Reeve."Hindi mo siya anak, Reeve. The kid is not yours to begin with."My jaw tightened, and my heart deflated.Dammit."Are you sure, Mors? Did you check well? How come? Dammit." I swore in silence and turned around. I felt like everyone is playing on me, including Melissa."Oo, sigurado ako, Reeve. Inulit ko pa ito. Pinaulit ko sa laboratoryo. Hindi mo talaga anak ang bata. Here's the record?""That's bullshit, Mors. Inabot mo nga, pero sinabi mo na resulta sa loob. Nasaan ba ang excitement n'yan? You are a fucking kill joy, Mors. It's written all over your forehead, dickhead!" Tinapik ni Diezel ang balikat ni Morris at bahagyang natawa ito. Napatiim-bagang ako at agad na binasa ang resulta.Tama si Morris. Hindi ko anak si Madison."And who the hell is Madison? I'm fucking sure that Melissa. . . Oh, damn this! I don't want to accept this!" Inihagis ko ang papel pabalik sa mukha ni Morris at nagtagpo ang kilay niya. Natawang bahagya si Diezel."Stop smiling like a fucking lunatic,
Melissa."This is Reeve, anak. Kaibigan ko siya. Mabait siya at mapagkakatiwalaan mo."I smiled as I introduced Madison to Reeve. The two looked at each other seriously and Madison's brows crossed as he met Reeve's serious gaze. I swallowed hard. Kinakabahan ako sa titigan nang dalawang ito. Wala yatang gustong magsalita sa kanilang dalawa, at parehong titig lang ang nasa mga mata nila."And what do you do, Mr Reeve? Ikaw ang bumili sa poop painting ko 'di ba?" Nagtagpo ang kilay ni Madison kay Reeve."Yes, that was right. That was me." Kumindat si Reeve sa kanya at tahimik lang din ako sa gilid nilang dalawa. Parang wala ako sa kwarto ito at sila lang yata."I run the studio. And I have two more in the Philippines.""So, you run a business painting? Is that so? Are you making enough money for that?"Bahagyang ngumiti si Reeve at saka mahinang tumango. "A little bit. Enough to cater my needs and some of my employees." Tumitig si Reeve sa akin. "And more than enough to pay your mother
Reeve."Naapektuhan ang kalahati ng utak niya, kaya hirap siya sa lahat. Not to mention, the physical treatment and other rehabilitation therapy has to keep going for him plus his maintenance. It's costly."Doctor Martini Edwards explained everything to me. Mabuti nalang at kilala ako ni Marty Smith, ang head sa accounting unit. Kaya nakausap ko ngayon ay pribadong doctor ng clinic na ito."But back to five years ago. The improvement of the patient has risen significantly. Hindi man mabilis, pero nakikita natin ang bawat pagbabago sa kanya. Noon nga halos hindi niya maigalaw ang buong katawan niya at nakahiga lang siya sa kama.""But now, look at him. He can stand up and sit by himself onto his wheelchair. I don't think the verbal language will be back as normal. May chart siya sa gusto niya at itinuturo niya ito. Nalalaman namin kung ano ang gusto niya sa pamamagitan nito."I sighed and looked at the other room. Makikita ito mula rito, at naglalaro si Madison na kasama ang lolo niya
Melissa . "I'm not going to sign it, Melissa. You know my answers to that, right? Why bother asking me? What is it that you want? Do you want money? You have the access to that, as I've said, but you're not using it. What the hell are you up to? May dapat ba akong malaman na hindi ko alam na pinaggagawa mo!?" Matalas ang titig ni Frank sa akin, at may kasamang inis sa mga mata nito. "Then when are you going to let go of me, Frank? I want to -" "Why are you acting like this? This is not you, Melissa." He cut me off, and I was off guard by that. "Bakit? May ibang lalaki ka ba? Are you meeting someone behind my back?" "At ano naman ito sa 'yo? It's not like you are not having an affair." "But like I've said, Melissa. I broke up with Sasha. I ended our relationship." "What? Wala ka namang sinabi sa akin, Frank. I don’t want this. I want my freedom. Pinangako mo ito sa akin noon, Frank." Tinalikuran niya ako at sumunod agad ako sa kanya. Bumaba siyang hagdanan at mukhang sa kusin
