Miguel's POV"Get inside, lalamigin ka" seryosong sabi ko kay Mirabella noong nasa garden kami. Hindi ko alam kung bakit bigla akong natigilan ng banggitin niya si Gayle sa akin sa time na iyon. It's been 8 years mula ng mawala siya sa amin ni Samantha, but her memory still in us--she's still the most loveable woman na nakilala ko--pinaka sincere sa lahat ng bagay at very trusting na tao. Sa pagbanggit ni Mirabella sa kung nasaan kami, bumalik ang ala-ala ni Gayle sa akin while she's in deep pain, fighting for her life. Nanikip ang aking dibdib at sa puntong iyon, tinalikuran ko na si Mirabella. Agad akong pumasok sa aking silid ng makarating ako sa loob ng bahay. Magkababata kami ni Gayle at naging magkaibigan na halos hindi na mapaghiwalay. When her mom died, we were 8 then, nag-asawa ulit ang kanyang ama at nagkaroon ito ng kapatid sa katauhan ni Jill. After graduation in High School, lumipad pa Switzerland si Gayle at doon na nag-aral ng kolehiyo. Naiwan kami ni Jill dito sa Pilip
Miguel's POV"Hey Mirabella, it's me...." tinapik ko ang kanyang pisngi ng makalapit ako sa kanya ng makarating kami ni Luke sa kanyang apartment. Nagngangalit ang aking kalooban ng mabungaran namin ang loob, para itong dinaanan ng bagyo dahil sa gulo. Nang makaakyat kami sa taas, nanghina ako ng makita ko ang kanyang kwarto. Mas lalo akong nagalit ng makita ko siyang nakatulala lang, na parang wala ito sa kanyang sarili. Samantalang nasa tabi nito si Sam na nakahawak sa kanyang kamay na umiiyak. Nang makita ako ng aking anak, agad itong tumayo at niyakap ako."Daddy...si mommy..she's...." humahagulgul nitong sabi pero pinutol ko ito ng gantihan ko ng mahigpit na yakap. Sinenyasan ko si Luke na ilabas ang si Sam, samantalang ang mga kasama naming tauhan nito ay nagsimula ng kalikutin ang mga bagay na kailangan nilang tignan para matuntun nila ang may gawa nito. Nilapitan ko si Mirabella, still, hindi ito gumagalaw. Nakatulala lang at patuloy na lumuluha. Naikuyum ko ang aking kamay da
Mirabella POVIt's been a week since that day Miguel brought me out from my apartment. Nang magising ako kinabukasan, he was nowhere to be found. Until now, I haven't seen him, hindi ko alam kung iniiwasan niya ako o talagang ayaw niyang makaharap ako. Still, nakatira ako sa bahay nila, dahil bawat galaw ko, may mga taong nakabantay sa akin. I tried to go back to my apartment ng pumasok ako sa trabaho pero bawat hakbang ko, mga tauhan niya ang kasangga ko. Hindi lamang galaw ko ang binabantayan nila, pati mga taong nakakasalamuha ko which is talagang nakakapagpainit ng aking ulo. Ilang ulit kong tinatawagan sa kanyang cellphone pero hindi manlang niya ito sinasagot. Hinihintay ko din ito sa kanyang bahay ngunit talagang mailap ito, dahil nakatulog na ako kapag dumarating at hindi pa ako nagigising, nakaalis na ito. I don't know kung ano ang gusto niyang palabasin, gulong gulo na ako sa mga pinag gagawa niya. Kung tutuusin wala siyang pakialam sa akin, I'm just the tutor. Labas siya sa
