Sorry kung matagal mag update. May sore eyes po ako kaya hindi makapagsulat ng tuloy tuloy masakit po sa mata. Maraming maraming salamat po sa matiyagang paghihintay at pagbabasa ng akda kong ito. God bless po sa inyo.
Nang magising si Glory ay nasa kwarto na siya at nakahiga sa kama, dahan-dahan siyang tumayo at pilit na binabalikan sa utak kung ano ang nangyari. "Talaga bang nakita ko si Enrico? Totoo bang nasa harapan ko siya at kinakausap niya ako? Hindi kaya nananaginip lang ako?" tanong niya sa sarili. Kinurot niya ang sarili niya at sumakit iyon. Halos tumayo ang mga balahibo niya sa takot. Naglakad siya pababa ng hagdan, nang makababa ay nakita niya si Siobeh sa sala at kasama nga nito si Enrico. Napatingin ang mga iyon sa kanya, si Enrico naman ay napatayo. "Glory, so glad that you're finally awake," saad ni Enrico na akmang lalapit sa kanya kung kaya't napaatras siya. "Wa-wag kang lalapit sakin!" saad ni Glory na tila takot na takot, hindi tinatanggap ng isip niya na buhay si Enrico, nilapitan naman siya ni Siobeh at iginiya sa sala kung saan naupo sila. "Perhaps you would like a glass of water," saad ni Siobeh na kumuha ng baso at nilagyan ng tubig iyon at inabot kay Glory. Napainom
Ralph is pissed with his situation. Hindi niya alam kung nasaan si Glory, nakakausap niya lang ito tuwing tatawag ito.Ibinuhos niya ang panahon sa pagtatrabaho at pag aalaga sa mga anak.Nasa parking lot siya ngayon ng Xiu Group at pauwi na. Pinindot niya ang susi ng kotse niya at tumunog naman kaagad iyon ngunit nang papunta na siya sa kotse niya ay nakita niya si Luz. "What are you doing here?" Tanong niya rito. "So, the rumors are true," saad ni Luz. "Eh ano naman ngayon sayo, Luz?" "Kung ako na lang sana ang pinakasalan mo, hindi mangyayari sayo 'yan," saad ni Luz at umirap. "Naririnig mo ba yang sinasabi mo, Luz?" "All I'm saying is… you should know that I'm better than Glory, tignan mo nga, nasaan 'yang babaeng pinagmamalaki mo? Iniwan ka nga eh, at mas malala pa pala ang ginawa niya sayo kaysa sa akin, pinerahan lang kita Ralph, pero Siya? She used you all over, nagpabuntis pa sayo, the nerve of that woman, tsk tsk," saad pa ni Luz. "Don't you dare speak to my woman lik
Nagulat silang apat sa pagkikita nila. Hindi nila inaasahan iyon."Luz?" tanong ni Enrico. "Yes Enrico, the one and only," saad ni Luz na tumaas ang kilay at mataray na nagkibit balikat. "Glory? Kuya Enrico? Buhay ka? What the fuck is this?! Ano?! Gumagawa ba kayo ng bahay bahayan dito?!" inis na tanong ni Ralph. Napatayo si Glory sa kinauupuan at lumapit kay Ralph. "Ralph, I can explain, wala kaming ginagawang masama, yung nakita mo wal–" "Ginagago mo na naman ba ako, huh?!" singhal ni Ralph. "Ralph, no! Just let me explain," "I'm the one who kissed her, that's the last time Ralph, I swear," paliwanag ni Enrico. "At ikaw naman kuya, tutal alam na ng lahat na patay ka na, sana tinototoo mo na lang! Alam mo bang nagkanda letse letse buhay namin nang dahil sayo?!" singhal ni Ralph. "Ralph, wag ka namang magsalita ng ganyan," saad ni Glory na tila naghihirap na ang kalooban. "Alam ko at hindi ko ipagtatanggol ang sarili ko, nagkasala ako sa inyo at handa akong itama ang lahat n
Maya maya ay isang bala ng baril ang tumama sa binti ni Ralph dahilan upang matumba siya kay Glory. "Ralph!" singhal ni Glory na kinuha ang braso nito at ipinatong sa balikat niya. "Come on! Umalis na tayo dito!" saad ni Ralph habang akay akay siya ni Glory. Sa di kalayuan ay natanaw na nila ang kotse ni Ralph. Kinuha ni Ralph ang susi sa bulsa niya ngunit mabilis na ang kanyang mga paghinga dahil sa iniindang tama ng baril ngunit tinitiis niya iyon. "You're bleeding, Ralph," saad ni Glory. "It's fine," saad ni Ralph na luminga-linga sa paligid dahil baka may mga bandidong naghihintay na makita sila habang nagkukubli sila sa malalaking dahon na nakapalibot sa kagubatan."I just need to get to my car, so we can escape," saad ni Ralph. "Okay! Okay," saad ni Glory ngunit napakubli silang dalawa ng makita nilang may lumapit sa kotse na isang armadong lalaki. May tattoo ito sa gilid braso at nakasuot ng bandana. "Fuck! Who are these people, Glory?!" bulong ni Ralph sa kanya. "I d
Kasabay ng mabilis na pagpapatakbo ni Ralph ng kotse niya ang pagtibok ng kanyang puso. Wala siyang dapat sayanging oras dahil nasa peligro ang buhay nila. Kasalukuyan silang nakikipaghabulan sa mga taong hindi nila alam ang pakay sa kanila. Mabagsik ang mga ito na pilit binabaril ang sasakyan nila. “Can you move a little so that I can finish those lowlives?” saad ni Enrico kay Luz.“Why me?!” singhal ni Luz. “Baka nakakalimutan mo, nakaposas tayo diba?” “Damn it!” saad ni Luz at saka gumalaw ng konti upang alalayan si Enrico. “Damn it! Hindi pwede ang ganito, Ralph, bubuksan ko yung pinto mo sa likod ah,”“What?! Are you fucking crazy?!” singhal ni Ralph.“Yes! I’m crazy, we need to attack them, kundi mamamatay tayong lahat dito! Just think about Glory and your unborn child!” singhal ni Enrico at saka pumunta sa likod ng kotse, napasunod naman si Luz dahil wala siyang magagawa dahil nakaposas ang mga kamay nila. “Damn it! You need to cooperate bitch!” singhal ni Enrico kay Luz.
