NANLILISIK ANG MGA matang sinusundan ng tingin ni Leticia si Milo habang tinatahak nila ang cafeteria. Pa-chill-chill lang dalawa na parang walang nangyari. Parang siya nga lang talaga ang naging affected sa ginawa sa kanila ng professor nila.
Iba talaga kapag mayaman.
Laglag ang balikat niya. Samantalang parang wala lang sa dalawa ang pagkapahiya nila sa klase at hindi pag-allow sa kanila na pumasok sa subject.
Napakalas talaga niya.
Hindi niya magawang mahabol ang subject na iyon. Sa subjects nga lang siya nanghahabol, hindi pa siya nagtatagumpay.
Nagbubulung-bulungan ang dalawa. Hindi siya isinali. Tiyak na babae na naman ang pinag-uusapan ng mga ito. She was not fun to compare, but Andro and Milo
“Kent, pwede bang bigyan mo muna kami ng panahong magkasarilinan? Hindi na biro ito,” seryosong saad ni Milo sa kasama.Tumigil ang lalaki sa pagdila sa tunaw na ice cream. “Totoo na ba talaga iyan? Parang araw ng mga patay iyang mukha mo, ‘tol. Sige na nga. Text-text na lang tayo.”Tumayo si Kent at iniwan silang dalawa.Marahang napabuntong-hininga si Leticia. “Let’s calm down, shall we?” suhestiyon niya sa lalaki.Patuloy pa rin itong nakatayo, nagpupuyos ang kalooban.“Is there anything you can do to fix everything? Ikaw ang dahilan ng lahat ng ito. Kung hindi ka lang nakilala ni Kent, hindi sana magiging ganito ang lahat. Everything is your fault, Le
Hindi pa natatapos ang araw ngunit lantang-lanta na ang katawan ni Leticia. Pagdating sa bahay nila, nagtuloy-tuloy siya sa pagpasok sa kanyang kwarto. At binagsak ang katawan sa kama.Her mother was not here. Pumapasok ito bilang tindera sa isang wholesale and retail store, samantalang abala sa pamamasada ang kanyang ama. Mamayang gabi pa ang dating ng dalawa.Leticia was left alone in the house. And she was bored. Wala naman siyang dapat ayusin. Bago siya nagkukumahog na umalis ng bahay kanina, she made sure na maglinis muna.Maganda sanang gumala nang mawala naman pansalamantala ang problema niya, kaso wala siyang kaibigan. Ilag din ang mga kapitbahay sa kanya. Maybe that was because sinasaway ng ina niya ang lahat ng taong nagtatangkang lumapit sa kanya. Para walang mangyaring masama sa
Kasalukuyang nakaupo si Esmeralda sa damuhan sa labas ng bahay nila at nagbuburda. Nagtatago ang araw sa likod ng mga ulap pero nararamdaman pa rin niya ang mainit na simoy ng hangin. Pinili niyang sumilong sa isang malaking puno na napapalibutan ng sari-saring mga bulaklak.Nawili siya nang dumapo ang isang paruparo sa isang kulay pula na bulaklak. Pinabayaan na lang niya ito at bumalik sa kanyang ginagawa.Napili niya ang isang bulaklak na burdahin. At kapag natapos niya ito, isusunod naman niya ang pagburda ng paglubog ng araw sa Look ng Maynila. Sana dumating ang araw na sabay nila iyong titingnan ni Teban habang magkahawak kamay.Ang saya-saya siguro niya.Mayamaya, lumapit sa inuupuan niya ang isang batang lalaki— si Caloy. Isa ito sa mga an
Pinaypayan ni Esmeralda ang sarili. “Walang katotohanan ang sinasabi mong iyan, ama. Kanino mo iyan narinig? Sabihin mo nang ako na mismo ang magbigay sa kanila ng parusa. Hindi maganda ang sinasabi nilang iyan. Isang paninirang puri sa angkan natin,” palatak niya. Masama na ba siyang anak dahil sa kasinungaling sinasabi niya ngayon? Matagal siya nitong tinitigan na animo sinusuri kung nagsisinungaling ba siya o hindi. Sana hindi nito makita ang kasinungaling pilit niyang kinukubli mula rito. Humakbang ito nang pabalik-balik sa makinis na sahig ng kanyang kwarto. Mayamaya ay huminto ito. “Ang bawat usap-usapan ay may bahid ng kaunting katotohanan, hija,” saad nito. “Nagsasabi ka nga ba ng totoo o sinasabi mo lang iyan upang hindi ako magalit sa iyo?” tanong pa rin sa kanya ng ama.
