Melissa.“What the hell is this all about, Melissa? Who told you, you could file a divorce against me!?”I gasped when Frank's hand caught my neck and my body panic, causing an impact behind me. Hinawakan ko ang kamay niya at mabilis na inalis ito sa leeg ko. Tumakbo ako at kinuha ang baseball bat na laruan ni Madison. Itinutok ko ito sa kanya.“Are you crazy!? How dare you touch me!”Bahagya siyang natawa at humakbang ulit na palapit sa akin.“Don’t you dare touch me, Frank! Ba't ka nakapasok dito!? Get out before I call the police!”“Huh, and you think you can scare me with that? What is it that is making you strong like this, Melissa? Is it because you are seeing someone now? Don’t you think I wouldn’t know that you fuck someone behind me!” Napakawala siya nang isang suntok at umilag ako. Tumama ito sa dingding.“Stop it, Frank! You are drunk. This is not you!” I shouted and moved away. Parang nagpaikot-ikot kami sa mesa.“You fucking bitch! Isa lang ang hiningi ko sa 'yo. Just be
Reeve."Thank you, Carmella. I will fly tomorrow.""No, Reeve! Stay there and wait!"My shoulder dropped together with my fucking heart. It's freaking insane. I want to be with her, but it will only complicate everything on her side.Nasa proseso anf divorce niya kay Frank at hindi maganda kung gigitna ako. I need to be away. To stay away for a while so that the divorce will process will without hurting Melissa's reputation. Walang ibedensya si Frank laban sa kanya, at ito ang pinaghahawakan ni Melissa ngayon.I introduce the lawyer to Dianne and Montreal before I went back here. I reached out of Carmella, because it will easy if a woman is beside Melissa rather than Deigo. Iba naman kasi kapag babae. At alam kong mapoprotektahan ni Carmella si Melissa pagdating sa bagay na ganito."Leave it all to me and stay the hell out of Melissa's life for the time being. Don't you dare contact her! Maraming mata sa paligid, kasama na ang mga magulang ni Frank. They have the money too, you know.
Reeve."R-Reeve? D-Dong?"Nanginig ang boses ni Tiya Esperanza nang makita niya ako. I know it's hard to believe for them, that I am still alive, and here, standing."Dios ko, Dong!" Mabilis ang hakbang niya at agad akong niyakap. Umiyak siya at kinapa ang buong katawan ko."Totoo ito! Buhay ka, Dong!" Ulit na yakap niya.I gritted my teeth. Manong Paeng stood a few feet before us and couldn't move. He blinked a few times and brushed his face using his palms.Hindi rin siya nakatiis nang ngumiti ako sa kanya, at agad niya akong niyakap."Salamat, Dong, at buhay ka pa. Salamat."We sat down, and Tiya Esperanza offered us a refreshing coconut drink. Glenn smiled and thanked Tiya."Sus, mag pinsan diay kayo, Dong? Hindi ko talaga akalain na isa kang Mondragon, Dodong Reeve? At talagang pinsan mo si Engr Glenn. . . Salamat, Engr. Kung hindi dahil sa 'yo, ay hindi mabibigyan ng panibagong buhay ang mga tao rito.""H-Heto kain muna kayo. Gawa ko ito, Dong. Hindi ba paborito mo ito.""Salam
Reeve . "I want you to know, Tiya Esperanza, that the owner of this land trusted you with all his life," Glenn spoke to Tiya. I was behind him, listening to everything. "Naku, Engr Glenn, nakakahiya naman po sa may ari ng lupaing ito. Pero nagpapasalamat kami sa kanya, dahil nandito pa rin kami hanggang ngayon sa lupain na ito. Malaki ang utang na loob namin sa may ari," si Tiya Esperanza kay Glenn. "Pakisabi sa kanya, Engr, na taos puso kaming nagpapasalamat sa lahat ng kabaitan niya. Sana bigyan pa siya ng maganda at mahinhawang buhay ng Panginoon," saad ni Manong Paeng. Glenn smiled and turned around to see me. His brows raised, waiting for me to say something. I nodded. "Honestly, Tiya and Manong Paeng, the owner of the land is here with me." "H-Ha? S-Sino?" si Tiya. Sabay silang dalawa ni Manong Paeng na napalingon sa paligid at pabalik-balik ang tingin nila sa bawat banda. Bahagya akong natawa sa kanilang dalawa. "Eh, si Dodong Reeve lang naman ang nandito. May aakyat pa
