CITOW:[Choppy 4](Outcomes)

Curse In The Other World[Ch 4]

Chapter 4: "Outcomes"

Genre: Sci-fi, Fantasy, Drama, Action

[Reist's POV]

Napakadilim, walang makikinig sa mga bagay na iyong kinikimkim. Even if you tell them, they can't understand your situation. 

For all my life, I've been drowning myself deeper and deeper trying to numb every part of myself.

Being hurted so much outside and my insides. Having a lot of problems, doubts and fears.

Barely surviving with the amount of lies I am carrying, walking barefooted on an isolated and cold desserts of this burden called 'LIFE'.

It sucks to be me. 

It sucks to live in this world. But, that doesn't mean I want to leave my position and vanish it through thin air.

Nadadama ko ang hagos ng lamig sa aking mga balat. Nakasandal pa ang aking likuran sa isang matigas na bagay. Parang inahon ako mula sa pinakailalim ng karagatan sa lamig. 

Isang nagyeyelong pakiramdam.

However, what is this heat that I'm feeling to my chest.

I'm hugging a pillow. Dahil sa nararamdaman kong lambot na piga-piga ko sa aking mga braso. Hindi ko maipaliwanag kung malapit na ba ako sa araw, dahil sa init na aking nadarama sa aking d****b.

I'm in heaven. Ang aking ilong ay nakakalanghap pa ng amoy ng pulang ubas. Hindi ko na ito maipaliwanag kung ito pa ba'y panaginip o hindi.

Kaya nama'y dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata't lumingon sa buong kapaligiran. Ang buong lugar ay parang isang malaking kuweba, ngunit ang daanan ay nasa itaas. 

"It's somewhat 50 feet tall at mediyo kay kaluwagan ang kabuuang lugar," bulong ko. Isang malaki-laking butas na nagbibigay ng mahinang liwanag mula sa kalangitang na napupuno ng mga ulap.

Masakit pa rin ang aking ulo't bigla na akong tinamaan ng pag-alala sa mga nangyari. Lumobo ang aking mga mata't napanganga ng pagkakaba.

Marahan kong tinignan ang nakadagan sa'kin. Isang batang babae na may asul na buhok, mga nakakaantig na kilay at may suot na isang puting laboratory coat. 

Parang sangol na subo-subo din niya ang kanang hinlalaki, kasama ang nakakapagpalambot na puso niyang mukha.

"Pero, ang taong ito ay." Dahan-dahan akong umupo't saka nagslide ang ulo niya sa aking kaliwang hita. 

"Reine Pasterski,"

"Ang batang nagsabi sa akin na, 'Mahirap talagang mabuhay sa mundong pakiramdam mo 'di ka nararapat na masama, yung you do not have any significant contribution sa society', which isn't me." Saka kamot ko ng aking ulo. 

Nang unti-unti na siyang gumagalaw, agad akong tumalon sa malayong puwesto. Saka napahawak sa aking ulo.

"AHHHHHH, TINITIGAN KO SIYA!!" bulyaw ko sa aking isipan.

"Hmn.." Saka siya napabangon sa kaniyang kinahihigaan, mahinhing napahikab at nagpunas ng kaniyang mga mata.

Dumungaw ako sa malaking butas sa itaas at pumito-pito lang nang napalingon siya sa akin. Saglit nito'y

tinalikuran ko siya't napakamot sa aking pisngi na parang walang kasama.

"I didn't do anything," I whispered.

Lumipas ang anim na segundo't naramdaman ko ang malakas na ihip ng hangin sa akin. Nakarinig din ako ng mga kaluskos at mga maliliit na yapak.

Lumingon ako sa aking kasama, iniisip ko na baka may nangyari na sa kaniya. I'm so shocked na bigla siyang lumitaw so closer to me. Standing behind me like those in creepy horror movies.

Nakatayong napatalsik ako sa pader sa sobrang gulat sa kaniya. 

"Kamuntikan na'kong atakihin sa puso sa batang 'to," aking bulong. Saka kinapa ko sa aking bulsa't isinuot ang aking mask.

"Why are you so socially awkward?" kalmadong tono na tanong niya sa'kin. Tumingin ako sa mga mata niyang may buhay confidently. 

"And why are you acting like adult?" bulong ko.

"What?" aniya.

"Wala..I mean is, where are we now? Your also inside this research, 'di ba?" napahawi sa matang tugon ko. Narinig ko ang malakas na paghinga niya.

"Perhaps y' know kung na'san na tayo?" kalmadong dagdag ko.

