5/5 huwag kalimutan i-rate ang kwento guys para mas mapromote siya at magkaroon ng wide-readers. Comments and votes are highly appreciated. Good night. <3
Buong akala niya balik sa normal na ang buhay niya. Malayo sa gulo ng syudad at malayo sa dating asawa niya— technically speaking asawa niya pa rin dahil hindi pa sila legal na hiwalay. Inaayos nang kapatid niya ang papeles para sa legal separation nilang mag-asawa.“You deserve to be known, Miss Lagdameo. You are a woman with passion and intelligence. Kaya hindi ko alam kung bakit ka nagtiyatiyaga sa pipitsuging hospital na kagaya nito,” wika ng Senior Doctor niyang si Mrs. Alcaraz, kagaya niya ay isang itong General Surgeon.Nginitian niya ito, “Ayos lang naman 'ho sa 'kin. I am actually doing fine here. And I am not working to gain attention. I am working because this is my calling.”“Nonsense! You have the hands of a God. You perfectly operate on a major case, na iilan lang sa mundo ang may kayang gawin iyon. Even, I had a hard time performing that procedure. Kaya ako sa 'yo tanggapin mo ang offer na magtrabaho sa Metro. And you'll have to attend the seminar. You have to present yo
“Thank you, Miss Lagdameo.”Nginitian niya si Percy, ang abogadong nirekomenda ng kapatid niya. Mukhang magaling at matalino ito kaya malaki ang tiwala niya. Nais niyang natapos na ang kaugnayan niya kay Raphael. Bahala na ito kung anong gawin nito sa buhay nito, basta layuan lang siya nito.“Thank you, Mr. Sandejas.”Mabilis niyang nilayasan ito at nagtungo sa isang flower shop. Bibisitahin niya ang puntod ni Baby Boo. Ilang taon rin niyang hindi nadadalaw ito. Minsan sumasagi sa isipan niya kung nabuhay ang una niyang anak. Siguro ay nagbibinata na ito ngayon at malapit na malapit sa mga kapatid nito. Ngunit hindi na niya maibabalik ang kahapon. She just hopes that the person who hit and killed her child rots in hell.Inilapag niya ang bulaklak sa sahig at naupo rin roon. Hinimas-himas niya ang lapida ng anak niya. Hindi niya maiwasang malungkot...“Hi, Baby. Mama is back. I am sorry for not visiting you after so many years. Hindi naman ibig sabihin no'n ay hindi na kita mahal. Maha
“Of course not!” mariing tanggi ni Raphael. “E, gago ka pala! Bakit mo akong dinukot? Ano bang kailangan mo sa ‘kin, Raphael. Tapos na tayong dalawa!” taas-baba ang dibdib niya sa galit. “You don’t understand,” wika nito na halos pabulong na. Hinang-hina siya dahil sa mga nangyari. “Iuwi mo ako.” “I can’t,” umiling ito at dinala siya papasok ng bahay. Hindi pa rin siya tumitigil sa ka iiyak. Hindi niya ma-gets ang punto nito, kung bakit kinuha siya nito. Ano na naman ang kasalanan niya rito? Pumasok sila sa unang kwarto na nakita nila sa loob, binuksan nito ang banyo at maingat siyang inilapag sa tub. Huminga ito ng malalim at malungkot na tinignan siya. Sumisinok-sinok pa siya habang sinasamaan nang tingin si Raphael. “Take a shower. Kukuha lang ako ng masusuot mo. Don’t ever think of escaping. This is an island and you are not a good swimmer,” ani nito at umalis. Naiwang siyang nakatulala. Hindi niya maintindihan kung ano ang gustong mangyari nito. Nanginginig man ay naligo s