Mabigat ang mga paghinga ni Glory, hindi niya alam kung saan siya dinala ni Lana. “Please, parang awa mo na,” nagmamakaawang saad niya dito ngunit hindi siya pinapakinggan nito. “I’ll pay you… double… please, just don't hurt me and my unborn child.. please,” patuloy na pagmamakaawa ni Glory. “You billionaire’s, sawang sawa na ako sa mga laro ninyo! ginagawa niyo kaming puppet na kailangang gawin kung ano ang gusto niyo sa pamamagitan ng pera. Do you think you can bribe me?!” singhal ni Lana na mas lalo pang hinigpitan ang hawak kay Glory, nanggigigil siya sa galit at tensyon dahil kailangan niya ng matapos ang trabaho niya. “Magkano ang binayad sayo ni Sonia?! please, kahit magkano pa yan! wag mo lang kaming patayin ng anak ko!” Hindi na makapag isip ng matino si Lana, hindi niya alam kung kanino maniniwala ngunit nakukuha na ni Glory ang loob niya. “If I told you how much money I get from Sonia, would you triple it?” “Yes! kahit magkano pa yan please, iligtas mo kami ng anak k
Bumisita si Rosenda sa ospital kung nasaan si Glory dala dala ang isang malaking box na pinaglalagyan ng wedding dress nito. Gaya ng dati ay natutulog pa rin ito ng mahimbing. “Tita Glory, nagawa ko na itong wedding dress mo, ikaw na lang ang kulang, please wake up,” saad ni Rosenda. “Ma’am Rosenda, saan ho ito ilalagay?” tanong ng lalaking staff nito na may hawak na mannequin. “Uhm, dito na lang po sa gilid, kuya,” saad ni Rosenda na tinuro ang sulok sa hospital room nito. “I want to flaunt this here at your room so I hope you don't mind, Tita,” saad ni Rosenda habang binibihisan ng wedding dress ang mannequin. “Hindi naman siguro magagalit si tito Ralph nito diba?” saad pa ni Rosenda habang inaayos ang wedding dress. “Alright, tapos na! alam mo, I always imagined na malapit ng dumating yung time na masusuot mo na itong wedding dress na pinagawa mo sa akin,” saad pa ni Rosenda habang nakangiti sa natutulog na si Glory. “Please, wake up Tita, your family needs you. Ang kambal mo
Nagising na nga si Glory ng sandaling iyon. Noong una ay puro puti at maliwanag lamang ang nakikita niya ngunit unti-unti na ring luminaw at nakita niya sa tabi niya si Ralph.“Honey, you're finally awake…” saad ni Ralph na ngayon ay nakaupo sa tabi ng kama nito. Walang maisagot si Glory kundi ang pagtulo ng kanyang mga luha sa maganda niyang mukha. Hindi siya makapaniwalang buhay siya. Isa iyong himala dahil hanggang ngayon ay siguradong sigurado siyang napuruhan siya ng bala ng baril ni Sonia sa kanyang sintido na dahilan kung bakit siya nakatulog ng napakahabang panahon. Nag e echo sa isip niya ang tunog ng gatilyo at ang pagsabog non sa kanyang ulo. Malamig na parang wala na siyang buhay ng mga oras na iyon. Masakit. Sobrang sakit na pakiramdam mo ay paulit ulit kang pinaparusahan at nakakatrauma na parang gusto mo na lamang magtago. “Glory… are you alright? gusto mo bang magpahinga muna?” tanong ni Ralph na nagpabalik sa kanyang ulirat. “The kids… where's Cale and Cole?... wh