Ang mga kantyaw ng aking mga kaklase ang nangibabaw sa buong kwarto. Naramdaman kong siniko akoni Lhara kaya ako napalingon sa kaniya. Lumapit siya sa akin at ‘tsaka bumulong.
“May girlfriend naman pala.” Bulong niya sa akin. Natigilan ako saglit sa kaniyang sinabi at kalaunan ay nagkibit balikat at ibinagsak na lamang ang aking mga tingin sa librong binabasa kanina.
I need to act cool so that they won’t suspect me. Damn. Kinabahan ako sa tinanong ni Lhara sa akin at mabuti na lang at hindi naman niya ako pinagsuspektahan. I don’t want her to suspect that it is me who is Leon’s girlfriend. I didn’t even say yes to that! Napagdesisiyonan ko na lamang na ituon na lamang ang aking atensiyon sa aking binabasa at maging tahimik na lamang na parang walang pakialam ngayon sa mga naririnig na tukso. If they know it was me, Leon talking about, I know most of the people here will get shocked and especially Lha
“Vote for Achilles.” Sinabi na ng aming President. Napalunok ako. “Maren kay Achilles tayo.” Narinig kong sabi ni Lhara sa aking gilid. Napalunok ako muli bago napatingin sa kaniya. Tumango tango siya sa akin na parang ineencourage akong magtaas ng kamay. Nakataas na siya ng kaniyang kamay habang ako ay hinihintay na lamang niya. Sa huli ay unti unti ko na ring tinaas ang aking kamay. Nakayuko lamang ang aking paningin at hindi nagsubok na tumingin sa harapan kung nasaan ngayon si Leon. Nagsimula nang magbilang ang aming President. Sa huli sinabi niya kung ilan ang kaniyang nabilang. “Ten people for Achilles.” Deklara niya. Napasingap ako at nasisiguradong kong si Achilles na ang panalo. Kaunti lamang kami at sampo na agad ang nagboto sa kaniya. “Okay, kay Leon naman.” Sabi muli ng aming Presidente ng maisulat na ang numerong bumoto kay Achilles sa blackboard. Napatingi
“Hmm…” he only answered kaya ako napalingon sa kaniya. He has this look that makes me question him. “What?” tanong ko. He is smirking and there is also other emotion into his eyes that I can’t name what is it. “You want to know?” biro niyang sabi at mas lalo pang ngumisi ng nakakaloka. “Yes?” nag aalinlangan ko pang tanong. “Hm, it just makes me happy that I am with you when you try things for the first time.” He said. Napatigil ako dahil wala iyong halong biro o anuman. It felt like he is serious when he said that but his face right now isn’t serious at all. It is so warm. Umiwas ako ng tingin dahil hindi ko na kaya pang tagalan ang paninitig sa kaniyang mga mata. Para akong napapaso sa tuwing nakatitig ako sa kaniya. Katahimikan ang namutawi sa pagitan naming. At lalo pa itong tumagal ay lalo rin akong makakaramdam ng ilang. “L-let’s go, Leon…”
We were currently walking were our instruct6or for the pageant is saying. Bayad ito ng school at ang mga kalaban namin ngayon ang mga kasama ko. Mga taga ibang section and medyo madami dami kaming nasali. I think they want this event to be wild and fun, I guess?We are now on the part that our partners will grab our waist and stared with each other like a couple while we are on the middle of the stage at hanggang ngayon ay hindi pa rin ako nasasanay sa part na iyon. hindi ata ako masasanay kahit pa ilaban muli ako sa mga ganito. Pati na rin ang pagrampa kahit na sabihin man sa akin na madali lang ako natuto ay sa aking kalooblooban ay hiyang hiya pa rin ako. Alam ko sa sarili ko na hinding hindi ako masasanay dito and to see that Leon is enjoying this event want to just faint and never wakes up again. He is smirking at me always every time this part comes in. it is our point of view and he needed to grab my waist and keep a little closer to my face with him na p
It was another morning again and I was walking deadly in our stairs. Pagod na pagod akong gumising at inaantok pa ako. Wala rin akong lakas kumain at kung hindi ko lang pinilit ang katawan kong bumangon kanina ay hindi ko na magagawang bumangon. “Are you okay?” tanong sa akin ni Ana ng makita akong pumasok sa kusina. I saw my mother cooking in our kitchen while my sister are fixing our dining table. Padarag akong naupo sa isa sa mga upuan sa lamesa naming at pumangalumbaba. Namumungay at inaantok pa ang aking mga matang tumingin sa kaniya na parang natatawa ang itsura. “No.” walang gana kong sagot. “You can do it.” Sabi niya na aking ikina iling. “Cheer up, Hon. I know you can do it.” Sabi pa ng Mama na akin na lamang ikinayuko sa aming lamesa. This practice was tiring. I mean it. Sobrang sakit na ng paa ko at kulang na kulang ang tulog ko palagi
We talked about her crush all the way to the clinic. She talks how he approach her, how he confesses his feelings to Lhara at matagal na palang may gusto si Zamiel dito. Wow, iba rin itong lalaking ito na magtagao ng nararamdaman niya ha. Galing magtago. I listened to her and sometimes I disobey her of what things she is saying. She was so obsessed! Well, I don’t want her to get hurt like her exes before. Kalaunan din ay nakarating na kami sa clinic ng school at humupa na rin naman ang usapan namin. Malakawak ang aming clinic at maraming mga higaan dito dahil na rin sa marami naman ang nag aaral at malaki rin ang paaralang ito kaya ganoon. Bawal nga lang ang maingay kapag nasa loob ka dahil nga may mga ibang estudyante na namamahinga o hindi kaya ay mga guro rin. There are curtains in every bed inside the room. Tuluyan na kaming pumasok sa loob at nakita naman agad namin ang nurse na naka assign dito sa clinic. I was here once only at noong Junior pa ako noon.
