(Monina POV)
Nakaktitig sa kapatid na alam kong kokontra sana sa kanya. Kahit si Dominic natigilan. Sino naman ang di matitigilan? Ako itong mamatay eh!
Di ba Joke ang baril niyang hawak? Bakit meron siya niyan? Talaga bang nakakuha siya ng lesensya?
Walang kumilos. Saka magugulat ka na lang ng mahulog ang mga bala sa sahig.
Jusko po. Nakakatakot ang mga taong to? Next time talaga ayoko nang makita pa
“Butler Cheng, you know what to do.” Sa akin talaga napako ang titig niyang nakakamatay. Di ako makahinga. Kinakabahan ako na parang ewan. Natatakot siguro. Pero ang takot ko never kong ginagawang priority sa mindset.
Dinaanan ako ni Cedrick. Sinundan ko na lang siya ng paningin na parang di nga ako natinag. Sinundan siya ni Secretary Lee na ang titig ko nagtatanong sa kanya kung paano ba ako magigising sa bangungot. Ayoko na nito. Gusto ko nang bumalik sa normal kong buhay.
Naiwan ang lalaking mata
(Monina POV)Dumaan na ito sa akin. Malulungkot ang mga mata niya. Gaya ng mga matang unang ipinukol nito sa akin. Puso ko, kumakabog na parang ewan.Thank you na lang Dominic. Kung ako sayo, dadalhin ko na si Cedrick sa hospital ng mga baliw.Ayoko na maging concern dahil wala naman akong magagawa. Sorry kung ayoko makigulo sa inyo. Sadyang may sarili din akong problema. Di ako single.Nang mawala na siya sa paningin ko, ngiti naman ng butler ang sumalubong sa akin.“This way madam.” Sumunod na lang ako sa Butler.Maganda nga ang boung paligid. Malulungkot naman ang nakatira. Napatitig ako sa larawan na sabi nga, patay na ang magulang nila. Ito ba ang gustong mangyari ng magulang nila?Sino naman ang may gusto? Natitiyak ko ang lungkot ng mag-asawa ngayon.Sorry po kung gusto ko nga kumawala sa bangungot. Di ko po kaya na pumagitna sa mga anak niyo. Di ko nga alam ang history ninyo kung bakit sila
(Secretary Lee POV)Nasa loob ng pagpupulong si Master Cedrick na nakatitig lang sa mga tauhan niyang nagpapatakbo ng kompanya. Natatakot silang magkamali sa sasabihin. Mabuti nga ako naka-adjust na sa panginginig ko kay Master Cedrick, sa tuwing nagsasalita ako sa harapan niya.Thanks to Monina na ipinakita sa akin na meron din namang sinasabing pasensya itong Boss namin.Nakikinig din ako sa mga pinagsasabi nila. Dini-discuss sa kanya ang panibagong gamit sa mga taong sumasa-ilalim sa sakit na Alzheimer.“Sinasabi niyo na ang target audience ng gamot na yan ay mga matatanda?” puna kaagad ni Dra. Oh.“We need a medicine kung paano ma-eenchance ang memory ng tao. Avoid Alzheimer and improve how human think at any age.”Naghihintay ng sagot si Master Cedrick. Dapat lang na di negative ang sagot nila. Kung hindi, lahat ito mawawalan ng trabaho.“Exactly Ma'am. We aim for all ages use. This
(Monina POV)“Kailangan ko ng mag-aasist sa akin. Ikaw ba?”“Alam mo Monina, wala akong oras na paglingkuran ang isang hampas lupa. Ang kapal naman para pumasok dito. Shu! Alis!”“Binabalaan kita Stella. May bibilhin ako. O kung hindi tatawagin ko yung manager mo.”“Ano naman ang mabibili ng isang kagaya mo sa ganitong Boutique Monina?”Ang ganda nga ng uniform nila. Kaysa naman sa akin. Paano nakapasok dito si Stella? Haist. Sabagay baka may backer.“Ituro mo kung alin ang bibilhin mo. Dali!”Kung wala lang akong awa talaga, nag-skandalo na ako dito. Kung bakit di marunong rumespeto ang babaing to sa customer nila. O baka ako lang. Sa talaga atang kumukulo ang dugo niya kahit wala naman akong ginagawang masama sa kanya.Hay naku Stella, aminin, insecure ka lang ata sa akin.Naglakad na ako papunta kung saan naka-display yung
(Monina POV)Di makapagsalita si Stella dahil nga mala-adonis din ang kagandahang pagkalalaki ni Mike. Mga produkto ko na mismo ang lumalapit sa akin. Naks Monina.Inabot ni Mike ang Card niya. Nanlaki ang mga mata ko.“Hindi!”“Swipe it Miss.” utos ni Mike kay Stella.Hala. Ayoko magkaroon ng utang. Bakit kasi di ako marunong tumingin ng kaibahan nang Off saka percent discount. Gusto ko pa naman makita ang mga chanak na masaya sa bag nila.Napasiko ako kay Mike.“Babayaran na lang kita, ng paunti-unti. Basta babayaran kita.” Mahina kong sabi. Ako yung napapatameme dito.Napakindat sa akin si Mike. Ano nga pala ang ginagawa nito dito?“Mahilig ka pala sa mga bagay na yan.”“Ay hindi. Regalo ko sa mga kapatid ko. Tig-iisa sila, kaya napamahal talaga. Di man lang Buy 2, take One. Or Buy One take two. Haist.”“Oh! Kailan ang kaa
