The mobile phone rang as Luis ease the car onto the road, he automatically smiled when he reads Anna Huffman’s name on the caller ID and informed her that he was fine and that he was on his way to meet her. Anna was his partner to investigation and they have been working together for the past years, he was actually thankful of having Anna to be his partner to investigate the princess of Jalil’s case which Luis finds intriguing in some ways he couldn’t explain. Luis parked outside the station, and cut the call as he reached the main entrance. It proved to be a hectic morning for him, there was paperwork requiring attention, data to enter into the computer, and several phone calls from people who are in need of their help and services. Being in the law enforcement have proved to be a very tiring job for Luis but it has also proven to be exciting in some ways, there is no doubt that needs to be made that he indeed loved his job and he vouched to be in service for as long as he can.
When Kitana walked away from her motorcycle towards the busy street, the wind was easing, but still strong enough to cover every sound of the constant blare of horns.A huge white cruise ship lay at anchor just inside the breakwater.Kitana wondered why anyone bothered with the view or anything as she saw few people sitting on the breakwater.But then, she’d never understood people who thought adventure could be safe.Looking different, not even herself, she wandered over the streets.Everything in this place seemed familiar to Kitana, this is where she always go after every mission she accomplished.It's past 12 midnight but people are still everywhere, ang iba busy sa pag lalakad marahil ay pauwi palang galing sa kani-kanilang mga trabaho, ang iba naman ay nasa labas lamang marahil para mag enjoy o hindi naman kaya ay gumala, meron ding ibang nag tatrabaho pa rin. Dressed in a mini skirt, a black spaghetti strapped fitted blouse, a 5 inches silver high heels and a purple wig Kitana
Agad na binalot ng kaba ang dibdib ni Kitana nang makitang bahagyang naka bukas ang pinto sa likod ng kanyang bahay.Sandali pa siyang nag isip kung nakalimutan niya lamang bang isara iyon pag alis niya kanina ngunit mabilis din siyang napa iling bilang pag tutol nang mapag tantong sigurado siyang naisara niya ng maayos ang kanyang bahay bago siya umalis kanina.“Imposible.”Pigil ang pag hingang sabi niya saka maingat na kumilos papasok sa loob ng pintong iyon.“An intruder?”Muli niya pang kausap sa sarili bago marahang kinuha ang isang baseball bat na naka tago sa isang sulok sa likod ng pinto.Kinakabahan man ay maingat at dahan dahan siyang kumilos paakyat sa matarik na hagdan ng kanyang bahay, lahat na yata ng sulok niyon ay napuntahan niya na para maka siguro ngunit wala siyang nakitang ni isang bakas na mag sasabing mayroon ngang naka pasok doon, nasa ayos ang kanyang mga gamit at sa itsura pa lamang ay imposibleng nanakawan siya.“Gee, I must’ve been left the door open.”Nai
“Good afternoon passengers, this is pre-boarding announcement for flight 89B to the Philippines. Please have your boarding pass and identification ready.” Mabilis na inayos ni Kitana ang sarili at agad na kumilos nang sa wakas ay marinig niyang tawagin ang mga pasehero ng eroplanong kanyang sasakyan pa uwi sa Pilinanas. Agad siyang sinalubong ng mahabang pila kaya naman hindi niya na rin napigil ang sariling mapa irap sa kawalan. “Oo na tita, pa uwi ako diyan ngayon, I am already at the airport and they already called for my flight. Don’t worry about it okay? Gosh, these queue are making me sick.” Naiinis na reklamo niya habang kausap ang kanyang tita Venice sa telepeno. “You know for a fact that you can have your own jet to take you back to the Philippines, Kitana. Alam mong hindi mo na kailangan pang mag tyaga sa mahabang pila sa airport para lamang maka sakay sa eroplano.” Muling napa irap si Kitana sa sermon na iyon ng kanyang tita Venice. “Yeah, I already know that tita. Al