"Nope, we do not have any high class details of this place except the fact that this world exist," napatingin sa itaas na wika niya.

"HUH?! AS IN?! AHH." Napabukaka ako ng aking mga binti't napanganga ako sa kaniyang sinabi.

"Yes," bland na tugon niya.

"H-How about my title," walang kontrol sa lakas na aking sinabi. Na siyang narinig niya.

"Your title as the #1 stupids detective?" seryosong aniya.

Napakurap ako't nagdiinan ang mga ngipin. 

"Where inside now..because of your action," kalmadong wika ni Reine. Na nag-udiyok sa akin para magkaskasan pa ang aking mga ngipin.

"ME?! AKO PANG MAY KASALANAN?!

HINDI NA LANG SANA KITA INILIGTAS?!" malakas ko na ibinuhos ang aking inis sa sigaw ko. Napadampi nang husto ang aking mga paa sa kalupaan ng sobrang lakas sa aking galit. 

"AKO PANG SISIHIN MO?! AKO?!" Saka ko siya tinalikura't humarap sa pader.

Hinihingal at pinagpapawisan ng husto.

Isinandal ko rin ang aking braso sa pader, yumuko't napakurap ng todo.

Hinahayaang tumagas ang mga likido ng sakit mula sa aking mga mata. 

"Kung alam mo lang kung gaano ako naghirap..Para lang maging #1 Greatest Detective," nanginginig na bulong ko. Kasama pa nito ang paghihingal ko ng sakit.

I remember that time noong bata pa 'ko.

Nagbabasa ako ng mga mystery genre books na may napakadami pang mixed of themes. Everytime na ako'y magbabasa'y para ko ng namee-meet ang bawat isang detective sa buong mundo.

They taught me several moral lessons, brought me sa mga actions at mga interestingly nakakatakot na bawat sulok ng mundo.

One time, sobrang tuwang-tuwa ko na nililibot ang every pahina ng napakakapal na libro na gusto ko na matapos. I didn't expect na pumasok ang papa ko sa loob ng kuwarto ko.

"Oy, Rey-Rey saan mo nakita yan?" Saka turo niya sa hawak kong libro.

"Hiniram ko po ito sa library namin," natutuwang tugon ko.

"Akin na nga yan!" Biglang hablot niya sa hawak ko, saka tingin niya sa harapang pahina nito.

"Hercule Poirot, isang Detective novel 'to 'di ba?" tanong niya.

"Opo! Ang ganda po niyan, I also wanna be the #1 detective someday po!" abot taingang ngiti kong tugon. Bigla siyang natawa't napangisi.

"DETECTIVE MO MUKHA MO!" Saka malatak na hampas niya sa aking balikat, na iniyak ko ng bahagya.

"Bakit? Do you think na ganoon lang kadali maging isa sa kanila? B****a ka kaya," Saka nanggalaiting pihit niya sa tainga ko.

Nagpakawala ako ng mga hagulgol ng sakit.

Nilulunod ng mga pagmamaliit. Sa bahay man o paaralan.

"Reist Keepers, why are your grades in all subjects are line of 7?" tanong ng guro sa'kin. Napatayo ako sa aking upua't napayuko.

"Pasensiya na po," mahinang wika ko.

"Oh, baka naman kasi hanggang mystery novels lang yung utak mo?" nakangising wika ng kaklase ko.

"Yup, ta's trying hard pa siyang maging #1 Detective daw?" dagdag pa ng isa.

Nagtawanan ang buong klase na imbis matigil ay sinamahan pa ng guro.

"May punto yung kaklase mo, puwede bang itigil mo na yang pagiging 

delusional mo?" Saka naglulutangang tawa ng bawat isa sa akin. 

Nakakahiya, nakakalungkot, nakakadismaya at nakakapagpakirot ng puso.

Lahat dinanas ko ng buong-buo.

Pumutok ang aking mga iniisip ng narinig ko ang pag-upo ni Reine sa gilid.

Napabukas ang aking mga mata't nararamdaman ko ang pagdaloy ng likido sa aking mga pisngi.

"I'm sorry," wika ni Reine sa isang maamong tono.

"It's illogical na I blame you.., Instead of thinking the root of cause, dapat gumawa tayo ng paraan para makabalik instead," dagdag pa niya sa isang mababang tono.

Pinunasan ko ang aking mga luha sa mukha't tumingin sa kaniya. Nakita ko siyang gumuhit ng isang cross sa lupa.