Melissa."We're nearly there, Melissa. It's going to be over soon."Napabuntong hininga ako at napaupo sa tabi ni Carmella. Ngayon ang ika-dalawang buwan ng proseso at pinal na pag-anunsyo ng Judge sa divorce namin ni Frank. Madison is not with me at the moment. Dianne and Montreal had him for a month now. The divorce is dragging me down, draining everything around me. Hindi lang ang pinansyal na bagay ang pinaglalaban ko, kasama na ang lahat ng karapatan ko noon sa mana.If money weren't involved from the start, this divorce would have long gone."It's disappointing that you signed the agreement, Melissa. Hindi mo sana ginawa, pero nasa sa 'yo and desisyon na iyon.""I want this done and be over with everything, Carmella. I could no longer wait for another month. It feels like I'm going to die."Totoo naman. Pagod na ako sa lahat at gusto ko ng matapos ito. Kung hindi lang sa huling testamento ng lolo ni Frank, ay wala na sanang problema. Pero dahil sa testamentong ito ay gulo ang
Reeve."Naku, Dong, okay ka lang ba sa ganito? Ako ang nahihiya sa 'yo, Dong eh.""Tiya, you are like a family to me. Wala na po kayong pinag-iba sa ina ko. Kaya okay lang po. I'm doing this for Melissa. It will be best if they will stay in the same old house. I want them here, Tiya."Emosyonal ang mga mata ni Tiya at mabilis niya akong niyakap."Salamat, Dong! God Bless you, Dong Reeve.""Salamat, Tiya." Haplos ko sa likod niya. Bumitaw agad siya at mabilis niyang pinunasan ang luha sa mga mata niya."Kailan ba ang alis mo, Dong? Kailan ka babalik?" Pinatuyo niya muna ang luha at saka ngumiti pabalik sa akin. Ininom ko na ang buko juice na ginawa niya."I will miss your buko juice, Tiya. Thank you for this." I put back the empty plastic cup on the table. I wiped my mouth and heard Manong Paeng still cutting some young coconut for Glenn."Siguro sa mga susunod na buwan, Tiya. . . I need to take care of my mother. She needs me."Mahinang tumango si Tiya at saka hindi na siya nagtanong
Melissa . "Salamat, Manong! Oh, heto baon ninyong dalawa ni Madisson, at may extra pang dalawang box para sa mga anak mo, Manong." "Naku, dai Melissa. Salamat. Gustong-gusto ng mga bata ang bento-bento na luto mo." "I love you, Mama! Buy me pasalubong later, okay?" "I will, anak. I love you too! Be a good boy, okay?" Madisson nodded and I kissed his cheek. Sandali ko silang pinagmasdan ni Manong hanggang sa mawala sila sa paningin ko. Manong Paeng will take care of him today together with his own two kids. Wala akong mapag-iwan kay Madisson dahil delivery namin ngayon ni Tiya Esperanza sa lungsod. I'm happy living now in the same land where I used to live with Reeve. It's been two years now, and living on Reeve's property without paying anything really helps me. Noong una akong dumating dito na kasama si Madisson ay nahanap ko agad ang puso ko. The place was the same, and what touch me the most was the house. It was way beyond what it used to be. Maraming nagbago, kasama na a
Carmella . "Ngumiti ka naman, Carmella. Type mo ba si Reeve at parang ibinaon ang mukha mo sa lupa?" "Oh, shut up, Glenn! Konti nalang at makakatikim ka na sa akin. Stay away from me!" Tulak ko sa katawan niya at natawa lang din ang walanghiya. I strode closer to Madisson. Mas mabuti pang sa bata ako makikipaglaro kaysa naman sa isang taong isip bata sa paligid ko! "Come on, Carolina, play with me. I want to be your playmate." I stopped and whirled around to see him again with a hawk eye. "Don't call me by that name, Glenn. I hate it." He chuckled. "And that only means one thing. I will call you more often, Carolina," he said, placing both hands on his hips. "May death wish ka ba, Glenn?" Humakbang ako palapit sa kanya at nahinto siya. Mukhang aatras na yata. "Nope. I don't want a death wish. I just want to be your friend," he joked and laughed. "Asshole!" Sapak ko sa ulo niya at umalma agad siya. Tinalikuran ko na ang mabilis akong humakbang patungo sa kumpunan ng mga bata.