Kumain kami ng masaya sa lunch na iyon. Masarap kasi ang pagkain at masayang masaya si Lhara dahil doon. Masaya rin naman ako para sa kaniya. We enjoyed the food actually and thanks to Leon for giving us a good meal. After we eat, we go to the restroom para mag ayos at para na rin mag toothbrush. Kailangan ko na kasing maghanda dahil pagkatapos ng lunch namin ay practice na naman ulit namin. Maaga na ngayon ang pagprapractice dahil nga palapit na ng palapit ang intrams at hindi pa namin gaanong kabisado ang mga gagawing steps at kailangan pa ng masinsinang pag eensayo. Naghanda ako ng ilang minuto sa restroom. Nagpalit na rin ako ng isang t shirt pang itaas dahil alam kong mahihirapan akong gumalaw sa uniform namin. They also advise us to just wear t shirt on practice because it is super comfy and madali nga ang gumalaw galaw lalo pa at mainit at fitted sa akin ang uniform ko. Lhara is patiently waiting for me inside of the restroom whil
Sinalubong kami ng isang yakap ng aming coach sa kanilang tinutuluyan. It was actually big and wide. I think this is his venue to his customers na gustong matuto sa paglalakad dahil may nakita ako sa isang silid kanina na nag eensayo. “Excited talaga ako para sa inyong dalawa bukas! Alam kong magugustuhan mo ang ipapasuot kong mga gown sa iyo, Marianna!” excited niyang sabi habang kami ay naglalakad sa hallway. Napangiti ako at tumango upang sumang ayon sa kaniyang sinabi. “Opo naman po, ang ganda na sa picture e, sa personal pa kaya?” kantyaw ko. Napahalakhak siya. “Lalo na ‘yung kay Leon! Lalo kang gwagwapo panigurado!” masayang sabi ng coach namin at kinindatan siya. Napalingon tuloy ako kay Leon na tahimik lang sa aking gilid habang kami ay naglalakad. Napansin niya ata ang lingon ko kaya siya bumaling sa akin. Tinaas niya ang kaniyang kilay na akin din namang ginaya. Panigurado, lalo pa
That was intense. Legit. Mabilis natapos ang pagsusuot ng mga damit at sa hapong ding iyon. doon na rin kami kumain dahil inanyayahan kami ng Coach namin na roon muna mamalagi. And now, we are driving home. Hindi kami nakapag usap ng maayos kanina ni Leon dahil may mga kausap kaming iba. Napansin kong nandoon pa rin ang busangot at seryoso sa kaniyang mukha. Hindi ko alam kung saan siya nagagalit. Tss. Hindi ko na rin na open up iyong offer ng Coach namin dahil hindi ko na maisingit iyon dahil iba na noon ang usapan namin. Kaya sa huli, bigo kong nasabi ang pag apruba ko para sa kaniyang offer. Pero may mga ibang araw pa naman para roon. “I like the offer our coach saying.” Bagsak ko sa katahimikan habang kami ay nagbyabyahe pauwi. I looked at his reaction when he hears that. Hindi man lang siya lumingon sa akin at nanatiling seryoso ang kaniyang mukhang nakatingin sa harapan habang nagmamaneho. Kalaunan ay nakita
I don't remember getting in my own bed kaya naman dahil sa gulat ay napaahon kaagad ako. I looked around my room and there's no Leon I saw kaya naman dali dali akong nagtungo sa aking pintuan upang lumabas. Pagkalabas ay naamoy ko kaagad ang mabangong aroma na panigurado akong galing sa kusina. Naglakad ako patungo roon. I don't see no one in our sala. Maybe he got home?Nakita ko iyong iPad ko sa lamesa kanina sa sala. Bumungad sa akin ang dalawang tao sa kusina. Dahil sa gulat ay natulala ako. Leon is only with his pants while Manang is beside him. His biceps is visible at wala akong nagawa kundi ang lumunok."Naku, sir ako na po riyan!" Ani ni Manang."It's okay, Ma'am. I can do it," Leon said politely. Napataas ako ng kilay.Hindi nila ako napapansin dahil nakatalikod sila sa akin. Napansin lamang ako ni Manang noong nalingunan niya ako."Oh, Maren, mabuti at gising ka na," she approaches me.Nakita ko kung paano lumingon si Leon sa banda ko at pinasadahan ang katawan ko bago nagt
