Nanlaki ang mga mata namin nang makita ang police mobile sa side mirror, sumusunod sa amin. Napatingin ako sa likod, ang sirena ay umuugong nang malakas, hinahabol kami nang walang tigil. Sinabihan namin ang driver ni Ronald na mas pabilisin pa ang takbo ng sasakyan. Pagkatapos ng dalawang daang metro, sinabihan namin siyang iligaw ang mga pulis. Paano nangyari 'yon?Nakita ni Ronald sa side mirror na inilabas ng pulis ang ulo at kanang braso niya. Nagsimula na siyang magpaputok sa sasakyan namin. Walang pag-aalinlangan, ginaya ni Ronald ang kilos, ang ulo at kaliwang braso niya ay lumabas sa kanang bintana, at isang ulan ng bala ang lumabas mula sa kamay niya. Nang akmang babarilin na siya ng pulis, binawi ni Ronald ang kanyang katawan, yumuko ng bahagya para umiwas sa papasok na bala."Maaaring may nag-aabang na sa atin sa bawat rotang pupuntahan natin," I said, my voice laced with worry."Then, we need to ask for backup," Ronald responded, his voice a low growl of anger."Ano ang
We turned on the detection feature to detect if there's any danger and enemies around outside the water. The radar says that there are no impending dangers and no adversaries outside the water. We also turned on the locating radar to find them. After a few minutes underwater, we climbed out onto the ground, following the radar.Once we got to the island, we immediately opened the door and hopped out of the car. We looked for them inside the cave until we heard whispers. We looked for the source of the voice until we saw them on the left side. This place wasn't deep inside the cave, but it was where they could hide.Inutusan ni Ronald na alalayan sila sa pagtayo at paglalakad dahil may mga sugat sila sa paa at galos sa kamay. Siguro dahil ito sa bubog ng bintana ng nakikipagbarilan sila lalo na no'ng sinadya nilang ihulog ang sasakyan para tumigil na ang mga pulis."Kailangan nating bilisan," he said, grunting."I know, the police will probably be here within ten minutes, at most," Ron
Pagkauwi namin, sinalubong kami ng mga kasambahay. Buong araw daw silang nag-aalala. Napatakbo palabas si Niccoló nang makita kami, pero natigilan nang makita ang mga sugatang tauhan ng ama niya. Nanlaki ang mga mata niya; ang bibig ay nakanganga. Nag-angat siya ng tingin.Parang bigla niyang naunawaan kung sino kami, kung ano ang ginagawa namin, at kung bakit hindi namin sinasabi sa kanya ang totoo."I have a question for you, Dad," diretsong sabi niya."Mamaya na," sagot ni Ronald."Dalhin ninyo sila sa personal clinic," utos ni Ronald sa mga tauhan. "Kayo, hindi ba't nag-aral kayo ng medisina bago naging parte ng organisasyong ito?" tanong sa kanila ni Ronald."Yes, we did," mahinang sagot ng tauhang nasa gitna, halatang nagulat pa rin.We approached the clinic, gently laying the bodies on the beds. The two mobsters, their faces grim, were already washing their wounds with soap and water, rinsing away the grit and grime of the seashore.Ryker used tweezers to carefully remove remai
New Headline: POLICE MISTAKE IDENTITY; FORMAL APOLOGY ISSUEDInfluential City Governor Wayden Harverbord addressed a recent police shooting, explaining that officers pursued the wrong target. He stated the individuals returned fire, fearing police brutality—a valid concern given the city’s circulating rumors of police abuse. He clarified that the individuals were undercover agents on a mission."This is good," Ronald commented, eyeing the headline."But the problem, Miss Airah, is your father," the mobster said.Ronald's gaze sharpened. "Call her Mrs. Navarra. She's my wife."Nakita ko ang reaksiyon ng asawa ko sa sinabi ni Ronald. "Fine," ang sagot nito, huminga nang malalim."Hayaan mo na," sabi ko naman."Anong hayaan mo na?" tanong nito. "Hindi pwede. Dapat bigyan ka ng tamang paggalang dahil asawa na kita, at tandaan mo, hindi ka na dalaga.""Alam ko naman 'yan," tugon ko sa kanya.Tumikhim ang tauhan ko sa tabi ko. "Pasensya na, nasanay lang kasi kaming tawagin siyang ganyan," t