Anastacia.My heart raced when I saw Zev's face. He's got bruises around the right eye like someone had punched him in the face."Anong nangyari sa 'yo? Who did this to you?"Napaluhod ako at ininspeksyon ang mukha niya. Hindi ko sila nasundo ngayon dahil delivery ngayon ng orders ko galing Amerika. Ako mismo ang kumuha ng mga ito sa pantalan. Kaya pansamantala si George ang kumuha sa mga bata."Tinanong ko rin, Ate. Pero ayaw magsalita. Ganyan na ang mukha eh. Gusto ko sanang kausapin ang guro nila, pero wala raw. Kaya umuwi na kami."Bitbit ni George ang bag ng dalawang bata. Inilapag niya ito sa gilid at saka namaywang sa likod ko."Patingin nga. Dios ko…" Tumayo ako at kumuha ng maligamgam na tubig. Pina upo ko si Zev at tahimik siyang nakayuko. Samantalang si Skye ay nasa gilid lang. Nakasandal sa dingding at pinagmamasdan kami."Ano ba ang nangyari, Skye? Who did this to your brother?"Siya na ngayon ang tinanong ko. Alam kong matigas ang ulo ni Zev at madalas ay hindi siya na
New BeginningAnastacia.Note: This is seven years later. The twins are now six years old.Binalot ko ang makapal na jacket sa katawan. Tumigil na ang ulan. Kailangan kong umakyat sa bubong kahit na hindi mabuti ang pakiramdam ko. Wala kong choice at kailangan ko ng gawin ito. Baka kasi mamaya ulit ay uulan na naman. Mas mabuting maagapan ko na ngayon.I need to climb up the roof to check the leak. The rainwater drips in Zev's bedroom. It's not that bad, but it really annoys me every time I hear the drip sound inside his room. It sounds frustrating, and my poor boy can't even complain. It hurts to the bones to see my children struggle along with me.Hindi man nila sinasabi sa akin ito, ay ramdam ko ito bilang isang ina. Naiinis ako at galit ako sa kung ano man ang sitwasyon meron ako ngayon. Wala akong ibang masisisi kung 'di ang sarili mismo."Mama? Aakyat ka?" Celestine Skye looked innocently at me, my sweet, beautiful baby."Yes, Skye. Get back inside. You will get wet, anak."Kin
Anastacia.Mama accepted it without knowing the entire truth about my secret. Only Tessie knows everything, and she promised me that she would never tell anyone about it.Bumalik na si Mama sa probinsya. Marami siyang ginawa para mapagaan ang lahat sa akin dito sa loob ng bahay. Babalik siya sa kabuwanan ko, at mananatili ng iilang linggo.May isang anak si Mama sa bago niya, pero malaki na ito. Nasa high school na si Neri. Mabait na bata at magalang. Malapit siya sa ama niya at nakakaingit ang closeness nila.I have no memories of my father. He left us when I was only five years old. Mama and he were never married. Since then, I haven’t seen him. The last I heard, he was doing well and living in Baguio with his five kids."Okay ka lang ba, Anastacia?"“Oo, okay lang.”Abala kaming pareho ni Kagawad Camilla. Siya ang kasama ko ngayon sa convention ng lungsod. Nasa Cagayan de Oro kami, at dalawang araw kaming mananatili rito dahil sa convention. Parte ito ng bagong proyekto na iniluns
Anastacia."Ano? Dalawang buwan!? Anong klaseng lalaki ba siya? Hindi pwede 'to, Anastacia! Babalik tayo doon. Kakalbuhin ko ang lalaking 'yon!""Ang galing naman niya! Pagkatapos siyang magpakasarap sa 'yo ay ganun na lang ba? Wala lang sa kanya ang lahat? Anong klaseng lalaki ba siya!? Pesti! Halika! Babalik tayo! Bilis!"Hinila niya ang paa ko at pinadyakan ko siya. Bumitaw siya at mabilis kong binalot ang kumot sa katawan. Umiiyak ako. Hindi hihinto ang luha sa mga mata ko dahil nasasaktan ako ngayon. Pinipilit kong magpakatatag, pero bakit ang hirap? Sinusubok ako ng tadhana at pakiramdam ko ay wala na akong pag asa sa lahat.I have no work, and I'm running out of money. What will I do next?"Anastacia…"Ramdam ko ang pag upo ni Tessie sa paanan. Minasahe niya ang paa ko, at tahimik siyang nakikinig sa hikbi ko.Promise, huli na ito. Bukas at sa mga susunod na araw ay ayaw ko ng umiyak. Nakakapagod umiyak. Nakakawalang gana sa buhay. Pero ganito naman talaga 'di ba? Kasalanan ko