Umiling siya. "I don't think so... pero I looked forward after the event though, but he's not here. Maybe he's really busy." Miss Nini said."He will never come back here again," I said.Napalingon siya. "Even your runaways?"Tumango ako. "Yes,"Namilog ang kaniyang mga mata. "Binasted mo?" Umiwas ako ng tingin at mas piniling huwag magsalita.I can't answer that. Hindi ko naman siya binasted. Hindi naman siya nanligaw. Ah, they don't know our past so it's normal to think like that."Ayoko ng pumasok sa mga ganoong relasyon. I'm done with it and I think it's not for me,""Oh, natakot kang magmahal, Miss." she answered.Natigilan ako at kalaunan ay tumango at tipif na ngumiti na lamang. Maybe Miss Nini is right. Takot na talaga ako dahil puro sakit ang mga ibinigay sa akin. I don't want to experience that again and maybe yes; I am contented with what life had given to me right now. I've never asked for anything else again. Mabuti na rin. Ang tanging naiisip ko na lamang ngayon ay ang a
I didn't call Lhara about what happened. Just by thinking of it, I can already imagine what she will say to me. I can't risk it lalo na at ayaw niya kay Leon."Ayan sabi ko sa'yo umalis ka na riyan! You have money to pay your contract though, I know you got money already.""How was it? Is it good? Are you going to hit him up now?""I swear to god he has dark motives! Huwag kang papaikot sa halik na iyan!"I sighed as I think all of those possible words, she would give me. Narito ako ngayon sa veranda at may kasamang alak sa aking gilid. I am with my phone right now and still thinking if I should call Lhara. Huwag na lang at baka mas lumalo pa ang pagkamunhi niya kay Leon. I was busy right now scrolling in this article about the successful bachelor Leon Eleazar. There was a question in there that he answered. Binasa ko iyon ng mabuti.How was it to be young and successful, Mr. Eleazar?Leon: Good.How's your love life, Mr. Eleazar?Leon: No comment.I smirked. No comment huh? I scrolle
"What are you doing, Leon?" I asked him when we are already in the basement. Inalis ko ang pagkakahawak niya sa aking bewang.Nagpatuloy ako sa paglalakad patungo sa aking sasakyan. May inis na namutawi sa aking mukha. Wala naman talaga akong balak na manatili ng matagal doon sa after party nila tutal ay hindi naman ako mahilig at lalo pa at wala naman si Lhara. Lalo lang akong gustong umuwi dahil na rin kay Leon at sa ginagawa niya."We are already hot in everyone's eyes because we are spotted in UNI and now, mas lalo mo lang pinalala dahil sa ginawa mo." Patuloy kong sinabi sa kaniya.He didn't answer me until I reach out my car. Kating kati ang dila kong magsalita ng magsalita sa kaniya at pilit ko pang inalala ang sitwasyon namin at ang damdamin ko na kailangan kong kumalma. That's all I need to do when I am with him. Hindi ko dapat pinapairal ang aking emosyon sa harapan niya. Nilingon ko siya noong nakalapit na ako sa aking sasakyan bago humalukipkip. Basically, I need answers f
"Everyone is expecting to be on the hotel's bar for the after party, you all must come." The staff announced in the backstage.Nagpatuloy ko sa pag aalis at pagpapalit. Pagkatapos noon ay kinuha ko na ng mga gamit ko. The stylist who helps me get my clothes that I decline. "It's okay, ako na." I smiled on her.She smiled at me and get all the flowers they gave to me instead. Hindi na ko umapila roon dahil hindi ko naman na kaya pang buhatin ang mga iyon ng sabay sabay kaya nmna hinayaan ko na siya. Dumami ang mga tao sa loob ng backstage at mabuti na lang at naka alis naman kami roon. We immediately go into the elevator down to the basement for my things."Ang ganda mo po, Miss Mariana," hindi na napigilang sabihin ng tumulong na stylist sa akin noong nasa elevator na kami at pababa na.Lumingon ako sa kaniya at nginitian siya. "Salamat,""Pwede po pa selfie?" Nahihiyang sinabi niya.I chuckled a bit and nodded. "Of course, come here." I said to her na kaniya namang ginawa.We did tak
