“You can cut all the flowers but you cannot keep spring from coming." - Pablo Neruda.
It was one of the days when the sun decided to withhold its light to the earth. The day was dull and gloomy. A sea of clouds was covering the afternoon sky. Jhaz couldn’t ask for a better day than this. She could feel the slight cold brought by the afternoon wind. For her, it was the perfect weather to go to the cemetery to visit Tri’s grave. She wasn’t a fan of a bright and sunny day so today’s climate was perfect.
Maaga siyang gumising upang tumungo sa paborito niyang flower shop. Pagkatapos daanan ang pinasadyang bulaklak, nagtungo naman siya sa bilihan ng kandila. Pinili niya ang isang kandilang may kakaibang inukit na porma sa ilalim nito na amimo’y isang pulumpon ng bulaklak. Ilang sandali pa at binabagtas na niya ang kahabaan ng kalsada patungong Santa Monica Memorial
Chapter 31 (Part 1))“Here are the things that you want me to get from your house,” wika ni Jhaz habang inilalapag ang ilang papeles at mga gamit sa ibabaw ng lamesa. May bahid ng sarkasmo ang kanyang tinig. “Anything else that you might need?”Nilingon ni Benjamin ang kasintahan sabay ngumuso sa hangin na animo’y magbibigay ng halik. “That’s all, hon. I love you!”“Psh! Nambola ka pa! Dy’an ka na nga!” Natatawang wika ng babae. Tuluyan na itong pumasok sa loob ng bahay pagkatapos. Nang maiwang nag-iisa sa terrace ng bahay na pansamantala nilang inuupahan, idinako ni Benjamin ang kanyang paningin sa isang lumang kahon ng sapatos. Ang ngiting mababanaag sa kanyang mga labi ay pansamantalang na
“Ako si Demetrio Castillo,” sagot nito. “At magmula ngayon, ako na ang magiging daddy mo.”“Daddy? Gusto n’yo pong maging daddy ko? Wala ba kayong anak?”Maang na napatingin si ginoong Castillo sa bata. Panandalian siyang natahimik. Bakas sa kanyang mukha ang di mawaring reaksyon. Makalipas ang ilang segundo, muli itong nagwika, “Meron akong anak pero wala na siya. Kasalukuyang buntis ang aking asawa at nasa maselang kondisyon. Kung hindi mo ako tutulungan, pwede rin silang mawala sa akin. Gaya mo, maiiwan din akong mag-isa.”“Hindi ko po kayo maintindihan, sir,” buong pagtatapat na wika ng bata. Habang tumatagal lalong nagiging komplikado ang lahat sa kanyang murang kaisip
Kasalukuyang nasa malawak na field si Aylo kasama ang iba pang mga preso. Ito kasi ang oras kung saan pinapayagan silang lumabas ng kanilang selda upang makalasap ng liwanag ng araw. Isa ito sa mga oras na pinakahihintay niya. Dito kasi, malaya niyang pinaglalakbay ang kanyang isip kasabay ng pag-ihip ng malamig na hangin sa kanyang paligid.“You!” agaw-atensyon ng isang jail guard sa kanya. “Somebody visit. Want to see you.”“Me? Are you sure it’s me?” maang niyang tanong. Hindi siya makapaniwala na sa tinagal-tagal niya sa kulungan na iyon, may magtatangka pang dumalaw sa kanya.“Cào nǐ mā (fuck your mother), You come or not?”
