Makikilala na kaya ni Ace si Leon-Leon sinta? Hahaha! Abangan!
BLYTHE JULIANNA…Pagkatapos ng trabaho niya ay sumama siya sa mga kaibigan patungo sa bahay ni Yin. Marie and Yin love their country na umabot pa ang mga ito sa pagbili ng property sa bansa at pinili na manirahan sa bansa nila kaysa bumalik sa mga sariling bansa ng mga ito.May parehong dugo ng Pilipino ang dalawa at nangingibabaw ang dugo na iyon sa katawan ng dalawa dahil agad na minahal ng mga ito ang kultura ng kanilang bansa. Ayon sa mga kaibigan ay tatlong taon na rin na naninirahan sa Pilipinas ang dalawa.Simula ng magising siya ay ito ang kauna-unahang pagkakataon na makapunta siya sa bahay ng kanilang mga bagong kaibigan. Sa Baguio nakatira ang mga ito kung saan ay gusting-gusto ng dalawa ang klima sa Baguio. Sanay kasi ang mga ito sa malamig na panahon at angkop sa dalawa ang klima sa Baguio.Halos limang oras din ang kanilang ginugol sa byahe bago nila narating ang Highland Subdivision kung saan nakatira ang dalawa.“Damn! Ang layo naman ng bahay ng dalawang ito,” reklamo
BLYTHE JULIANNA…Umuwi siyang mag-isa sa syudad. Nagpasundo siya sa isang taohan ng kaniyang ama. Dumiretso siya sa bahay ng kaniyang mga magulang at naabutan ang kaniyang kapatid na si Uno na kausap ng kanilang mga magulang. Natigil ang mga ito sap ag-uusap ng makita siya.“Ace. Mabuti naman at nandito ka na. May mahalaga tayong pag-uusapan,” ang kaniyang kuya ang unang nagsalita. Mahina siyang natawa ngunit tunog pang-uuyam iyon na ikinasalubong ng mga kilay ng kanilang panganay.“Really kuya? Ako nga din ay may mahalagang sasabihin sa inyo eh. Ay, hindi pala mahalagang sasabihin kundi mahalagang sumbatan. Why? Why kuya, nay, tay? Bakit?” puno ng pait na tanong niya sa mga ito. Kalmado lang ang mga ito at hindi niya nakitaan ng gulat sa mga mukha na mas lalong ikinabugso ng kaniyang galit. Lahat ng mga mahal niya sa buhay ay niloko siya.“Alam mo na?” kalmado ang boses na tanong ng kaniyang kuya Uno.“Kita mo ‘to. Kailangan ko pa palang malaman sa iba na buhay si Muller na kung tutuu
BLYTHE JULIANNA…Kahit ng makarating siya sa mansion ng kaniyang lolo Drake at lola Eliana ay hindi mawala-wala sa kaniyang isip ang babae na nakita na may tulak-tulak na stroller sa mismong bungad ng rancho ni Luke.“Senyorita, kapag may kailangan kayo ay nandito lang ako sa baba ha. Tawagin mo lang ako,” nagbalik lang siya sa kaniyang sarili ng magsalita ang bagong care taker ng kanilang rancho. Dati na rin nila itong taohan sa Pilipinas at ngayon ay dito na ito sa Arizona naka-assign para may mag-aalaga sa rancho ng kaniyang lolo Drake na maaasahan.Napag-alaman niya na kasama din nito ang asawa at mga anak na pawang may mga pamilya na rin. Buong pamilya nito ang nag migrate sa Arizona para may bantay ang rancho ng kaniyang abuela at abuelo.“Maraming salamat nanay Jossie. Huwag na po kayong mag-alala sa akin at ayos lang ako dito. Bababa na lang ako mamaya kapag nagutom ako,” pasasalamat niya sa ginang. Nginitian siya nito bago iniwan sa kaniyang silid. Inabesohan niya din ito na