"Naiwan pala naming bukas ang pintuan," narinig kong bulong ng kung sino.Sinilip ko. Hindi ko siya kilala, kahit nakita ko na ang mukha niya. Kilala ko halos lahat ng tauhan ni Ronald… pero hindi siya. Sino kaya siya? Pamilyar ang boses, pero hindi ko matandaan kung saan ko narinig. Muli akong sumilip sa maliit na siwang ng pinto. Nakita kong nilock niya ito.Nang mapansin kong titingin na siya sa akin, mabilis kong isinara ang pinto. May naalala ako bigla—ang mga nabasa ko kanina."To save me?" Ang tanong ay muling sumagi sa isip ko. Muli kong binasa ang mga nakasulat.Biglang nag-flashback ang mga nakita ko kanina.Marami siyang itinatagong sekreto. Naiintindihan ko na ngayon ang sinabi niyang minsan kailangang may itago para protektahan ang taong mahal niya. Pero dahil sa mga nakita ko, mas marami pang tanong ang nabuo sa isip ko.Sa gilid ng whiteboard, may mesa. Nakakalat ang mga papel—mga plano marahil, pero wala siyang sinasabi sa akin. Ano ang balak niya? Hindi ko mabasa ang
Naglakad ako palabas at pumunta sa handrails. Napansin kong may mga taong nagtitipon sa ibaba, at may pinag-uusapan. Sa hula ko, maaaring tungkol iyon sa mga target lists na nakita ko kahapon. Sinenyasan ko ang mga tauhan ko na sumali sa usapan, kaya naglakad sila palapit sa mga ito."Dapat ba akong makialam?" bulong ko sa sarili habang ang mga daliri ko ay nasa pisngi ko. Ang tensyon ay tila nakakapit sa hangin, mabigat at nakaka-engganyo. Ang bawat bulong at bawat kilos ay tila may sariling kuwento.I watched them, Ronald strolling toward the sofa, legs crossed, a smirk playing on his lips as he spoke. My breath caught. The code—the same code from yesterday—was there, plain as day. They were plotting something against the governor. Some of his men still eyed Ronald with suspicion, but his gestures, his expression… it was a silent command: observe.Their alliances? His motives? A puzzle with missing pieces. The deal—to help bring down my father—was still fresh in my mind. But the gov
Nagkakatigan kaming dalawa ng tauhan ko. Pasulyap-sulyap siya sa paligid, iniisip yatang may makakarinig sa amin. Pinagpapawisan siya, halatang kinakabahan. Pakiramdam ko'y nababalot ako ng isang malamig na takot, isang takot na hindi ko kayang ipaliwanag. Bumuntong-hininga siya, napapikit. Hinihintay ko pa rin ang sasabihin niya. Ang puso ko'y mabilis ang tibok, para bang sasabog na sa dibdib ko.“I’m sorry for telling you this but….” panimula niya, pero hindi na naman niya itinuloy. Nagdadalawang-isip pa yata. Bumigat ang pakiramdam ko. Ano kaya ang sasabihin niya? Parang may mabigat na bato ang nakadagan sa dibdib ko. “Your husband is not just planning to kill you but also to take over your father’s bankrupt business,” pag-amin niya sa wakas. Nanlamig ako. Hindi ko inaasahan ang mga salitang iyon. Parang may yelong dumadaloy sa mga ugat ko.Nagsalita ang isa ko pang tauhan. “Hindi namin alam ang pakay niya, ang tunay niyang dahilan.”“Siguro, bahagi lang ‘yon ng plano niya,
Pagkatapos ng pag-uusap namin kahapon, naayos na ang hindi pagkakaintindihan sa pagitan nating dalawa. Natatamaan na ng sinag ng araw ang mukha ko, at pagkahawak ko sa tabi ko, naramdaman kong wala siya roon. Iminulat ko ang mga mata ko. Bumangon ako at nakita kong wala nga siya.Ibinaba ko ang aking mga paa sa kama at naglakad palabas ng pinto. Lumapit ako sa handrails at tinanaw siya sa ibaba, pero wala siya roon. Nagdesisyon akong bumaba ng hagdan. Pagkababa ko, mabilis siyang hinanap ng aking mga mata."Where's Ronald?" tanong ko sa kasambahay."Ma'am, I guess he went to buy something," magalang na sagot ng kasambahay."Okay, then," tugon ko, at nagtaka bigla."La mia Regina!" Nagulat ako nang marinig ko ang pamilyar na boses na iyon. Paunti-unti akong umikot para harapin siya.Napatingin ako sa hawak niyang bouquet ng mga bulaklak. "Para saan iyan?" tanong ko habang papalapit siya sa akin."This is for making you upset," tugon niya, sabay abot sa akin ng bulaklak.Nag-alangan ako