"Anong sikreto ba iyang pinagsasabi mo?" tanong ni Leticia. "Look. I should have never talked to you. Mukhang wala ka namang magawa sa buhay. Bored ka. Kaya nilapitan mo ako. I'm an easy target, by the way. I'm the typical loner na tampulan ng mga bullies pero sa kalagayan ko, I will never allow anyone to bully me. Never. "Tumaas ang kilay ng estranghera. "Am I? Or isa lang iyan sa mga deductions mo?"Marahan siyang humilig sa mesa. "Anong kailangan mo? Bakit bigla-bigla ka na lang diyan nakikipag-usap sa hindi mo kilala?"Ngumiti ito ng nakakaloko. "Now, we are talking. Kilala kita. Kilalang-kilala. Kahit na ang hinaharap mo ay alam ko. I can be your most dangerous enemy, Leticia."Nagsalubong ang kilay ni Leticia. Mukhang may gustong sabihin ang babaeng ito. Ang dami-
"Sana ganyan kadali katulad ng pagkakasabi mo," komento ni Leticia. "Wala sana akong iisipin ngayon."How will she time jump if she did not know how?"Just close your eyes and focus. Your desire to travel should surpass the heavens. Ganoon dapat ang ma-feel mo, Leticia.""I don't understand what you are saying," saad niya. "Everything seemed difficult to comprehend,” reklamo niya sa katabi. “I wonder kung may problema ba sa comprehension ko or wala.”“You’re confused, Leticia. Iyan ang nangyayari sa iyo. Take your time. Huwag mong masyadong pahirapan ang sarili mo para hindi ka ma-stress.”Nanulis ang nguso niya. “Madali lang sabihi
Disclaimer: This is a work of fiction. The characters do not exist in real life and were based on the author's pure imagination. Some events were also fictional. Sinasabi ko lang ngayon dahil nakalimutan kong sabihin sa simula pa lang. Hahaha.*********Marahas na napalingon si Leticia sa pinanggagalingan ng boses. Pero kahit na hindi siya lumingon, kilalang-kilala na niya kung sino ang nagmamay-ari ng boses na iyon. Kahit pumikot man siya.Nagsalubong ang kilay niya.Ano na naman ba ang pakulo nito sa buhay?Nakahilig ang lalaki sa may pintuan ng rooftop. Sa dinami-dami ng pwede niyang makasama sa pag-iwan sa kanya ni Bituin, ang lalaking ito pa? Oh, please. Not now. Gusto na muna niya
Hindi pumunta si Leticia sa library katulad ng nauna niyang plano. Instead, hinanap niya ang classroom ni Bituin nang hindi na muna iniisip si Milo. Mamaya na niya iisipin ang kasalanang ginawa niya sa lalaki.Ngayong nahimasmasan na siya, ngayon lang niya napagtanto na sumobra na rin siya sa ginawa niya kanina.Ilang ulit siyang napabuntong-hininga.Wala na siyang magagawa. When she will have the time, she will say sorry kay Milo. Hindi niya kailangang magpaka-bitch dahil hindi siya ipinalaki ng ganoon ng kanyang mga magulang.Isa-isang sinuri ni Leticia ang bawat classroom na may klase. Ang sabi ni Bituin may klase ito sa Physical Education subject. Dalawa lang naman ang pwede nitong puntahan. It’s either sa gymnasium or sa mga classroom. 
