang siyang umabante ang kanyang ulo malapit sa aking mukha kaya unting lapit na lang ay maaari ng magdikit ang aming labi.

Akmang aatras na sana ako nang bigla nanaman siyang kumilos at lumipat ang kanyang ulo malapit sa aking tenga na animo'y bubulong sa akin.

Napapikit ako nang maramdaman ko ang kanyang hininga banda sa aking leeg at nakaramdam ng kakaibang sensayon sa loob ng aking katawan.

"You smell fine.... stupid."

Napanganga na lamang ako at gulat na napatingin sa kanya pagkaatras niya palayo sa akin. He just smirk and left me dumbfounded.

So kaya siya lumapit ay para lang amuyin ako? What the?

Ramdam ko tuloy ang pamumula ng aking pisngi dahil sa hiya. 

Bakit pa ako kailangang amuyin?

Napailing na lang ako at wala ng nagawa kung hindi ang sumunod sa kanya. Tahimik lang akong sumakay ng sasakyan kung saan nakasakay na siya at nagaabang sa akin.

Mabilis din naman kaming nakarating ng mansion. Nauna na akong bumaba at hindi na siya hinintay dahil sa pagka-ilang.

Sa may bakuran pa lang ay nakita kong nakatambay ang dalawang magkapatid na mukhang walang mga hang-over. Halatang batak sa alak.

Agad din nila akong nakita, ngunit imbes na pansinin ay umiwas ako at sa kabila daan ako nagtungo. I don't have time with their jokes.

Nagtungo na ako sa aking kuwarto upang doon magpalit, ngunit hindi pa man ako nakakapasok ng kuwarto ay hindi na ako ng aswang--este ng mayordoma.

What with her problem again?

"Napapadalas ata kayong magkasama ng senyorito," aniya.

Napataas ang aking kilay. "Sino?" maang niyang tanong kahit may ideya naman na siya kung sino iyon. 

Naningkit ang mata niya. "Nakita ko nanaman kayong magkasama ni senyorito Zander."

"Ano hong masama doon?" What's her point?

"Layuan mo si senyorito dahil wala kang mapapala sa kanya. Hindi porket may ganda ka ay papatulan ka na niya. Hindi isang katulad mo ang pagtutuunan niya ng pansin."

Huh! Is she insulting me or what?  

Since wala ako sa mode makipaglokohan sa kanya ay diniretsa ko na siya.

"First of all, thanks for appreciating my beauty, next worker po ako dito, so kahit saan man ako magpunta maaari ko ho siyang makasama and lastly wala ho akong balak na patulan ang masungit niyong amo kaya makakaasa ho kayo."

Napasinghap siya hindi dahil sa aking sinabi kundi sa presensiyang nasa aking likod and I already have an idea kung sino iyon.

Imbes na mahiya ay casual ko lang siyang hinarap.

Ang lamig nitong tingin ay bumaling sa kanya at lumipat kay manang.

"You don't have to worry about that nanay, wala rin naman ho akong balak na pumatol sa mga feeling maganda," aniya bago kami bast na lang tinalukuran.

"How dare he--" Hindi ko na tinuloy ang aking dapat na sasabihin dahil naalala kong nandyan pa nga pala ang matanda baka sermunan na naman ako.

Nagpaalam na lang ako at pumasok na ng kuwarto. Gigil na nahiga sa kama.

Ang kapal ng mukha niyang insultuhin ako. Feeling maganda ba kamo? Porket narinig niyang sinabihan ko siyang masungit gaganyanin niya ako? Totoo naman na msungit siya ah! Tapos ako feeling daw maganda.. hmmp!

I knew to myself that I am beautiful and I am confident with that so hindi dapat ako magpakaapekto, pero nanggigigil pa rin ako sa pagmumukha niya, ang sarap niyang...aargh!

Imbes na magmukmok ay dinaan ko na lang sa ligo, baka lalo lang akong mainis.

Mabuti na lamang ay naayos na ang shower sa banyo kaya hindi ko na kailangang mag-igib pa ng tubig.

