Tama siya at wala ako noon para isupport siya at sobra talaga ang kanyang pagtatampo sa akin ngunit napatawad naman niya ako kalaunan. My situation before is really hard because my family is currently facing a hard time but now, we are doing well naman na.
“I am so so sorry, okay? You know my situation before, right?” sabi ko.
Napahinga siya ng malalim bago napatango. “Yeah, of course pero hindi mo naman maiwasang magtampo diba?” sabi niya. Napatango naman ako.
“I know, and I understand your feelings.” Sagot ko sa kanya upang kahit gaano ay hindi na maging mabigat ang loob niya sa akin.
Noong hindi siya sumagot ay nagsalita ako muli. “We will see soon, Lhara and I promise this time I’ll attend na.” sabi ko para makalimutan na niya ang nagyari noon.
“Aba, dapat lang! we will be graduating soon kaya dapat ay umattend ka dahil kung hindi ay your junior and senior high scho
“Grabe, Maren. Hindi ko talaga matukoy kung ano ang balak niyan sa iyo.” Sabi ni Lhara sa aking gilid. Ako rin naman. Hindi ko alam kung ano ang gusto niya sa akin. Nakakapagduda talaga. Alam kong may balak siya. Nararadaman ko iyon. I have guts about it. Kaya dapat ay mahanap ko na ang kontrata dahil kung hindi ay baka ano pang mangyari sa tahimik kong buhay. Tumango tango ako. Naiintihan ang kanayang sinabi. “My goal is to get that damn contract.” Sabi ko at itinuloy ang pagliligpit sa aking mga gamit. “Uh-huh,” sang ayon ni Lhara sa sinabi ko. Napasinghap ako pagkatapos mailagay ang mga gamit ko sa aking bag. Pagkatapos noon ay nagtungo na kaming dalawa sa aming canteen. Habang naglalakad kami papunta roon ay kinuwento sa akin ni Lhara iyong taga college department na may gusto sa kanya. She said the man hitting her up, but I can say based on what Lhara say, that college man is out of Lhar
Kasama na roon ang grupo nila Jasmine. Umiwas agad ako ulit nang tingin sa may pintuan kung nasaan si Leon at agad na tumingin kay Lhara na nagkwekwento sa akin. Nakatingin ako sa kanya na parang nakikinig ngunit ang aking isipan ay lumilipad na sa ibang bagay. Naramdaman ko ang presensya nil Leon na lumagpas sa gilid ko and I don’t know why it give me chills. I cleared my throat when our teacher asks to pay attention to her already. Nag discuss siya buong klase and wala kaming ginawa kundi ang makinig sa aming guro. Medyo na bored nga ako sa dinidiscuss niya e kaya palihim din akong nagbabasa sa librong hiniram ko. But still, tumitingin naman ako sa harapan kung nasaan ang aming guro para makita niyang nakikinig naman ako. Ganon ang ginawa ko at meron na talaga iyong time na nasa librong hawak ko ang aking atensiyon at nakairinig ako ng isang “ehem” sa gilid ng aking tenga. Out of curiosity ay bumaling ako sa kung nasaan narinig iyon an
“Let’s go,” he immediately said at nag amba ng maglakad papunta sa hagdan. “W-Wait!” nautal ko pang sabi dahil sa pagkabigla. Hindi pa rin kasi ako maka paniwala na naghihintay pala siya sa akin at akala ko ay umalis na talaga siya. Bumaling siya sa akin noong narinig ang sinabi ko. Hindi siya nagsalita at nakatingin lamang siya sa akin at hinihintay ang sasabihin ko. “W-Where are we going?” utal kong tanong sa kanya. “We’ll gonna eat lunch?” malalim niyang sabi ngunit pansin ko pa rin ang pagtataka sa kanyang malalim na boses. Sabi ko nan ga ba e. hindi ko alam kung paano ko siya pakikisamahan kapag pumayag akong kumain sa kanya pero kilala ko siya. Kung ano ang gawin o sasabihin niya ay gagawin at paninindigan niya iyon. kaya kung gusto niyang kumain kami ng sabay ay hindi ako nito tatantanan hangga’t hindi kami kumakain ng sabay. “Hindi ako sas
What the hell. Dapat pala ay ako na lamang ang bumili ng sa akin. Gusto ko siyang tulungan na ilagay ang mga iyon sa lamesa pero hindi ko magawa dahil sa aking pagka bigla. Paano ko ito babayaran sa kanya ngayon? Wala akong sapat na perang dala sa pitaka ko. At nakakahiya! Pero hindi ko naman sinabi na iyonang bilhin niya para sa akin. Iyon nga talaga ang problema, HINDI KO NGA PALA NASABI ANG GUSTONG KONG KAININ! Kaya siguro iyan na lang ang kanyang binili. At ayan tuloy at parang kasalanan ko pa. Napasinghap ako. “Babayaran kita bukas, wala akong sapat na perang dala rito sa wallet ko.” Sabi ko sa kanya. Nakita kong napatigil siya sa pagbaba sana ng inuming binili niya kaya napatingin ako sa kanya. nakita kong nakatingin siya sa akin kasama ang matatalim at napansin kong bahagyang gumalaw ang kaliwang panga niya. Napaiwas agada ko ng tingin before swallowing hard. Biglang nag dry iyong lalamunan ko dahilan ng paghirap ko sa paglunok. T