BLYTHE JULIANNA…Pagdating niya sa bahay ay agad siyang sinalubong ni nanay Jossie para ipaalam sa kaniya na handa na ang haponan ngunit nagpaalam muna siya rito na aakyat muna para maligo saglit.Mabilis lang naman ang kaniyang ginawang paliligo at agad ding bumaba. Dumeritso siya sa dining at naabutan si nanay Jossie na may kausap na isang babae.“Nanay Jossie?” tawag niya sa pangalan ng ginang. Natigil ang mga ito sa pag-uusap at nabaling sa kaniya ang atensyon ng mga ito. Nang humarap ang babae sa kaniya ay nagsalubong ang kaniyang kilay dahil pamilyar sa kaniya ang pigura ng babaeng kasama ni nanay Jossie.“Ay nandito ka na pala, senyorita. Halika at kumain ka na anak,” nakangiti na aya sa kaniya ng ginang.“Salamat nanay Jossie,” pasasalamat niya rito at naglakad palapit sa dining table.“Oo nga pala iha, ito pala si Susan, pamangkin ko, iha. Dito din siya nakatira at siya ang in-charge sa mga bulaklak ng mommyla mo lalo na ang mga mahal niyang orchids. Susan, si senyorita Ace, i
BLYTHE JULIANNA…“Susan, samahan mo ako sa rancho ng mga Muller!”“Po?”“I said, Samahan mo ako sa rancho ng mga Muller,” pag-uulit niya sa sinabi niya kanina.“Sigurado ho ba kayo, senyorita? Kasi sa pagkakaalam ko ay hindi sila nagpapasok ng bisita. Mahigpit daw ang may-ari sabi ni Lea, senyorita.”“I’m not a guest, Susan. Hindi ako bisita at huwag kang mag-alala at ako ang bahala.”“Sige po, sernyorita. Kung iyan ang gusto mo ay sasamahan kita bukas na bukas din sa rancho ng mga Muller. Kumain na muna kayo, senyorita,” si Susan sa kaniya at nagpaalam na iwan muna siya. Naiwan silang dalawa ni nanay Jossie na mataman na nakatingin sa kaniya.“Anak, tumawag pala ang nanay mo kanina. Tinatanong kung nandito ka ba daw?” pagbibigay alam ng ginang sa kaniya.“Sinabi mo ba na nandito ako, nanay Jossie?”“Paesensya ka na anak. Alam mo naman na hindi ko kayang magsinungaling sa kahit na sino lalo na sa pamilya mo,” nahihiya na paghingi nito ng paumnahin sa kaniya.“it’s okay, nanay Jossie. N
BLYTHE JULIANNA…“Sino kaya ang ina ng bata? Nasaan siya? Bakit pinabayaan nito ang anak kay Luke?” lihim na tanong niya sa sarili habang palabas ng sasakyan.“Senyorita, dito tayo,” aya sa kaniya ni Susan. Hindi na naman siya bago sa lugar na ito eh. Sa pagkakatanda niya ay dito siya nanirahan noong nagbakasyon silang dalawa ni Luke sa trabaho. Kaya naman kahit papaano ay kabisado niya ang bahay ni Luke.Tahimik siyang sumunod kay Susan papasok sa loob ng mansion ni Luke. Malakas ang loob niya dahil ayon sa babae ay wala dito ngayon ang may-ari. Nagpalinga-linga siya sa paligid at napansin na walang nagbago sa bahay ng lalaki. Ganon pa rin ang hitsura nito since the last time she’s here.“Susan! Mabuti naman at napadalaw ka. Pwede mo bang padedein ulit si baby? Wala pa kasi ang gatas na ipinadala ni sir,” natigil lang siya sa ginagawang pagsiyasat sa paligid ng marinig ang boses ng isang babae. Napaharap siya sa kinaroonan nito na naabutan niya na may kinukuha itong bata sa loob ng st
BLYTHE JULIANNA…“Who are you to do that?” pareho silang natigilan na tatlo ng biglang may nagsalita sa kanilang likuran.Napalingom siya sa pinanggalingan ng boses at nakita niya ng harap-harapan ang babaeng kinaiinisan niya. Ang babae na siyang dahilan ng kaniyang selos noon. Ang babae na kausap ni Luke at kinikita behind her back kahit pa nasa bahay siya nito.Maarte itong lumapit sa kanila habang hindi inaalis ang tingin sa kaniya. Tumigil ito sa kaniyang harapan at masuri siyang pinakatitigan mula ulo hanggang paa. Hinayaan niya lang ito at walang ibang ginawa.“Who are you? At ano ang ginagawa mo sa pamamahay ng fiancé ko?” nakataas ang kilay na tanong nito sa kaniya at sinadya na ipagdiinan ang kataga na “fiancé”. Alam niya na wala na siyang karapatan pa na magselos ngunit hindi niya mapigilan ang maikuyom ang mga kamao dahil sa galit.“I’m asking you bitch! Who are you at ano ang ginagawa mo dito?” pag-uulit nito sa tanong.“Mawalang galang na ho, ma’am Inid, pero hindi po bitc
