Ano na mga tigang? HAHAHAHA!
BLYTHE JULIANNA (ACE)... The heat of Luke's body, the slow measured steps as he approached. Her breath hitched when his fingertips traces the bare skin of her shoulder, featherlight but deliberate. "You should be resting more, sweetheart," mababa ngunit buo ang boses na sabi nito filled with something dangerous— something she craved silently. "H-Hindi na ako makakatulog ulit," nauutal ang boses na sagot n'ya kay Luke. Ipinikit n'ya ang kan'yang mga mata ng maramdaman ang paglakbay ng daliri ng kasintahan sa kan'yang nakahantad na balikat. "Neither can I. I didn't sleep the whole night," paanas na sagot nito sa kan'ya. "W-Why? What did you do?" Luke let out a slow exhale. " Watching you." The tension between them crackled like a storm ngunit walang gumalaw sa kanilang dalawa at nanatili lamang na nakatingin sa isat-isa. Palaging maingat si Luke sa mga galaw nito ngunit ngayon ay nakikita n'ya sa mga mata ng kasintahan na walang puwang ng pagtitimpi ang natira sa katawan ng lalak
BLYTHE JULIANNA (ACE)... Hindi n'ya mabilang kung ilang beses s'yang inangkin ni Luke. Wala itong kapaguran at hindi s'ya tinigilan hangga't hindi s'ya lupaypay. At s'ya naman ay ganon din. Hindi din s'ya nagpaawat at sinabayan din ng kan'yang kapusokan at karupokan ang pagiging halimaw ni Luke sa kama. Kaya naman ay lupaypay s'ya hanggang sa nawalan ng ulirat dahil sa sobrang pagod. Hindi n'ya na alam kung ano ang mga nangyari matapos s'yang makatulog dahil sa ginawa nila ng kasintahan. Basta nagising na lamang s'ya na umaga na ulit at mataas na ang sikat ng araw. Akmang babangon s'ya ngunit hindi n'ya naituloy dahil hindi n'ya maigalaw ang kan'yang buong katawan dahil sa sobrang pananakit nito. Dinaig n'ya pa ang pinagtulongan na bugbugin ng sampong tao. Ngunit hindi lamang iyon ang sakit na nararamdaman n'ya dahil maya-maya pa ay nakaramdam s'ya na parang naiihi. Kahit masakit ang buong katawan ay sinikap n'yang bumangon para umihi ngunit hindi n'ya talaga kaya at bumabagsak l
LUKE FRIEDRICH... Pakanta-kanta s'ya habang nagluluto ng pagkain para sa kasintahan. Kagabi ang pinakamasayang sandali ng buhay n'ya at kahit ano pa ang mangyari ay hindi n'ya ipagpapalit sa ibang bagay. Para s'yang timang na napangiti ng sumagi sa isip n'ya ang ginawa nila kagabi ni Ace. Ramdam n'ya ang pagmamahal nito sa kan'ya at buong puso nitong ipinaubaya ang sarili. At sobrang napasaya s'ya ng dalaga at mas lalo n'ya pa itong minahal. Kaya kahit pagod din s'ya kagabi at hindi na naman nakatulog ng maayos dahil binabantayan n'ya si Ace ay magaan pa rin ang kan'yang pakiramdam ng bumangon kanina. Tinikman n'ya ang sopas na niluluto at napangiti ng masarapan sa lasa. Sigurado s'ya na magugustohan ni Ace ang inihanda n'yang pagkain para dito. Kaya naman ng maluto ay nagsandok agad s'ya at inilagay sa bowl. Gumawa din s'ya ng sandwich at nagluto ng itlog para kay Ace. May ginawa din s'yang vegetable salad na may grilled chicken breast at hiniwa na prutas. Nagsalin s'ya ng juice