“Why not? Sayang lang.” nagtataka niyang sagot sa akin. Base sa reaksiyon ng kanyang mukha ngayon ay hindi niya alam kung ano ang problema roon. Bakit? Talaga bang kumakain siya ng tira ng mga babae niya noon kaya okay lang ito sa kanya? He seems used with it. Parang nasanay na siyang ganon. At sino ba naman ang hindi magugulat kung ang tira mong pagkain ay kakainin ng hindi mo gaanong ka close na tao, right? And knowing he is filthy rich! Kakain lang siya ng tira ng isang tulad kong mahirap?! That is insane! Nilayo ko pa rin ang aking pinggan mula sa kanya. “Bakit iyan ba ang ginagawa mo sa mga baba emo noon? Ang kainin ang mga tira nilang pagkain?” hindi ko na napigilang tanungin dahil sa aking kuryusidad. I got confused when he laughed a bit. May hiya akong naramdaman ng tumawa siya ng bahagya ngunit itinago ko iyon dahil baka lalo lang akong mapahiya. May mali ata sa sinabi ko o may nakakatawa roon? O dahil tam
“Dude. Goodluck,” birong sabi ng isang kaibigan niya at tinatapik tapik pa ang balikad ni Leon. Hindi ko alam kung bakit ako napunta sa awkward na sitwasyong ito ngayon. I just want it to finish and leave. I think it too much already. “Mauna na kami, Maren,” paalam sa akin ni Noah. Bumaling ako sa kanya at hilaw na ngumiti bago tumango. “Mauna na kami, Maren,” paalam sa akin ni Noah. Bumaling ako sa kanya at hilaw na ngumiti bago tumango. Nagpaalam na rin sila kay Leon habang natatawa pa rin at noong tuluyan na nga silang naka alis ay nakita kong agad na kinuha ni Leon ang kanyang kutsara at tinidor upang ipagpatuloy ata ang naudlot niyang pagkain sa natira kong pagkain. Bago pa siya makapag simula ay mabilis kong nilayo sa kanya ang pinggan kong nasa harapan niya. Napatigil siya at kita sa mata niya ang pagtataka. “Your friends say you’re in a diet pero tinutuloy mo pa
Napatango tango ako bilang pagsang ayon sa kanya. “Oh! By the way, I am Rigo.” Sabi ni rigo bago lahad ng kanyang kamay sa akin. Malugod ko naman iyong tinanggap at nakipag kamayan bago sinabi ang aking pangalan. “I am Mariana. Nice to meet you, Rigo.” Palakaibigan kong sabi sa kanya. “Nice to meet you too, Mariana.” May ngiti sa labi niyang sabi. Sinuklian ko naman ang kanyang ngiti. I am amazed to meet people who are also interested to the things I want. Nalaman ko na kumukuha siya ngayon ng business course para raw sa pamamahala sa kanilang ari ariang mga hotel at rents sa Manila. Inaya ko siyang maupo muna dahil nakakahiya namang dito siya sa bookshelves na kausapin ng nakatayo. Iyon pala ang dahilan niya kung bakit iyon ang kinuha niyang course ngunit hilig niya rin pala ang business world kaya na benefit siya both. He also shares to me about his lesson in his clas
“Mauuna na ako, Rigo. Nice meeting you and see you tomorrow.” Paalam ko sa kanya ago tumayo. Nang makita niya akong tumayo sa aking upuan ay nakita kong tumayo na rin siya. “Sige, no problem. Nice meeting you too, Mariana.” Sabi niya. Ngumiti ako sa kanya bilang tugon. “Wala ka bang pasok?” tanong ko ng maalala. Bahagya siyang ngumiti pagkatapos ay umiling iling. “My next class will be at 3 pm pa so, I will just stay here a bit and after that I will go in my department.” Tumango tango ako muli sa kanyang sinabi bilang tugon na naiintindihan ko. “Ganon ba, sige, enjoy your stay here, then.” Ngumiti ako pagkatapos ko iyong sabihin. Sinuklian niya ang aking ngiti ng ngiti rin. “Thank you, see you tomorrow!” sabi niya. Tumango naman ako at hindi na nawala ang ang aking ngiti hanggang sa nagsimula na akong maglakad at talikuran siya. Sinuklian niya ang