"First of all.., We need shelter, food, sanitation and extra clothings if ever 'di tayo makaalis dito," Saka guhit niya ng mga simpleng larawan ng mga 'to.

Napahinga ako ng kaba't pangamba. 

Masakit pa rin ang aking d****b na parang permanente na. Ngunit, sinusubukan ko pa ring 'di ito pansinin.

"Kinakapos ka ba ng hininga?" napatingin sa mga matang tanong niya sa'kin.

Tumingin muna ako sa sulok at pinansin ang aking paghinga. 

"Ayos pa naman," tugon ko.

"Same.., That only means that ang oxygen level natin ay okay pa," aniya. Mediyo na papakurap ako ng maraming beses, habang nasa itaas ang kaniyang mga tingin.

"What's the physics of this world and how did this exist from the first place?" bulong niyang nadinig ko. Gayon na lamang din ang aking naiisip sa situwasiyong ito.

Unlimited questions and fears. Bigla akong napabuhat ng mabigat na bato sa gilid.

Tumapat ako sa kalapit kong pader.

Nandilat ang mga mata niya sa akin.

"Teka! Anong balak mo? Do you really want us to die here?" Saka harang niya sa akin.

"There's a big chance na gumuho 'tong buong lugar!" nag-aalalang dagdag pa niya.

"If we don't do anything, we'll still die out of starvation," wika ko sa isang nanginginig na tono. 

"Mayroon pang ibang paraan," nagmamadaling sabi niya. Napaisip ako't napabitaw sa bato, dahil sa bigat nito.

Sa sobrang kamalasan ko, naipit ang mga paa ko nang sobrang sakit.

"AHHH!!" napakalakas na hiyaw ko. Namilipit ako sa sakit at parang naging lantang gulay matapos. Nakabaluktot na nakahiga ako sa kalupaan na nararamdaman pa rin ang kirot.

"Oh ano? Ayos ka na?" nakaupong tanong niya sa'kin.

Napagulong ako sa harap niya't tinignan siya ng may mga matang nagpapaawa.

"Ikaw kayang maipit sa paa ng mabigat na bato?" naghuhulugang baba na sinabi ko.

"Ayos lang.., Unless it can disable my capabilities," kalmadong aniya.

"Bato ba 'tong batang 'to?" bulong ko. Saka ako tumalikod.

Matapos ang maikling pahinga ko'y bumangon na ako't inikot-ikot ang aking mga braso. Lumingon ako sa aking likura't nakita ang laging seryosong si Reine na nakatayong tinititigan ang nagtataasang pader.

"Anong naiisip mong paraan? Aakyat tayo?" tanong ko.

"Yan ang plan B," tugon niya.

"Eh, ano naman yung plan A?" mahinang buka ng mga matang tanong ko.

Humarap siya sa'kin at tinignan niya ako sa mga mata.

"You know Projectile motion," kalmadong sinabi niya.

"You mean is ihahagis kita?" nagtataasang kilay na tanong ko. Napakapa ako sa bulsa ng hoodie ko't nararamdaman ko pa ang kaunting mga kagamitan na mayroon ako.

"Projectile motion is pag-move of an object sa pamamagitan ng pagbato or paghagis nito sa ere.., ang tanging inaasahan nito'y acceleration lang ng gravity,

"My trajectory would reached the top, if you throw me in a great full swing,

"Kaya mo naman akong ihagis sa itaas, because I'm lighter and younger than you," aniya. 

Yung younger part, pinagdiinan pa. Wala akong magagawa, if ito ang gusto niyang gawin namin.

It's her choice after all.  

Nakadapa siyang kinarga ko't handang-handa na ang kaniyang mga kamay para makakapit sa itaas. Para akong bumubuhat ng alkansiyang puro papel na pera ang laman.

Inaakala ko na seryoso lang si Reine without the fear, ngunit nararamdaman ko na ang tibok ng kaniyang pusong bumibilis nang bumibilis. Kasama pang kumikinang ang pawis sa gilid ng kaniyang mukha.

"Pagbilang ko ng isa..," aniya. Saka duyan ko sa kaniya, bilang buwelo.

"Dalawa,"

"Go!!"

Saka bato ko sa kaniya ng buong lakas at puwersa. Bumulusok siya sa ere na parang ulap na humarang sa malakas na liwanag ng araw.

"Ayos! Magagawa niya!" malapad na ngiting sabi ko. Nakakapit ang dalawa niyang kamay sa itaas ng pader, pero napapansin ko ang panginginig niya.

