'Mommy, please wake up,' sambit ko habang niyuyugyog ang katawan niya.
Napatingin ako sa kamay ko at nababalot na ito ng dugo pati na rin ang damit ko. I cry for help just to save my mother's life. I felt her hold my hand. Kahit sa ganoong sitwasyon nagawa niya pang ngumiti saakin. Mas lumakas ang iyak ko nang unti-unting pinipikit niya ang kanyang mata.
'Mommy, please hold on. Mommy!'
Nakarinig ako ng alingawngaw ng sirena. Nanatiling nakayakap lang ako sa Mommy ko at hindi siya binibitawan. May mga taong lumapit saakin at pilit akong nilalayo sa Mommy ko.
Unti-unting naging malabo ang palagid at may naririnig akong tumatawag sa pangalan ko. Pagkamulat ko ng mga mata ko nasa ibang lugar na ako. Nakatitig saakin sina Santi at Yassi. Inilibot ko ang paningin ko sa paligid at doon ko lang napagtantong nasa infirmary
The four corners of my room filled with silence. Nakamasid lang ako sa kanya habang siya ay parang batang namamasyal sa parke sa loob ng kwarto ko. Walang masyadong gamit sa kwarto ko maliban sa mga unfinished artwork ko.Lumingon siya saakin kaya dali-dali kong inalis 'yong tingin ko sa kanya. I heard his footstep going to my side and I felt my bed sink a bit. I suddenly feel uneasy when his hand land on my forehead. Mataman niyang sinasalat 'yong noo ko na parang sinusukat ang temperatura ko."May sakit ka na't lahat-lahat, suplada ka pa rin." Gamit ang likod ng palad niya, tinulak niya ang noo ko para humiga ako ng maayos."Why are you still here pa rin ba? Hindi kita kailangan dito kaya you can leave now," supladang saad ko sa kanya."Habagin! Ngayon lang ako nakyutan sa conyo," he muttered but enough for me to hear it.
"Next week will be your finals. The names that I will call are those who didn't manage to compile all of the requirements in my subject..."Prof. Garcia are now calling the names of some of my classmates. I was patiently waiting for my name to be called dahil absent ako for almost a week and I'm aware na 'di ko pa napapasa 'yong final output ko sa Drafting. Natapos nang tawagin ni Prof. Garcia pero hindi ko man lang narinig 'yong pangalan ko.Sa mga sumunod kong subject ay gano'n pa rin. They calling out those names na kulang pa 'yong mga requirements but I didn't heard my name. Nakakapagtaka dahil sa pagkakaalam ko ay nagbigay sila ng outputs the day na naaksidente ako sa hagdan ng school building namin."Hello, Classmate! Kamusta?" bati saakin ni Yassi.Gaya ng palagi kong nakikita sakanya, she still wear her bright smile but she l
My eyes widen on its fullest. Not because I was shock but I am grateful. I let out a deep sigh of relief."Great! So I don't need to explain anything." I make my voice sound sarcastic. Ilang araw kong pinag-isipan kung paano ko sasabihin sa kanila 'yon pero all this time alam naman pala nila 'yon."Yup. Natanong ko na si Santi about doon. He confessed immediately," she answered before eating her food. By the tone of her voice, it's more likely she threatened him than asked him."But what is the reason why you invited him over dinner?" tanong niya.Bubuka pa sana ang bibig ni Auntie kaya agad ko siyang pinanlakihan ng mata. "Stop it, Auntie. I invite him para pasalamatan siya. Ginawa niya kasi 'yong output ko when I was being bedridden," paliwanag ko. Tumango lang sila pero ando'n pa rin ang nakakalokong ngiti nila.
"Anong mukha yan, Yassi?" nagtatawang tanong ni Santi.Lukot ang mukha ni Yassi at parang maiiyak nang maabutan siya ni Santi. Pagkatapos kasi ng meeting ay dumiretso agad ako dito sa Green House. Ewan ko kung bakit ito sumunod sa akin. It became my hangout place eversince they totally locked the rooftop."Bakit kayo nandito? Could you find some other place? I want to be alone," pantataboy ko sa kanila."See, Santi? May red days yata jowa mo. Ayaw na niya akong kausap," naiiyak na sumbong ni Yassi kay Santi."Kailan ka ba kinausap niyan. Baka may ginawa kang 'di niya nagustuhan. Hala ka! Lagot ka kay Miss Patrice niyan," pananakot ni Santi sa kaniya.Nataranta ako nang biglang naging totoo ang iyak niya. Wala sana akong balak na pansinin sila pero bigla nalang ngumawa si Yassi.