I don't remember getting in my own bed kaya naman dahil sa gulat ay napaahon kaagad ako. I looked around my room and there's no Leon I saw kaya naman dali dali akong nagtungo sa aking pintuan upang lumabas. Pagkalabas ay naamoy ko kaagad ang mabangong aroma na panigurado akong galing sa kusina. Naglakad ako patungo roon. I don't see no one in our sala. Maybe he got home?Nakita ko iyong iPad ko sa lamesa kanina sa sala. Bumungad sa akin ang dalawang tao sa kusina. Dahil sa gulat ay natulala ako. Leon is only with his pants while Manang is beside him. His biceps is visible at wala akong nagawa kundi ang lumunok."Naku, sir ako na po riyan!" Ani ni Manang."It's okay, Ma'am. I can do it," Leon said politely. Napataas ako ng kilay.Hindi nila ako napapansin dahil nakatalikod sila sa akin. Napansin lamang ako ni Manang noong nalingunan niya ako."Oh, Maren, mabuti at gising ka na," she approaches me.Nakita ko kung paano lumingon si Leon sa banda ko at pinasadahan ang katawan ko bago nagt
Umiling siya. "I don't think so... pero I looked forward after the event though, but he's not here. Maybe he's really busy." Miss Nini said."He will never come back here again," I said.Napalingon siya. "Even your runaways?"Tumango ako. "Yes,"Namilog ang kaniyang mga mata. "Binasted mo?" Umiwas ako ng tingin at mas piniling huwag magsalita.I can't answer that. Hindi ko naman siya binasted. Hindi naman siya nanligaw. Ah, they don't know our past so it's normal to think like that."Ayoko ng pumasok sa mga ganoong relasyon. I'm done with it and I think it's not for me,""Oh, natakot kang magmahal, Miss." she answered.Natigilan ako at kalaunan ay tumango at tipif na ngumiti na lamang. Maybe Miss Nini is right. Takot na talaga ako dahil puro sakit ang mga ibinigay sa akin. I don't want to experience that again and maybe yes; I am contented with what life had given to me right now. I've never asked for anything else again. Mabuti na rin. Ang tanging naiisip ko na lamang ngayon ay ang a
I didn't call Lhara about what happened. Just by thinking of it, I can already imagine what she will say to me. I can't risk it lalo na at ayaw niya kay Leon."Ayan sabi ko sa'yo umalis ka na riyan! You have money to pay your contract though, I know you got money already.""How was it? Is it good? Are you going to hit him up now?""I swear to god he has dark motives! Huwag kang papaikot sa halik na iyan!"I sighed as I think all of those possible words, she would give me. Narito ako ngayon sa veranda at may kasamang alak sa aking gilid. I am with my phone right now and still thinking if I should call Lhara. Huwag na lang at baka mas lumalo pa ang pagkamunhi niya kay Leon. I was busy right now scrolling in this article about the successful bachelor Leon Eleazar. There was a question in there that he answered. Binasa ko iyon ng mabuti.How was it to be young and successful, Mr. Eleazar?Leon: Good.How's your love life, Mr. Eleazar?Leon: No comment.I smirked. No comment huh? I scrolle
"What are you doing, Leon?" I asked him when we are already in the basement. Inalis ko ang pagkakahawak niya sa aking bewang.Nagpatuloy ako sa paglalakad patungo sa aking sasakyan. May inis na namutawi sa aking mukha. Wala naman talaga akong balak na manatili ng matagal doon sa after party nila tutal ay hindi naman ako mahilig at lalo pa at wala naman si Lhara. Lalo lang akong gustong umuwi dahil na rin kay Leon at sa ginagawa niya."We are already hot in everyone's eyes because we are spotted in UNI and now, mas lalo mo lang pinalala dahil sa ginawa mo." Patuloy kong sinabi sa kaniya.He didn't answer me until I reach out my car. Kating kati ang dila kong magsalita ng magsalita sa kaniya at pilit ko pang inalala ang sitwasyon namin at ang damdamin ko na kailangan kong kumalma. That's all I need to do when I am with him. Hindi ko dapat pinapairal ang aking emosyon sa harapan niya. Nilingon ko siya noong nakalapit na ako sa aking sasakyan bago humalukipkip. Basically, I need answers f
"Everyone is expecting to be on the hotel's bar for the after party, you all must come." The staff announced in the backstage.Nagpatuloy ko sa pag aalis at pagpapalit. Pagkatapos noon ay kinuha ko na ng mga gamit ko. The stylist who helps me get my clothes that I decline. "It's okay, ako na." I smiled on her.She smiled at me and get all the flowers they gave to me instead. Hindi na ko umapila roon dahil hindi ko naman na kaya pang buhatin ang mga iyon ng sabay sabay kaya nmna hinayaan ko na siya. Dumami ang mga tao sa loob ng backstage at mabuti na lang at naka alis naman kami roon. We immediately go into the elevator down to the basement for my things."Ang ganda mo po, Miss Mariana," hindi na napigilang sabihin ng tumulong na stylist sa akin noong nasa elevator na kami at pababa na.Lumingon ako sa kaniya at nginitian siya. "Salamat,""Pwede po pa selfie?" Nahihiyang sinabi niya.I chuckled a bit and nodded. "Of course, come here." I said to her na kaniya namang ginawa.We did tak