May mga bagay sa mundo na mahirap intindihin, gaya ng pag-iisip ng dating asawa niya. “I want us back together,” mariing sambit nito saka ibinaba ang kubyertos na hawak nito. “Back? Anong back ba ‘yan? Ang likod mo? Likod ko?” Sumimangot si Raphael, “Athalia!” Pinatong niya ang kamay sa mesa. Huminga muna siya ng malalim saka nag-angat muli ng tingin. “Gago ka ba?” “What?” nahihindik na tanong ni Raphael. “It’s been five fucking years Raphael,” she said. “Alam ko,” malungkot na ngumiti ito. “Alam mo pala, e. Bakit ka pa nanggugulo?” sarkastikong sambit niya. “You fucking left,” he muttered heavily. Napamaang siya rito. “Ako? As in ako? Iniwan ka? What the fuck are you saying?! Are you fucking trap in another dimension? Or are you fucking on drugs?!” “Language, Athalia!” saway nito sa kanya. “Do I have to fucking mind my language when you are the one playing shits on me? Ako iniwan kita? Pinagsasabi mong gago ka.” “You fucking left me five years ago! Hinanap kita!” giit nit
“I can’t live without you!” Pagak siyang natawa, “Pinagloloko mo ba ako? Nabuhay ka nang wala ako. Mabubuhay ka kahit wala ako.” Umiling ito, “You don’t understand.” “Ikaw ang hindi makaintindi. Matagal na tayong tapos- mali. Kahit kailan hindi naging tayo, you made it clear. That I was a fucking nuisance to your life. Isang dekada kitang minahal, limang taon kong sinubukan palitan si Kristal sa puso mo. Hindi ko nagawa! Ilang beses kong narinig na sinabi mong hindi mo ako mahal. I got hurt it so many times!” “I love you!” tumayo ito at lumapit sa kanya, napaatras siya. “You don’t.” Lumambot ang ekspreson nito sa mukha. Tinitigan siya nito na para bang siya ang pinaka importanteng babae sa buhay nito. “I do! I fucking love you to the core!” “You love me? You just love the fucking chase, Raphael. You love seeing me head over heels with you. Iyong mga pagkakataong parang tanga ako sa ‘yo. I was the legal wife-” “You are still the legal wife. You are still my wife and it
“Kuya,” humahangos na wika ni Rem.Bigla na lang silang nakarinig ng tunog ng chopper. Kaya mabilis siya binitawan ni Raphael. And to their surprise, biglang sumulpot si Rem. Tagaktak ang pawis nito at namumula ang mata, mukhang galing sa pag-iyak. Imbes na sumbata niya si Rem ay hindi niya magawa dahil iba ang ekspresyon ng mukha nito.“What happened?”Nagpapalit-palit ang tingin niya sa magkapatid. Lalo na kay Rem, na balisa at hindi mapakali. Para siyang napapagitnaan ng naglalakihang gusali. Sa tangkad at haba ng biyas ng magkapatid, nagmumukha siyang pandak. Kahit pa nasa 5’5 ang height niya, walang panamana sa height ng magkapatid na lagpas 6 ft.Rem looked a little older and more mature. Mukha itong mabait kompara kay Raphael na parang handang manapak. Kung pag-uugali lang rin ang basehan, Rem’s much better than his older brother. Kaya panigurado, swerte ang mapapangasawa nito.“Angkong had a heart attack. The doctor told us to prepare for the worst,” hindi na napigilan ni Rem
Para siyang bida sa teleserye, nakatutok lahat sa bawat kilos niya. Halos hilingin niyang lumubog na lang siya sa hiya. The situation worsened, when her soon-to-be ex-mother-in-law saw her with Raphael. Nahila tuloy siya at napaupo katabi ang ginang. Matapos kasi ng madramang usapan ay niyaya siya nitong sumama sa paghihintay. Nagkandabuhol-buhol ang utak niya at hindi siya makatanggi.Naroon ang mga kapatid ng ama ni Raphael, kasama ang kanya-kanyang mga asawa nila. Okupado nila halos ang upuan sa labas ng operating room. Naroon rin ang ilang pinsan ni Raphael. Matalim ang mga titig nila sa kanya. Noon pa man ay hindi gusto ng mga pinsan nito, for them she was just a gold digging bitch who was after their money. Mas lumala iyon noong mabuntis siya sa una nilang anak ni Raphael. Akala nila ay plano niya iyon, para mapaikot si Raphael.“Are you okay?” Raphael whispered in her ears.Kating-kati na siyang umuwi. Ang lakas niyang magsabi kanina na aalis na siya, ni wala pala siyang pera pa