Melissa."Go, go. . . M-Madison. . . Go.Walang humpay ang luha sa mga mata ni Papa at napailing ako sa sarili. I open up a conversation about a divorce to Frank and I know Papa wants to say something."Papa, I'm sorry kung hindi ko na magagawa ang gusto ninyo. Gusto ko nang makawala kay Frank. Hindi na ako masaya, Papa."Mahina siyang tumango at nahihirapan siyang magsalita. Pero nakuha niya parin ang gusto ko."He wanted you to be happy, Miss Melissa," tugon ni Michelle, ang isa sa mga staff rito. She is also the Speech Therapy of Papa."I think your father wants you to do the things that will make you happy. Tama ba ako, Sir?"Tumango si Papa at pinunasan ko ang luha sa mga mata niya. Napangiti ako."Sir, do you want Melissa and Madison to go to the Philippines and leave you here?"Mahinang tumango si Papa at hindi ko inasahan ito sa kanya."Papa. . .""I guess this is what your father has been wanting to say to you, Miss Melissa. Masaya na po ang ama ninyo rito, at lahat po ay i
Melissa.“What the hell is this all about, Melissa? Who told you, you could file a divorce against me!?”I gasped when Frank's hand caught my neck and my body panic, causing an impact behind me. Hinawakan ko ang kamay niya at mabilis na inalis ito sa leeg ko. Tumakbo ako at kinuha ang baseball bat na laruan ni Madison. Itinutok ko ito sa kanya.“Are you crazy!? How dare you touch me!”Bahagya siyang natawa at humakbang ulit na palapit sa akin.“Don’t you dare touch me, Frank! Ba't ka nakapasok dito!? Get out before I call the police!”“Huh, and you think you can scare me with that? What is it that is making you strong like this, Melissa? Is it because you are seeing someone now? Don’t you think I wouldn’t know that you fuck someone behind me!” Napakawala siya nang isang suntok at umilag ako. Tumama ito sa dingding.“Stop it, Frank! You are drunk. This is not you!” I shouted and moved away. Parang nagpaikot-ikot kami sa mesa.“You fucking bitch! Isa lang ang hiningi ko sa 'yo. Just be
Reeve."Thank you, Carmella. I will fly tomorrow.""No, Reeve! Stay there and wait!"My shoulder dropped together with my fucking heart. It's freaking insane. I want to be with her, but it will only complicate everything on her side.Nasa proseso anf divorce niya kay Frank at hindi maganda kung gigitna ako. I need to be away. To stay away for a while so that the divorce will process will without hurting Melissa's reputation. Walang ibedensya si Frank laban sa kanya, at ito ang pinaghahawakan ni Melissa ngayon.I introduce the lawyer to Dianne and Montreal before I went back here. I reached out of Carmella, because it will easy if a woman is beside Melissa rather than Deigo. Iba naman kasi kapag babae. At alam kong mapoprotektahan ni Carmella si Melissa pagdating sa bagay na ganito."Leave it all to me and stay the hell out of Melissa's life for the time being. Don't you dare contact her! Maraming mata sa paligid, kasama na ang mga magulang ni Frank. They have the money too, you know.
Reeve."R-Reeve? D-Dong?"Nanginig ang boses ni Tiya Esperanza nang makita niya ako. I know it's hard to believe for them, that I am still alive, and here, standing."Dios ko, Dong!" Mabilis ang hakbang niya at agad akong niyakap. Umiyak siya at kinapa ang buong katawan ko."Totoo ito! Buhay ka, Dong!" Ulit na yakap niya.I gritted my teeth. Manong Paeng stood a few feet before us and couldn't move. He blinked a few times and brushed his face using his palms.Hindi rin siya nakatiis nang ngumiti ako sa kanya, at agad niya akong niyakap."Salamat, Dong, at buhay ka pa. Salamat."We sat down, and Tiya Esperanza offered us a refreshing coconut drink. Glenn smiled and thanked Tiya."Sus, mag pinsan diay kayo, Dong? Hindi ko talaga akalain na isa kang Mondragon, Dodong Reeve? At talagang pinsan mo si Engr Glenn. . . Salamat, Engr. Kung hindi dahil sa 'yo, ay hindi mabibigyan ng panibagong buhay ang mga tao rito.""H-Heto kain muna kayo. Gawa ko ito, Dong. Hindi ba paborito mo ito.""Salam
Brielle."We need to leave, tiya."Hindi umimik si tiya. Alam ko na pagod na siya sa kakatakbo. Medyo matagal na rin kami sa isla. Mag tatatlong taon na. Ito yata ang pinakamahaba na nanatili kami sa isang lugar. Madalas naman kasi noon ay palipat-lipat kami ng tirahan dahil sa mga taong humahabol sa amin."Pagod na ako sa kakatakbo, Breille… Matanda na ako."I press my lips together and look at her.Naipasok ko na ang iilang gamit na kailangan ko. Sa syudad na muna kami. Mas mabuti roon, dahil maraming tao at madali kaming gumalaw.Iniwan ko na ang susi sa bahay ni Morris kay Manong Paeng. Siya na muna pansamantala ang magmamatyag sa paligid. Sa kanya ko na rin iniwan ang susi ng bahay at ng tindahan."Tiya, we have to go, or else…" my lips trembled."Kilala ko ang mexicanong mafia na 'yon, tiya. Mas halang ang kaluluwa nu'n kaysa kay Alfred. Si Cappytano ang nagpapatay sa halos lahat ng mga tauhan ni Alfred, tiya. Kailangan natin na umalis!""Pero bakit ikaw ang hinahanap, Brielle?