(Monina POV)“Since andito ka na, pili ka ng damit mo.”“Birthday ni Dominick ang pupuntahan namin diba?”“Oo.”“Bakit puro itim?” dahil nga itim lang na mga dress ang andito. Saka di ako nagsusuot ng kulay itim na damit. Dahil sabi ni Papa, ang dalaga daw di nagsusuot ng ganyang kulay na damit.“Yan ang gusto ni Master Cedrick.”“Haist. Di ako nagsusuot niyan. Dalaga pa ako Rhoa.” Napangisi ito sa akin. Di makapaniwala sa sinabi ko. Di talaga ako magsusuot noon. Ako na nga ang kinaladkad nila dito.Dinismiss niya ang kausap niya. Saka hinila ako sa isang walk in closet. Di ko alam to ah? Sa loob ng kwarto ko nga sa pamamahay na ito.Yung lighting… ang elegante. Yung totoo kanino ba talaga ang mga gamit na narito?“Maghanap ka ng damit mo. Wala na tayong oras, bilisan mo.”Kaya naman naglakad n
(Monina POV)“Mahirap maging breadwinner. Kaya swerte ka na pinanganak kang ganyan. Sa nakikita ko di naman pasaway si Dominick sa pag-aaral niya. Swerte ka na sa katayuan mo. Di ko lang maintindihan kung bakit napakalungkot ninyong dalawa.”“I'm not sad.”“Whoa. Talaga? Halata.”“I'm just thirsty to kill your happiness. Curious din ako kung bakit ang saya mo sa kabila nga ng katayuan mo.”“Alam mo, pikon ako sa sinabi mo. Pero, sanay na ata ako. Sa natural na sa akin maging masaya. Marami ang nai-insecure sa akin. Hahaha. Isa ka na doon.”“I'm not. You're a trash Monina.”“Whoa! O bakit ako ngayon ang ipagmamayabang mong Muse?! Basura pala!” sarap talaga niyang ihawin.Tipong namumula na ang mukha ng baboy dahil nga sobra na nitong pagiging crispy letchon. Hahaha. Ako na ata itong kukurot na maririnig ang crack ng letchon. Yumm
(Monina POV)“Alam mo na ngayon kung bakit kailangan din ng pera para maging masaya.”“Lilinawin ko Cedrick. Ang kaligayahan ko di nakarelay sa pera. Yung ibang tao ata na kagaya mo, Oo.” Sa wakas may pinag-uusapan na din kami.Sige, labas mo lang ang prinsipyo mo. Prinsipyo mo na napakalayo ng akin. Tss. Swerte ka lang at ipinanganak kang mayaman.“Money is nothing to me Monina. Kaya wag mo akong isasali sa mga taong kilala mo na masaya sa pera.”“Bakit? Paano ka ba nagiging masaya?”“Are you curious enough to ask me that?”“Medyo. Baka kasi may konektion kung bakit mo ako pinagtitripan. Sa dami ng babae, ako pa talaga ang gustong kaladkarin dito.”“Then drink this.” lapag niya ng baso sa akin.“Di nga ako umiinom niyan. Naniniwala parin ako sa kasabihan na, kung may alak, may balak. Di mo ako riyan mapapakagat Ced
(Monina POV)“Go away.” banta niya kay Dominic.“Tss.” At pagkatalikod si Dominic.Bigla kong inupakan si Cedrick.Wow! Parang nakaganti ako ng dis-oras. Sarap sa pakiramdam. Isa pa Monina! Dami ng kasalanan niyan sayo!“Birthday na birthday ng kapatid mo! Binubully mo!” sa nangigil ako ng sobra. Buti na lang talaga itong kinakaupuan namin may privacy at nakapaligid tauhan niya.Di ko na nabilang kung ilang upak ang inabot ni Cedrick sa akin.Natigilan lang ako dahil parang sumobra ata ako. Hehehe. Lagot ka Monina.“Yan makuha mo!”Sus. Kala niya di nauubos ang pasensya ko. Lumaki sa akin ang tatlo kong kapatid. Kaya natural lang na mahaba ang pasensya ko. Pero kapag ako talaganaubusan. Walang sorry-sorry dahil kasalanan din naman nila!Naupo ako sa upuan na hinabol nga hinanga ko. Yung ngipin ko kasi, talagang nangigil.Wag kang mag-ala
(Cedrick POV's)“Is it your will thar Monica and Bianca, should be baptized in the faith of the Church, which we have all professed with you?” tanong ng pari sa amin ni Monina.Sa likuran namin ang mga ninong at ninang nito. Syempre di na mawawala ang mga kapatid namin ni Monina na nagpapaligsahan kung sino na naman ba ang magiging paboritong Uncle ng anak namin.Haist. Nang dahil sa kanila, nagiging spoiled ang mga anak ko.Monica and Bianca?Yeah, you heard it right, after several months ipinanganak na ni Monina ang dalawa naming princessa. At wag niyo na akong tatanungin kung sino ba ang nagpangalan sa kanila.“It is.” sagot namin ni Monina sa pari.“Monica and Bianca, I baptized both of you in the name of the Father, and of the Son, and of the Holy spirit.”Nakangiti kami ni Monina sa isat-isa.“You were God's Work of Art.”