“Here’s your coffee, Sir. Anything else you might need?”“No, that’s all. Thank you!” mahinang usal ni Sandro. Kaagad namang nagpaalam ang lalaking nag-serve ng kanyang in-order na kape. Nang maiwang nag-iisa sa sulok ng Cafe Valentino, kinuha ni Sandro ang kanyang paboritong all-weather notebook at nagsimulang sumulat ng review. Humugot din siya ng ilang pirasong lilibuhin sa kanyang wallet upang paghatian ng mga crew ng naturang coffee shop. He loved giving credits when due. This was his way of appreciating the quality service provided to him the moment he set foot in that establishment.Cafe Valentino was a coffee shop that brought a blend of comfort food and vegan-inspired dishes in a cozy, picture-perfect facade. No wonder dito napiling mag-meet ng kanyang ka-meeting ngayon. Atty. Vern M
It was a typical day in the Dela Vega mansion.As always, she started her day doing her daily devotion. Magmula nang mapunta sa tahanan ng kanyang bagong pamilya, sinusigurado niyang uunahin niya ang Diyos sa lahat ng pagkakataon. Aminado ang babae na hindi siya ganito kasipag magbasa ng bible noong dalaga pa siya. For some reason, her morning prayer and bible reading became her source of strength and endurance na animo’y inihahanda na siya sa mga pagdadaanan niyang pagsubok sa buhay. Ang pinakahuli nga ay ang biglaang pagpanaw ng kapatid.After eating her breakfast, she readied herself for a very special meeting. Allaine and her team would visit the mansion to discuss the details about her gender reveal party. Syempre, sino pa ba ang kukuhanin niyang coordinator kundi ang kompanya ng kaibigan. Tuwang-tuwa ang huli
Durug na durog.Durug na durog na si Aylo. Naubos na ang lahat ng pag-asa at pagnanais niyang ituloy ang buhay. Masakit man ay tuluyan na siyang sumuko.Tapos na ang laban. Tanggap na niya na dito na siya sa China malalagutan ng hininga.Aylo scanned the prison yard. May mangilan-ngilang preso na naglalaro ng basketball sa isang bahagi ng bakuran. Ang iba naman ay naglalakad-lakad o nagja-jogging. Mayroon din namang gaya niya na mas piniling maupo sa mga mahahaba at bakal na upuan upang magmuni-muni.Aylo bit his lips thinking about his past. Kung tutuusin, hindi na bago sa kanya ang salitang paghihirap. Buong buhay niya yata, ito lang ang nararanasan niya. Magmula nang ipinanganak siya hanggang sa
“Bakla! Kailangan ba talagang kasama natin ‘tong mga goons na ‘to? Nakakailang kasi,” Tinig iyon ni Allaine. Panakaw niyang tinitingnan ang dalawang nakapolong lalaki na kasalukuyang nagkakape sa lamesang ilang pulgada lamang ang layo mula sa kinaroroonan nila. As usual, nag-crave na naman ng tinapay at hot choco ang buntis. Kaya naman agad silang tumungo sa pinakamalapit na cafe sa kanilang lokasyon.Dalawang araw bago ang nakatakdang gender reveal party, nagpasya sina Allaine at Lyv na pumunta sa mall upang magliwaliw. Halos dalawang linggo na rin kasi silang pagod kakaayos ng mga dapat kailanganin sa party.Kung tutuusin, kayang-kaya naman na ng kopmpanya na nire-representa ni Allaine na asikasuhin ang lahat. Si Lyv lang ang mapilit. Nais kasi ng huli na maging hands on sa
“Smile, shine, and take it one day at a time.”As usual, Lyv was in her favorite part of the Dela Vega mansion, the garden. She was wearing a floral maxi dress paired with the sunflower hat she purchased on their trip to the sunflower farm a little over a month ago. Meanwhile, Ate Marissa held an umbrella on top of her head while she watched the gardener Mang Krispin work his magic through the isles of flowering plants.“Ate Marissa, huwag n’yo na po akong payungan. Alas-nueve pa lang po ng umaga. I need my vitamin D,” ani ni Lyv habang pinapakiusapan ang kasambahay. Umiling-iling naman ito habang sinusundan ang kanyang bawat galaw hawak ang nakabukas na payong.“Hindi maaari, senyorita Lyv. Kabilin-bilinan ni Madam, huwag ka n