"Is she okay?" nag-aalang tanong ni Ate kay Auntie.She drop her things in the floor of my room and immediately walk towards my bed. Kinapa niya ang mukha ko at mataman akong tinitigan. Nakahinga lang siya ng maluwag nang makumbinsi na siyang okay na ako."Ano ba nangyari sa'yo kanina? Tumawag sa akin si Auntie while I'm in a middle of inspection na umuwi ka na masama ang pakiramdam mo. Inatake ka na naman ba?" she asked continuously while caressing my hand."I'm okay na, Ate. I can't just stop myself in overthinking kaya inatake ako," I explained.She looked at me worriedly and caress my hair. She usually do this when she felt relief. Kaya ayaw kong palaging nag-aalala sila sa akin. The worriness of their face makes me sick. Pinapahina ako no'n.
"Please, Santi! Gawin mo ang lahat para patahimikin siya," pakikiusap ko. I cover my hands on my ears when Yassi start singing again. Nasa gitna kami ng traffic ngayon. Ginamit namin ang kotse ko para hindi na kami mag-commute. Can I still back out? Being accompanied by Santi is way toleratable but with Yassi, nag-dadalawang-isip ako. I can't imagine na may mas iingay pa pala si Yassi kaysa sa nakikita ko araw-araw sa classroom. "Manong Harry, patayin niyo na po si Yassi—este 'yong radio. Pakiramdam ko dudugo na tenga ko," pakiusap rin ni Santi. Nakatakip rin siya sa tenga niya dahil sa sobrang ingay ng kapatid niya. "Hayaan niyo na Miss Phitrice at Sir Santi. Maganda naman po boses ni Miss Yassi. Hindi nakakaburyo sa byahe," natatawang sabi ni Manong Harry. Nasulyapan ko pa siyang nakipag-apir kay Yassi.
The sun are already shining but I don't have a plan to get up. Kulang nalang ay ilibing ko ang sarili ko sa kama dahil wala akong planong bumangon. 10:00 AM 'yong s-in-et kong alarm pero 8:00 AM pa lang ay nagising na ako dahil may nambulabog na ng tulog ko. Wala sa loob na umalis ako sa kama at binuksan 'yong pinto ng kwarto ko."It's my rest day. If you are bored go to the playground and stop bothering my sleep," sabi ko at malakas na sinirado ang pinto. I went to my bed to sleep again but Yassi keeps on knocking at my room's door."8:00 AM na. Tuturuan pa kita maglakad na naka-heels. Kung ganyan ka mapapahiya ka kay Jasmin. Hahaba na naman ang sungay no'n," sigaw niya sa labas ng kwarto ko."Edi pahabain niya! Lagyan pa natin decorations after!" sigaw ko rin pabalik at nagtalukbong ng kumot ko.Ilang sandali pa ay biglang nawala 'yong i
"One, two, three..." I muttered as I slowly trying to cross-walk while I'm wearing the three inches heels that Yassi bought me. Actually there's still four and five inches on the line but I don't have the guts to wear it."Santi, is my walk okay na ba?" I asked. I didn't heard any response from him kaya itinigil ko ang ginagawa ko at tumingin sa kanya."Santi?""Wait lang, Mahal. Sisirain ko lang tori nila— pucha! Bobo mo, gago! Hindi ini-SS ang minions, BOBO!" Pinagmumura niya 'yong phone niya like he was cussing to a person.I crossed my arms in between my chest and irritatedly tap my heels repeatedly. Hindi pa rin umaangat ang ulo niya at sobrang focus siya sa nilalaro niya. Inis na lumapit ako sa kanya at kinuha ang phone niya."Oy gagu! Victory na sana oh!" reklamo niya pero bigla siyang