(Vanessa POV)Nabitiwan ko ang isang pingan, ng marinig ko nga sa aking kasamahan na buntis na naman si Monina.Limang taon na ang nakalipas. Sinusubukan ko hanapin ang kaligayahan ko, ngunit talagang nakatali ako sa kanila. Gusto ko man kalimutan na silang lahat ngunit ginugulo parin ako ng isipan ko na ako dapat ang nasa katayuan ni Monina.“Anong nangyari Vivian?” pati pangalan ko binago ko.Tinalikuran ko lamang sa akin ang nagtatanong. Hinubad ang apron, saka pinalipad ito sa manager na puputak sana ang bibig.“Vivian!” sigaw nito sa akin. At sa inis ko kinuha ko ang kutsilyo.Nagsi-abante sila. Ngumiti ako. Sa loob ng limang taon nakakamiss din pala ang manakot. Ang pagkatao ko na kaya ko din itago sa mahabang panahon.“Bruha ka talaga!” saka ko itinusok sa mesa ang kutsilyo. Ngumisi sa kanila at dumiretso sa locker room at hinablot ko lah
(Monina POV)“Can we take Daddy's share?”“At yun kung ayaw mong ma-diabetes nito ang mga anak natin.” Lapag ko ng cake niya sa harapan.“Ever since babies di pa nakatikim ng cake si Daddy.”“It's delicious Dad.”“Whatever. Wag niyo laging kinakampihan ang Mommy niyo. Traydor din yan.” Ngumiti nga ako dito na medyo nasusupend ako dahil ang tagal tikman ni Cedrick. O kahit man lang itusok yung tinidor niya.“Ang laki ng hating yan Monina.”“Di mo naman uubusin.”“Di mo na ako kilala?” ang taong ayaw magsayang ng pagkain.“Just dig it Daddy! Mom, have a treasure with it.”Yun lang napatitig ako sa pinakamakulit na si Aaron. Batang to… kakampi ng Daddy niya.“Opsss. Sorry Mommy.”“Treasure? A ring
(Monina POV)Nagdalawang isip pa si Papa. Tumango ako sa kanya sabay ngiti dito. Atleast kung kapatid ko nga si Haiden, meron akong kapatid na sasapak kay Cedrick. Pero alam ko na di naman yun mangyayari.Saka minsan okey lang bigyan ng pagkakataon na magbago ang isang tao. Nasa processo sila ng buhay nila na kailangan natin gabayan para maging isang mabuti. Dahil habang meron pa tayong hininga, sinasabi ko nga meron pa tayong pag-asa.Hinayaan ni Papa na alalayan siya ni Haiden. Lahat kami nakatitig sa kanya pwera lang sa mga babies namin ni Cedrick na ang gagaslaw. Hahaha.“Relaxs di ko papatayin ang tatay ni Monina.” napansin ata ni Haiden.”But I want to know anong ginagawa ng Daddy ko sa picture?”Naka pause ang larawan ng apat na magkakaibigan. Ibig sabihin yung isang lalaking nakaupo sa likuran ni Mama na ang aura nito parang si Haiden. Sabi nga niya, tatay niya ito.&nbs
(Haiden POV)Aither bring me a bouquet of Tulips. Such a gay, but kung galing sa kapatid ko, sure I accept it.“Uncle Haiden, Mom and Dad once said to me that you are a bad guy.”Napabuntong hininga na lamang ako. It hurt me somehow, pero totoo naman talaga yun. I hope di ko yun ginawa.“But we don't believe them. You're the best uncle than Uncle Dominic because you gave us a lot of toys.”Napangiti ako.“This bouquet of Tulips, according to our Mom. It represents rebirth and charity. Rebirth because according to our parents, you change a lot for good. Charity because you learn how to give love. And we receive a plenty of toys.”Kid, toys are nothing for me, but if it can uplift a child heart, walang halaga ng salapi ang makakatapat ng kaligayahan na nakikita sa mga mata nila.“Thank you, Uncle Haiden.”'Cause w