Mirabella's POV"Wow, ang ganda mo Ms. M! Thank you for coming po" ang nakangiting si Thania ang sumalubong sa amin ni Samantha ng pumasok kami sa bakuran ng kanilang mansiyon. Ang ganda ganda nito sa suot nitong simpleng cocktail dress na pula. Hindi ko pa na meet ang parents nito ngunit napag alaman ko na doktor ang ama nito at isa sa may ari ng malalaking hospital dito sa bansa. Siguro, parehong maganda at gwapo ang mga magulang nito dahil sa para itong anghel, ang ganda ng kanyang mukha idagdag pa na napakalambing nito kahit sino. Kaya minsan sa loob ng classroom nila, I noticed na namimisinterpret ng iba nilang mga classmates."Happy birthday Thania" saad ko habang iniabot ko ang aking regalo na siyang binili namin ni Samantha kahapon ng magshopping kami. Niyakap ko ito at naramdaman kong gumanti siya sa akin."Salamat po Ms. M! I really cut Sam's neck kapag hindi ka niya nakumbinsi po. My mom wanted to meet you po Ms. M, halika ka po at ipapakilala kita" sagot nito nang maghiwal
Mirabella's POVI need you to get your dad girls for this game" anunsiyo ng emcee ng nasa center stage na kami. Sumenyas ako kay Samantha na kunin ang kanyang daddy na nakaupo parin at nakatingin sa amin. Sumimangot ito."Ikaw na mommy, I'm still mad at him" saad nito ngunit umiling lang ako dito."Ok lang sa akin if we will not participate Samantha" sabi ko, meaning ayaw kong ako ang pupunta sa kinauupuan ni Miguel para hilahin na makipaglaro. Sumimangot ito at naglakad pabalik sa kanyang ama at hinila ito. Umiwas ako ng tingin ng nasa harapan ko na sila."Are you sure about this sweetheart? handa ka na bang matalo?' narinig kong tumatawa ito at nabigla ako ng hapitin niya ako papalapit sa kanya. Marahas akong napatingin dito pero nakatuon ang atensiyon nito sa kanyang anak na hanggang ngayon ay nag gagalit-galitan."Dad, we must win para hindi na ako magagalit sayo!" nakaingos nitong sabi. Ginulo niya lang ang buhok nito at bumaling sa akin, gotcha, nagkatinginan narin kami."Here i
Mirabella POV"Bitiwan mo ako Miguel" pilit kong hinihila ang aking kamay na hawak niya, kahit nasa isang sulok parin kami, hawak hawak niya parin ako."Not so fast babe--I terribly miss you" malamlam itong tumingin sa akin. Napabuga ako ng hangin. Bakit niya sasabihin ang mga katagang na miss niya ako, eh halos ayaw na niya akong makita dahilan sa hindi manlang ito nagpapakita sa akin ng isang linggo, idagdag pa na ayaw niya akong sumama sa party na ito na siyang rason kung bakit nagtampo ang kanyang anak."Tumigil ka. Where were you for a week?" Grrr! my mouth again! Marahas akong bumaling sa kung saan para pagtakpan ang kahihiyan ko. Naramdaman kung sobrang pulang pula na ang pisngi ko."Sounds like a wife huh?" pinaharap niya ako at hinawakan ang mukha ko para magkasalubong ang aming mata."In time, you'll know Mirabella. As of now, let's go home--all I want to do with you is hug and tuck you in my bed" malambing nitong patuloy at iniyakap ang dalawang braso niya sa akin. Hindi na
Mirabella's POV"So, is this how you teach Samantha huh?" nakataas ang kilay ni Jill ng lumapit ito sa akin mula sa sulok kung saan iniwan ako saglit ni Miguel dahil may lumapit dito na kakilala. Wala pang limang minuto at heto na ang babaing wala ng ginawa kundi tignan ako from head to toe na parang nilalait ako sa hindi ko malaman na rason. Tumingin lang ako dito, ayaw kong makipag argument sa mga ganitong tao, tapos na ako sa mga eksenang ganito."Akala ko ba tutor lang ang reason kung bakit ka malapit sa mag-ama? Iba naman ang itinuturo mo sa pamangkin ko--kung paano lumandi!" galit na sabi nito. Tumaas ang kilay ko, ano bang problema ng babaing ito? Masiyado na bang patay na patay ito kay Miguel at lahat na lang pinag iinitan niya."Don't you just look at me bitch! I am talking to you!" maalumamay lang ang boses nito pero may diin ang bawat pagkabigkas niya sa mga salita."Go away. I don't feel like having conversation with you" malamig kong saad. Mas lalo yatang umusok ang ilong