“Santiago naman ‘e! Kaasar ka talaga! Buksan mo ‘yong pinto!” Yassi pulled the car’s door open and she even use her left foot to push herself. Binaba ng kaunti ni Santi ang windshield ng sasakyan just to show his middle finger kay Yassi tapos tinaas iyon ulit. Napatampal na lang ako sa noo ko dahil sumasakit na ang ulo ko sa kanila. Kanina pa kasi sila nag-aaway dahil ayaw isama ni Santi si Yassi sa lakad namin sa Amusement Park. Pati ako ay hindi na nakapasok sa loob ng sasakyan dahil sa trip niya. “Isa! Kapag hindi mo ‘to binuksan isusumbong kita kay mama!” sigaw ni Yassi. Parang maiiyak na ito anytime dahil sa kalokohan ni Santi. It’s already 10:00 AM when I arrived in their place to fetch them. Naabutan ko pa sila na nag-aaway and the rest is history. Basta they ended up like this. Lalapitan ko na sana sila para sawayin ng may biglang lumapit rin na babae sa sasakyan. It was a
"Phitrice, is there any problem?"Nagtatakang napatingin alo kay ate ng marinig ko ang boses niya. I just didn't realize that I was staring at my food and I didn't even touch it."Hindi mo pa ginagalaw ang pagkain mo. May problema ba?" Ate Patrice asked.Naghe-hesitate pa ako kung sasagutin ko ba siya o hindi. Nakakahiya kung sasabihin ko na iniisip ko 'yong kiss ni Santi sa akin kanina. Hanggang ngayon tinatanong ko pa rin ang sarili ko kung bakit hindi ako nag-react. Baka isipin na ng jerk na 'yon na nagustuhan ko ang ginawa niya."W-wala naman. Iniisip ko lang 'yong about sa... pageant," I lied."Buti naman. I thought naging ganyan ka na naman dahil binu-bully la ulit. Anyway..." She paused to set aside her plate. "How's your preparation for the pageant?""Okay naman. Santi and Yassi was always accompanying me kaya medyo nasasanay na ako,
"Ano na 'yon?"Umupo ako sa gilid ng fountain at hinintay siyang magsalita. I saw him scratched his head. He seems nervous in front of me so I just let him get some courage. Baka importante naman siguro ang sasabihin niya. I don't think na may binabalak na 'tong masama sa akin."Ano kasi..." He paused to took a deep breath. "...magpapatulong ako sa'yo. Balak ko sanang ligawan si Yassi," sabi niya."Seriously?" My eyes widen on what I heard. Alam ba 'to ni Yassi?"I know inakala mong kursonada kita dahil sa inasal ko. Gusto ko lang inisin si Santi para pumayag na siyang ligawan ko 'yong utol niya. I'm losing hope with him kaya naisip kong sa'yo na lumapit para kumbinsihin si Santi," paliwanag niya."So si Yassi pala like mo?" tanong ko kahit alam ko naman ang sagot. He looks like a kid that asking his mom for a gift. "What will I do? I'm not that person na kaya kang i-
I used to loved being compliment by others. Kahit sino naman ay gugustuhin makatanggap ng gano'n. I want to look the best in front of my parents. I want to look perfect and do things perfectly to deserve the love they give me. Pero dati na 'yon. After that acccident, nagbago na ang lahat. I convulsed, inaatake ng hika ko, binabangungot and worst nawawalan nalang ng malay pagkatapos no'n. I lived my life being alone for 8 years. Nilayo ko ang sarili ko sa iba habang pilit na lumalaban sa sakit na 'to. Kinulong ko ang sarili ko sa kwarto ko kahit aware akong naghihintay saakin sila ate. Sa loob ng 8 years, nawala 'yong dating ako. Hindi ko alam kung kailan babalik 'yon. But I secretly thanking god bacause he sent someone that I can rely on. It brings back the hope inside me that someday I could live a normal life. I w
"Hello, Phitrice! Thank God gising ka na." Parang nabunutan ng tinik na huminga si Dra. Sanchez nang maimulat ko ang mga mata ko. Sapo ang ulo na dahan-dahan akong umupo mula sa pagkakahiga ko sa kama at inilibot ang paningin ko. "Nasaan ako? Anong nangyari?" Halata namang wala kami ngayon sa mall kung saan man kami dapat pupunta. Agad ko rin nalaman na nasa isa sa mga kwarto pala ako ng Psychiatric Building ngayon kung hindi ko lang nakilala 'yon. Minsan na rin ako na-confine dito dahil na rin sa biglang pag-atake ng anxiety ko. Pero hindi ko pa rin alam kung ano ang nangyari at kung paano ako napunta dito. "Santi called na nag-convulse ka kanina sa sasakyan niyo. Did something happen?" she asked. Hindi agad ako sumagot at inalala ang nangyari bago ako napunta dito. Ba