Mag a-alas sinko ng hapon nang magising si Kitana sa kasarapan ng kanyang tulog. Inis niya pang tinapunan ng tingin ang nag iingay niyang telepono na sa pagkaka alam niya ay nilagay niya sa silent mode bago siya natulog. “God’s teeth, I swear I will instantly cut the call if this is not important at all.” Naka simangot na bulong niya sa sarili, saka dinampot ang kanyang cellphone na naka patong sa isang lamesita katabi ng kanyang kama. Agad pang nagunot ang kanyang noo nang makitang hindi nanaman kilalang numero ang naka rehistro doon. Kitana thought for a second that the person who disturbed her sleep was the arrogant guy, Luis Harrington but in the end she refused to believe that it was him. The caller was from a different country based on it’s zip code, Kitana instantly hit the decline button after she realized that the person who was calling her was someone from Jalil. Hindi pa man na ibaba ni Kitana ang cellphone ay muli nanamang tumunog iyon, napa irap na lamang siya kasab
The next day, Kitana woken up late, the thoughts of her mother and the ruthless sheikh clouded her mind the whole night, dumagdag pa sa kanyang isipin ang imbitasyon ng kanyang kapatid na walang pag dadalawang isip niyang tinanggihan kagabi. Bukod pa doon, sa hindi malamang dahilan ay napapa dalas ang pag sagi sa kanyang isipan ng pesteng pulis na si Luis Harrington. Kahit pa maaga niyang tinapos ang pag iimpake para sa pag lipad niya pabalik sa Paris mamayang hapon kasama ang kanyang mga katrabaho. Alam niyang magagahol na siya sa oras kung ngayong araw niya pa aayusin ang mga dapat niyang dalhin, busy na siya mula alas otso ng umaga para sa tatapusin pa nilang photo shoot. Siguradong late nanaman silang matatapos dahil tiyak na mag susungit nanaman mag hapon ang kanilang photographer. Ewan nga ni Kitana kung bakit ganoon ang photographer nila, saksakan ng sungit, palibhasa kasi bakla iyon, wala marahil iyong love life kaya kulang sa dilig, kaya rin ang mga modelo nito ang pinag
Alas sais ang flight nila Kitana papuntang Paris, ngunit halos mag a-alas cinco na ay hindi pa rin sila pinapa uwi ng kanilang baklang photographer, hindi naman magawang mag reklamo ng kung sino man sa kanila dahil alam naman nilang wala ding saysay iyon at mas lalo lang mang gagalaiti sa inis ang photographer. "Give me a sweet smile! Pauli-ulit na lang tayo dito. Hindi niyo pa rin ba nakukuha? Your shoulders are too stiff Lesley, try relaxing it a bit. Diyos ko naman." Napalingon nanaman sila sa photographer nang muli nanaman itong mag reklamo at pagalitan ang isa sa mga modelong naka salang. "Excuse me po madam Rica, may hinahabol po kasi kaming flight ng alas sais ngayong araw. We're afraid we will all be late." Magalang ngunit halata sa boses ni Kitana ang kaunting inis, hindi siya ang photographer alam iyon ni Kitana at hindi naman sa nag mamarunong siya. Kaya lang sa ilang taong pag tatrabaho niya dito ay alam naman niya kung paanong kilatisin ang mga mali sa pag mo-modelo,
"Hay, salamat nakarating din tayo. Gusto ko nang mag shower!"Kalalapag pa lamang ng eroplanong sinasakyan nila Kitana sa Charles de Gaulle Airport ay iyon agad ang narinig niyang sinabi ni Andrea, isa sa mga kapwa niya modelo.Well hindi naman niya ito masisisi halos 19 hours din ang ibiniyahe nila mula Pilipinas hangang dito. Kahit naman siya ay iyon ang gustong gawin.Sandali pa siyang nag isip kung paano nga kaya kung mas pinili niyang humiwalay na lamang sa mga kasamahan at isang VIP plane ticket ang kanyang kinuha, malamang ay hindi siya kasing pagod ngayon kung sa first class niya piniling sumakay.Kitana knew that she couldn’t do whatever she has in mind, bibigyan niya lamang ng ideya ang kanyang mga kasamahan na hindi siya isang ordinaryong mamayan at ordinaryong modelo na ayaw naman niyang mangyari.Ang sabi sa kanila ng kanilang manager, mayroon daw isang van na susundo sa kanila at mag hahatid sa hotel na tutuluyan nila, hindi napigilan ni Kitana ang mainip sa pag hihintay