“Good morning too, Miss Nini!” I greeted. “Hindi po kasi ako maalam sa bagong location ng ating studio kaya mas inagahan ko.” I answered to her question. “Oh? I see…” she said. Nagsimula na rin naman kaming mag ayos ng mga gamit muna at sa magiging theme naming sa araw na ito. It was already set, and we just need to put all of the materials into the right places. Kaya naman habang hinihitay ay photographer ay tumulong na muna ako sa kanila habang sila ay nag aayos. Noong una ay ayaw pa nila pero I insist. Wala naman kasi akong gagawin doon kundi ang maupo lamang at ayoko namang maupo lang ngayon doon. Habang tinutulungan sila roon ay biglang nagbukas ang pintuan at iniluwa roon si Leon. Napatigil ako sa aking ginagawa. Nagtama kaagad ang mga tingin pagkatapos ay nagsimula siyang muling maglakad palapit na sa kinaroroonan ko. It was a normal yet very uneasy day for me. Gaya rin ng dating ginagawa ni Leon. He visit here and then he'll leave after that tapos pagdating ng hapon ay bumab
The slide of his hands on my waist just made me shiver. Natigilan ako roon at hindi nakagalaw habang nakatingin lamang kay Mr. Ferrer. I saw how his eyes drop onto my waist. I smiled awkwardly to Mr. Ferrer."Uh, this is Leon Eleazar, sir." Pakilala ko sa kaniya.Tumango tango siya at 'tsaka humalakhak ng bahagya. "Mr. Eleazar, nice to see you here!" Bati niya at agad silang nagkamayan."Nice to see you here too, Mr. Ferrer." He said in a baritoned voice. I thought he will now remove his hand on my waist but I was wrong. It actually stays in there while he was talking with Mr. Ferrer. Kaya naman ilang sandali akong hindi nakagalaw dahil doon. He was creating small circles using the tip of his finger in my waist! I am already having goosebumps in my nape while he is doing that. Napalunok ako. My mouth run dry. Why is he doing this to me? This is hell!I was got rid of him when someone called me. Busy pa siya noon sa pakikipag usap kay Mr. Ferrer kaya wala siyang nagawa kundi ang pakaw
Ayoko lang siyang masaktan and hope for nothing so it's better to keep it from me sa ngayon dahil hindi ko pa naman alam kung tatanggapin siya ni Leon o hindi. Mas mabuting ako na lang ang masaktan para sa aking anak. I can bear it all. Sa lahat ng sasabihin ni Leon. Pero kapag narinig iyon ni Leona, hindi ko iyon kakayanin. Hindi na rin niya nabanggit pa ang tungkol sa kaniyang ama pagkatapos ng huling usapan namin noon pa. I know that she still wants his father. She still wants to meet him. Natatakot din naman akong tanungin siya tungkol doon and I think she have reasons behind it. She was very mature child, actually. Maybe because she doesn't want to pressure her mother for it."You're so gorgeous, Mama," she said without any humour.I pouted because of that. Pinakita ko ang buong katawan ko upang makita niya ang suot ko. Nanatili siyang tulala sa screen."Leona, when you compliment people you should sound cheery to be sincere." I said.Umiwas siya sandali ng tingin sa akin at napa
Hindi na muli kami nagka usap pa. When our dinner done, we go home straight. Sinundan na naman niya ako hanggang sa makapasok ako sa subdivision ng condo ko. Papasok ako nang pinaharurot na niya ang kaniyang sasakyan paalis ng tuluyan. I sighed. I guess what happened today was just normal and I can't believe we talk casual at nakaya ko. Hindi siya nagtanong ng kung ano man at alam niya sigurong kapag ginawa niya iyon ay aalis ako which is really true. I am not yet ready for it, lalo na kung siya pa ang magtatanong. Kahit na ang pakay ko naman talaga sa kaniya ay sabihin ang lahat lahat. Takot lang talaga ako sa anuman mang pwedeng mangyari. Kinabukasan ay wala akong naging trabaho kaya naman ang ginawa ko ay nag work out lamang, did my usual routine and then talk to my family abroad every night. Noong lunes kasi ay natapos na namin ang second phase namin sa shoot and it was discussed to me that it is not a full time shoots kaya okay na rin talaga iyon sa akin.It's very convenient and