“Where are you going?” tanong ni Austin sa kanya habang binibihisan si Ryker, ito ang huli niyang binibihisan dahil ito ang pinaka malikot sa tatlo. Kakabihis pa lang ay marumi na agad ang damit.“Sa pedia. They have a schedule for vaccine, tri-nan-sfer kami noong peds nila sa kakilala niya.”“Is it the same hospital where you work before?” kinarga nito si Ryder na kumakapit sa binti niya.“No, from another hospital. Iyong walang nakakakilala sa ‘kin. Mas mabuti nang maingat,” aniya.“Mama! Mama! Mama!” sigaw ni Ryker sa mukha niya.“What?” hinalikan niya sa pisngi ang anak nang matapos niyang isuot ang sombrero nito. “H’wag tatanggalin ang caps, okay?”Sumimangot si Ryker, “Eh, ayaw ko mag-hat.”Sinulyapan niya si Ryler na nagkakalikot sa cellphone niya. Tinitignan yata ang mga litrato na nakasave sa cellphone niya.“Want me to come with you?” nag-aalalang wika ni Austin, habang nilalamutak ni Ryder ang mukha nito. Napangiwi si Austin nang tusukin ng pamangkin niya ang ilong niya. “Th
“Athalia’s not pregnant, okay?” Pagtatama ni Raphael. Nakahinga naman ng maluwag si Tati nang marinig iyon. Tila ba nabunutan siya ng tinik sa lalamunan. “What? Why?” Dismayadong sambit ni Gabriella. Pilit ngumiti si Tati, “Hindi ako buntis, Mommy. Iba lang ang pagkakaintindi ng mga bata sa sinabi ng mga kapatid.” “Yes, Mrs. Yapchengco. Iba lang ang pagkakaintindi ng mga bata. Akala nila ay buntis ang ibig sabihin ng sunabi ko," Austin said. “Owwww!” magkapanabay na sambit ng mga bata, dismayado rin ang mga ito. Akala nila ay magkakaroon na rin sila ng kapatid. “Why Daddy? I thought when Papa Austin said Mommy has alaga in her tummy. Does it mean that we have a baby sister now? Why Mommy is not pregnant?” Biglang tanong ni Ryker sa ama. Napaawang naman ang labi ni Raphael sa gulat. Tumikhim siya, “Baby, it doesn’t work that way.” Tumingin si Raphael kay Tati at humingi ng tulong. Hindi alam ni Raphael kung paano sagutin ang bunsong anak. “Jusko,” wala sa sariling usal ni T
“Kuya,” Tawag ni Tati sa kapatid niyang si Austin. “What is it?” “How’s Dad?” She asked. Simula kasi nang maaksidente si Rapahel ay hindi niya pa nakakausap ang Daddy niya. Ang sabi ng mga kapatid niya ay nasa isla ang Daddy nila. Nag-iwas ng tingin si Austin, “Dad’s fine. He’s doing well.” Umirap si Tati, “How come alam mo? Hindi man lang ako tinatawagan ni Daddy. Nakakatampo na. The kids are looking for him. Panay sabi lang ako na busy siya.”Austin smiled and kissed Tati’s hair, “Soon, Baby. Kapag okay na ang lahat–”“What do you mean by that?” Umiling si Austin, “Bakit ba hindi ka sa sumama sa asawa mo? Bakit ako ang napili mong tabihan?”Patungo sila sa hotel na binook ni Gabriella. Kakalapag lang ng eroplano nila at agad silang sinundo ng mga tauhan mula sa hotel. Mahigit Apat na sasakyan ang sumundo sa kanila. Dahil ang dami nilang lahat. “Masama bang samahan ko ang mga kapatid ko?” Si Archer na tulog na tulog sa passengear seat, kasama nila sa Van si Mimi, ZD, ang anak