“How am I supposed to go back to the Philippines knowing that you are putting your life in danger, or worse killed, Kitana?”Inis na sermon sa kanya ni Percy, hila-hila nito ang isang malaking maleta na siya nitong dadalhin pauwi sa Pilipinas ngayong araw.“You knew my plans, Percy. Sinabi ko na sa iyong balak kong bumalik sa Jalil para sa Nostalgia, you knew that from the very beginning so please-““No, Kitana, you planned to go back there having the perfect plan and now you are telling me you don’t know?”Galit ang tinging sabi sa kanya ni Percy, maging ang tahimik lamang na si Luis ay sinamaan rin nito ng tingin.“The situation changed, Pers, everything didn’t go as planned kaya kailangan kong mag isip ng panibago,”Pilit pang pag papaliwanag ni Kitana, naiintindihan niya naman kung saan nanggagaling ang inis at galit ng kaibigan, alam niyang nag aalala lamang ito at hindi niya naman ito masisi.Paalis na sana ito patungo sa airport kasama ang iba pa nilang kasamahan sa pag mo-mode
Mataas na ang sikat ng araw nang magising si Kitana, nanlalabo pa ang kanyang mga mata na pilit niyang inaninag ang kabuoan ng kanyang silid. Sandali rin siyang napa ngiwi nang maramdaman ang pananakit ng kanyang buong katawan, pati ng kanyang kaselanan. Kitana’s eyes widened with pure disbelief after realizing everything that has occurred between her and Luis the other night. Tila may spring ang sarili niyang likod na mabilis siyang napa bangon mula sa pagkakahiga sa malambot niyang kama saka mabilis na inikot muli ang tingin sa silid, maging ang nakapinid na pinto ng banyo ay hindi niya rin pinalampas sa pagbabakasakaling makita doon si Luis. “Oh crap!” Kitana cursed so loud and laid back to bed after the realization that Luis Harrington was nowhere to be found. Did he just left? Her subconscious asked, pakiramdam niya ay may ilang matutulis na karayom ang tumarak sa kanyang puso dahil sa isiping iyon. If he did just leave does it mean… Kitana covered her mouth with her own
With her eyes tightly shut, Kitana tried so hard not to think about any negative things about the man who at the moment devouring not only her lips but her entire being.‘I liked him…’Kitana reminded herself, kasabay ng unti-unti niyang pagkalunod sa malalim na mga halik ni Luis Harrington.Isang impit na ungol ang kusang kumawala sa lalamunan ni Kitana nang maramdamang ang halik ng binata ay lalo pang lumalim, pakiramdam niya ay kasalukuyan siyang nasa gitna ng dagat at nalulunod, but Kitana never wanted to be saved, instead, she have given her all to respond to his kisses.Agad pa siyang napasinghap nang maramdaman ang mga kamay ni Luis na malikot na nag lalakbay sa kanyang likuran, humahaplos at tila ba mayroong hinahanap, muli pa siyang napa singhap at sa pagkakataong iyon ay may bahid na ng gulat nang maramdaman ni Kitana ang marahang pag daosdos ng isang kamay ng binata mula sa kanyang likod pababa sa sa matambok niyang pang upo ang kamay nito, hindi pa nakuntento ang binata at
Hindi malaman ni Kitana kung saan ibabaling ang kanyang mga mata maiwasan lamang ang malagkit na tingin ng pesteng si Luis na kanina pang hindi maalis-alis ang matamis na ngiti sa mga labi.“What?”Hindi na naka tiis na tanong ni Kitana sa binata, mas lalo lamang namang lumaki ang ngiti nito saka sunod-sunod na umiling.Isang katakot takot na irap pa ang ibinigay dito ni Kitana bago muling nag salita.“I just said I ‘might’ like you too, I am not sure about it so don’t smile like that, you are acting like a teen-ager and it irks me.”Inis na sabi ni Kitana saka padabog na tumayo mula sa pagkaka salampak sa sofa.“Saan ka pupunta?”Mabilis na tanong ni Luis kay Kitana.“Kahit saan basta malayo sa iyo.”Walang ganang sagot ni Kitana saka agad na itong tinalikuran, at kahit hindi niya man ito tingnan ay alam niyang naka ngiti pa rin ito, at sa hindi rin malamang dahilan ay wala sa sariling napa ngiti na rin si Kitana.Kilig?If that is the right word to describe how she’s feeling right
Kitana never knew why the words ‘I love you’ is never enough for her, maybe because it came from someone whom she never expected she would hear those words from, not from Luis Harrington who’s intentions to her are already clear since the very first day she’d met her.‘I am in love with you…’Luis Harrington’s voice once again reverberated through her ears as if the man who had said it not so long ago was just beside her.Mapait na napa ngiti si Kitana saka tinapunan ng tingin ang naka saradong pinto ng banyo sa loob ng kanyang silid, rinig niya ang malakas na pag awas ng shower mula sa loob, and in there was none other than the only person who’s making her feel so confused about herself and her own feelings, in there was Lieutenant Luis Harrington.Why she had let him stay there after their argument a while ago, and especially after he confessed to her, Kitana doesn’t know why either, ang alam niya lamang niya ay naguguluhan siya, nalilito siya kung ano nga ba ang dapat niyang maramd