EpilogueIsang lalaki na nakasuot ng itim na tuxedo ang ngayon ay prenteng nakaupo sa loob ng isang pribadong eroplano. Walang anumang emosyon ang mababakas sa kanyang mukha. Seryoso siyang nakatitig sa labas ng bintana…ibinababad ang isip sa kawalan. “Kapag nagutom kayo, Sir, huwag po kayong mag-atubili na sabihin sa akin. Nakahanda na po ang inyong makakain. Kung gusto niyo po matulog ay ipaalam po ninyo sa akin,” sambit ng stewardess. Buong-giliw ito sa pagngiti sa kanya. Tango lamang ang kanyang isinagot dito kasabay ng pagsuot ng itim na salamin sa kanyang mga mata.Sa isang gilid naman ay nakaupo ang kaniyang sekretarya. Wala itong tigil sa pasasalita. Mula sa hawak na tablet, isa-isa niyang binabasa ang mga napipinto niyang appointments para sa araw na iyon. Sa totoo lang, gusto na muna niyang magpahinga. Nais muna niyang sulitin ang pagkakataong muli siyang tutuntong sa lupang sinilangan. “You are invited to a party tonight at 7:30 PM, Sir. Then, you will have a meeting tom
Mahalaga ang araw na ito para kay Sandro. Isang taon na rin pala ang lumipas simula nang mangyari ang pinakamasakit na trahedya sa buhay niya. Hanggang ngayon ay nagluluksa pa rin siya pero ginagawa niya ang kaniyang makakaya upang maitawid ng maayos ang bawat araw. When Sandro started to recall that fateful night, his tears fell. He never expected that he could lose her. Ni sa hingap ay naisip niyang mawawala siya sa buhay niya. Isang taon niya ring ininda ang sakit ng kaniyang pagkawala. And he doesn’t think na mawawala ang sakit. He will probably mourn her passing for the rest of his life. Noon una, halos hindi siya makatulog kaiisip kung bakit kailangan na mangyari ang bagay na iyon. Alam niya sa sariling ginawa niya ang lahat upang mailigtas sila. Subalit ganoon pa rin ang kinahinatnan. May namatay pa rin, bagay na nahihirapan siyang tanggapin hanggang ngayon. Napabuntong-hininga na lamang si Sandro habang hawak ang isang palumpon ng puting bulaklak. Siguro, kahit anong gawin
Mula sa loob ay rinig na rinig niya ang matinis na wang-wang ng sasakyan. Nakakatulig iyon, masakit sa tainga, subalit hindi iyon sapat para mainis siya sa tunog na iyon. Sa katunayan, lahat ng kumpiyansa at pang-unawang pwede niyang ibigay ay walang pag-aalinlangan niyang ibubuhos sa mga sandaling iyon. Lahat ay gagawin niya, kahit pa magbabad sa walang katapusang ingay ng isang wang-wang, makaligtas lamang ang mag-iina niya. “Can this ambulance be any faster?” sigaw niya, nagbabakasakaling may ibibilis pa ang sasakyan na lulan ang pagal at naghihirap na katawan ng asawa. Batid niyang ginagawa ng mga emergency responders ang lahat ng kanilang makakaya matulungan lamang si Lyv subalit hindi pa rin niya maiwasan ang matinding pag-aalala. Kahit naman sinong makakita sa namumutla at namimilipit na asawa, imposibleng hindi nila kaawaan ang kalagayan ng babae.Sa pagkakataong iyon, wala siyang magawa kundi hawakan ng mahigpit ang kamay ng asawa habang abala ang emergency responder sa pagk
Napalingon si Vana sa direksyon ni Sandro nang maluha-luha.Kitang-kita niya ang galit sa mga mata ni Sandro. Naaalala niyang ni isang beses ay hindi ito nagalit sa kanya. Hindi siya nito pinanlilisikan ng mga mata. Ang dating pagmamahal na pinagsasaluhan nila ay napalitan na ng poot. Hindi na niya kilala ang lalaki.Oo nga naman at iba na ang nilalaman ng puso nito. Kaya't napuno siya ng poot at naisipang gawin ang lahat ng ito. Hindi niya matanggap na sa isang iglap ay napalitan na siya sa puso ni Sandro. Hindi niya papayagang magsama ang mga ito nang maligaya!Ngunit nag-iba ang lahat nang malaman niya ang tunay na katauhan ni Dimitri. Hindi niya akalain na ang kuya niyang matagal na niyang hinahanap ay ang mismong itinuturing na kapatid ng kanyang karibal. Hindi na niya alam kung alin ang uunahin. Ngunit nagpakitang muli si Sandro at nanumbalik na naman ang poot sa kanyang puso."Stop this nonsense, Vana! The place was already surrounded by the police. Surrender yourself if you kn
Hindi na labis maintindihan ni Lyv ang mga kaganapan na nasa kanyang harapan. Habang pinakikinggan ang usapan nina Tri at Vana, parang walang laman ang kanyang ulo. Litong-lito na siya sa mga naririnig. Para siyang nabingi bigla nang marinig ang kwento ng kapatid. Hindi naman iyon maaari, hindi ba? Imposible. Napakaimposible na paglihiman siya ni Tri lalo na at sa ganoon kaseryosong bagay. Hindi niya iyon magagawa sa kanya. Kilala niya ang kapatid. Siya nga ba? Nais niyang tanungin ang tadhana kung paanong nangyari na ang kinilala niyang kapatid ay hindi pala niya kadugo. Ang masaklap pa, ang taong lubus-lubos ang pagkamuhi sa kanya ang siya nitong totoong kapamilya. Sadyang napakaliit ng mundo sapagkat pinagtagpo silang tatlo sa ganitong klaseng pagkakataon. Ilang beses nagpakurap-kurap ang kanyang mga mata. Hanggang sa patuloy sa pag-agos ang kanyang mga luha. Sa mga pagkakataong ito, napalingon siya sa kinaroroonan ng kaibigan subalit ibang klaseng pagtitig ang iniukol nito sa