BLYTHE JULIANNA (ACE)... Tatlong araw s'yang nakahilata lamang sa kama para magpagaling. Literal na nagkasakit s'ya dahil sa nangyari sa kanila ni Luke Pero nagpapasalamat s'ya sa binata na hindi s'ya nito pinabayaan. Alagang-alaga s'ya ni Luke ng tatlong araw at ito pa mismo ang tumayo bilang sarili n'yang doctor. Nakagat n'ya ang kan'yang labi ng maalala kung paano s'ya ginagamot ni Luke. "Hey sweetheart! Nagugutom ka na ba?" napapitlag s'ya ng biglang marinig ang boses ni Luke. Dahil sa sobrang lalim ng kan'yang iniisip ay hindi n'ya man lang napansin na nasa bungad na pala ito ng pinto. "A-Ahmmmm! M-Medyo," nahihiya na sagot n'ya rito. Paano ba naman kasi at huling-huli talaga s'ya nito na nakatulala sa kawalan. "What are you thinking, hmmm? Bakit mukhang ang lalim ng iniisip ng little dragon ko?" malambing na tanong nito sa kan'ya ng maupo sa kama. Tipid s'yang ngumiti kay Luke habang naghahagilap ng maisasagot rito. "Wala! Naisip ko lang na tatlong araw na pala akong hind
BLYTHE JULIANNA (ACE)...Lumipas ang isang linggo at tuloyan na s'yang gumaling. Bumalik na sa dati ang kan'yang paglalakad na ilang araw ding paika-ika.Sa loob ng isang linggo na magkasama sila ni Luke ay puro saya at ligaya ang ipinadama sa kan'ya ng binata. Minsan ay nakaramdam s'ya ng takot na baka panandalian lang ang lahat ngunit sa tuwing naiisip n'ya na hindi n'ya naman kailangan na pigilan ang kan'yang nararamdaman dahil minsan lang kung dumating ang ganitong pagkakataon.Mahal n'ya si Luke at ramdam n'ya naman na mahal s'ya ng lalaki kaya isinawalang bahala n'ya na lang muna ang takot na nararamdaman at nag focus sa saya."Babe, I need to drive," pagbibigay alam n'ya sa kasintahan. Pareho silang naghahanda para pumasok. Katulad n'ya ay babalik na din sa work si Luke at sabay silang papasok ngayong araw."Are you sure? I can drop you and pick you up later," tanong ng kasintahan sa kan'ya. Inilapag n'ya sa kama ang kan'yang jacket at nilapitan ito.Malambing na niyakap n'ya
BLYTHE JULIANNA (ACE)..."I'm on it, I got your location! Give me a second, Ace. Positioning my baby now," si Pickles sa kan'ya. Naka konekta sa kanilang lahat ang button na pinindot n'ya at kapag ginamit nila ito ay nagpapahiwatig lamang na nasa panganib ang bawat isa sa kanila."Make it fast!" pasigaw na utos n'ya kay Pickles. Umuulan ng bala mula sa kan'yang likuran ngunit hindi naman basta-basta na nakakapasok sa kan'yang sasakyan ang mga bala mula sa mga kalaban dahil naka bullet proof ang kan'yang sasakyan na gamit.Ngunit nakita n'ya mula sa salamin na may mataas na kalibre ng baril na inihanda ang isa sa mga sasakyan na humahabol sa kan'ya sigurado s'ya na titilapon ang kan'yang kotse kapag natamaan nito dahil sa malakas na impact.Hindi nito masisira ang kan'yang sasakyan ngunit ang maisip na mataas na bangin ang nasa gilid ng daan at malawak na dagat ang nasa ilalim nito ay napaisip s'ya na paniguradong mahihirapan s'ya kapag nahulog sa bangin.Kaya kailangan na maunahan n'
BLYTHE JULIANNA (ACE)...Pagdating n'ya sa HQ ay agad n'yang ipinarada ang sasakyan sa bakanteng lote sa kabilang bahagi ng HQ.Bumaba s'ya at naglakad patungo sa pinto sa likuran. Sinadya n'yang sa likod dumaan para malapit sa kan'yang opisina. Ngunit malayo pa lang s'ya ay nakita n'ya na si Pickles na nasa bungad ng pinto at parang hinihintay s'ya."What? Bakit dito mo ako hinintay sa labas?" tanong n'ya sa kaibigan ng makalapit dito."We need to talk!" seryoso ang boses na sagot ni Pickles sa kan'ya at alam n'ya na mahalaga ang pag-uusapan nila. Minsan lang nag seseryoso ang kaibigan at kapag nasa ganitong mood ito ay mahalaga ang pakay nito sa kan'ya.Nagpatiuna ito sa paglakad at sumunod s'ya rito hanggang sa makapasok sila sa conference room kung saan sila nagme-meeting kapag may kailangan silang pag-usapan.Hindi naupo si Pickles bagkus ay naka krus sa dibdib nito ang dalawang braso ng harapin s'ya. Nagsalubong ang kan'yang kilay dahil sa pagtataka sa inaasal ng kaibigan."What
