Mabilis pa sa alas kwatro siyang bumitaw kay Rain at nanlalaki ang mga matang napatitig sa kanyang kaharap. The way he calls her... Pagkatapos ay ang mga ngisi nito. Isang tao lang ang naalala niya. At iyon ang lalaking kumuha sa kanya sa auction noong mga panahong ibenenta siya ng kanyang amain na si Fabian at ang mismong lalaking nagpain sa kanya na muntik na niyang ikapahamak noon.Hawk!Dahan-dahan siyang umatras pero hindi rin naman natuloy nang mabilis nitong hinawakan ang kanyang kanang kamay at hinila siya palapit dahilan para mapatukod siya sa kama. Hinawakan ng isa nitong palad ang kanyang pisngi at marahan iyong hinaplos."A—anong ginagawa mo?" Natataranta niyang tanong.Pilit niyang iniiwas ang kanyang mukha pero mahigpit nitong hinawakan ang kanyang baba at pilit siyang pinapaharap."You stubborn brat. I'm excited to see you. Hindi mo ba ako namiss?" Nakangisi nitong tanong at inilapit ang mukha sa kanya."Bitiwan mo ako," aniya at pilit na kumawala sa pagkakahawak nito p
Napalunok siya. Hindi niya alam kung ano ang isasagot niya. Kung anuman ang ibig sabihin ni Hawk sa sinabi nito ngayon, alam niyang hindi ito nagbibiro at gagawin talaga ang lalaki ang binabanta nito sa kanya. Mas lalo pang napangisi ang binata nang makita nito ang naging reaksyon niya."Now this is really getting exciting," tila natutuwa nitong ani.Humugot siya ng hangin bago napayuko. "Lalabas na po ako," aniya sa mababang tono at dumiretso na sa labas.Agad naman siyang sinalubong ni Calder. Kahit na hindi pa nagsasalita ang lalaki, kita niya ang pag-aalala sa mga mata nito. "The one that's inside isn't Rain."Tumango siya bago nagpakawala ng hangin. "Tama ka Calder. Hindi nga si Rain ang nasa loob," nanlulumo niyang sambit.Kinagat nito ang pang-ibabang labi bago siya sinuyod ng tingin. "Ayos ka lang ba? Wala ba siyang ginawa sayo?"Marahan naman siyang umiling. "Wala naman."Ilang sandaling katahimikan ang namagitan sa kanila bago muling nagsalita si Calder. "What do you want t
Kita niya kung paano magtukaan ang dalawa na para bang matagal ng nawalay at miss na miss na nito ang isa't-isa. Ni hindi na nga nito napansin na naroon siya at nanonood sa kanila. Nag-uunahan sa pagpatak ang masaganang luha sa kanyang mga mata at tila ba libo-libong karayom ang tumutusok sa puso niya. Sobrang sakit ng dibdib niya. Pakiramdam niya hindi siya makahinga.Nanatili siyang nakapako sa kinatatayuan niya. Ilang saglit pa'y kita niyang napasulyap sa gawi niya si Hawk habang nagpatuloy parin ito sa paghalik kay Julie at tila ba inaasar at iniinggit talaga siya."Did you enjoy it?" Tanong nito nang binitawan ang labi ni Julie.Marahas namang napalingon sa gawi niya ang huli at pinaningkitan siya ng mga mata. "What the hell! Did you just watch us? Are you a pervért?!" Mataray na asik ni Julie.Ilang beses siyang napalunok habang hindi niya alam kung ano ang gagawin at sasabihin niya. Narinig nalang niya ang mahinang tawa ni Hawk. Mukhang tuwang-tuwa talaga ang lalaki sa mga gina