Kinabukasan ay nakita ko silang dalawa na magkausap na naman at halos araw-araw ko silang nakikitang nagpaplano. Ang iba naman ay binabalot na mga bagay at iniisip kong droga na naman ang mga laman nito.Tumatakbo palagi ang mga pangyayari dito sa bahay sa mga operasyong gagawin nila. Ang mga kasambahay naman ay tahimik lang silang nagpupunas ng mga lamesa, bintana, at ang iba naman ay nagluluto na naman ng umagahan sa kusina. Pasulyap-sulyap ang mga ito sa mga ginagawa ng napakaraming tauhan dito sa loob.Nag-iiwas naman sila ng tingin tuwing nahuhuli ko silang matagal na nakatitig sa mga binabalot nilang bagay. Napansin kong napalunok ang kasambahay na may edad habanh pinupunasan nito ang malaking vase sa gilid.My footsteps echoed in the floor and she's obviously panicking and thinking what tricks she will use against me.Napansin ko ang malalim na paglunok ng babaeng may edad na rin at natigilan rin ito sa kaniyang ginagawa. Dahan-dahan niya akong nilingon at agad kong nakita ang
NOTE: Bonus Scenes are for the readers and I hope you enjoy story and let me know your reactions in the comments.Nasa personal office niya si Ronald kaya naglakad ako papunta doon at sumilip sa pintuan. Napansin kong may tinitingnan itong mga dokumento at naisipan kong kumatok na lang sa pintuan kaya nabaling bigla ang atensyon niya sa direksyon ko.His face lit up and he lifted himself up before he walked over towards me. "Come in, my queen." He gestured his hand inside as he placed his hand around my waist."What are these papers?" I asked, when I noticed them cluttering in his table." He pinched the bridge of his nose. "It's just about business operations and about the deal." Ipinaupo niya sa harap ng mesa niya bago siya naglakad pabalik sa loob ng mesa at umupo. Hindi ko mabasa ang iniisip niya dahil nakatitig lang naman ito sa akin."Okay ka lang ba?" Pagbasag ko sa katahimikan sa pagitan naming dalawa.Napakurap-kurap naman ito bago nag-angat ng tingin. "Oo, naman ayos lang
Isinama nila ako sa operasyon nila para kung skating magkaroon ng foul play sa loob ay magkakaroon agad ng ideya ang mga tauhan namin dito sa labas kung anong gagawin. Medyo delikado ang operasyon na 'to dahil ang taong pagbibigayan nila ng droga ay isang malaking personalidad. "Kapag hindi kami nakalabas ng within 1 hour, alam niyo na ang gagawin." Mahigpit na bilin ni Ronald sa mga tauhan.Sinulyapan naman niya ako sabay yakap at dinampi ang mainit niyang labi sa aking noo. Sumulyap ng huling beses bago pumasok sa loob kasama ang aming anak at ibang mga tauhan.Bakit parang ang lungkot? Ano na naman bang nangyayari sa akin? Pilit kong iwinaksi ang mga negatibong naiisip ko sa aking utak.Nasa labas kami ng kinakalawang nang gate habang nakaparada ang itim naming mga sasakyan. Hindi kami puwedeng pumasok sa loob katulad ng napag-usapan nila. Parang akong nilulunod ng mga inisip ko at hindi ko rin malaman ang dahilan kung bakit ganito ang mga tumatakbo sa isipan ko.--INSIDE---Pagka
When I was a kid, I used to dream of being like my father, and even though they're afraid that I would find out they were actually engaged in malicious activities such as murder, robbery, money laundering, and many more. They have no idea that I was actually aware of why they kept me engrossed in playing with my toys and why they mentioned I was not allowed to go out because of the threats looming over us. I am as smart as my father, and they didn't know how clever I am when it comes to thinking. Let's imagine a puzzle; I can easily come up with a solution and resolve it. My mind proposes a solution that strikes like thunder and is as sharp as a knife—it can run like a bullet inside a gun. So, tell me, do I look that stupid for not getting the hints? The clue is in front of me! And I only need to confirm it and show them what's wrong. The point is, the moment I stepped in, the guy felt so superior over others. Not to degrade his family, but my family is more powerful than his, wit
RONALD NAVARRA'S P.O.V. Kinabukasan ay naghanda kami para sa panibagong operasyon ng grupo. Hinapit ko sa baywang ang aking asawa at hinalikan sa labi bago umalis. Maiiwan siya dito sa bahay kasama ang ibang mga tauhan at kasambahay. She waved us goodbye. "Mag-iingat kayo." Paalala niya sa amin bago sumakay ng sasakyan. Binuksan na nila ang malaking gate, pinaandar na rin ng driver paharap ang sasakyan hanggang sa tuluyan na kaming umalis makaalis. Sumulyap ako sa huling pagkakataon at nakita kong isinara na nila ang gate. This deal is everything to me. We meet the supplier—drugs, weapons—in the abandoned warehouse. Let's just say there'll be consequences if things don't go exactly as planned. My son said, "Dad, this is serious—life or death." I looked at him. "You dont have to worry." I assured him. "And you're ready for this. I'll be right here to guide you." Nagpatuloy kami sa pagbiyahe hanggang sa makarating kami sa pinakamahabang tulay. Ilang oras ang naging biyahe