LUKE FRIEDRICH..."Mabuti na lang at hindi ka napurohan, Muller. Masamang damo ay matagal mamatay talaga," kantyaw sa kan'ya ng kaibigan habang ginagamot ang kan'yang sugat."Shut the fvck, Morgan," singhal n'ya sa lalaki. "What? Totoo naman ang sinasabi ko ah! Masamang damo ay matagal mamatay at ikaw ang patunay sa kasabihan na yan. Look at you at buhay ka pa rin magpahanggang ngayon. C'mon, Muller! Alam natin pareho kung gaano ka ka demonyo na hayop ka!" dagdag pa nito na ikinabato n'ya ng gunting sa kaibigan."Fvck you! Mas demonyo ka sa aking hayop ka!" balik mura n'ya sa kaibigan. Tinawanan lamang s'ya nito ngunit maya-maya lang ay nag seryoso din ang mukha."Who did this to you, Muller? Kailan ka lang dito sa Pilipinas at may kaaway ka na agad? O di kaya ay ang mga kaaway mo pa ito sa Russia?" "I don't know yet, Ashley. Kailangan ko pang mag-imbestiga at alamin kung sino ang nasa likod ng lahat ng ito," igting ang mga panga na sagot n'ya sa kaibigan."I'm here, Muller. At nasa
BLYTHE JULIANNA…Pangatlong linggo niya na sa bahay ni Luke at wala naman siyang naging problema. Malaki din ang ipinagbago ni Leon sa loob ng tatlong linggo na siya ang nag-aalaga dito. Nagkaroon na ng laman ang pisngi ng kaniyang anak at madalas na rin itong ngumingiti. Ayon sa mga kasama ni Luke sa bahay ay ibang-iba na si Leon ngayon kaysa noong hindi pa siya kasama nito.Tunay nga ang kasabihan na iba talaga kapag ang ina ang kasama ng anak. Naisip niya na sana kung noon pa sila magkasama ni Leon ay baka hindi na aabot sa ganito ang sitwasyon ng kaniyang anak.Sa loob ng tatlong linggo ay wala siyang narinig mula kay Luke. Hindi ito nagparamdam sa kaniya at kahit tawag ay wala siyang natanggap mula sa lalaki. May kaunting pag-alala siya na nararamdaman ngunit ng maalala kung paano ito naka survive kay kamatayan noon ay nawawala ang pag-alala niya rito.Kilala niya si Luke at alam niya na hindi ito ordinaryong tao lamang. Matalino ito at higit sa lahat ay kayang-kaya nitong magpa
BLYTHE JULIANNA…Napalunok siya ng laway dahil pakiramdam niya ay nanunuyo ang kaniyang lalamunan. Inipon niya ang natirang lakas at habang may katinuan pa siya at itinulak si Luke. At dahil hindi iyon inaasahan ng binate ay wala na itong nagawa ng itulak niya ito palayo.“May misyon ako noong nakaraang araw. Iyon ang araw na dinala niyo si Leon sa hospital. At dahil tumawag si Lea at alam ko na tungkol kay Leon ang itinawag nito ay hindi na ako nag-isip pa na mapahamak. Sinagot ko ang tawag at tamang-tama naman na may kalaban kaya natamaan ako sa tiyan,” mahabang salaysay ng lalaki sa kaniya.Nakaramdam siya ng pang-uusig ng konsensya ng marinig ang sinabi nito. Siya ang nag-utos kay Lea na tawagan ito kaya siya ang dahilan kung bakit ito nabaril.“Misyon? Hindi ba at head ka na? Bakit nasa misyon ka pa?” nakataas ang kilay na tanong niya rito para pagtakpan ang guilt na nararamdaman. Nagbuga ito ng hangin at napatingin sa kawalan.“Ganon talaga ang buhay, Ace. Hindi porke’t mataas n