CHAPTER 132BLYTE JULIANNA…“J-Julianna!”“Yes, it’s me! Akala mo ba ay patay na ako?”Naramdaman niya na natigilan ang lalaki sa kabilang linya. Nagulat siguro ito ng malaman na buhay siya at mas lalo pa nitong ikinagulat ng malaman na nasa kaniya ang anak nito. Wala naman siyang balak na masama, katunayan nga ay naiinis pa siya kay Luke dahil iniwan nitong mag-isa ang anak at walang gatas.Alam niya na kaya ni Luke na buhayin ang anak nito ngunit ang iwan itong mag-isa sa yaya ang hindi niya ikinasaya. At hindi niya alam kung bakit ganon na lang ang inis niya sa lalaki na kung tutuusin ay wala naman siyang pakialam sa buhay ito.Kinamumuhian niya nga ito pero ngayon ay nakuha niya pang pakiaalaman ito sa buhay nito. Sa isiping iyon ay mahina siyang natawa.Sino ang mag-aakala na mauuwi siya sa ganitong sitwasyon? All she wanted id to move on at hindi na iisipin pa ang lalaki pero heto siya at tangay-tangay pa ang anak nito.“Don’t touch Leon, Julianna. Wala siyang kasalanan. Kung ga
BLYTHE JULIANNA…Napag-alaman niya na may karamdaman si Leon at iyon ay ang mahina ang puso nito. May mga pagkakataon daw talaga na dumarating sa bata na bigla na lamang ito nangingisay at nagkulay-ube ang labi.Ayon din sa tumingin dito na doctor ay kailangan ng heart transplant ni Leon ngunit dahil sae dad nito ay ayaw pa ng ama dahil isang malaking risk para sa bata. Masyado pang mahina ang katawan ni Leon para sa transplant at baka hindi kakayanin ng katawan ng bata.Inilipat ito sa isang pribadong silid at siya mismo ang nagbabantay kay Leon. Naaawa siya sa sinapit at mga pinagdadadaan nito. Masyado pa itong bata para makaranas ng ganitong sakit.Umalis muna si Lea at Susan para umuwi. Inutosa niya ang dalawa na kumuha ng mga gamitb nila para may magamit siya habang nagbabantay kay Leon. Naupo siya sa tabi ng kama nito at buong ingat na ginanap ang maliit na kamay ng bata.“You are very strong, honey. Alam ko na lumalaban ka sa buhay and because of that ay napahanga mo ako. Hmmmm
BLYTHE JULIANNA…Nagulat si nanay Jossie ng makita sila. Ilang segundo pa itong hindi nakahuma habang nagpalipat-lipat ng tingin sa kanilang tatlo. Alam niya na hindi nito inaasahan ang lahat ngunit buo na ang kaniyang desisyon. Hindi niya ibabalik sa mansion ng mga Muller ang bata.Sa kaniya si Leon hanggang hindi pa dumarating si Luke. At kapag bumalik na ito at magkaharap silang dalawa ay wala na siyang pakialam dahil ang mahalaga sa kaniya ay ang kapakanan ng bata.“Anong ibig sabihin nito, senyorita? Bakit niyo dala si baby Leon?” nagtatakang tanong ng ginang.“Dito muna si Leon, nay,” sagot niya rito.“Ano? Naku naman anak, sigurado ka ba diyan? Malaking gulo ‘to kapag nalaman ng ama n iya,” puno ng pag-alala na bulalas nito.“Ako na ang bahala sa bagay na ‘yan, nay. Huwag po kayong mag-alala sa ama ni baby Leon at ako na ang bahala sa kaniya,” siya sa ginang at nilingon ang dalawang babae na kasama at senenyasan.Agad namang tumalima ang ito at lumapit sa kaniya habang dala-dala