Nanlaki ang kanyang mga mata sa narinig. "W—wala po akong alam sa sinasabi ninyo Sir. Hindi po ako ang kumidnap sa kanila. Hindi ko po magagawa ang bagay nayan," naiiyak niyang tanggi."Sa presinto ka na magpaliwanag," anito at tuluyan na siyang pinosasan.Nanlamig ang buo niyang katawan. Hindi siya pwedeng makulong. Wala siyang kasalanan. Wala rin siyang kaide-ideya sa bagay na ito. Bakit siya na ngayon ang may kasalanan? "Sir... Parang awa niyo na po. Hindi po talaga ako. Wala po ang kinalaman sa sinasabi ninyo."Pero imbes na pakinggan siya ay sapilitan na siyang hinila ng mga ito. Nilingon niya si Hawk. Alam niyang imposible pero may parte parin ng puso niya ang umaasa na kakampihan siya ng lalaki subalit mukhang tuwang-tuwa ito sa nagyayari. Sigurado siyang wala siyang aasahan pa sa binata. Bumukas ang pinto at pumasok si Calder. Bahagya siyang nabuhayan ng loob nang makita ang lalaki at baka matulungan siya nito."What's going on here, Sir?" Tanong nito sa isang pormal at malami
Muli siyang bumalik sa kinaroroonan niya kanina nang tuluyan ng nilisan ni Hawk ang presinto. Patuloy siya sa pagdarasal na sana may dumating na tulong para sa kanya kahit na mukhang malabo iyon. Sino nga ba ang tutulong sa kanya gayong wala naman siyang kaibigan ni isa o kahit na sinong maituturing niyang pamilya? Ilang saglit pa'y lumapit ang isa sa mga pulis na naroon at binigyan siya ng tinapay at tubig. Atubili pa siya kung kukunin ba niya iyon o hindi dahil hindi naman niya ito lubos na kilala."Kunin mo na. Pasensya ka na at yan lang ang maibibigay ko sayo," anito at tumayo na saka bumalik sa desk nito.Dali-dali niyang kinuha ang tubig at tinapay. Magsisinungaling siya kung sasabihin niyang hindi siya nagugutom. Nang sulyapan niya ang officer ay hindi naman ito nag-abalang tumingin sa gawi niya kaya tuluyan na niyang nilantakan ang ibinigay nito.Kahit papaano ay naibsan ang gutom na nararamdaman niya. Hindi man niya masasabing nabusog talaga siya pero sapat na iyon sa kanya.
Malakas ang kabog ng kanyang dibdib habang nakatitig sa nakaawang na pinto. Mabigat man ang kanyang mga paa, pinilit niya ang sarili na makahakbang hanggang sa makarating siya sa ikalawang palapag kung saan nagkalat ang mga damit sa sahig. Inilibot niya ang tingin sa mga damit. Sigurado siyang damit panlalaki at pangbabae ang mga iyon.Nanginginig ang kanyang buong katawan kasabay ng paninikip ng kanyang dibdib na para bang hindi siya makahinga. Kahit na may ideya na siya kung ano ang masisilayan niya, pinili niya paring magpatuloy. Nang tumapat siya sa nakaawang na pinto ayas lalo lang na lumakas ang mga ungol na naririnig niya."Ohhh, yeah... Ahhh, fûck! Faster baby..." boses ng isang lalaki.Sa maliit na siwang at ng pinto, sinilip niya ang kaganapan sa loob. Agad na namalisbis ang masaganang luha mula sa kanyang mga mata nang makita si Rain na kagat labing nakapikit habang may isang seksi at nakahubad na babaeng nagtataas-baba sa kandungan nito. Pakiramdam niya paulit-ulit na sin
Pareho silang napasinghap ni Manang Petra sa gulat dahil sa ginawa ni Hawk. Hindi niya maiwasang mapangiwi lalo na ng maramdaman niyang medyo mainit pa ang ulam."Ano bang ginagawa mo, Sir. Itigil mo yan!" Awat ni Manang Petra at sinubukang abutin ang bowl subalit itinaas lang iyon ni Hawk at tinaasan ng kilay ang matanda."What? Gusto mo rin na buhusan kita?" Anito sa nakakalokong boses."Hindi na tama iyang ginagawa mo, Sir! Baka mapaso si Nahara."Sarkastiko naman itong natawa bago ibinaling ang tingin sa kanya. "If she doesn't want this kind of treatment then she should leave this house at huwag ng magpakita pa ulit."Huminga siya ng malalim bago nagsalita. "Sinabi ko na sayo, hindi ako aalis dito at hihintayin kong bumalik si Rain. Mawawala lang ako sa bahay na'to kung papatayin mo ako."Umangat ang sulok ng labi nito. "Do you really think I can't do it?" Anito sa mapanghamong boses."Of course, kaya mo. Nagawa mo na nga akong habulin dati ng baril kaya kayang-kaya mo ulit gawin