After six months…Humahangos na tumatakbo si Bituin sa direksyon na hindi niya mawari. She was just done jumping back when suddenly dangerous men sprang out of nowhere. Kagagaling niya lang sa paghatid sa isang kliyente niya pabalik sa kasalukuyan. The client wanted to know if she will be successful in the future or gain more clients. Satisfied naman ito sa serbisyong binigay niya.Now…where was she? Right. Strange men with the intention to kill and scare her was hot on her heels. Sa pagkakaalam niya, wala naman siyang naaalalang may nakagalitan siya.No. Mukhang may nakagalitan siya. Si Leticia. Basta na lang siyang umalis sa campus na pinapasukan. Mas nag-focus siya sa negosyo niya. Nawalan ng gana sa pag-aaral. Nasilaw sa salapi. She could be successful even without finishing her degrees. Iyon ang nasa isipan niya. Hindi niya alam kung tuluyang hindi na magtatapos sa pag-aaral. Her parents and siblings did not care anyway. Bakit siya magpapagod kung wala namang nakaka-apprecia
Walang imikan na naganap sa pagitan nina Leticia at Andro sa loob ng kotse ng lalaki. Mabuti na lang at hindi nagmatka ang ginawa sa kanya ni Samuel. Or else, baka mag-worry na naman si Andro sa kanya at tatanungin ng hindi matapos-tapos na katanungan. Hanggang ngayon, hindi pa rin alam ni Leticia kung saan siya dadalhin ng lalaki. She was not even familiar with the route they were following.Kahit saan siya dalhin ng lalaki, she still trusted him.Masaya siya dahil sa nakikita niyang improvement sa katawan nito. Bumalik na ang dati nitong maumbok na pisngi at mga matang puno ng kulay. He looked so happy. At ito ang klase ng kaligayahan na gusto niyang makita sa lalaki which she robbed off him. Manaka-naka niya itong sinusulyapan nang palihim. Nahihiya siyang mahuli nito dahil baka kung ano ang isipin nito.“You must be curious kung saan tayo pupunta,” basag nito sa mahabang katahimikang namayani sa pagitan nilang dalawa. “Huwag kang mag-alala, Leticia. I will not kidnap you. Bes
Nagpupumiglas si Leticia. A two-handed front choke. Isang delikadong atake lalo na kung mas malakas at malaki sa kanya ang umaatake. Samuel really wanted to kill her? Bakit? She did not understand anything! Akala niya ba magkakampi silang dalawa? Wala naman siyang atraso sa lalaking ito kundi si Zephanie lang!Mas lalong bumaba ang daloy ng oxygen kay Leticia. She started to panic. She had to do something or else Samuel would really kill her!Then, Leticia extended her arms and went for Samuel’s jugular notch. She locked her elbow and extended her arm forcefully forward. Not yet enough, she curled her fingers down behind the top of his sternum. Samuel was in intense pain.Nabitiwan siya ng lalaki.Napaubo si Leticia ay pilit na hinahabol ang hininga niya. She glared at the man. “Asshole! What was that for?!” galit na tanong niya. Napaatras ito habang sapo ang lalamunan. “P-papatayin na lang kita, Esmeralda,” anito kahit hindi gaanong lumabas ang boses. “Hindi ako si Esmeralda.
Kumaripas nang takbo si Samuel.Anong problema ng lalaking iyon? Napamura si Leticia. Were they playing hide and seek right now? Bakit ito tumatakbo mula sa kanya? What’s his purpose for coming here if he will only run away? She remembered his gaze. It was full of anger. Was it directed to her? Bakit? Ano bang ginagawa niya?Wait. Alam na kaya nito ang lahat ng nangyari? Simula sa nangyari sa papa nito? Kung bakit kinulong ito ni Zephanie sa isang dimensyon? Galit ba ito sa kanila ni Zephanie at ngayon ay gustong maghigante? There was only one way to find out. She had to go after him. Nararamdaman niya ang tingin ng ibang mga estudyante sa campus sa ginagawa niyang pagsunod sa lalaki. Maybe they were thinking she was a fool for running into someone who looked like he did not want to be caught. Lakad-takbo ang ginawa ni Leticia upang sundan ang lalaki. Manaka-naka itong lumilingon sa kanya na animo sinusuri nito kung nakabuntot ba siya rito o hindi. He wanted her to pursue him?
Three months later…Leticia’s life was peaceful now. At least that’s what she was thinking. There were no unexpected travels into the past. Isang sipa na lang at magtatapos na ang isang semester. Ngayon, tinatapos na nila ang mga final exams at iba pang final projects na pinapagawa sa kanila ng mga professors nila. Pa-chill-chill na siya ngayon pagkatapos maghabol noon ng mga projects at activities na na-missed niya dahil sa pag-una niya sa pag-time travel. Nakakapanibago ang serenity na nararamdaman niya ngayon. Kakaiba sa mga stressful days niya noon. One week pagkatapos niyang magising tatlong buwan ang nakakaraan ay bumalik na rin siya sa pag-aaral. Wala ring paltos kung dumalaw siya kay Andro. Mabuti na lang at hindi nakukulitan sa kanya ang mommy ni Andro. At mukha namang hindi ito naiinis sa kanya. She believed tanggap na siya nito kahit wala naman silang relasyon ni Andro. That was a small progress at masaya na siya roon. It was also odd when Milo was slowly loweri
Madilim ang paligid ng pinasukan ni Leticia gaya ng dati. Ano kaya ang importansya ng lugar na ito sa buhay ni Alpha Naji? Bakit pabalik-balik ito sa lugar na ito? At bakit din ito sugatan? Anong nangyari? Too many questions at hindi niya magawang sagutin ang lahat ng mga ito ngayon. Hindi bale. Magkakaroon din naman ng mga kasagutan ang lahat ng ito. Kailangan lang niyang maging patient sa bawat hakbang na gagawin niya ngayon. It took a while bago nakapag-adjust ang mga mata niya sa kadiliman. The place was dusty as before. It smells. Nagkalat din ang mga bote ng mga alak sa tabi ng dinaraanan niya. Did Alpha Naji drink all of these? Daig pa nito ang naging brokenhearted. Maybe it was because of his son. Hindi pa rin nito nahahanap kung saan ang anak nito kaya sa alak nito ibinibigay ang atensyon. Hindi man ito naging mabuti sa kanilang dalawa ni Zephanie, subalit mabuti itong ama kay Samuel. Kung sana naging mabuti na lang ito at hindi na binahiran ng kasamaan ang pagkatao.
