Salamat. Don't forget to vote using your diamonds. Ang tatlong top ay mananalo ng libro, ng isa sa mga Mondragon Billionaire's Boys Club :) Salamat much. Winners will be announce next year, 2023, end of February.
Cariena's POV . "Oh, what a surprise!?" in my fake smile. Sana lumindol na at nang sa ganoon ay kainin na siya ng lupa! I didn't see this coming. At siya pa talaga! Huh, ang galing ng tadhana! "Magkakilala kayo?" si Nanay Melchora. Tumikhim si Diego at umayos ako. Walang ekspresyon ang mukha ko sa kanila at ibinalik ko ang titig kay Diego. Nakakamatay rin naman ang titig niya at bahagya ang ngisi ko. "No, I don't know him, Nay," I lively said. It's better to lie than for us to kill each other in front of them. Nasa tagong probinsya kami at wala namang nakakakilala sa amin. At kung magpapatayan kami rito ay tiyak isang malaking gulo ito rito sa St. Barbara. Ayaw kong dungisan ang pangalan ni Feleona, dahil ito ang tahanang lugar ng namayapa niyang ina. I will pretend. Act like I don't know him. It's easy. "Y-Yes, I-I don't know her too. S-She looks pretty gorgeous." Utal na boses ni Diego. Halatang magpapangap din yata siya katulad ko. "Pretty gorgeous sa imong atay!" galit n
Diego's POV . "Shit and biscuits!" I swore profoundly while staring at the green landscape in front of me. I'm doomed. What the hell just happened? And like an idiot, I'm walking back and forth, thinking about the best thing to do. Kung mananatili ako rito ay magiging katapusan na yata ng mundo ko. Pero kung aalis ako ngayon ay tiyak ipagkakalat lang ni Cariena sa lahat ng mafia sa Italya na wala akong buntot at takot sa kanya. Effing wicked! That will never happen. That's not me. Not my personality. Mas gustuhin ko pang mamatay na kasama siya kaysa sa uuwing talunan sa lahat ng ito. Hindi pwede ito. "Really, Digs? Cariena Siobeh Costello is there with you?" kantyaw na boses ni Ranger sa kabilang linya. "Damn you, youngster! Not with me! Of course not. But she's here in St. Barbara." I took a deep breath before talking ahead. "I thought this place was far from that wicked witch? It's a total disaster that she's here, Reeve. And now I have to deal with all this bullshit!" I co
Cariena's POV . "Nay, Melch, dito ka hahawak, okay? Ikaw naman, Nay Gin, ito ang hawakan mo, at ikaw naman Nay D, dito ka sa dulo kayong dalawa ni Nanay T." Nguso kong pinagmasdan ang posisyon nila at namaywang na ako sa sarili. Nahihirapan ako, dahil alam kong hindi malalakas ang braso ng mga Nanay na ito. Matatalo kami sa unang palaro sa tingin ko. I called them by their initial name, in my own rules. Nanay Melch for Melchora, Nay Gin for ginebra, Nay D for dracula and Nay T for Tindera. They didn't complain anyway, and they all agreed with me. "Cariena, may tiknik ako," si Nanay D. "Lahat kami sa likod mo na lang at hindi kami gagalaw. Saka na kapag sumenyas ka. Hahawakan lang namin ng mahigpit ang lubid," pagpatuloy niya. "Tama! Berry gud!" si Nanay T. Itinaas niya ang kamay at sumangayon silang lahat. "Sige, let's do that!" I know it's silly but with confidence I know, somehow we will win. Hindi porket lalaki sila ay sila na ang mananalo sa mga palaro. Malakas din yata s
Diego's POV . 'We will probably be late, Digs. Don't worry. I will be there before the finals. I have one more meeting with the board and that's it. Kaya pagsikapan mo na makapasok ka sa finals, okay? At ako na ang bahala sa 'yo.' I shook my head in dismay as I remembered Ranger's message to me this morning. I am confident that I will finish this all to the finals, but every time I think of that witch, my luck always turns upside down. She brings bad luck to me, and I hate her for that. "Ready, Diego our outstanding dick!" si Tatay Itim, at napailing na ako. The first game was easy and we won against the male contestants. The second game was the same but halfway Tatay Puti and Itim backed out. Hindi nila kinaya ito dahil habulan ang larong ito. Kaya nagpaubaya sila sa aming tatlo. At sa huli ay nanalo kami. The crowd was busy, and most of the women were cheering on me. I hear them screaming my name, and it fills my head. And what made it more exciting was when Laura watched me in
Cariena's POV . Ugh, an absolute jerk! If it were not for the free treats and sweets, Diego would probably get a flying kick from me. Mabuti na lang at maganda ang mood ko at siya ang unang nakita ko kanina sa convenience store. Tumawag kasi ulit si Mama at sa pagkakataong ito ay ang magandang balita ang sinabi niya. Emmanuel's legality has now being transferred to my name. Ang pangalan ko na ang nakalagay sa birth certificate niya. Ako na ang legal na ina ni Emmanuel sa papel. This is a good news for me as I want to be Emmanuel's legal guardian. Espesyal sa akin ang batang ito dahil noong isinilang siya sa mundo ay swerte na ang dala niya sa akin. I would probably be far from this world if it were not for him. "Masaya ka na? Nasa sa 'yo na ang lahat. Magpapa-fiesta ka na ba?" pagbibiro niya sa kabilang linya. "Saka na kapag nanalo na ako kay Diego. Elilibre ko ang lahat dito sa St. Barbara." "Talaga lang ah! Siguraduhin mo lang na matatalo mo ang pinakamalupit na kaaway mo."