Diezel.My eyebrow raised while listening to John. He's got less than twenty seconds before he fuck up. How the hell will he bring an investor to this project if he can't deliver his report properly? He can't even justify some of this. I'm not listening to him while I read his report. It's full of nonsense."Next!""B-But, Sir. I'm not yet done.""You're fired. Next!" I blurted out, fixing them with a hawk-like stare. When I locked eyes with them, they all averted their gaze."Damn it! Wala bang maayos na proposal sa inyong lahat? These reports are all boring! How will you bring a golden egg to the table if all your proposals are as boring and useless as shit!Tumayo ako at saka napabuntonghininga sa sarili. I need some air, or I could end up dismissing the entire team.Lumapit si Joel sa akin at bumulong."Your secretary is on the line. It's important, she said."I rolled my tongue, and Joel handed me the phone."Yes, Sharon?" I raised my eyebrows. "I'm not in a good mood already, S
Anastacia.Bago na ang lahat. Pinalitan niya ang lahat ng staff rito at hindi ko na kilala ang mga ito. Kahit pa ang gwardiya ng gusali ay bago.What the heck? Talaga bang ginawa niya ito dahil ayaw na niya akong makitang muli?Shit.Hindi ko na tuloy alam kung tama pa ba itong ginagawa ko ngayon. Nanginig tuloy ang tuhod ko, at peke akong ngumiti sa babae rito sa front desk. Nasa likod ko naman si Tessie."Yes, Ma'am. How can I help you?" She smiled, but it was obviously a fake smile. She looked at me from head to toe and back again."Uhm, I would like to see Mr. Dennis Ezequil Mondragon?" Kumurap kurap ako. Nilakasan ko na ang loob."Oh? Do you happen to have an appointment with him, Ma'am?""A-Appointment? Wala, Miss."Nawala ang ngiti ko. Inaasahan ko na ito. Kilala ko si Diezel, at kahit noon pa ay hindi siya basta-basta tumatangap ng bisita.Ang buong akala ko ay nandito pa sina Kimmy at Dora. Pero wala na. Ano kaya ang nangyari sa kanila? Nilipat din ba sila ni Diezel?"Sorry
Anastacia."Ano!? Buntis ka? At dalawa pa talaga? Shit!"Parang putok ang boses ni Tessie sa tainga ko. Sinabi ko na sa kanya. Wala akong ibang mapagsasabihan at siya lang din."At ano ang plano mo, aber?"Namaywang siya at seryoso akong tinitigan. Umiwas ako at nagpabalik-balik ang lakad ko sa harapan niya."Hindi ko alam. Nalilito ako, Tessie." Kinagat ko na ang pang-ibabang labi."No, Anastacia. I know what you're thinking. Hindi puwede 'to! Kailangan mong sabihin sa kanya! Sasabihin mo at sasamahan kita!"I paused and inhaled deeply."Paano kung ayaw niya? Paano kung ipagtabuyan niya ako, Tessie?"Takot ako, at hindi ako handa kung sakaling magkikita kami ulit. Hindi na kailanman sumagi sa isip ko na makipagkita sa kanya.After he abandoned me, I erased his existence. I hated him so much! I want to forget him. At kung kailan ay okay na ako at handa na ang puso kong makalimot sa lahat, ay saka naman dumating ang problemang ito.Talagang hindi ko na makakalimutan si Diezel dahil bu
Diezel.What are the odds? I'm so effing bored. I raked my hair in exasperation, feeling so frustrated.I'm back here in the business after Italy. I went to Italy to forget Anastacia, but damn it. I couldn't get over with her. I couldn't forget her. Every time I shut my eyes I always see her face, crying, pleading and I feel effing guilty about it.Kung hindi ako pinigilan ni Joel ng gabing iyon, ay tiyak kasama ko na si Anastacia ngayon.I was determined to leave because it was the right thing to do, even if my heart said no. I hesitated and briefly considered going back to Anastacia, but Joel stopped me. He told me there was no hope for me and Anastacia. If I chose her, it would only complicate everything.Damn him! Damn them!They think my life is a game, right? Eff them all.Yes, I have set my goals. I want to build a perfect family with an Italian heritage. That's the ideal gift I could give to my mother and to the whole clan. The Elders are hoping that I will produce an Italian
Anastacia.I was crying the entire time I was inside my bedroom. After he dropped me off yesterday morning, I never went out. I have no work anymore. I've finished all my work at Diezel's company, and I have no plans to look for other work at the moment. Ang buong akala ko pagkatapos ng masasarap na gabi namin ay iisa na kami. Nagkamali ako, dahil heto umiiyak ako ng wala sa sarili.I was hoping that he would come back. I never went to bed last night. I was waiting for him the entire time. My cell phone was not even turned off. I was waiting for Diezel to call me, but it never happened.Siguro nalilito siya at nag iisip? Iyan lang ang iniisip ko, na baka hindi siya nakatawag agad dahil nag iisip pa siya. Pero mukhang wala na yata, dahil dalawang araw na ngayon simula nang huli ko siyang nakita, at wala pa rin akong balita sa kanya.The two days have suddenly passed into seven days, and still, Diezel has not even contacted me.Mataas ang pride ko, pero sobra na ito. Ganun na lang ba