I feel refresh after taking a bath. Nagkukusot ng buhok akong lumabas ng cr at halos na mapatalon ako sa gulat ng saktong kaharap ko si Jena na mukhang kakatukin ang pinto ng cr.

"Kagulat ka naman!" reaksyon ko.

Napa-peace sign lang siya sa akin. "Sorry naman, nabalitaan ko kasing nakauwi ka na kaya dumeretso ako dito kala ko wala ka pa kaya hinanap kita dito," paliwanag niya.

"Yeah kauwi ko nga lang."

"At kasabay mo pa daw si senyorito Zander?" tanong pa niya. Bakas sa mukha niya ang kuryosidad.

Nagkibit-balikat ako. "Yeah."

"Akala ko ba hindi daw siya pupunta sa party?"

"Tapos na iyong party nung pumunta siya. Mukhang nanundo lang ng mga lasing." 

Natapos na akong magpunas ng aking buhok kaya sinampay ko na muna ang tuwalya sa upuan.

"So san ka natulog? Wala ka dito kagabi." 

"I slept on their treehouse," I said without thinking. Huli na para maalalang exclusive nga pala ang place na iyon sa magkakapatid lang.

"I mean si Zan--senyorito ang nagpasya non. Sinabay niya ako pauwi pero doon muna kami nagstay," tarantang paliwanag ko.

"Hmm? Wala naman akong sinasabi ah, masyado kang defensive." Bakas sa mukha niya ang panunukso.

Pabiro na lang akong umirap. "Kung ano man yang iniisip mo, burahin mo na yan dahil walang ibang meaning iyon, okay?"

"Wala naman akong iniisip," deny pa niya.

Tinaasan ko siya ng kilay. "Tigilan mo ako Jena, nababasa ko kung anong nasa isipan mo."

"Wow, mind reader ka na pala ngayon."

Tinuro ko siya gamit ang suklay. "Yes, walang ibang meaning iyon period."

"Okay! Got it po."

Napailing na lang ako at nagpatuloy sa pagsuklay.

"Pero alam mo ikaw pa lang ang nakapunta doon na hindi nila kaano-ano," biglang sabi ni Jena.

"So?"

"Sabi kasi sa mga narinig ko parang sacred place daw iyon ng pamilya, kaya hindi sila basta-basta nagpapapasok doon, unless..." bitin niya sa kanyang sasabihin.

"Unless ano?" Mukhang hindi ko gusto ang pupuntahan ng usaping ito.

Napaisip pa siya at nag-angat ng tingin sa akin. "Unless kung special person sila."

"Huh?" What is she saying?

"Narinig ko din kasi na kung sino man ang dalhin nila doon meaning special person sila."

Naguguluhan ako. "Special person?"

Tumango-tango siya. "Parang special parang like. May gusto ata sa'yo si senyorito Zander."

Halos bumagsak ang aking panga sa kanya sinabi at hindi magkamayaw sa kakatawa kalaunan. Naiiyak na tumigil ako sa kakatawa nang makitang nawi-weirduhan na siya sa naging reaksyon ko.

"S-sorry... can't help it." Tumikhim muna ako bago muling nagsalita. "Alam mo masyadong malayo ang imahinasyon mo. Hindi porket nakarating ako doon special na agad and me? Magugustuhan niya? Come on, alam mong imposible 'yon. Huwag kang basta-basta nakikinig sa tsismis at hindi lahat totoo don, okay?"

Muli ko nanaman tuloy naalala yung nangyari kanina. Siya na mismo nagsabi na hindi niya ako papatulan so asa naman siyang papatol din ako sa kanya.

Then what about before? Hmmp! I'm just testing him. Wala akong balak na patulan din siya noh. It's just a challenge, nothing else.

Tumango-tango siya. "Sabagay... Pero malay mo si senyorito--" Pinutol ko na agad ang kanyang sasabihin.

"Ssssh... Imposible okay? Forget about it."

Muli nanaman siyang tumango.

"Good.  Ang mabuti pa ay kumain na tayo," aya ko sa kanya. Baka kung saan nanaman mapunta ang usaping ito.