Leticia was having her freaking exam! Nakalimutan niya ang bagay na iyon. There she thought bakante siya sa araw na iyon at pwede ng makapag-focus sa araw na ito sa paghahanda sa pagdating ni Alpha Naji. Iyon pala, ang isa sa pinakaimportanteng pangyayari sa buhay niya ay ngayon pala mangyayari.Shoot.Hindi na niya alam ang gagawin niya. Wala na ring saysay ang pag-scan niya sa notes na binigay ni Bituin. She was running out of time for goodness sake! Kailangan na niyang habulin ang oras kung ayaw niyang ma-close ang door sa pagmumukha niya.“Someone help me now,” usal niya. Kaya nagkukumahog siyang asikasuhin ang mga gamit niya. What was worse was she did not even review! Sigurado na siya kung ano ang magiging resulta ng pagsusulit. She will fail the exam. Capital F-A-I-L. Fail. Failed. Baka multiple choice ang exam. Pwede pa siguro niyang piliin kung ano-ano ang feeling niya sa kung ano ang sagot. Napatingin siya sa salamin ng kwarto niya.Natutulog pa rin kama niya si Zephanie.
“It’s impossible to change the past, Leticia. Alpha Naji is the living proof of that. It will drive you mad kung mag-i-insist ka na baguhin kung ano ang nangyari. Let the past rest. Gawin mo lang lesson ang nangyari na. Don’t change anything or fate will bite you back. Rawr,” natatawang wika nito.Hindi niya tuloy malaman kung nagsisinungaling ito o hindi. “I can change the future, right?”“Change it all you want. Hindi pa naman iyan nangyayari. Huwag lang ang past. I am serious. Listen to a powerful witch like me. I’ve been there and that and karma has been nothing but a bitch ever since.”Tumalon ang tingin niya kay Andro. Ito iyong nakita niya sa future. Unti-unti na ring nagkakatotoo ang lahat ng kinatatakutan niya. Kung hindi ba siya sumama sa outing nila sa Tagaytay, hindi darating sa ganito ang lahat? Nag-focus sana siya sa paghahanap kay Alpha Naji. “Tomorrow is the day, then.”“Tama ka. Kaya maghanda ka. We will kill someone. The alpha of a pack of werewolves.”"I'm really s
"Is this your house?" tanong ni Zephanie kay Leticia. For the first time, Leticia successfully traveled to the place where she intended to go and this time, her house. Masaya siya sa kaunting improvement na ito sa kabila ng pagkamuhi niya sa sariling kakayahan.Did it mean she was getting better?Dapat ba siyang matuwa or hindi?They were in her room. Hindi niya narinig na umuwi na ang parents niya mula sa trabaho ng mga ito. "Oo naman. Hindi kita dadalhin sa hindi ko bahay," sagot niya sa babae. "Feel free at home. Tell me what you want to have. Ibibigay ko."Sumilay ang pilyang ngiti sa mga labi nito. "Anything? Do you really mean it, my sweet little darling?"Hindi niya gusto ang ngiti sa mga labi nito. She should be careful dahil baka kung ano-ano ang maisip nito na ikapapahamak niya. "Anything within my reach. Iyong kaya ko lang. Hindi iyong hindi ko kaya."Iginala nito ang tingin sa buong kwarto niya. There was nothing noteworthy sa kwarto niya maliban sa mga Filipino boybands