Morris."Don't tell her that you're still here, Mors," Linus advises."And why is that?" My brows met halfway."Because that's not you. You don't give your location to anyone, lunatic."I laughed a little bit and shook my head. Linus was right. I don't easily give my location unless it's them, my cousins, asking for it. But Brielle is not just anyone. . . I like her."It seems like you like her. How serious?"I stared at Linus on the big screen. He's not even looking at me. He was busy sorting something. I did not answer and just rested my back on my chair.I'm not sure about it, but one thing is sure… I miss her."Hey, Mors. Don't you know that Cappytano is after you?" He changes the subject.Napatingin na siya sa akin ngayon na seryoso. Nawalang bigla ang tanong niya kanina tungkol kay Brielle.It wasn't important anyway. Linus knows that, and he doesn't care much about it. He is more concerned about the enemies around us."And what does he want? Cappytano was off the hook a long t
Brielle.Pagkatapos malinis ang paligid ay ang mga halaman naman ni tiya ang inasikaso ko. Nakakabagot nga, dahil wala man lang akong lilinisan sa territoryo ni Morris.Lahat ng mga alaga niyang hayop ay wala na roon. Inilipat niya ito sa pangangala ng isang kaibigan. Hindi ko alam kung sino, at tiyak sa kabilang isla iyon.Wala rin siyang halaman sa paligid at purong malalaking bush shrub at mga puno lang. Hindi na kailangan ng tubig dahil nabubuhay naman.Inside Morris house is clean. Nothing else to do there. Nalulungkot lang ako sa tuwing bumibisita ako roon. Dahil naaalala ko siya sa bawat sulok nito.It's not even a week, but it seems like months for me."Tapos na, tiya. Ihahatid ko na lang ito mamaya," tugon ko. Naramdaman ko kasi siya sa likod. Hindi siya sumagot."Siyanga pala, tiya. Ang aga mo naman nakabalik. Hindi ba dapat mamaya ka ba? Wala na bang ganap sa baba?" Pinunasan ko muna ang kamay gamit ang basahan na meron ako. Tumayo ako at saka nagpawis ng pawis sa mukha ba
Eva.I feel lonely already while seeing him walking away from me. Nangilid ang luha ko sa mata at mabilis akong tumingala sa lahat.Sana nga pala ay hind ko na siya hinatid dito sa pier. Heto tuloy. Nakakaiyak na.Kumaway siya at nasa top deck na ng barko. Kumaway rin ako, at nag-flying kiss pa. I want him to remember me as lively and lovely, and will try to wait for him. Alam kong alam ni Morris kung saan kami hahanapin ni tiya kung wala na kami sa isla.Bleu, his only friend was also with him. Wala ng natira sa bahay niya sa tuktok, dahil iniwan ni naman talaga ang lahat sa akin. Nasa akin ang mga susi nito.Nakauwi na ako, at ang tahimik na paligid agad ang namasdan ko. It feel strange. The quite environment around me seems like a haunting dream from my past.Nakakatakot at nakakalungkot. Ibang-iba na. . .Ibang iba na, dahil wala na si Morris sa Islang ito. Naiwan na lang kami ni tiya."Tatawag naman siya 'di ba? Brielle?" si tiya sa likod ko.Gabi na. Madilim ang langit at wala m
Brielle.I look at the blue sea sadly, feeling uncomfortable at the moment, trying to make everything alright.Gusto kong manatili kami ni tiya rito, para pagkabalik ni Morris ay nandito pa rin ako. Nagdadalawang isip na tuloy ako ngayon. Hindi ko alam kung tutuloy pa ba kami sa paglilipat ni tiya sa malayong isla na iyon.Ibinaon ko ang paa sa buhangin at ramdam ko ang lamig nito sa ilalim. Nilingon kong muli si Morris mula sa karagatan.Malayo siya, at hindi ko na halos makita."Inomin mo muna ito, anak." Inilagay ni tiya ang malamig na inomin na gawa niya. At kasama na ang kay Morris."Salamat, tiya." Tinikman ko agad ito, at ibinalik ko lang ang mga mata ko sa kung nasaan na si Morris ngayon. Tahimik ako at panag ang pagbuntonghininga sa sarili."Babalik na ako sa tindahan," aniya. Hindi ako kumibo at tulala pa rin habang pinagmasdan si Morris."Mamimiss mo ano?"Ang akala ko ay umalis na si tiya… hindi pa pala. Nilingon ko siya at katulad ko, ay nakatingin din pala siya kay Morr