Habang tumatagal, patindi ang patindi ang mga kaganapang nangyayari sa abandunadong lugar na iyon. Kanina lamang ay puno ito ng mga sigaw at iyak ng pagmamakaawa. Subalit ngayon, matinding pagkagulat ang namamayani sa paligid. Bakit nga hindi? Isang di inaasahang bisita ang bumulaga sa kanilang lahat.“At sino na ka namang asungot ka?” banat ni Steve. Bakas sa kanyang mga mata ang matinding pagkairita. Matagal na niyang inaasam-asam na matapos ang ikalawang bahagi ng kanyang nakakadiring pelikula. Kaya naman nang maistorbo, malulutong ng mura ang umalingawngaw mula sa kanya. Subalit hindi nagpatinag ang estranghero. Bagkus, hinarap nito si Vana nang buong katapangan. “Nakikiusap ako sa iyo, itigil mo na ito.”Natawa ng pagak ang dalaga. Umirap ang kanyang mga mata pagkatapos ay nagwika, “At bakit ko naman gagawin iyon? Can’t you see I am having some fun here?”“You have to,” Benjamin reasoned. “It is not too late. Maaayos mo pa ang buhay mo.”Natawa pa si Vana habang pinagmamasdan an
Ilang sandali pa ay nag-ring nang muli ang telepono ni Sandro.Rumagasa ang kaba sa kanyang dibdib nang makilala ang number. Si Vana!Agad niya itong sinagot habang ang IT expert ay nakaantabay lang sa gilid niya."Hello, Vana?" pagbati niya."Aw! Wala man lang kalambing-lambing sa boses mo, baby," komento nito saka tumawa. "So, ano? Nakapagdesisyon ka na ba?"Napatiim-bagang pa siya at napabuga ng hangin nang marahan. Ipinikit niya ang kanyang mga mata bago siya tumango. "O-oo. Pumapayag na ako sa kondisyon mo. Kalayaan ko kapalit ng kalayaan ng asawa ko," sa wakas ay sambit niya. Hindi niya halos masikmura ang isipin na sasama siya sa babaeng ito sa gayong ipinahamak nito ang kanyang asawa. Ang gusto niyang gawin ngayon ay ang sakalin ito at patayin! Hinding-hindi niya mapapatawad si Vana sa ginawa nito.Napahalakhak nang malakas si Vana mula sa kabilang linya. Sa puntong iyon, nakangisi na si Vana habang nakatingin kay Lyv na nakatali at nakabusal sa may bakal na upuan. Pawisan ito
Hawak-hawak ang masakit na ulo mula sa pag-iyak ay matagal-tagal bago napagpasyahan ni Sandro na sagutin ang kanina pa tawag nang tawag na numero sa kanyang cellphone.Pinahid niya ang mga luha gamit ang braso at umakto nang maayos."Hello?" iyon ang bating panimula niya. Kinakabahan siya. Paano kung si Vana na pala ang tumatawag at hindi niya man lang ito nasagot kaagad?Sinipat niya ng tingin ang ilang kapulisan na nakatambay sa kanyang salas."Hello, Sandro dela Vega? Ikaw ba 'to?"Tila nanigas si Sandro nang dahil sa narinig. Hindi siya maaaring magkamali sa boses na iyon. Paano ba niya malilimutan ang boses na ito kung isa ito sa pinaka importanteng tao sa buhay nila ni Lyv.Ngunit, paanong nangyari ito?"Alam kong gulat ka, dela Vega. Pero ako talaga ito. Si Tri," pag-amin naman ng lalaki sa kanya mula sa kabilang linya.Ang kanyang kausap ay walang iba kundi si Atty Dimitri Castillo.Ngunit, paano ito nangyari? Namatay na si Tri. Kitang kita ng dalawang mga mata niya ang duguan
“Pakawalan mo na ako, please. Maawa ka sa mga anak ko. Wala silang kasalanan.”Hindi na mabilang ni Lyv kung makailang-ulit na niyang sinasabi ito. Halos nawawalan na rin siya ng boses sa kakasigaw. Tuyong-tuyo na rin ang lalamunan niya sa sobrang uhaw. Nanghihina na rin ang kanyang katawan sapagkat ang huling kain pa niya ay kaninang tanghalian. “Vana Enriquez…Nagmamakaawa ako. Inosente ang mga anak ko. Wala silang kamuwang-muwang sa lahat nang ito,” minsan pa ay ibinuka ng kanyang bibig. Pagod na ang kanyang katawan at isipan subalit hindi ang kanyang puso. Kakayanin niya, alang-alang sa kanyang mga mirasol.“Please, Vana,” untag niya gamit ang isang basag na boses. “Huwag ang mga anak ko…Ako na lang…Ako na lang ang saktan mo, huwag na sila.”Pagkatapos nito, marahas na humarap sa kanya ang dalagang may hawak ng kanyang buhay. Nanlilisik ang mga mata nitong lumapit sa kanyang kinaroroonan. Dinaklot nito ang kanyang magkabilang pisngi gamit ang kanan niyang kamay. Ramdam na ramdam n