Hindi na siya nakapagsalita pa nang akayin siya nito papasok. Napapikit siya nang tumapak na ang kanyang mga paa sa loob ng club. Agad na sumalubong sa kanya ang mabahong amoy ng sigarilyo at alak. Malakas din ang tugtugin at maraming tao sa paligid. Nagpatuloy sila sa paglalakad hanggang sa dumako sila sa gitnang bahagi kung saan may isang bakanteng mesa na may pulang sofa na nakalibot."Sit," utos ni Hawk sa kanya.Tuliro naman siyang sumunod sa gusto ng lalaki. Inilibot niya ang tingin sa paligid. Hindi pamilyar sa kanya ang lahat. May iilan ding panauhin na nakatitig sa gawi nila. Gumawi ang kanyang mga mata sa unahan kung saan parang may stage at may mga babaeng sumasayaw. Hindi niya mapigilang mahintakutan nang makitang walang damit ang mga ito. Literal na nakahubad silang lahat habang pinapanood ng mga kalalakihan na nasa bawat mesa.Pabagsak na naupo si Hawk may kalayuan sa kanya at abala na ang mga mata sa mga nakahubad na babae sa dancefloor. Halos magningning na ang mga ma
Pakiramdam niya bumagal ang pag-inog ng mundo habang papalapit ng papalapit si Manang Petra sa gawi niya. Titig na titig siya sa batang karga nito habang hindi na niya napigilan pa ang mga luha niya sa pagpatak. Tila nalulunod siya sa labis na kasiyahang nararamdaman niya."He's your son, Nahara. Your Hurricane," madamdamin na sambit ng Ate Phoebe niya.Dahan-dahang inabot ni Manang Petra si Hurricane sa kanya. Tinanggap naman niya ang bata sa nanginginig niyang mga kamay. Maingat na maingat siya na para bang parang babasaging kristal ang anak niya. Mataman itong nakatitig sa kanya na para bang pinag-aaralan nito ang kanyang mukha. Hindi na niya napigilan pa ang sarili niya na yakapin ito ng mahigpit."Anak ko… Ang gwapo ng anak ko," Mahina niyang sambit.Hindi siya lubos makapaniwala na nahawakan na niya ang anak niyang matagal ng nawalay sa kanya. Akala niya ay hindi na darating ang araw na ito. Akala niya hindi na niya ito makikita pang muli pero narito na ito sa harapan niya ngayo
"Kumain ka ng marami. Kailangan mong magkalaman," ani Malia at tinambakan ng maraming gulay at kanin ang kanyang pinggan.Mabilis naman itong pinigilan ng Ate Phoebe niya. "Stop that, Ate. Baka mabigla ang sikmura at maimpatso ang kapatid natin," nag-aalala nitong turan at inilipat ang ibang gulay sa pinggan ng Ate Malia niya."Bakit sakin mo nilagay. Nagdidiet ako—""Ba't ka naman magdidiet eh hindi ka na naman nagmomodel pa. Sakto lang naman yang katawan mo," nakangusong sambit ni Phoebe."Hey, I still need to maintain my figure para kung may panibagong Avery na darating ay may panlaban ako."Agad naman itong iningusan ni Phoebe. "As if naman papatol ang asawa mo sa iba. Kung di lang nagka-amnesia yun, malamang sa malamang, di yun papatol kay Avery.""Kahit na," pairap na tugon ni Malia.Tahimik naman siyang kumakain habang nakikinig sa dalawa. Sobrang ganda na ni Malia pero may mga kaisipan parin itong ganun, paano nalang kaya siya?"After nating kumain, kailangan mong malinisan Na