Kagagaling lang namin sa bahay ng city governor at tulad ng inaasahan ay sinalubong agad kami ng anak naming si Niccoló kasama ang ibang mga tauhang narito sa bahay. "Kamusta naman ang operasyon?" agad na tanong niya. "Okay naman po, Dad." "You should lead them properly," he uttered sternly. "You are allowed to violence againts the members who can't keep their loyalty." He stated, grinding his teeth emphasizing his words. "Ginagawa ko naman lahat ng sinasabi mo, Dad." Magalang niyang tugon kaya tinguan na lang siya ni Ronald. Nilagpasan na namin ito at binigyan ko siya ng huling sulyap bago kami nagtungo sa hagdan. Umakyat kami ng hagdan at dumiretso agad sa kwarto naming dalawa. He twisted the doorknob and pushed in, he went inside first and I followed him. Pagkapasok ay agad niyang ibinababa lahat ng mga hawak niyang gamit sa sahig at nagtanggal ng coat na suot niya sabay sukbit sa brown ns stick na nasa gilid niya. Sobrang seryoso ng ekspresyon niya at hindi ko mabasa ku
Even though, Ronald is no longer the mafia boss he still lead the organization and teaching our son how to lead well. Leading an organization is not an easy obligation and responsible. Sometimes the thugs would not listen to you if you have no idea to lead them. You should show dominance and sometimes violence in front of the thugs or mafia members. Nagsimula si Ronald sa obserbasyon kung saan ang aming anak na si Niccoló ay titingnan kung paano siya nakikipag-ugnayan, gumawa ng desisyon at ang kanyang istilo ng pamumuno na kinabibilangan ng pagdalo sa mga pulong ng mafia, pagsaksi sa mga negosasyon at pagmamasid kung paano niya nilulutas ang gulo. "You should have a discipline," Ronald muttered in firm voice. "I am guiding you to take a new step, son and I want you to continue my legacy and control over our criminal organization." He included as he observed him. "I know, Dad." "Niccoló you're a man now. It's time." Niccolò nodd and his eyes fixed on his father. "I'm ready, D
Nang maipasa na ni Ronald ang kaniyang posisyon sa aming anak ay mas nagkakaroon na ito ng oras para sa akin. Kahit hindi na siya ang mafia boss ng organisasyon ay tinitingala, kinatatakutan, at nirerespeto pa rin siya. Pagkatapos ng lahat ng mga pinagdaanan namin noon ay naisip naming dalawa na lumagay muna sa tahimik. Marami nang nangyari at halos hindi na rin namin mabilang ang pagkakataong nalagay kami parehas sa panganib sa nakaraan. May kaunting pagbabagong nangyari pero gano'n pa rin ang takbo ng buhay na mayroon kami. Ang organisasyon ay nakakasagupa minsan ng mga matataas na personalidad sa siyudad at hindi ito maiiwasan. Malungkot na tumingin sa akin si Ronald. "I miss the old days," panimula niya. "I miss being a mafia boss." "I know but you're still the dominant mafia boss I have met." He wrapped his arm into my waist. "And you're still the lost queen who has found her king in the darkness," he murmured softly, his voice sending shivers down my spine. He b
Pagkatapos ng mangyari sa amin kahapon ay nagdesisyon kaming dalawa ni Ronald na ituloy ang pagsasanay ng anak naming si Niccoló. Dinala namin siya sa training ground para ituloy ang naudlot niyang pagsasanay para sa pagbaril. Sa kalagitnaan ng pagsasanay niya ay tinuruan rin siya ng basic combat skills buong araw hanggang sa matutunan niya ito. Pinagpawisan siya ng husto at sobrang napagod ang katawan niya kaya pinagpahinga muna namin siya. "You did a great job, son." Pagbibigay papuri nito sa aming anak sabay tapik sa likod niya. "Thank you, Dad." "Soon enough, you will see your hard work." Nakangiting tumingin si Niccoló sa kaniya habang nakaupo ito sa sofa. Iniwan na namin ito doon at naglakad papunta sa foyer nang saktong dumating ang underboss ng grupo. Naglakad kami papunta sa kanilang kinarooonan para salubungin sila. "Did you get the information I asked you for?" tanong ng aking asawa kaya nag-angat tingin ito. He bobbed his head and handed him the black tape. "T