(Secretary Lee POV)I never thought na, nang dahil sa kanila makikilala ko din si Cedrick. Sila ang nag-recommenda sa akin bilang secretarya sa buhay nito.Tiwalang-tiwala sa mga kakayanan ko. Kahit wala ngang ibubuga ang katawan ko. Magaling lang sa putukan ng baril, pero kung sparing na, wala ako riyan.Ngumiti si Rhoa sa akin. Si Rhio na natiling nakasandal sa dingding. Wala na siyang paki-alam sa pag-sasama naming dalawa at sa huli napatunayan ko din kahit paano na kaya kong ipaglaban si Rhoa.At sa ningning ng mga mata ngayon ng boss namin at asawa nitong si Monina, nagagalak ako na meron nga akong nai-ambag para maging ganito kasaya ang pagsasama nila.Miss Monina and Master Cedrick, alam kong naging inspirasyon kayo ng mga taong nakakakilala sa inyo. Ipagpatuloy lang ninyo ang walang katapusan na pagmamahalan.Sometimes the world was on our side, Sometimes it wasn't fair
(Cedrick POV)Nang dumating ang isang sasakyan, at ang inilabas ang ama ni Monina. Agad akong lumapit at tumulong sa pag-alalay dito.Napa-mano ang anak namin sa lolo nila, at kasama na doon ang kapatid ko.Monina, ano pa ang ginagawa niyo riyan? Andito na ang tatay mo.Napatitig ako kay Mike na inilayo ang paningin sa akin. Saka napalingon na lamang ako ng may mga yapak akong narinig. Agad nagsitakbuhan ang mga anak ko dahil…“Uncle Haiden!” siyang napasenyas ako sa tauhan ko na ano ang iniisip ng asawa ko sa tatay niya at Haiden? Di ba niya alam na…Ngunit napayuko na lamang ako ng nagkatitigan silang dalawa.Napaatras dito ang ama ni Monina. Ako na mismo ang tumitig kay Haiden.Kung ano man ang binabalak ng kapatid niya sana naman hindi masira dito.Ngumisi na lamang na parang demonyo ulit si Haiden sa tatay ni Monina.Di talaga mapagsabih
(Dominic POV)After five years…Nang makalabas ako sa sasakyan ko. Sa labas pa lang ng bahay ng kapatid ko, maririnig mo na ang hagikhik ng mga pamangkin ko.Inilabas ko ang mga pasalubong ko dito. Nang may dumating na sasakyan at napangisi ako dahil sinalubong siya ng kanyang mga tauhan. Sino pa ba? Si Cedrick.“Makakatulog ka ba niyan?” Dahil halatang nagsagawa na naman ito ng magdamagang operasyon.“Kailan ka dumating?” Balik na tanong nito sa akin. Saka nailabas ko na ang mahabang kahon na isa sa mga pasalubong ko nga sa mga anak niya.At ayan sa wakas nagkusa ang mga tauhan niya na tulungan ako. Tss.“Kung ako sayo, tangapin mo na ang trabaho na maging director ng kompanya natin!”Yun napipikon siya sa akin tungkol sa bagay na yan.Ngumiti lamang ako dito.“Kaya mo na yan bro.” Tapik ko
(Rhoa POV)Nagkukubli pa ako sa likuran ng mga doctor ni Mike. Nagkunwaring nurse sa tabi nito para di ako mapansin.At ang gago nakangiti pa sa mga doctor habang ipinapaliwanag sa kanya na isang buwan siyang mabubulok dito sa hospital.“It's fine as soon na ang future bride ko ang mag-aalaga sa akin dito.” Na namalayan ko na lang nakatitig na siya sa aking mga mata. Nakilala niya ako?Nagkunwari akong snub lang siya sa sinabi nito. Saka taas kilay kong sinabi sa kanya bilang nurse nito na…“Walang future bride na maaring bumisita sayo dito.”“Dahil siya ang mag-aalaga sa akin diba Rhoa?” Inalis ko na ang face mask ko.“Bakit ako ang mag-aalaga sayo?! Kasalanan mo yan. Pasucidal effect ka.”Ngumiti siya sa akin. Baliw ang lalaking to. Kahit na ang amo nga niya terror. He can manage to smile parin. Sarap sikuhin.&n