Brielle.Busog ako at masaya. Nagpahinga na si tiya at naiwan kami ni Morris na gising pa. Maaga pa naman, at alam ni tiya na sa bahay ni Morris ako matutulog ngayon. Kaya inayos ko muna ang lahat, para wala na siyang iisipin pagkagising niya bukas.Mahigpit ang hawak ni Morris sa kamay ko, at panay naman ang ngiti ko habang tanaw na ang treehouse. Huminto kaming pareho, at saka dumampi ang labi niya sa likod ng kamay ko na hawak niya. "I'll be missing you, Bree…" Humarap siya sa akin, at saka hinaplos ang gilid ng mukha ko."And I will miss you too, Morris…" Pinalupot ko agad ang mga kamay ko sa leeg niya at saka hinalikan siya.With both of our eyes shut, we kissed. . . It was majestic. Nakakatawa ang hitsura namin pareho. Para kaming mga teenager rito. We kissed, hugged, laughed and kissed again. Morri's jokes were not funny at all. Kahit pa anong jokes ang sabihin niya ay hindi nakakatawa ito dahil hindi bagay sa hitsura niya. Kaya heto, tudo tawa ako.Morris is also not romant
Morris."Ilang linggo ka sa Italya? Buwan ba? Taon?"Glenn grimaced as he looked at me with never-ending questions. I shook my head, sipping the light champagne.It must be my last family dinner for I am going to go back to Italy in the next few days.“I will be back before you know it, Glenn.”He laughed a little bit.“I will keep an eye on your woman if you want.”I chuckled as I looked at his wife below."Brielle is fine. She's easy and she'll never go anywhere. Hindi naman siya katulad ng napangasawa mo ngayon. Mukhang palaban ang misis mo."“A little bit. She’s stubborn, but I can handle her.”"Sinusuban ang pasensya mo ano? In that case, I will not bother you to keep an eye on Brielle. I trust her,” I proudly said, and it was his turn to chuckle.“So, are you going back into business again?”I know Glenn is worried, but everything is okay with my business abroad. Iyon nga lang may mga bagay na sadyang naiiba sa kalakaran, at alam na niya kung ano ang mga ito.My father knew abo
Brielle.I couldn't sleep, ending up staring at him while he was asleep.Noon, hindi ako naniniwala sa pag-ibig. Wala akong alam kung ano ang nagagawa nito sa buhay ng isang tao. Marami akong tanong tungkol sa pagmamahal, at nang hindi ko makuha ang tamang sagot ay kinalimutan ko na ang mga ito.Si tiya lang ang mahalaga sa akin noon. Siya lang ang pamilya ko. Siya lang ang kinikilala kong ina. Pero nang dumating si Morris sa buhay ko, ay nagbago ang pananaw ko sa pangalang 'pag-ibig'.I suddenly feel a weird desire, longing, and love for him. I want to be with him. I can't be at peace without seeing him. I want to sleep and wake up beside him. I want him to be a part of me. I want him with me forever… I know I'm selfish at times, but… that's me.Pero hindi naman ako bulag. Alam ko ang pangako namin ni Morris sa isa't-isa. Pumayag ako sa gusto niya, dahil wala namang kasiguruhan ang buhay.I'm not a good person. I've done a lot of bad things, and I have a dark past that I've been try
Brielle."You don't want us to go somewhere, Brielle. Why not? The weather is good, baby. Let's go out fishing.""No. I don't feel like fishing." Tumalikod ako kay Morris at saka nag-kunwaring abala sa lababo."Alright. So, when do you feel like fishing or swimming?""I don't know. . ." Kibit-balikat ko. Nilingon ko siya. Nakaupo siya at hawak ang mainit na kape sa kamay. Dapat sana ay pupunta siya sa kabilang Isla para mamalengke, pero pinigilan ko. Si Bleu ang gumawa nito. Inilipat ko ang gawain na ginagawa niya madalas sa amin ni tiya."Why don't we finish the project you started at your place?" I sweetly smiled and walked towards him.Nasa bandang likod na niya ako nakatayo at niyayakap siya."The tree house?""Oo... Hindi ba matagal mo na na gusto matapos iyon. Mas mabuting tapusin na natin bago ka bumalik ng Italy."Humawak siya sa kamay ko, at saka umikot ang tingin sa akin. Tumayo siya at nakatingala na ako ngayon sa kanya.Matangkad si Morris, at polido ang katawan. His broad