CHAPTER 132BLYTE JULIANNA…“J-Julianna!”“Yes, it’s me! Akala mo ba ay patay na ako?”Naramdaman niya na natigilan ang lalaki sa kabilang linya. Nagulat siguro ito ng malaman na buhay siya at mas lalo pa nitong ikinagulat ng malaman na nasa kaniya ang anak nito. Wala naman siyang balak na masama, katunayan nga ay naiinis pa siya kay Luke dahil iniwan nitong mag-isa ang anak at walang gatas.Alam niya na kaya ni Luke na buhayin ang anak nito ngunit ang iwan itong mag-isa sa yaya ang hindi niya ikinasaya. At hindi niya alam kung bakit ganon na lang ang inis niya sa lalaki na kung tutuusin ay wala naman siyang pakialam sa buhay ito.Kinamumuhian niya nga ito pero ngayon ay nakuha niya pang pakiaalaman ito sa buhay nito. Sa isiping iyon ay mahina siyang natawa.Sino ang mag-aakala na mauuwi siya sa ganitong sitwasyon? All she wanted id to move on at hindi na iisipin pa ang lalaki pero heto siya at tangay-tangay pa ang anak nito.“Don’t touch Leon, Julianna. Wala siyang kasalanan. Kung ga
BLYTHE JULIANNA…“Who are you to do that?” pareho silang natigilan na tatlo ng biglang may nagsalita sa kanilang likuran.Napalingom siya sa pinanggalingan ng boses at nakita niya ng harap-harapan ang babaeng kinaiinisan niya. Ang babae na siyang dahilan ng kaniyang selos noon. Ang babae na kausap ni Luke at kinikita behind her back kahit pa nasa bahay siya nito.Maarte itong lumapit sa kanila habang hindi inaalis ang tingin sa kaniya. Tumigil ito sa kaniyang harapan at masuri siyang pinakatitigan mula ulo hanggang paa. Hinayaan niya lang ito at walang ibang ginawa.“Who are you? At ano ang ginagawa mo sa pamamahay ng fiancé ko?” nakataas ang kilay na tanong nito sa kaniya at sinadya na ipagdiinan ang kataga na “fiancé”. Alam niya na wala na siyang karapatan pa na magselos ngunit hindi niya mapigilan ang maikuyom ang mga kamao dahil sa galit.“I’m asking you bitch! Who are you at ano ang ginagawa mo dito?” pag-uulit nito sa tanong.“Mawalang galang na ho, ma’am Inid, pero hindi po bitc
BLYTHE JULIANNA…“Sino kaya ang ina ng bata? Nasaan siya? Bakit pinabayaan nito ang anak kay Luke?” lihim na tanong niya sa sarili habang palabas ng sasakyan.“Senyorita, dito tayo,” aya sa kaniya ni Susan. Hindi na naman siya bago sa lugar na ito eh. Sa pagkakatanda niya ay dito siya nanirahan noong nagbakasyon silang dalawa ni Luke sa trabaho. Kaya naman kahit papaano ay kabisado niya ang bahay ni Luke.Tahimik siyang sumunod kay Susan papasok sa loob ng mansion ni Luke. Malakas ang loob niya dahil ayon sa babae ay wala dito ngayon ang may-ari. Nagpalinga-linga siya sa paligid at napansin na walang nagbago sa bahay ng lalaki. Ganon pa rin ang hitsura nito since the last time she’s here.“Susan! Mabuti naman at napadalaw ka. Pwede mo bang padedein ulit si baby? Wala pa kasi ang gatas na ipinadala ni sir,” natigil lang siya sa ginagawang pagsiyasat sa paligid ng marinig ang boses ng isang babae. Napaharap siya sa kinaroonan nito na naabutan niya na may kinukuha itong bata sa loob ng st
BLYTHE JULIANNA…“Susan, samahan mo ako sa rancho ng mga Muller!”“Po?”“I said, Samahan mo ako sa rancho ng mga Muller,” pag-uulit niya sa sinabi niya kanina.“Sigurado ho ba kayo, senyorita? Kasi sa pagkakaalam ko ay hindi sila nagpapasok ng bisita. Mahigpit daw ang may-ari sabi ni Lea, senyorita.”“I’m not a guest, Susan. Hindi ako bisita at huwag kang mag-alala at ako ang bahala.”“Sige po, sernyorita. Kung iyan ang gusto mo ay sasamahan kita bukas na bukas din sa rancho ng mga Muller. Kumain na muna kayo, senyorita,” si Susan sa kaniya at nagpaalam na iwan muna siya. Naiwan silang dalawa ni nanay Jossie na mataman na nakatingin sa kaniya.“Anak, tumawag pala ang nanay mo kanina. Tinatanong kung nandito ka ba daw?” pagbibigay alam ng ginang sa kaniya.“Sinabi mo ba na nandito ako, nanay Jossie?”“Paesensya ka na anak. Alam mo naman na hindi ko kayang magsinungaling sa kahit na sino lalo na sa pamilya mo,” nahihiya na paghingi nito ng paumnahin sa kaniya.“it’s okay, nanay Jossie. N