May mga multo ng kahapon na kapag lumitaw ay mayayanig ang mundo mo. Lalo na kung hindi pa na isasara ang librong iyon. Kaya hindi mapakali si Tati nang makitang muli si Kristal. They never had the chance to talk again, to say how sorry she was when she coveted Raphael. Na dahilan nang pagkaleche-leche ng mga buhay nila.Ngunit hindi pa rin maipagkakaila ni Tati na kung walang nangyari sa kanila noon ni Raphael na dahilan upang maipit sila sa isang kasal na walang kasiguraduhan. Ay wala rin sana ngayon ang triplets. She had made a lot of mistakes in her life… Ngunit hindi pa niya naitatama ang pagkakamali niya kay Kristal. She never had the chance to tell her how sorry she was. And Kristal reminded her of the stupid things she had done and what she had lost. “Baby?” tawag ni Raphael kay Tati ngunit hindi man lang ito tumalima. “Tati?” sinubukan niyang muli ngunit tulala pa rin ito. Hinawakan ni Raphael ang kamay ni Tati at pinisil, doon lang nito nakuha ang atensyon ni Tati. “Is ther
“Raphael!” tawag ni Tati sa ama ng mga anak niya. Hindi niya mapigil ang mapairap sa inis, umagang-umaga ay pinipika na naman siya nito. Ngayong araw kasi tatanggalin ang cast nito. Patuloy na kumatok si Tati sa pinto ngunit walang Raphael na sumagot. “Kapag hindi ka lalabas r’yan gigibain ko ang pinto!” banta pa niya. Kailangan kasi nilang magmadali dahil mamayang tanghali ay may flight pa sila pa-Mindanao. Ngayong araw rin kasi ang byahe nila sa pangakong sinabi ni Gabriella Yapchengco noong nakaraan, to celebrate her birthday they will be spending a week vacation in an island.Wala ang mga bata, kasama ng mga magulang ni Raphael para mag-shopping kaya wala siyang choice kundi samahan ang hilaw niyang asawa sa hospital. “Raphael? We have to hurry, Raphael! Bubuksan ko ‘to—”Bumukas ang pinto bago pa man matapos ni Tati ang sasabihin niya. Sumalubong sa kanya ang bagong ligo na si Raphael. Pinasadahan ni Tati ng tingin si Raphael, nakasuot ito ng puting V-ne
Sa mansyon ng mga Yapchengco… “Sa tingin niyo magkakabalikan na iyong dalawa?” wika ni Mimi. Umirap si Jean, “Heh! Maduga kayong mag-asawa. Matalo ang isa, may chance naman ang isang manalo.”Umakbay si ZD sa asawa, “Of course! Ang laki rin kaya ng mapapanalunan rito.” Nag-apir pa si Mimi as ZD. “Right, Babe?”“Argh! I hate you two!” pinagkrus pa ni Jean ang braso niya. “Hi guys!” bati ni Lali na kakalabas lang mula sa guest room sa ibaba. “Anong pinagchichismisan niyo r’yan?” bumaling ito kay Jean. “Sa’n ka natulog, Teh? Na-ilock ko pala ang pinto nakalimutan ko na tayo pala ang magtatabi.”“Ha?” Kasabay noon ay ang paglingon ng mga kaibigan ni Jean sa kanya at pagbaba naman ng iilang bisita, mga kaibigan ni Raphael na bumaba. Hindi rin papahuli ang mga magulang ni Raphael at ang mga kapatid ni Raphael. Ang tanging wala roon ay ang mga bata at ang mga-asawa–o mas tamang sabihin dating mag-asawa. Natitipon-tipon lahat sa salas, animo’y isang board meeting. Pumalakpak si ZD upang k
Madaling araw na nang matapos silang magkakaibigan na mag-inuman. Hinayaan ni Tati na sa guest room na matulog ang mga kaibigan niya. Habang ang mga bata naman ay katabi ng biyenan niya at ang mga kapatid naman niya ay hindi niya alam kung saan nagsusuot. Masaya si Tati na maayos ang takbo ng buhay niya ngayon. Masaya siyang nakabalik na si Raphael at unti-unti na itong bumabalik sa dati nitong sarili. Kahit pa man ay nawalan ito ng alaala ay hindi iba ang pinaramdam ni Raphael sa mga bata na estranghero ang mga ito sa kanya. Nakikita ni Tati sa mga kilos ni Raphael na mahal nito ang mga bata.And it made Tati happy… that they are finally having their peace. Bago humiga si Tati sa kama ay naglinis muna siya ng katawan. Kahit gaano pa siya kapagod mula sa trabao o kung ano man ay hindi talaga siya natutulog hanggat hindi naliligo muli. Solong-solo ni Tati ang buong higaan ngayon, walang mga batang nakasiksik sa kanya.Nang humiga si Tati ay agad siyang dinalaw ng antok, epekto na rin