Mirabella's POV" Need a ride?" nakangiting saad ng doktor na kapatid ni Miguel ng bumukas ang bintana ng kanyang sasakyan. Kunot noo akong tumitig dito na nagtatanong. Nagkibit balikat parin ito at ininguso ang likuran ko. Nang lumingon ako, papalapit na si Miguel sa kinaroroonan ko na madilim ang mukha."Common! Sa akin ka o diyan sa leon na gusto ka ng salakayin dahil sa galit?" nakakalokong patuloy nito ng hindi parin ako gumalaw na ibinalik sa kanya ang aking atensiyon."Mirabella!" dumadagundong na ang boses ni Miguel at alam kung malapit na ito. Bumuntunghininga ako, ang gusto ko ngayon ay mapalayo sa kanya. Bahala na. Binuksan ko ang pintuan ng sasakyan pero agad akong pinigilan ng isang bodyguard. Sinenyasan ito ng lalaki."Let her in. Akong bahala sa boss niyo" saad nito at tumango naman ang bodyguard. Pumasok ako sa sasakyan, saktong na lock na ang pintuan ng makalapit si Miguel. Ipinikit ko ang aking mata, ayaw kong makita siya, gusto ko munang matahimik ngayon."Easy bro
Samantha's POVThe wedding reception was like a fairytale—golden lights twinkling above, the soft hum of romantic music in the air, and my dad holding my stepmother’s hand like he had waited his whole life for this moment. I smiled as I watched them, my heart swelling with warmth. Seeing them together felt like everything had finally fallen into place. Dad may not have been my biological father, but he had been the one who raised me, protected me, and loved me unconditionally. And now, he had married the woman who deserved him, the woman who loved me as her own. I should’ve been lost in the happiness of it all, letting myself soak in the joy. I happily looked at them in one corner of the garden... But then, I felt it.A presence.The hairs on the back of my neck stood on end, and even before I turned, I knew who it was.Struve."Wow. You actually exist," I teased as I approached him, who was standing alone looking deeply at me, nursing a glass of whiskey like it was the only thing kee
Miguel's POVSa gitna ng hardin, sa ilalim ng isang arko na pinapalamutian ng mga puti at rosas na bulaklak, naghihintay ako sa babaeng naglalakad sa gitna. Nakangiti ito sa akin habang hawak siya ng kanyang mga magulang. Yes, it's our garden wedding today. Ang puso ko ay punong-puno ng emosyon at pasasalamat habang pinagmamasdan ko ang babaeng papalapit sa akin—si Mirabella, ang kaisa-isang babaeng minahal ko. Ngayong araw, matapos ang lahat ng sakit at pagsubok na pinagdaanan niya, ako na ang magiging opisyal na tagapagbantay at katuwang ni Mirabella habambuhay.Ang hangin ay may dalang mabining simoy, tila isang banayad na yakap mula sa kalangitan, habang ang araw ay nagdudulot ng gintong liwanag sa buong paligid. Sa bawat hakbang ni Mirabella, ramdam ko ang bigat at halaga ng araw na ito—ang pangakong magtatali sa amin sa habang buhay. Oo, kasal na nga kami, pero masasabi kong hindi iyon opisyal dahil minanipula ko ito at muntik na siyang mawala sa akin dahil sa kapangahasan ko. N