Cariena's POV . Ang swerte ko naman talaga oh! Hindi mawala ang ngiti sa mukha ko nang makuha ang dalawang bagay na nakasulat sa papel na ibinigay kanina ni Nanay Mechora. I know this is cheating, but who cares. Lahat naman ay nandadaya sa laro at kasama na ito. Matatalo ka lang kung susundin mo ang patakaran. Dahil ang totoong mundo ay puno ng kadayaan at walang malinis sa anomang klaseng laro. "Hmm, not bad," ngisi ko nang mamasdan ito, at inilagay ko agad ito sa maliit na bagpack na dala ko. Ininom ko rin ang tubig dahil nauuhaw na ako. Nag-lotion ulit ako ng mosquito repellent at ininspeksyon ko ang baterya ng flashlight na nasa loob ng bag pack. Maliwanag pa naman at okay pa ang lahat. Siguro mga dalawang oras mula ngayon ay magdidilim na ang langit. Kaya pabilisan ang paghahanap ko ng mga natitirang treasure sa paligid bago mag dilim. The items were easy because I got the clue from Nanay Melchora. That was a bunos. Naupo akong saglit at itinali kong maayos ang buhok ko.
Diego's POV . Her lips are sinfully inviting me to be tasted. I was losing control, and my anger wanted to playfully inside my mind. Matapang siya. Walang halong biro ito. At alam ko ang ugali ng isang Cariena Costello. I can easily defeat her in one go, but it's always the same for me every time we are in a situation like this. I don't know what it is, but I don't want to strangle her to death. She tried to move, and I realised she would headbutt me soon. And before that happens, I need to make my move. Wala na akong ibang naisip at habang titig siya sa mga mata na habol ang hininga ko, ay ang labi niya agad ang natitigan ko. At dahil buong lakas ang hawak ko sa kanya ay hinalikan ko na siya. My lips landed against her lips, not because I wanted this, but because I needed to do this. Dammit! It wasn't easy. I thrust my tongue forcibly inside her mouth and devoured her as soon as she opened. It was a punishment. That's my best excuse for it. But the damn Cariena took it to her
Cariena's POV . I can't believe it! What happens is unbelievable. I. . . got defeated. Ang halong pilyo at demonyong ngiti ni Diego ang hindi maalis sa isip ko at walang humpay ang pabalik-balik na lakad ko sa sarili. Hindi kapanipaniwala ito. At paano ito nangyari? I got the buddha. My points were double, but then. . . Diego got a lot of items. Sana nga pala ay nilublob ko na lang ang sarili sa putukan. Pero hindi ko ginawa dahil kampante ako sa sarili, at ayaw kong magdamag na mangamoy putik. The muddy dirt, slugs, leeches, worms, and snakes remind me of what I've been through in the forest of A****n. That's why I tried not to go near it. I hate it. It reminds me of awful things that I've witnessed myself. It was emotionally distressing, brutal and inhuman. I don't care if I will be defeated as long as I will never put my body again on the muddy dirt. . . And yet, yes, it happened. I lost the game. I will deal with it. I smirked at myself, thinking about the bet we made, and
Brielle."We need to leave, tiya."Hindi umimik si tiya. Alam ko na pagod na siya sa kakatakbo. Medyo matagal na rin kami sa isla. Mag tatatlong taon na. Ito yata ang pinakamahaba na nanatili kami sa isang lugar. Madalas naman kasi noon ay palipat-lipat kami ng tirahan dahil sa mga taong humahabol sa amin."Pagod na ako sa kakatakbo, Breille… Matanda na ako."I press my lips together and look at her.Naipasok ko na ang iilang gamit na kailangan ko. Sa syudad na muna kami. Mas mabuti roon, dahil maraming tao at madali kaming gumalaw.Iniwan ko na ang susi sa bahay ni Morris kay Manong Paeng. Siya na muna pansamantala ang magmamatyag sa paligid. Sa kanya ko na rin iniwan ang susi ng bahay at ng tindahan."Tiya, we have to go, or else…" my lips trembled."Kilala ko ang mexicanong mafia na 'yon, tiya. Mas halang ang kaluluwa nu'n kaysa kay Alfred. Si Cappytano ang nagpapatay sa halos lahat ng mga tauhan ni Alfred, tiya. Kailangan natin na umalis!""Pero bakit ikaw ang hinahanap, Brielle?