"One, two, three..." I muttered as I slowly trying to cross-walk while I'm wearing the three inches heels that Yassi bought me. Actually there's still four and five inches on the line but I don't have the guts to wear it."Santi, is my walk okay na ba?" I asked. I didn't heard any response from him kaya itinigil ko ang ginagawa ko at tumingin sa kanya."Santi?""Wait lang, Mahal. Sisirain ko lang tori nila— pucha! Bobo mo, gago! Hindi ini-SS ang minions, BOBO!" Pinagmumura niya 'yong phone niya like he was cussing to a person.I crossed my arms in between my chest and irritatedly tap my heels repeatedly. Hindi pa rin umaangat ang ulo niya at sobrang focus siya sa nilalaro niya. Inis na lumapit ako sa kanya at kinuha ang phone niya."Oy gagu! Victory na sana oh!" reklamo niya pero bigla siyang
The sun are already shining but I don't have a plan to get up. Kulang nalang ay ilibing ko ang sarili ko sa kama dahil wala akong planong bumangon. 10:00 AM 'yong s-in-et kong alarm pero 8:00 AM pa lang ay nagising na ako dahil may nambulabog na ng tulog ko. Wala sa loob na umalis ako sa kama at binuksan 'yong pinto ng kwarto ko."It's my rest day. If you are bored go to the playground and stop bothering my sleep," sabi ko at malakas na sinirado ang pinto. I went to my bed to sleep again but Yassi keeps on knocking at my room's door."8:00 AM na. Tuturuan pa kita maglakad na naka-heels. Kung ganyan ka mapapahiya ka kay Jasmin. Hahaba na naman ang sungay no'n," sigaw niya sa labas ng kwarto ko."Edi pahabain niya! Lagyan pa natin decorations after!" sigaw ko rin pabalik at nagtalukbong ng kumot ko.Ilang sandali pa ay biglang nawala 'yong i
"Please, Santi! Gawin mo ang lahat para patahimikin siya," pakikiusap ko. I cover my hands on my ears when Yassi start singing again. Nasa gitna kami ng traffic ngayon. Ginamit namin ang kotse ko para hindi na kami mag-commute. Can I still back out? Being accompanied by Santi is way toleratable but with Yassi, nag-dadalawang-isip ako. I can't imagine na may mas iingay pa pala si Yassi kaysa sa nakikita ko araw-araw sa classroom. "Manong Harry, patayin niyo na po si Yassi—este 'yong radio. Pakiramdam ko dudugo na tenga ko," pakiusap rin ni Santi. Nakatakip rin siya sa tenga niya dahil sa sobrang ingay ng kapatid niya. "Hayaan niyo na Miss Phitrice at Sir Santi. Maganda naman po boses ni Miss Yassi. Hindi nakakaburyo sa byahe," natatawang sabi ni Manong Harry. Nasulyapan ko pa siyang nakipag-apir kay Yassi.
"Is she okay?" nag-aalang tanong ni Ate kay Auntie.She drop her things in the floor of my room and immediately walk towards my bed. Kinapa niya ang mukha ko at mataman akong tinitigan. Nakahinga lang siya ng maluwag nang makumbinsi na siyang okay na ako."Ano ba nangyari sa'yo kanina? Tumawag sa akin si Auntie while I'm in a middle of inspection na umuwi ka na masama ang pakiramdam mo. Inatake ka na naman ba?" she asked continuously while caressing my hand."I'm okay na, Ate. I can't just stop myself in overthinking kaya inatake ako," I explained.She looked at me worriedly and caress my hair. She usually do this when she felt relief. Kaya ayaw kong palaging nag-aalala sila sa akin. The worriness of their face makes me sick. Pinapahina ako no'n.