BLYTHE JULIANNA…“Damn! That’s enough, Julianna!” parang nahihirapan ang boses na utos sa kaniya ni Luke. Dali-dali niyang tinapos habang nanginginig ang mga kamay na tinakpan ng malinis at bagong gasa ang sugat ng lalaki.Hindi niya kasi naiwasan na masanggi ng kaniyang kamay ang bukol sa gitna ng mga hita ni Luke na agad na ikinamura ng huli. Dahil na rin siguro sa halo-halong nararamdaman ay hindi niya na namalayan kung saan sumanggi ang kaniyang kamay at nataon pa talaga na sa bukol ng lalaki.“I’m sorry!” nahihiya na paghingi niya ng paumanhin dito. Hindi ito sumagot ngunit nakita niya ang paglambot ng mukha ng lalaki ng tumingin sa kaniya. Pagkatapos malinis ang sugat ni Luke ay pumasok siya sa banyo at nag-lock ng pinto. Isinandig niya ang kaniyang likod sa malamig na tiles at napatingala sa kisame.“Fvck! Ano bai tong ginagawa ko? Hindi dapat ako nagpapakita ng karupokan ko sa lalaking ito dahil walang kasingsama ng ugali nito,” lihim na kastigo niya sa kaniyang sarili habang n
BLYTE JULIANNA…“Demonyo ka! Walang puso!” nangangalaiti sa galit na mura niya sa binata.“Yes, I am Ace!”Nanggigil siya sa sagot ng lalaki sa kaniya at mas lalo pang nag-init ang kaniyang ulo na hindi niya napigilan ang kaniyang sarili na tawirin ang pagitan nilang dalawa at walang pag-alinlangan na sinuntok sa tiyan si Luke.“Fvck!” malutong na mura nito ng maramdaman ang sakit mula sa kaniyang kamao.“You deserve it asshole!” gigil na sabi niya sa lalaki na hawak-hawak pa rin ang tiyan na nasaktan. Tinalikuran niya din ito pagkatapos at bumalik sa kama ng kanilang anak. Hindi niya na nakita pa ang matalim na tingin sa kaniya ni Luke at kahit siguro makita niya ito ay wala pa rin naman siyang pakialam.“Damn it!” narinig niyang muli ang pagmumura nito kaya nilingon niya na ang lalaki at ganon na lang ang panlalaki ng kaniyang mga mata ng makita na may dugo sa damit nito sa bandang tinamaan ng kaniyang kamao.Hindi na siya nag-isip pa ng kung ano-ano. Tinawid niyang muli ang pagitan
BLYTHE JULIANNA…Pagkatapos ng sagutan nilang dalawa ni Luke ay inihatid siya nito sa rancho ng kaniyang abuelo. Wala na siyang lakas para makipag-away dito kaya nagpatianod na lamang siya ng ihatid siya ng lalaki.Nanghihina siya sa kondisyon nito para makuha ang anak ngunit hindi siya susuko ng ganon-ganon na lang. Para kay Leon ay gagawin niya ang lahat para makasama ito. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala na may anak na siya. Kung paano nangyari iyon ay kailangan niyang alamin, kaya naman pagdating niya sa bahay ay agad niyang tinawagan ang kaniyang ina para alamin ang lahat.“Ace, anak?” bungad ng ina sa kaniya. Nagpakawala muna siya ng isang malalim na hininga bago nagsimulang magsalita.“Nay!”“Yes anak, it’s me. Kamusta ka na diyan? Bakit ka napatawag, anak?”“Paano ako nagkaroon ng anak nay? Ano ang mga nangyari ng wala akong malay sa hospital? Bakit hindi niyo sinabi sa akin ang totoo? Bakit walang may nagsabi sa akin na nagka-anak na pala ako? Bakit niyo inili
BLYTHE JULIANNA…“Because Leon is yours, Julianna. Leon is our son!”Pakiramdam niya ay binuhusan siya ng isang drum ng malamig na tubig sa kaniyang narinig. Ilang segundo siyang hindi nakahuma at natulos lamang sa kaniyang kinauupoan.Pati yata ang kaniyang utak ay namanhid ng mga oras na iyon. Alam niya sa kaniyang sarili na may kakaibang nararamdaman na siya kay Leon ngunit ang kumpirmahin ni Luke mismo ang kaniyang hinala ay kakaiba ang dating sa kaniya.Mas masahol pa ito sa tunog ng bomb ana sumabog. Nararamdaman niya ang panunuyo ng kaniyang lalamunan at kahit anong lunok niya ng laway ay wala siyang malunok ng mga oras na iyon.“Julianna? Are you okay? I’m sorry kung sa ganitong pagkakataon ko sinabi sayo ang lahat,” narinig niyang sabi ni Luke sa kaniya. Doon niya lang din napansin na tumigil pala ang sasakyan na sinasakyan nila at ng ilibot niya ang kaniyang tingin sa paligid ay napagtanto niya na nasa masukal na bahagi sila ng daan.“Baby?” tawag ulit sa kaniya ni Luke. At d