"S—son?" Pag-uulit niya kasabay ng pamalisbis masagana niyang mga luha.Buhay ang anak niya! At tinupad ni Xavier ang kahilingan niya na Hurricane ang ipangalan sa anak niya—anak nilang dalawa ni Rain! Walang pasidhan ng tuwa sa puso niya sa nalaman niya ngayon. Akala niya ay puro unos nalang ang mangyayari sa kanya. Hindi pala. May ginhawa din pala.Masuyo namang ngumiti si Raven sa kanya. "Yes. Maraming naghihintay sayo Nahara at maraming tao ang gusto na gumaling ka so don't lose hope and stop thinking about death. Don't make the people who's here for you shed tears dahil hindi ka masaya na nakabalik ka na. Don't think you're a burden. You are loved Nahara," seryoso nitong wika na mas lalo lang na nagpaiyak sa kanya.Hindi niya aakalain na marami palang naghihintay sa kanya. Napadako ang kanyang tingin sa dalawang babae na nasa sulok ng silid. Ngayon ay nakaramdam siya ng hiya sa sinabi niya kanina. Bakit nga ba bigla niyang naisip ang bagay na iyon?"I'm sorry," mahina niyang samb
He stared at Marcello's lifeless body before shifting his eyes towards his heart that was on his palm. Ang tagal niyang pinangarap na mangyari ang bagay na ito and now it's finally over. He ended Marcello's life. He won in the end. Hindi na siya magdudusa pa sa mga laro nito at mas lalong hindi na magdudusa pa ang babaeng mahal niya dahil sa kagagawan ng sarili nitong ama.He drop Marcello's heart on the floor before standing up. Kahit na nahihirapan na siyang maglakad dahil sa marami ng dugo ang nawala sa kanya, he still managed to reach the door before the ceiling of the underground where Marcello was lying finally collapsed.Sinubukan niyang buksan ang pinto pero nakasara na ito. Napatingin siya sa hawak niyang baril. The alarm system was already ringing. Napatingin siya sa dingding, two minute left before the whole room will explode.Ikinasa niya ang kanyang baril at pinatamaan ng maraming beses ang lock ng pinto. Luckily it wasn't bulletproof kaya't nagawa niyang makalabas sa und
Agad siyang bumaba ng hagdanan at sinundan ang pintuan na pinasukan ni Marcello. Nang sinubukan niyang itulak ang pintuan ay napagtanto niyang sarado iyon. Itinutok niya sa doorknob ang kanyang baril at walang pag-aalinlangan iyong binaril. He immediately opened the door and went to the last shelf from the right. He moved the two thick black books as the shelf opened his way to the underground.Ah, Marcello didn't really changed everything and this is his advantage. Maingat siyang bumaba ng hagdanan hanggang sa makarating siya sa isang napakalawak na silid. Akmang lalabas na siya nang bigla nalang siyang barilin ng kung sino mula sa loob. Mabuti nalang at agad siyang nakapagtago sa isa sa mga pillars ng underground.Pinakinggan niyang maigi ang hakbang ng bumaril sa kanya. Nang marinig niyang papalapit na ito ay agad siyang lumabas sa kanyang pinagtataguan. Dahil nagulat ito sa kanyang ginawa ay mabilis niyang nabawi ang hawak nitong armas at agad itong binaril sa noo. Isang malakas
Sarkastikong natawa si Pierre. "And what made you think that I will help you with that? I don't want to work with you, Velasquez, so get lost..."Tamad siyang napalingon kay Pierre bago nagsalita. "I will be using it for Marcello. Did you forget? Xavier died by his hands. Hahayaan mo nalang ba siyang makawala pagkatapos niyang patayin ang kasama mo? Create a clone for me and I will kill him for you."Sandali itong natigilan pero maya-maya lang ay muli itong tumawa bago siya binitawan. Naglakad si Pierre palapit sa maliit na pigura sa harapan nila at marahan iyong hinaplos. "You've been searching for him all your life. Nagtagumpay ka ba? Paano ka nakakasigurong mapapatay mo siya ngayon? Kung kaya mo ay dapat noon pa, Velasquez but you always fail. Ni hindi mo nga mahagilap kahit na anino niya," tila nakakaloko nitong ani.Mariin siyang napapikit. Kung wala palang siyang kailangan sa lalaking 'to ay matagal na niya itong binaril. Hindi niya gusto ang tabas ng dila nito. Nakakairita! "