BLYTHE JULIANNA…Pagdating niya sa bahay ay agad siyang sinalubong ni nanay Jossie para ipaalam sa kaniya na handa na ang haponan ngunit nagpaalam muna siya rito na aakyat muna para maligo saglit.Mabilis lang naman ang kaniyang ginawang paliligo at agad ding bumaba. Dumeritso siya sa dining at naabutan si nanay Jossie na may kausap na isang babae.“Nanay Jossie?” tawag niya sa pangalan ng ginang. Natigil ang mga ito sa pag-uusap at nabaling sa kaniya ang atensyon ng mga ito. Nang humarap ang babae sa kaniya ay nagsalubong ang kaniyang kilay dahil pamilyar sa kaniya ang pigura ng babaeng kasama ni nanay Jossie.“Ay nandito ka na pala, senyorita. Halika at kumain ka na anak,” nakangiti na aya sa kaniya ng ginang.“Salamat nanay Jossie,” pasasalamat niya rito at naglakad palapit sa dining table.“Oo nga pala iha, ito pala si Susan, pamangkin ko, iha. Dito din siya nakatira at siya ang in-charge sa mga bulaklak ng mommyla mo lalo na ang mga mahal niyang orchids. Susan, si senyorita Ace, i
BLYTHE JULIANNA…Kahit ng makarating siya sa mansion ng kaniyang lolo Drake at lola Eliana ay hindi mawala-wala sa kaniyang isip ang babae na nakita na may tulak-tulak na stroller sa mismong bungad ng rancho ni Luke.“Senyorita, kapag may kailangan kayo ay nandito lang ako sa baba ha. Tawagin mo lang ako,” nagbalik lang siya sa kaniyang sarili ng magsalita ang bagong care taker ng kanilang rancho. Dati na rin nila itong taohan sa Pilipinas at ngayon ay dito na ito sa Arizona naka-assign para may mag-aalaga sa rancho ng kaniyang lolo Drake na maaasahan.Napag-alaman niya na kasama din nito ang asawa at mga anak na pawang may mga pamilya na rin. Buong pamilya nito ang nag migrate sa Arizona para may bantay ang rancho ng kaniyang abuela at abuelo.“Maraming salamat nanay Jossie. Huwag na po kayong mag-alala sa akin at ayos lang ako dito. Bababa na lang ako mamaya kapag nagutom ako,” pasasalamat niya sa ginang. Nginitian siya nito bago iniwan sa kaniyang silid. Inabesohan niya din ito na
BLYTHE JULIANNA…Umuwi siyang mag-isa sa syudad. Nagpasundo siya sa isang taohan ng kaniyang ama. Dumiretso siya sa bahay ng kaniyang mga magulang at naabutan ang kaniyang kapatid na si Uno na kausap ng kanilang mga magulang. Natigil ang mga ito sap ag-uusap ng makita siya.“Ace. Mabuti naman at nandito ka na. May mahalaga tayong pag-uusapan,” ang kaniyang kuya ang unang nagsalita. Mahina siyang natawa ngunit tunog pang-uuyam iyon na ikinasalubong ng mga kilay ng kanilang panganay.“Really kuya? Ako nga din ay may mahalagang sasabihin sa inyo eh. Ay, hindi pala mahalagang sasabihin kundi mahalagang sumbatan. Why? Why kuya, nay, tay? Bakit?” puno ng pait na tanong niya sa mga ito. Kalmado lang ang mga ito at hindi niya nakitaan ng gulat sa mga mukha na mas lalong ikinabugso ng kaniyang galit. Lahat ng mga mahal niya sa buhay ay niloko siya.“Alam mo na?” kalmado ang boses na tanong ng kaniyang kuya Uno.“Kita mo ‘to. Kailangan ko pa palang malaman sa iba na buhay si Muller na kung tutuu