Nanghingi na lang ako sa school ng home study. Wala rin ako sa ulirat na pumasok at sinabi kong si Carlos ang papalit sa akin habang wala ako.
Noong una ay ayaw niya, naniniwala akong kakayanin niya lahat.
Llaong lumalala ang sakit ni Eliza, yung private doctor niya ay dito na muna ipinatuloy nila mommy sa bahay para mabantayan si Eliza ng 24/7.
Dumaan ulit ako sa simbahan, nauna na sila mommy umuwi para ayusin ang burol ni Eliza.Natuyo na ang mga luha sa mata ko. Pumunta ako sa likod ng simbahan para sabihing nais nila mommy na pabasbasan sa pari si Eliza. Pumayag naman silaPagkauwi ko, sa labas pa lang ay nakita ko na ang mga bulaklak at ang taurpulin ni Eliza. Nanginginig ang kamay kong hawak ang manubela. Ang say ani Eliza sa litrato, alam kong hindi niya magugustuhan makita kaming umiiyak.*****FLASHBACK*****“Ate bakit ka umiiyak?” tanong sa akin ni Eliza habang pinupunasan ang luha ko.Inalis ko ang kamay niya. “Umalis kana!” sigaw ko sakaniya.Umupo lang siya sa tabi imbis na umalis. “Hindi kita iiwan dahil sa kahit anong problema, hindi ka mag-iisa.” Aniya pa at niyakap ako. Tinataboy ko siya hanggang sa matulak ko. Nagkaroon siya ng sugat kaya nakaramdam ako ng takot. Agad akong kumuha ng gamot. “Sabi ko naman kasi sa iyong umalis kana!” bulyaw ko pero ngmiti lang siya.“Hindi ka nag-aalala na pagalitan ka nila m
Ang lahat ay excited sa magaganap na event dahil birthday ko. Si Eliza ang pinapili ko sa gown na kailangan kong suotin.Inimbitahan ang mga malalapit naming kamag-anak, buong seksyon namin, mga business partners nila daddy, at syempre sila Kath, Lorein, Ysa and Vien.Kinuha kong first dance ay si Daddy. Ang mga sumunod ay mga pinsan, hanggang sa mga kaibigan. Nakasama si Jake, Mark, Marcus, Daniel, Carlos, at Momay. Sila mommy ang nagsabing isama ko na rin sina Tyzon at Sir Franco.Habang nagsasayaw kami ni Carlos, natawa ako sa sinabi niyang ngayon lang niya ako nakitang mukhang babae at nagconfess siyang matagal na niya akong gusto.Si Momay naman ay parang hiphop kung pumorma. Nagadadalaga na daw ako kaya dapat maging mahinhin nang kumilos.Pagtingin ko sa likod, si Sir Franco na pala. Inabot na ni Momay ang kamay ko sakaniya at kami na ngayon ang nagsasayaw.“Mas lalo kang gumanda Isabelle,” Para siyang naghaharot na ewan. Pasimple kong tinapakan ang sapatos niya. Hindi naman ni
Dumaan ulit ako sa simbahan, nauna na sila mommy umuwi para ayusin ang burol ni Eliza.Natuyo na ang mga luha sa mata ko. Pumunta ako sa likod ng simbahan para sabihing nais nila mommy na pabasbasan sa pari si Eliza. Pumayag naman silaPagkauwi ko, sa labas pa lang ay nakita ko na ang mga bulaklak at ang taurpulin ni Eliza. Nanginginig ang kamay kong hawak ang manubela.
Tatlong araw na ibinurol si Eliza sa bahay.Alas otso pa lang ng umaga ay nag-aayos na ang lahat dahil 10am dadalhin sa simbahan si Eliza para misahan bago dalhin ng memorial.Nagdatingan ang iba’t-ibang kaibigan ng magulang namin at dumating din ang mga kaklase ko at iba pang estudyanteng nakikiramay sa pagkawala ni Eliza.Pagkadating namin sa simbahan, nasimula an ang misa. Ang huling bilin ni Eliza, ako ang magsalita sa oras na tawagin ang kapamilya ng namatayan.May ianabot sila sa aking script kung ano ang sasabihin ko ngunit hindi ko kinuha.Pumunta na ako sa harap ng lahat at nakita ko ang daming nakiramay.Huminga muna ako ng malalim.“Marami ang nakakakilala sa akin dahil sa aming dalawa ni Eliza, ako daw ang black sheep ng pamilya,” natawa naman yung iba lalo na ang mga estudyante ng Winston na nandito ngayon dahil sa sinabi kong panimula. Tumukhim ako para magseryoso.“Ako yung matapang sa mata ng lahat pero ang totoo, ako yung mahina at si Eliza ang palaging nasasabing ate
Makikipagkita ako ngayon kay Katherine. Gusto kong malaman kung ano ba talagang mayroon sa bulaklak na ibinigay niya sa akin.“Bakit Isabelle, may problema ba?” bungad niya noong makalapit na sa pwesto ko.“Katherine, naaalala mo ba yung ipinakita mo sa akin yung mga halaman sa likod ng lumang bahay?” tanong ko na nagpaseryoso naman ng mukha niya.