BLYTHE JULIANNA…“Sweetheart? Are you inside? Naririnig ko ang boses mo diyan sa loob. Who are you talking, Luke?” pareho silang natigilan ng lalaki ng marinig ang boses ng babae nito na nasa labas ng silid na kinaroroonan nila.“Damn it!” malutong na mura ni Luke at naihilamos ang palad sa mukha. Pinagkrus niya ang mga braso sa kaniyang dibdib at taas ang kilay na tinapunan ng tingin si Luke.“Mukhang problemado ka sa fiancée mo Muller!” puno ng pang-uuyam na sabi niya sa lalaki.“You don’t know what you are talking, Julianna!” matigas na sagot ng lalaki sa kaniya.“Really? Well…, hindi iyan ang nakikita ko sayo Muller,” dagdag niya pa ngunit agad ding natigilan ng inilang hakbang lamang ni Luke ang pagitan nilang dalawa. Nakorner siya ng lalaki at hindi agad nakahuma ng ikulong siya ni Luke gamit ang dalawang braso nito. Halos magdikit na din ang kanilang mga mukha ni Luke dahil sa sobrang lapit nito.Naaamoy niya din ang mabangong hininga ng lalaki na kung hindi niya napigilan ang k
BLYTHE JULIANNA…“No! she didn’t kidnap my son, Inid. Nagpaalam siya sa akin ng kunin niya si Leon sa bahay, nagulat siya at napaawang ang kaniyang lab isa sinabi ni Luke. Ipinagtanggol siya nito mula sa babae at aaminin niya na hindi niya inaasahan ang bagay na iyon na gagawin ng lalaki sa kaniya.Nagsalubong ang kilay ng babae ng marinig ang sinabi ni Luke. Kita sa mukha nito na hindi ito makapaniwala sa narinig mula sa lalaki. Lihim na tumaas ang kaniyang kilay dahil hindi niya alam kung ano ang trio ni Luke sa buhay ng sabihin iyon sa babae.“What? Ipinaglatiwala mo sa kaniya ang anak natin? Bakit, Luke? Sino ba siya? Huh?” bulalas ng babae sa lalaki. Lihim siyang nagulat ng marinig ang sinabi nito na anak nito si Leon. Parang may kung anon a bumara sa kaniyang lalamunan ng mga oras na iyon. Pakiramdam niya ay parang may matalim na bagay na tumarak sa kaniyang puso sa narinig.No! Ayaw niyang tanggapin na ang babae ang in ani Leon. Hindi niya matanggap! Lihim niyang naikuyom ang k
BLYTHE JULIANNA…Napag-alaman niya na may karamdaman si Leon at iyon ay ang mahina ang puso nito. May mga pagkakataon daw talaga na dumarating sa bata na bigla na lamang ito nangingisay at nagkulay-ube ang labi.Ayon din sa tumingin dito na doctor ay kailangan ng heart transplant ni Leon ngunit dahil sae dad nito ay ayaw pa ng ama dahil isang malaking risk para sa bata. Masyado pang mahina ang katawan ni Leon para sa transplant at baka hindi kakayanin ng katawan ng bata.Inilipat ito sa isang pribadong silid at siya mismo ang nagbabantay kay Leon. Naaawa siya sa sinapit at mga pinagdadadaan nito. Masyado pa itong bata para makaranas ng ganitong sakit.Umalis muna si Lea at Susan para umuwi. Inutosa niya ang dalawa na kumuha ng mga gamitb nila para may magamit siya habang nagbabantay kay Leon. Naupo siya sa tabi ng kama nito at buong ingat na ginanap ang maliit na kamay ng bata.“You are very strong, honey. Alam ko na lumalaban ka sa buhay and because of that ay napahanga mo ako. Hmmmm