Morris."Don't tell her that you're still here, Mors," Linus advises."And why is that?" My brows met halfway."Because that's not you. You don't give your location to anyone, lunatic."I laughed a little bit and shook my head. Linus was right. I don't easily give my location unless it's them, my cousins, asking for it. But Brielle is not just anyone. . . I like her."It seems like you like her. How serious?"I stared at Linus on the big screen. He's not even looking at me. He was busy sorting something. I did not answer and just rested my back on my chair.I'm not sure about it, but one thing is sure… I miss her."Hey, Mors. Don't you know that Cappytano is after you?" He changes the subject.Napatingin na siya sa akin ngayon na seryoso. Nawalang bigla ang tanong niya kanina tungkol kay Brielle.It wasn't important anyway. Linus knows that, and he doesn't care much about it. He is more concerned about the enemies around us."And what does he want? Cappytano was off the hook a long t
Brielle.Pagkatapos malinis ang paligid ay ang mga halaman naman ni tiya ang inasikaso ko. Nakakabagot nga, dahil wala man lang akong lilinisan sa territoryo ni Morris.Lahat ng mga alaga niyang hayop ay wala na roon. Inilipat niya ito sa pangangala ng isang kaibigan. Hindi ko alam kung sino, at tiyak sa kabilang isla iyon.Wala rin siyang halaman sa paligid at purong malalaking bush shrub at mga puno lang. Hindi na kailangan ng tubig dahil nabubuhay naman.Inside Morris house is clean. Nothing else to do there. Nalulungkot lang ako sa tuwing bumibisita ako roon. Dahil naaalala ko siya sa bawat sulok nito.It's not even a week, but it seems like months for me."Tapos na, tiya. Ihahatid ko na lang ito mamaya," tugon ko. Naramdaman ko kasi siya sa likod. Hindi siya sumagot."Siyanga pala, tiya. Ang aga mo naman nakabalik. Hindi ba dapat mamaya ka ba? Wala na bang ganap sa baba?" Pinunasan ko muna ang kamay gamit ang basahan na meron ako. Tumayo ako at saka nagpawis ng pawis sa mukha ba
Eva.I feel lonely already while seeing him walking away from me. Nangilid ang luha ko sa mata at mabilis akong tumingala sa lahat.Sana nga pala ay hind ko na siya hinatid dito sa pier. Heto tuloy. Nakakaiyak na.Kumaway siya at nasa top deck na ng barko. Kumaway rin ako, at nag-flying kiss pa. I want him to remember me as lively and lovely, and will try to wait for him. Alam kong alam ni Morris kung saan kami hahanapin ni tiya kung wala na kami sa isla.Bleu, his only friend was also with him. Wala ng natira sa bahay niya sa tuktok, dahil iniwan ni naman talaga ang lahat sa akin. Nasa akin ang mga susi nito.Nakauwi na ako, at ang tahimik na paligid agad ang namasdan ko. It feel strange. The quite environment around me seems like a haunting dream from my past.Nakakatakot at nakakalungkot. Ibang-iba na. . .Ibang iba na, dahil wala na si Morris sa Islang ito. Naiwan na lang kami ni tiya."Tatawag naman siya 'di ba? Brielle?" si tiya sa likod ko.Gabi na. Madilim ang langit at wala m
Brielle.I look at the blue sea sadly, feeling uncomfortable at the moment, trying to make everything alright.Gusto kong manatili kami ni tiya rito, para pagkabalik ni Morris ay nandito pa rin ako. Nagdadalawang isip na tuloy ako ngayon. Hindi ko alam kung tutuloy pa ba kami sa paglilipat ni tiya sa malayong isla na iyon.Ibinaon ko ang paa sa buhangin at ramdam ko ang lamig nito sa ilalim. Nilingon kong muli si Morris mula sa karagatan.Malayo siya, at hindi ko na halos makita."Inomin mo muna ito, anak." Inilagay ni tiya ang malamig na inomin na gawa niya. At kasama na ang kay Morris."Salamat, tiya." Tinikman ko agad ito, at ibinalik ko lang ang mga mata ko sa kung nasaan na si Morris ngayon. Tahimik ako at panag ang pagbuntonghininga sa sarili."Babalik na ako sa tindahan," aniya. Hindi ako kumibo at tulala pa rin habang pinagmasdan si Morris."Mamimiss mo ano?"Ang akala ko ay umalis na si tiya… hindi pa pala. Nilingon ko siya at katulad ko, ay nakatingin din pala siya kay Morr