Mirabella's POVHindi ko alam kung paano ko ilalarawan ang pakiramdam ko ngayon. Para akong bata na matagal nang nangangarap ng yakap mula sa kanyang ina. Isang yakap na akala ko, kailanman ay hindi ko na mararanasan. Mahigit dalawampung taon. Mahigit dalawampung taon mula nang huli ko siyang nakita—isang malabong alaala na lang sa isip ng isang musmos na bata. Mahigit dalawampung taon rin mula nang paniwalaan kong patay na siya. Ngunit hindi. Narito siya. Buhay. Humihinga. At nasa harapan ko.Nasa hospital pa rin ako, nakaratay, mahina ang katawan dahil sa muntik nang pagkalagas ng buhay ko sa pagtatangkang sagipin siya at si Samantha. Ngunit kahit anong kirot ng sugat ko, wala itong panama sa bugso ng emosyon sa puso ko ngayon.Nang bumukas ang pinto ng silid ko, agad akong napatingin. Parang tumigil ang mundo ko nang makita ko siyang pumasok kasama si Daddy na nakaalalay lang sa kanya. Ang kanyang buhok ay mapusyaw na, ang kanyang mukha may bakas ng sakit at paghihirap, ngunit ang
Mirabella's POVMasakit.Pakiramdam ko’y parang binagsakan ng buong mundo ang katawan ko—mabigat, mahapdi, parang may gumuguhit na kirot sa bawat galaw ko. May kirot sa leeg ko, nagpapaalala sa akin ng isang madilim na alaalang pilit kong binabalikan.Ang kutsilyo. Ang malamig na mata ni Tita Beatrice. Ang pagdaloy ng dugo. Si Jill, ang walang tigil na pagsampal at pagsabunot niya sa akin. Si Samantha, si mommy! Napasinghap ako at agad na dumilat. Puting kisame. Amoy ng alcohol. Ospital.At doon ko naramdaman ang init ng isang kamay na mahigpit na nakahawak sa akin. Dahan-dahan kong ibinaling ang paningin ko at nakita ko si Miguel—nakayuko sa gilid ng kama, nakasubsob ang noo sa kamay ko habang mahigpit itong hawak. Gulo-gulo ang buhok niya, bakas ang matinding pagod sa mukha, at tila ilang araw nang hindi natutulog."Miguel…" mahina kong tawag, basag ang boses ko. Parang biglang bumalik ang buhay sa kanya. Napabalikwas siya ng bangon, at nang magtama ang mga mata namin, nakita ko ang
Miguel's POVThe moment her body went limp in my arms, a cold terror gripped my chest."Mirabella!" I shook her gently, but her head lolled against my shoulder."No, no, no! Stay with me, damn it! Open your eyes!" Her breathing was shallow, too shallow. Her skin was turning deathly pale, her lips losing their color. I pressed my forehead against hers, whispering broken prayers, desperate pleas—anything to keep her with me."Struve! We have to get her out of here! Now!"Struve nodded, quickly signaling to our men. I lifted her carefully, her fragile body feeling far too light in my arms. Blood soaked through my shirt, her blood—so much of it. My heart hammered in my chest as I ran, refusing to acknowledge the fear clawing at my insides."Stay with me, babe. Don’t you dare leave me. We have a lifetime ahead of us," I murmured against her hair, my vision blurring."I’m not letting you go."As we pushed through the chaos, I kept my grip tight around her. I could hear the distant screams o
Mirabella's POVTumitig ako sa malamlam na liwanag ng buwan mula sa malaking bintana ng aming silid. Hindi ako mapakali. Ang bigat sa aking dibdib ay tila isang pangil na unti-unting lumalamon sa aking katinuan. Kasalanan ko ang lahat. Kung naging mas maingat lang ako, hindi sana napunta sa kamay ng mga halimaw si Samantha at ang kanyang ina.Kailangang may gawin ako. Ngayon na.Tahimik akong bumangon at lumabas ng kwarto. Dapat walang makaalam—lalo na si Miguel. Alam kong haharangin niya ako, pero hindi ko hahayaan iyon. Ito ang tanging paraan. Kailangan kong tapusin ito.Malamig ang hangin nang makalabas ako ng mansyon. Sa madilim na sulok ng hardin, naghihintay ang sasakyang magdadala sa akin sa impyerno. Hawak ko ang mga dokumentong hinihingi nila—ang pamana kong kayamanan, pati ang pagpapalaya kay Miguel. Ang sakit ng bawat salita sa liham na iyon, pero wala akong magagawa. Mas pipiliin kong mawala siya kaysa mapahamak.Pagdating ko sa tagpuan, hindi ko ininda ang pangangatal ng
