Dream Note # 4

"Hello? Uy! Nikki, hindi niyo ba talaga ako sasamahan?" 

"Entice, h’wag mo na kami idamay sa mga ganyan mo na yan ah? Saka may job interview kami ni Sana. Balitaan mo na lang kami," sagot niya saka sabay baba ng cellphone sa 'kin.

Ilang araw din akong balisa sa mga kaganapan nitong mga nakaraang araw, wala rin akong tulog dahil sa tuwing napipikit ako ay parang paulit-ulit ko naiisip yung nangyari sa bathtub. Malalim na rin ang hukay sa aking mga mata dahil sa puyat kaya minsan hindi ko na alam kung nasa realidad pa ba ako o nasa mundo na ng panaginip.

Sa aking isip once na dumating ako sa REM (Rapid Eye Movement) stage ng pagtulog ko ay malaki ang chance na mapasailalim ako sa sleep paralysis na naramdaman ko nakaraan.

Ayon sa mga libro na aking nabasaa sa silid aklatan ni papa ang REM o Rapid Eye Movement ay yugto sa ating pagtulog kung saan ang mga mata ay kumikilos ng matulin sa iba’t ibang direksyon. Sa stage na ito madalas nangyayari ang mga kakaibang panaginip sa kadahilang ito ang oras kung saan sobrang himbing o lalim ng ating pagtulog.

Dala na rin siguro ng matinding stress at puyat kaya naisipan kong magliwaliw sa labas ng aking apartment. Naisipan kong dumaan sa isang convenient store para bumili ng makakain. Gamit ang aking natitirang pera ay kumuha ako ng biscuit at dinala ito sa cashier upang bayaran.

"Ah ma'am any additional po? Banana ma'am gusto niyo?" alok sa akin ng staff ng convinient store habang naglalabas ako ng mga barya mula sa aking coin purse.

"No, Than--." hinto ko nung nakita ko ang saging sa tabi ng mga chocolates stand sa gilid ng kaha. Matikas ang mga saging na iyon at may kahabaan din na labis nakapukaw ng aking atensyon.

Habang tulala at lumilipad ang aking isip nag flashback sa malikot kong utak ang eksena kung saan nakahawak ako sa isang bagay na hindi ko dapat hinahawakan. Ang bagay na yun ay gaya ng saging na ito. Mahaba, matigas at buong-buo. Wala sa aking kamalayan na kumukumpas na pala ang kamay ko kahalintulad sa ginawa ko noong ako ay nanaginip.

“M-ma’am?” kabadong tanong ng kahera.

"Ahh.. mi.. miss.. pa.. add na nga po ng isang saging hehe," mabilis at pautal na sabi ko sa kahera na noon ay nanginginig isinusupot ang binili kong biscuits.

Dahil sa hiya ko sa aking pinaggagawa biglang nagsihulugan ang mga baryang binibilang ko sa sobrang taranta. Isa-isa kong pinupulot sa sahig ang mga barya nang bigla ako nakaramdam ng kakaibang init sa aking katawan, nakaluhod ako sa malamig na tiles ng convinient store.

Dalawang mahahabang binti ang pumukaw sa aking paningin habang abala ako sa pagpupulot ng mga barya. Isang kakaibang amoy ang kumalat sa buong paligid, aroma ito marahil ng isang bulaklak ngunit hindi ko ito matukoy kung ano. Itinayo ko ang aking sarili upang tignan kung saan nanggagaling ang amoy na iyon

Mabilis kong ibinayad ang mga baryang iyon sabay takbo palabas para hanapin ang taong iyon na may kakaibang aroma. Sa kabilang kalsada tapat ng convinient store na aking kinatatayuan may bus stop kung saan nakita ko ang lalaking na sumakay.

Mabuti na lang wala gaanong dumadaang sasakyan kaya madali ako nakatawid at nakasakay sa bus. Hindi ko intensyon bumiyahe dahil nais ko lang naman sumilip at hanapin ang misteryosong lalaking ‘yun pero agad sumara ang pinto ng bus.

“Hala! T-teka naman,” gulat ko noong biglang humarurot ang bus. Nakatayo ako sa gitna at sinisipat isa-isa kung nasaan siya. Wala ni kahit anong bahid niya doon. Inisip ko, marahil guni-guni ko lang ang aking nakita.

Nagpasya ako na maupo na lang muna sa bandang dulo at intayin huminto ang bus sa susunod na bababaan. Siguro trenta minutos din ang aking magiging biyahe. Habang nasa biyahe naalala ko na may biscuit akong binili.

"Nakakabitin naman 'tong biscuit tangina." inis ko habang tinutupi ang plastic wrapper saka sabay ipit sa gilid ng sandalan ng inuupuan ko.

Hinalungkat ko ang loob ng paper bag na pinaglalagyan ng mga binili ko sa convinient store kanina. Nakapa ko ang isang matigas at pahabang bagay. Dahan-dahan ko ito hinawakan sa tangkay sabay iniangat gamit ang aking hinlalaki at hintuturo. Hindi ko matignan ng maayos ang saging ng walang ibang naiisip na iba.

"Wala naman masama kung kakaininin ko ito, tutal binili ko naman hehe," binalatan ko hanggang kalahati ang saging na hawak ko at bago kagatin ay parang nahipan ako ng masamang hangin, hangin ng matinding imahinasyon.