“Ysa, Isabelle siya ang lola ko,” pagpapakilala niya.Parang naestatwa akong tinignan si Mang Constancia. Hindi ko maintindihan kung ano ang dahilan at nagpakita siya sa akin? Kung hindi ako nagkakamali, may kinalaman nga ako kaya lagi niya akong pinapaalalahanan.“Masaya akong makita kayo, lalo kana Isabelle,” bati ni Manang noong makita ako.&ld
Ilang araw na ang lumipas at patuloy kong nararamdaman na may nakatingin sa akin ngunit hindi ko malaman kung nasaan.Aaminin ko, umaasa parin ako na baka si Tyzon yon. Gusto ko siyang makausap, hindi lang dahil tungkol kay Katherine kung hindi ang malaman ang kalagayan niya.Nasa garden ako ngayon. Tinitignan ko ang mga halamang namumulaklak na. ang tagal ko nang hindi dito pumupunta kaya siguro hindi ko napansin.
FRANCO POVHindi parin mawala sa isip ko ang mga nangyari.Nakita kong lumabas ng school si Isabelle. Iniisip ko na baka muli sakaniya magpakita si Elijah at may kung anong gawin kaya mas minabuti kong sundan siya.Mukhang pupunta siyang memorial kaya nag-iba ako ng daan para hindi niya mahalata.
Maaga nagising ang lahat, ako naman ay umaga na pero hindi pa natutulog. 6.30am na at karamihan ay naghahanda na sa gagawing pagsasanay.May kumakatok sa pinto at naisipan ko na lang na magkunwaring tulog.“Isabelle,” tawag sa akin ni Elijah, siya pala ang kumakatok.“Alam kong gising ka,”
ISABELLE POVMasaya kaming nagsabay-sabay kumain. Si Katherine ay wala parin ipinagbago sa pagiging madaldal. Matapos namin kumain ay pumunta kami sa garden kung saan ay nagsulat kami sa mga bato.Nandito parin at walang kupas ang ganda. Nag-asaran pa kami nina Ysa at Katherine, siguro ay namiss namin talaga ang isa’t-isa. Sana ganito na lang palagi, walang away at palaging masaya na lang.Namiss ko bigla
Binuksan ni Vien ang pinto at agad namang pumasok si Tyzon.Hinintay ko muna umalis si Tyzon at pumasok ako sa bahay ni Vien. Masaya rin niya akong pinagbuksan ng pinto.“Close pala kayo ni Tyzon,” bungad ko at lalo naman lumawak ang ngiti niya.“Tyzon is my first love,”
ISABELLE POVAlam na ni Tyzon na buhay ako?Dapat ba akong maging masaya o masaktan dahil alam na pala niya, nagagawa parin niyang magpaksaya sa mga babae?Akala ko ay ayos na. Akala ko kaya ko na ulit siyang harapin ngunit hindi pala.Sa huling segundo ng dwe
“Long time no see, Tyzon”bati ni Romana habang naglalagay ng romanee conti sa baso.“I just miss your sweetest smile darling”lambing ko sakaniya at halatang hindi naniwala.“Don’t makes me bother to the reason why you are here,”pailing-iling niyang sagot.
Matapos ng mahabang discussion ay nagring na rin ang bell para sa lunch break. Isa sa mga dahilan kung bakit ako nandito ay para kausapin sina Katherine tungkol kay Isabelle ngunit madalas nilang kasama si Vien.Walang anumang ideya si Vien na si Katherine ang ikawalong salinlahi sa lahi ng witch. Ang tangi niyang alam ay ay pagkatao lang ni Ysa.Nahintay ako ng magandang pagkakataon para makausap sila.Nagbalikan na ang bawat estudyante sa room matapos ng lunch at nakita ko naman papasok
3 years LaterTatlong taon na ang lumipas. Ginamitan ko ng hypnostic compulsion ang mga magulang ni Isabelle upang hindi nila maramdaman ang pangungulila.Sana pwede rin sa akin ito gamitin, sana gano’n lang kadali para kalimutan lahat.Nagkaroon na rin ng kapayapaan sa mga lahi ng bampira, lobo, witch, at
3 years LaterTatlong taon na ang lumipas. Ginamitan ko ng hypnostic compulsion ang mga magulang ni Isabelle upang hindi nila maramdaman ang pangungulila.Sana pwede rin sa akin ito gamitin, sana gano’n lang kadali para kalimutan lahat.Nagkaroon na rin ng kapayapaan sa mga lahi ng bampira, lobo, witch, at
TYZON POVKatatapos lang ng 9th fullmoon at nag-alisan na rin sila Sean. Ako na lang ang natira habang patuloy na pinagmamasdan ang buwan.Alam kong hinintay din nila Isabelle ang fullmoon upang makita ang pangitaing magaganap sa labanan.Kahit papaano ay masaya akong hindi man kami magkasama, nagkakasalubong parin ang aming mga mata sa pamamagitan ng pagtanaw sa buwan.