"No!" sigaw niya nang mabarag ang kinakapitan niya. Nahulog siya na parang bulalakaw kasama ang maliliit na tipak ng mga bato.

Nanlaki ang aking mga mata't sinalo siya ng aking buong lakas. Parang clay akong napisa sa sobrang lakas ng impact.

"Aray ko," inda ko. Mula sa pagsalo ko ng puwersa.

Tumayo siya agad na parang 'di ako napansin. Humawak siya sa kaniyang baba at napadiin ang kaniyang mga ngipin.

"Kaunti na lang, shoot me again," Saka puwersahang hinila niya ang harapan ng hoodie ko. Nakikita ko sa mga mata niya ang pagiging direktang titig nito sa'kin.

Napatingin ako sa baba ng lupa't nagtataka na if 16 year old lang ba talaga ang kaharap ko.

"Nope, not anymore," madiing sinabi ko.

"Huh? Pero," aniya.

Saka ko siya kinarga sa aking likura't napakapit siya sa akin ng mahigpit.

"We're going to climb?!" nagtataasang kilay na wika niya.

"Yup," 

"Are you really stupid or just dumb? Brittle kaya yung bato sa itaas," 

"Basta, I feel like this is the best choice," wika ko sa isang kalmadong tono. Sinusubukan kong ilift up ang positivity, even my sweat is overflowing.

"Kumapit kang mabuti," dagdag ko.

Napadiin ang kaniyang ulo sa aking likura't humigpit ng husto ang kaniyang mga braso sa'kin.

Bigla akong nagsimula sa unang bato't sinundan pang tapakan ang isa. Tumutunog na parang tambol ang aming mga puso sa kaba't takot na kami'y mahulog dalawa.

I'm carefully looking sa mga batong puwede ko tapakan. Hindi ko na namamalayang malapit na akong makaakyat sa pinakatuktok, ngunit ng malaman ko'y nagmadali na ako sa pag-akyat.

Accidentally nabibitak na ang tinatapakan ko.

"HAA!!" sobrang kabadong naisigaw ko.

Nalulula na ako't sobrang nanginginig na ang buong katawan. Kamuntikan pa kaming mahulog pa nang nabarag na ang tinatapakan ng aking kaliwang paa, na siya namang naiwasan ko.

"GRRRRR!" Nagdidiinang ngipin na ibinaling ko sa itaas ang aking tingin. 

"Kaya mo 'to, Reist! Kaunti na lang," wika ko sa'king sarili. Mahigpit at carefully climbing nervously.

"WAG KANG SUSUKO!!" Sobrang nagdiinan ang mga kilay ko't napakatulin na nararamdaman kong dumadaloy ang dugo sa aking katawan.

Hindi ko pa nais magwakas ang lahat dito, I need to get out. Unti-unti ko ng nasisilayan ang liwanag sa kaitaasan. 

"YES!!" nagagalak na wika ko't napawi na ang kakabahan.

Biglang nakatungtong na ang mga paa ni Reine sa kaligtasa't gumapang akong nasundan siya. Nasa itaas na kaming dalawa't walang natamong galos. Isang flat surfaced rock ang aming kinapapatungan.

Nakatayo ang dalaga sa'king harapa't parang tulalang nakatitig sa isang mundong kakaiba sa aming kinamulatan.

"A-Anong nakikita mo?" hinihingal kong turan.

"This world," ika niya. Na siyang nag-udiyok sa'kin para magmadaling tumayo't maglakad patungo sa gilid niya.

Tinignan ko muna ang kaniyang mukha't nakikita ko nga sa kaniyang mga mata ang pagkislap ng mga ito. Ang pagkamanghang 'di ko inaasahan.

Ang mga mata ko'y parang napamugaran ng napakaraming mga ginto.

Isang tatsulok na araw na nagsasabog ng napakagandang liwanag sa buong kalupaan. Mga ulap na parang bulak din gaya sa ating mundo, sumusuong din dito ang mga mapaglarong kakaibang mga ibon.

Nabubusog na ang aking mga mata sa ganda ng kalangitan na gaya rin sa kalupaan nito. Napupuno ng napakaraming mga berdeng halaman at puno ang kabuuan, kasamang namumugad ang sari-saring mga nilalang.

Sa kabila ng lahat, ang mundong ito'y kakaiba. Isang napakalakas na nagbabagang katanungan lamang ang walang kapantay na sumusunog sa'king isipan.

"What is this world?-"

"Ano ang mundong ito?-"