Brielle.Busog ako at masaya. Nagpahinga na si tiya at naiwan kami ni Morris na gising pa. Maaga pa naman, at alam ni tiya na sa bahay ni Morris ako matutulog ngayon. Kaya inayos ko muna ang lahat, para wala na siyang iisipin pagkagising niya bukas.Mahigpit ang hawak ni Morris sa kamay ko, at panay naman ang ngiti ko habang tanaw na ang treehouse. Huminto kaming pareho, at saka dumampi ang labi niya sa likod ng kamay ko na hawak niya. "I'll be missing you, Bree…" Humarap siya sa akin, at saka hinaplos ang gilid ng mukha ko."And I will miss you too, Morris…" Pinalupot ko agad ang mga kamay ko sa leeg niya at saka hinalikan siya.With both of our eyes shut, we kissed. . . It was majestic. Nakakatawa ang hitsura namin pareho. Para kaming mga teenager rito. We kissed, hugged, laughed and kissed again. Morri's jokes were not funny at all. Kahit pa anong jokes ang sabihin niya ay hindi nakakatawa ito dahil hindi bagay sa hitsura niya. Kaya heto, tudo tawa ako.Morris is also not romant
Morris."Ilang linggo ka sa Italya? Buwan ba? Taon?"Glenn grimaced as he looked at me with never-ending questions. I shook my head, sipping the light champagne.It must be my last family dinner for I am going to go back to Italy in the next few days.“I will be back before you know it, Glenn.”He laughed a little bit.“I will keep an eye on your woman if you want.”I chuckled as I looked at his wife below."Brielle is fine. She's easy and she'll never go anywhere. Hindi naman siya katulad ng napangasawa mo ngayon. Mukhang palaban ang misis mo."“A little bit. She’s stubborn, but I can handle her.”"Sinusuban ang pasensya mo ano? In that case, I will not bother you to keep an eye on Brielle. I trust her,” I proudly said, and it was his turn to chuckle.“So, are you going back into business again?”I know Glenn is worried, but everything is okay with my business abroad. Iyon nga lang may mga bagay na sadyang naiiba sa kalakaran, at alam na niya kung ano ang mga ito.My father knew abo
Brielle.I couldn't sleep, ending up staring at him while he was asleep.Noon, hindi ako naniniwala sa pag-ibig. Wala akong alam kung ano ang nagagawa nito sa buhay ng isang tao. Marami akong tanong tungkol sa pagmamahal, at nang hindi ko makuha ang tamang sagot ay kinalimutan ko na ang mga ito.Si tiya lang ang mahalaga sa akin noon. Siya lang ang pamilya ko. Siya lang ang kinikilala kong ina. Pero nang dumating si Morris sa buhay ko, ay nagbago ang pananaw ko sa pangalang 'pag-ibig'.I suddenly feel a weird desire, longing, and love for him. I want to be with him. I can't be at peace without seeing him. I want to sleep and wake up beside him. I want him to be a part of me. I want him with me forever… I know I'm selfish at times, but… that's me.Pero hindi naman ako bulag. Alam ko ang pangako namin ni Morris sa isa't-isa. Pumayag ako sa gusto niya, dahil wala namang kasiguruhan ang buhay.I'm not a good person. I've done a lot of bad things, and I have a dark past that I've been try
Brielle."You don't want us to go somewhere, Brielle. Why not? The weather is good, baby. Let's go out fishing.""No. I don't feel like fishing." Tumalikod ako kay Morris at saka nag-kunwaring abala sa lababo."Alright. So, when do you feel like fishing or swimming?""I don't know. . ." Kibit-balikat ko. Nilingon ko siya. Nakaupo siya at hawak ang mainit na kape sa kamay. Dapat sana ay pupunta siya sa kabilang Isla para mamalengke, pero pinigilan ko. Si Bleu ang gumawa nito. Inilipat ko ang gawain na ginagawa niya madalas sa amin ni tiya."Why don't we finish the project you started at your place?" I sweetly smiled and walked towards him.Nasa bandang likod na niya ako nakatayo at niyayakap siya."The tree house?""Oo... Hindi ba matagal mo na na gusto matapos iyon. Mas mabuting tapusin na natin bago ka bumalik ng Italy."Humawak siya sa kamay ko, at saka umikot ang tingin sa akin. Tumayo siya at nakatingala na ako ngayon sa kanya.Matangkad si Morris, at polido ang katawan. His broad