Miguel's POVAng sayang bumabalot sa gabing ito ay biglang naglaho nang marinig ko ang balita."What do you mean, she's out of sight?!" matigas kong tanong kay Adrian, ang pina head ng security namin dito sa mansion na siyang tauhan ni Luke. Hingal siyang tumatakbo papalapit sa akin kanina, halatang nagmamadali."Sir, nakita siya kanina na kasama si Ms. Jill, pero pagkatapos noon, wala ng nakakakita sa kanya" sagot nito. Naikuyom ko ang aking mga kamay."Are you sure she's with Jill?""Yes sir. Ilang staff ang nakakita sa kanila. Pero hindi na namin namalayan kung saan sila dumaan pagkatapos, mukhang planado ang lahat""Pungtangina!" napasuntok ako sa mesa, nanginginig sa galit."Sir, kalma lang po kayo---"Paano ako kakalma ha?!" sigaw ko dito."Anak ko ang nawala! At alam kong hindi lamang ito simpleng pagkawala, alam kong mas may malaking plano si Jill sa kanya!" pakiramdam ko ay nag aapoy ang dugo ko sa galit. Dapat naramdaman ko na ito. Dapat alam ko na, na posibleng gagamitin ni
Samantha's POVI am so happy walking around the garden of our mansion--ang garden kung saan pinagawa ito ni mommy bago siya namatay. Pinagmamasdan ko ang mga masasayang mukha ng aking mga bisitang dumalo sa kaarawan ko. Ilang hakbang lang mula sa akin, nakangiti si Daddy nakikipag usap sa mga kaibigan o di kaya kasosyo nito sa negosyo. Nang tumingin ako sa dance floor, naroon ang aking mga kaibigan na sina Thania, Jacob at Noah na masayang nagsasayaw habang nagkukulitan. Sa hindi kalayuan sa dance floor ay naroon si mommy, abala sa pag aasikaso ng mga bisita. Sa dami ng pinagdaanan niya, sa wakas ay maayos na ang lahat. Ang pamilyang matagal kong pinangarap ay buo na."Sweetheart, how do you like your party?" hindi ko namalayan na lumapit na pala si daddy. Ngumit ako dito at iniyakap ko ang aking kamay sa kanyang bewang. Tumawa naman ito at hinalikan niya ang ulo ko."I love it dad, thank you! thank you sainyo ni Mommy kasi you make my dream debut a reality, dito sa garden" masayang s
Miguel's POVNadatnan ko si Mirabella na nakahiga na sa kama pagkagaling ko sa baba. Kaninang ipinanhik ko dito sa kwarto namin pagkatapos ng paghaharap nila ng kanyang pinsan at malaman dito na buhay ang mommy niya ay nakatulala na lamang. Iniwanan ko muna ito kay Samantha para kausapin sina Luke para sa paghahanap sa kanyang mommy. Napabuntunghininga ako, hindi ko mapigilan ang magalit dahil sa nakikita kong hitsura ng aking asawa, para bang bumalik na naman ang dating Mirabella na una kong nakasama dito sa bahay, tahimik at walang kaemo emosyon ang mukha. Lumapit ako dito, hinaplos ko ang kanyang buhok. Nang hindi ito gumalaw, ay umupo ako sa kama at hinawakan ang kanyang kamay bago ito hinalikan."Hey, beautiful..." maalumamay kong sabi. Gumalaw ang mata nito at nagtagpo ang aming paningin. Hinaplos ko ang magkabilang pisngi nito. Ngumiti ako dito bago ako dumukwang para bigyan ng masuyong halik ang labi nito."Miguel, my mom..." her voice trembling and I could see fear in her eye