“What’s your plan?” tanong ni Jean kay Tati, matagal-tagal nang kilala ni Jean si Tati bilang katrabaho ngunit ngayon lang siya naging malapit sa babae. Ilag kasi masyado si Tati, naiintindihan naman iyon ni Jean dahil napakaraming pinagdaanan ni Athalia. Ngunit nang makabalik ito matapos ang halos limang taon ay mas naging malapit si Jean at Athalia. At itinuturing na ni Jean si Tati na kapatid. At wala siyang ibang nais kundi ang maging masaya ito. “About what?” untag ni Tati. Nakaupo silang lahat sa may hardin sa isang sulok, sa kabilang banda naman ay ang mga kaibigan ng asawa ni Athalia na si Raphael. “Anong what ka d’yan, Teh! Anong score niyong dalawa ni Raphael?” singit ni ZD na nakaakbay sa asawang si Mimi na animo’y takot itong maagaw ng iba. Hindi mapigilang mainggit ni Jean sa mag-asawa dahil kitang-kita niya kung gaano kamahal ng mga ito ang isa’t isa. Hindi nga inaakala ni Jean na magkakatuluyan ang dalawa dahil akala nilang lahat ay pareho silang dalawa ng gusto.
Maliit pa lang si Archer, nakagisnan niya ang mga magulang na parating nagtatalo. Litong-lito siya kung bakit hindi halos nag-uusap ang mga magulang niya at madalas na magtalo. Nagtataka nga siya kung bakit iba ang pakikitungo ng mga magulang niya sa isa’t-isa habang ang magulang naman ng mga kaklase niya ay malalambing sa isa’t-isa. That’s when he wondered if his parents love each other. Ngunit mas tumatak sa batang isipan ni Archer, ano ba talaga ang pagmamahal?“Ano ba?! Hindi ka pa rin ba titigil sa kakahanap sa babae mo?!” sigaw ng ina niya mula sa opisina ng ama niya. Nakasilip si Archer sa siwang ng pinto kung saan nakikita niya ang ina niyang lumuluha habang ang ama naman niya ay nakatingin lang sa inang lumuluha. “Wala akong balak na balikan siya! Ilang ulit ko bang sasabihin sa ‘yo ‘yun?” sagot naman ng ama niya sa mababang boses. “Oh, please! H’wag na tayong maglokohan, alam naman nating hindi mo ako mahal at mahal mo ang babaeng iyon! No matter how hard I tried, I can’t
“Mommy Lola, Lolo!” sigaw ng mga anak ni Athalia nang makita ang biyenan na nakaupo sa sofa. Tumakbo papalapit ang mga bata sa Lolo at Lola nito. Mahigpit na niyapos naman ng mga magulang ni Raphael ang mga bata. Hinalikan isa-isa ng biyenan niya ang mga bata, tuwang-tuwa naman ang mga paslit. “How about me?” wika ni Rem, biglang sumulpot mula sa kusina. “Tito!” sigaw ng mga bata at kumaripas naman papunta kay Rem. Napangiti na lang siya nang magtitili ang mga anak niya. Tulak-tulak niya ang wheelchair ni Raphael. Ngayong araw na ito ay magkakaroon ng pagtitipon sa mansyon ng mga Yapchengco. Hindi kasali ang extended family ng mga ito. Kundi ang mga kaibigan lang ni Raphael, pamilya ni Athalia at mga iilang kaibigan niya. Pumayag naman si Raphael nang sabihin niyang nais niyang mag-imbita ng mga kaibigan niya. “Mom,” tawag ni Raphael sa ina.Tumayo si Gabriella Yapchengco at humalik sa pisngi ng anak, “Is your leg doing good?”“Yeah, my wife’s taking care of me.”Sumulyap si Gabr