Lumingon muna ako sa kabila't kanan upang makasiguro walang ibang nakatingin, isinubo ko bahagya ang bandang dulo ng saging then inalis ko din ito agad.

“W-wait,” awat ko sa aking sarili.

Muli ako tumingin sa paligid at saka ito ulit ipinasok sa aking bibig. Ilang segundo ko din ito ginawa kaya hindi ko napansin na sinusubo-subo ko na pala ito nang labas masok. Para akong nabuhusan ng malamig na tubig nung lumingon ako sa aking gilid, may matandang ginang na bitbit ang kanyang apo na nakatingin sa akin. Nakatakip ang  palad ng matanda sa mata ng kanyang apo at panay ang kanyang pag sign of the cross.

Mabilis akong nataranta sa sitwasyon kaya hindi ko alam ang gagawin ko kaya isinubo ko ng buong-buo yung saging ng hindi nginunguya medyo nabilaukan ako pero pinilit ko ito isaksak aking lalamunan.

“Ay! Diyos ko pong mahabagin!” gulat ng matandang ginang sa kanyang nasaksihan.

Huli na noong napagtanto ko na medyo mas wild pala yung ginawa kong pag subo ng buo. Dala ng hiya minabuti ko na lang bumaba na agad sa bus upang iligtas ang sarili ko sa mga susunod pang kahihiyan.

Naibaba ako ng bus sa isang lugar na hindi sa akin pamilyar, isa itong lugar kung saan kahit minsan hindi ko pa napuntahan at lingid sa akin kaalaman na may ganito sa bayan namin. Sa aking patuloy na paglalakad napansin ko ang isang malaking bahay ngunit parang abandonado na ito dahil sa sobrang kalumaan. Malapalasyo ang bahay na iyon, medyo ironic pero para itong Haunted House. 

Napansin ko ang amoy ng bulaklak na nanggagaling sa loob ng bahay na ito. Hindi na rin bago sa akin ang mga ganitong bahay dahil sa ilang taon ko bilang fake paranormal expert. Kung haunted man talaga ito wala akong dapat ikabahala dahil hindi naman ako nakakakita ng multo o ng kahit anong ispiritu.

"Tao po?" sigaw ko sa pinto matapos ko mag door bell ng ilang ulit. Walang sumagot kaya sinubukan kong pihitin ang door knob at laking gulat ko na hindi pala ito naka-lock. Nagtatalo sa aking isip kung papasok ba ako o hindi?

Sa mga pagkakataong ito sumasagi na sa isip ko na wag na lang tumuloy dahil nararamdaman ko na hindi maganda ang kalalabasan ng mga mangyayari ngunit parang hinihila ako ng kung ano sa loob ng bahay na ito.

Unti unti na akong kinikilabutan pero napansin ko na habang tumatagal ay parang umiinit sa loob ng bahay na iyon kasabay ang paglakas ng amoy ng pamilyar na aroma ng isang bulaklak. Parang inaanyayahan akong lumapit pa sa kinaroroonan ng amoy na iyon.

“Shock!” pagulat kong sigaw nang bigla humampas pasara ang pinto sa aking likod matapos ko lumakad ng anim na humakbang. Bumilis na ang tibok ng aking puso, napapadasal na rin ako sa sobrang takot hanggang sa isang lalaki ang lumabas sa madilim na sulok ng bahay na iyon. 

Natatakpan pa ng makapal na anino ang kanyang mukha ngunit nakakasiguro ako na siya ang lalaki na nakita ko sa convenient store base sa kanyang tindig at amoy. 

Ilang sandali pa ay tuluyan na siya lumabas sa madilim na parteng iyon. Dahan-dahan siyang lumalapit sa aking kinatatayuan. May mahaba at itim na itim siyang buhok, matalim ang kanyang mga tingin at may taglay na presensyang sa kanya ko lang naramdaman. Napapaatras ako sa bawat hakbang niya palapit sa akin hanggang sa nagulat na lang ako at nakasandal na ang aking likod sa nakasarang pintuan.

Ang lapit ng kanyang mukha sa akin, hindi ko siya matignan ng maayos dahil walang tigil ko iginagalaw ang aking ulo magkabilat’t kanan.

“Hindi ‘to totoo. Hindi ‘to totoo. Hindi ‘to totoo,” paulit-ulit kong bulong sa aking sarili habang ang aking dalawang kamay ay nakatakip sa aking magkabilang tenga.

Patuloy lang ako sa pag pag iling nang nailaglag ko ang aking salamin sa sahig. Magkadikit na ang dulo ng aming mga ilong dahilan upang huminto sa pag galaw ang hindi ko mapakaling ulo. Pilit ko iniiwas ang aking mga mata sa kanya hanggang sa biglang namanhid ang buo kong katawan at wala na akong ibang maigalaw bukod sa aking mga mata. 

"What took you so long?" sambit niya at sabay pulot sa aking salamin na kanya ring isinuot sa aking mga mata.

Ilang minuto na rin ang lumipas mula noong pumasok ako sa bahay na iyon at nasasanay na ang aking paningin sa dilim at sa pagkakataong ito unti-unti ko na siya naaninag ng maayos. Naitanong ko sa aking sarili.

“PUTANGINA! Teka bakit may sungay siya?!”