“Good morning too, Miss Nini!” I greeted. “Hindi po kasi ako maalam sa bagong location ng ating studio kaya mas inagahan ko.” I answered to her question. “Oh? I see…” she said. Nagsimula na rin naman kaming mag ayos ng mga gamit muna at sa magiging theme naming sa araw na ito. It was already set, and we just need to put all of the materials into the right places. Kaya naman habang hinihitay ay photographer ay tumulong na muna ako sa kanila habang sila ay nag aayos. Noong una ay ayaw pa nila pero I insist. Wala naman kasi akong gagawin doon kundi ang maupo lamang at ayoko namang maupo lang ngayon doon. Habang tinutulungan sila roon ay biglang nagbukas ang pintuan at iniluwa roon si Leon. Napatigil ako sa aking ginagawa. Nagtama kaagad ang mga tingin pagkatapos ay nagsimula siyang muling maglakad palapit na sa kinaroroonan ko. It was a normal yet very uneasy day for me. Gaya rin ng dating ginagawa ni Leon. He visit here and then he'll leave after that tapos pagdating ng hapon ay bumab
The slide of his hands on my waist just made me shiver. Natigilan ako roon at hindi nakagalaw habang nakatingin lamang kay Mr. Ferrer. I saw how his eyes drop onto my waist. I smiled awkwardly to Mr. Ferrer."Uh, this is Leon Eleazar, sir." Pakilala ko sa kaniya.Tumango tango siya at 'tsaka humalakhak ng bahagya. "Mr. Eleazar, nice to see you here!" Bati niya at agad silang nagkamayan."Nice to see you here too, Mr. Ferrer." He said in a baritoned voice. I thought he will now remove his hand on my waist but I was wrong. It actually stays in there while he was talking with Mr. Ferrer. Kaya naman ilang sandali akong hindi nakagalaw dahil doon. He was creating small circles using the tip of his finger in my waist! I am already having goosebumps in my nape while he is doing that. Napalunok ako. My mouth run dry. Why is he doing this to me? This is hell!I was got rid of him when someone called me. Busy pa siya noon sa pakikipag usap kay Mr. Ferrer kaya wala siyang nagawa kundi ang pakaw
Ayoko lang siyang masaktan and hope for nothing so it's better to keep it from me sa ngayon dahil hindi ko pa naman alam kung tatanggapin siya ni Leon o hindi. Mas mabuting ako na lang ang masaktan para sa aking anak. I can bear it all. Sa lahat ng sasabihin ni Leon. Pero kapag narinig iyon ni Leona, hindi ko iyon kakayanin. Hindi na rin niya nabanggit pa ang tungkol sa kaniyang ama pagkatapos ng huling usapan namin noon pa. I know that she still wants his father. She still wants to meet him. Natatakot din naman akong tanungin siya tungkol doon and I think she have reasons behind it. She was very mature child, actually. Maybe because she doesn't want to pressure her mother for it."You're so gorgeous, Mama," she said without any humour.I pouted because of that. Pinakita ko ang buong katawan ko upang makita niya ang suot ko. Nanatili siyang tulala sa screen."Leona, when you compliment people you should sound cheery to be sincere." I said.Umiwas siya sandali ng tingin sa akin at napa
Hindi na muli kami nagka usap pa. When our dinner done, we go home straight. Sinundan na naman niya ako hanggang sa makapasok ako sa subdivision ng condo ko. Papasok ako nang pinaharurot na niya ang kaniyang sasakyan paalis ng tuluyan. I sighed. I guess what happened today was just normal and I can't believe we talk casual at nakaya ko. Hindi siya nagtanong ng kung ano man at alam niya sigurong kapag ginawa niya iyon ay aalis ako which is really true. I am not yet ready for it, lalo na kung siya pa ang magtatanong. Kahit na ang pakay ko naman talaga sa kaniya ay sabihin ang lahat lahat. Takot lang talaga ako sa anuman mang pwedeng mangyari. Kinabukasan ay wala akong naging trabaho kaya naman ang ginawa ko ay nag work out lamang, did my usual routine and then talk to my family abroad every night. Noong lunes kasi ay natapos na namin ang second phase namin sa shoot and it was discussed to me that it is not a full time shoots kaya okay na rin talaga iyon sa akin.It's very convenient and