KABANATA 61

It was another morning again and I was walking deadly in our stairs. Pagod na pagod akong gumising at inaantok pa ako. Wala rin akong lakas kumain at kung hindi ko lang pinilit ang katawan kong bumangon kanina ay hindi ko na magagawang bumangon.

“Are you okay?” tanong sa akin ni Ana ng makita akong pumasok sa kusina. I saw my mother cooking in our kitchen while my sister are fixing our dining table.

Padarag akong naupo sa isa sa mga upuan sa lamesa naming at pumangalumbaba. Namumungay at inaantok pa ang aking mga matang tumingin sa kaniya na parang natatawa ang itsura.

“No.” walang gana kong sagot.

“You can do it.” Sabi niya na aking ikina iling.

“Cheer up, Hon. I know you can do it.” Sabi pa ng Mama na akin na lamang ikinayuko sa aming lamesa.

This practice was tiring. I mean it. Sobrang sakit na ng paa ko at kulang na kulang ang tulog ko palagi