Marahas siyang nag-angat ng tingin sa demonyong nasa harapan niya. "Ang pinag-usapan natin, ibibigay mo sakin si Nahara kapalit ng anak ko!" May diin niyang bigkas.Umani siya ng isang nakakalokong tawa mula kay Marcello. "And do you really expect me to be truth to my words? Ngayong nandito ka na, sa tingin mo ba palalabasin pa kita? I thought you are smarter than what I am expecting you to be but I'm a bit disappointed, Rain," naiiling nitong bigkas."You cowardly rascal!" He hissed.And as he had already expected, tama siya sa hinala niya. Mukhang hindi talaga magiging madali para sa kanila ang makalabas sa lugar na iyon."Tsk. Look at how love turned you into a stupid person. It's making you weak. It's making you blind. You send yourself towards your grave, pwes pagbibigyan kita. You will die by my hands tonight," nakangisi nitong turan.Pagkasabi ni Marcello sa mga katagang iyon ay kusang nagsilabasan ang mga tauhan nito mula sa kung saan. They were all full armed while pointing t
Sumapit ang araw ng kanyang pag-alis. He rode on a normal plane with his son on his baby carrier. Napakapagtatakang tahimik ito ng mga oras na iyon. He calmed himself as he waited for the plane to land in the airport of Spain. Habang lulan siya ng eroplano ay napapansin niya ang titig ng ilang kababaihan sa kanya at sa anak niya. Some eyes were flirty while some were curious but a certain woman had caught his attention. He was staring at him secretly. And if he's not mistaken, alam niyang pakawala ito ni Marcello."Do you want me to deal with him?" Dinig niyang sambit ni Hawk.The idiot was co-existing with him as of the moment dahil wala itong tiwala sa kanya. Marahan siyang umiling at patay malisyang ibinaling ang tingin sa ibang direksyon."No need. I will handle her myself," pabulong niyang sambit.Hindi namana nangulit pa si Hawk pero alam niyang gising parin ito at nagmamatyag din sa paligid nila. Ilang sandali pa'y tumayo siya mula sa kanyang upuan at nagpunta sa restroom. In h
Humigpit ang pagkakahawak niya sa kanyang telepono kasabay ng marahas niyang paglingon sa gawi ng anak niya. Fear grew inside him as he was staring at his son sleeping peacefully while hugging a hello kitty teddy bear."What do you want, Marcello?" Malamig niyang tanong.Mahina itong natawa sa nakakalokong tono. "Woah. Isn't it the other way around? As far as I remember, you're the one who wants something from me. Something so precious to you. Hindi ba, Rain?"He could already imagined the happiness that Marcello felt right now. Alam niyang alam nito kung ano ang nararamdaman niya. At mas nadagdagan pa ang alas nito laban sa kanya."Saan mo dinala si Nahara?" Pigil hininga niyang tanong.Sobrang lakas na ng kabog sa kanyang dibdib habang hinihintay ang sagot nito. Marcello wouldn't call him if he's not preparing any surprise for him. A surprise that will surely ruin his life."Hmm, she's with me... Still breathing and waiting for his man to rescue her," anito sa mapaglarong boses.Pag