“So what the hell do you expect me to do? Just let you come with me to Jalil and then what?”Halos pa sigaw nang sabi ni Kitana, kanina pa kasi silang nag uusap ni Luis Harrington at hangang ngayon ay hindi niya pa rin ma intindihan ang gusto nitong mangyari.“I am just saying, I can’t just let you go back there knowing how dangerous you father was, idagdag pang alam ko kung ano ang balak mong gawin doon kaya ganon na lamang kabilis kung mag pasya kang bumalik.”Ganting sigaw naman ni Luis na katulad niya ay bakas na rin sa gwapong mukha nito ang inis.“And did you even ask your father why he wanted you to come back? Do you even have any idea why he wanted you back?”Dagdag pa ng lalaki na labis pang nag padagdag sa inis ni Kitana, bakit ba kung sermonan siya ng lalaking ito ngayon ay ganon ganon na lamang?Did she by any chance given him the right to do that and fight with her right now without her noticing it?Agad na tinaasan ng kilay ni Kitana ang lalaki saka kunot na kunot ang no
“Ano bang nangyayari sa iyo Kitana? Aba’t kanina ka pang paikot-ikot riyan at hindi mapakali, may nangyari ba?”Kunot-noong tanong sa kanya ni Percy na tila nahihilo na rin sa kakapanuod kay Kitana na hindi mapakali at kanina pang pabalik-balik na nag lalakad habang paulit-ulit na pinag mamasdan ang litrato ng kanyang mama.Ngayon ay hindi na lamang ang Nostalgia ang dapat niyang isipin, dahil sa naging pag uusap nila ng hudas niyang ama kanina lamang ay nalaman niyang pati ang pesteng si Luis Harrington ay kailangan niya na ring pangalagaan.“Kitana, hello?”Tila na tauhan din sa wakas si Kitana nang sa ikalawang pagkakataon ay muling tinawag ng kaibigang si Percy ang kanyang pangalan.Inis niya pa itong tinapunan ng tingin dahilan para irapan siya nito,“Don’t be mad at me, I am just asking what the hell’s wrong with you.”Percy snapped at her.“Nothing is wrong with me.”Kitana snapped back at her.“Ohhh yeah, because you look just fine to me right now. You never stopped hovering a
Kitana walked quietly through the entrance of her house, she was trying to brush away the fear that she was feeling by keeping her still face, she refused to show any type of emotion that she knew very well her father could use to make her feel miserable, and Kitana won’t allow that to happen.“Bakit ka ba kinakabahan? Get a hold of yourself.”Sermon niya sa sarili saka lakas loob na nag tuloy na sa pag lalakad patungo sa malaking living room ng kanyang bahay kung saan naroon ang unang lalaking nanakit sa kanya at sa kanyang ina.Hindi pa man tuluyang nakaka tapak sa pinaka sala ng kabahayan ay natanaw niya na ang isang lalaking patalikod na naka upo sa isang malaking sofa.“What the hell is he doing here?”Muli niya pang kausap sa sarili saka marahas na bumuntong hininga na tila ba iyon lamang ang tanging paraan para magkaroon siya ng sapat na lakas ng loob na harapin ang kanyang ama.Gaano katagal na nga ba nang huli niya itong makita?Pitong taon? Limang taon?Kung gaano katagal na
“Oh eh ano nga ang balak mong gawin?”Bakas ang inis sa boses na tanong ng kanyang tita Venice.Kasalukuyan itong kausap ni Kitana sa telepono, tinawagan niya kasi ang kanyang tita para mangamusta nabanggit niya rin dito na gustong makipag kita ng hudas niyang ama na inasahan naman nitong hindi nanaman niya sinunod, wala naman kasing bago roon, isa pa ay hindi rin naman lingid sa kaalaman ng kanyang tita na hindi pa rin siya handang makita ang kanyang ama, may importanteng dahilan man o wala.“I don’t know tita, okay? All I know is that, whatever I planned for since my mother died, now is the time to do that.”Seryosong sagot ni Kitana, narinig niya pa ang malakas na pag buntong hininga ng kanyang tita Venice.“Tita, I know that you are worried, you worry a lot and I understand, sorry din tita pero iyong matagal ko nang balak, iyong matagal ko nang pinaghahandaan ito na ‘yun.”Hindi man siya nakikita ng kanyang tita ay pinilit pa rin ni Kitana na gawing mas seryoso pa ang tinig, para