Atticus Pov.PALINGA-LINGA ako SA KAMA KO habang may nagbukas ng bintana sa kwarto ko, kaya’t bumuhos ang maliwanag na sikat ng araw. Si Annette, suot ang isang cornflower yellow na sports bra at shorts, naglalakad-lakad sa loob ng kwarto ko.Gumigising siya nang maaga para mag-workout, tapos ay nababagot at pumapasok sa kwarto ko para lang inisin ako. Dapat talagang sinisigurado kong nakakandado ang pinto ko, pero palagi akong sobrang pagod sa gabi kaya nakakalimutan ko.Aatakip sana ako ulit ng kumot nang bigla niya itong hinila mula sa akin.“Damn,Annette, tigilan mo ’yan!”“Hindi!” itinaas niya ang kamay niya sa ere. “Ang kalat ng kwarto mo. Ang gulo mo. Ala-una na at hindi ka pa rin bumabangon.”Hindi siya nagkakamali. Magulo nga ang kwarto ko. Nakakalat ang mga damit ko kung saan-saan. Pinagbabawalan ni Mama ang mga katulong na ligpitin ang mga iyon dahil ang kulay ng mga itim kong damit ay laging humahalo sa ibang labahan, kaya ako mismo ang naglalaba ng mga damit ko.Umungol
PINILI NAMIN ANG ROOFTOP ng Manhattan penthouse para sa engagement. Sa totoo lang, si Lucas ang pumili nito matapos niya akong kulitin nang kulitin tungkol sa venue. Sinabi ko na lang sa kanya na mamili siya at layuan ako.Nasa ika-tatlumpu’t pitong palapag kami ng Hampshire House, isa sa pinaka-eksklusibong white glove buildings sa Central Park. May mga pader na gawa sa kristal na salamin, skylights, at malalaking bintana. Isa ito sa pinaka-magarang pag-aari namin, at siguradong susunggaban ito ng media.Ayoko talagang makipag-usap sa PR, pero sila ang dahilan kung bakit nananatiling malinis ang imahe namin. Kaya kapag sinabi nilang umupo ako sa Stock Exchange meetings nila, ginagawa ko. Kapag sinabi nilang magpa-cover ako sa Forbes, ginagawa ko rin.Maniniwala ang mga tao sa kahit ano—basta tamang mukha ang nagpapakita sa kanila.Isang mapanlinlang na ngiti mula sa akin at kakainin nila ito nang buong-buo. Nakakatawa kung gaano kakonti ang nakakaalam na ang malalaking donasyon ng Co
ITO AY ISANG PAGKAKAMALI. Akala ko kaya ko ito, pero hindi ko kaya.Oh Diyos ko, hindi ko kaya.Pagkatapos isuot ng demonyo ang singsing sa daliri ko, nagpalakpakan ang mga tao.Puting mga talulot ang lumipad sa hangin, at napaatras ako. Naramdaman ni Alijax ang panginginig ng katawan ko, ang init ng kamay niya sa akin. Agad kong hinila ang kamay ko palayo sa kanya nang hindi halata. Walang nakapansin na mali ang kamay na ibinigay ko sa kanya. O na lasing na lasing ako at halos hindi makatayo.May exclusive feature ang Vogue tungkol sa engagement namin, at gusto nila ng maraming litrato.Nakatayo si Alijax sa tabi ko habang kumikislap ang mga camera, sapat ang lapit niya para burahin ang anumang duda, pero hindi sapat para maramdaman ko ang kahit ano maliban sa pagkamanhid at matinding poot.Kung titingnan mula sa harap, parang nakapatong ang kamay niya sa maliit na bahagi ng aking likod, pero sa totoo lang, hindi niya ako hinahawakan. Nakaangat lang ang kamay niya para magmukhang nak
MALIWANAG NA LIWANAG ang bumaha sa aking mga mata, at pilit kong iminulat ang mga ito, gumagalaw sa ilalim ng kumot bago bumuntong-hininga. Sa tabi ko, si Annette ay mahimbing pang natutulog, mukhang nakakainis na perpekto pa rin. Bago ko pa matunton ang pinagmulan ng liwanag, may mahigpit nang humatak sa akin palabas ng kama.“Ano ba—”“Bumangon ka!” bulong-sigaw ni Mama sa aking tainga.Hinila ko ang braso ko mula sa kanyang pagkakahawak, kinusot ito dahil sa sakit habang nakasimangot. “Bakit?”Matalim ang tingin ni Mama, puno ng inis. “Darating na sila ngayon. At ayokong magkaproblema, narinig mo ba ako? Ang Papa mo ay hindi pa ganap na magaling. Kailangan mong maging handa kapag dumating sila.”Nasa kalagitnaan pa rin ako ng antok nang tumuloy ako sa banyo, hinubad ang damit at pumasok sa ilalim ng shower. Ang mainit na tubig ay dumampi sa aking balat, dahan-dahang ibinabalik ako sa realidad. Paglabas ko, nakita kong pinapanood ni Mama ang mga kasambahay na nag-aayos ng aking mga
Maliit ito at itim, at kung hindi ko lang tiningnan nang dalawang beses, malamang nalampasan ko na ito.Naiinis ako, kaya inihagis ko ito sa sahig at padabog na lumabas ng kwarto. Siya, puwedeng makipagtalik sa iba, pero ako—ang meron lang ako ay isang vibrator?Galit pa rin ako habang umaakyat sa itaas, hindi pinapansin ang mga bilin ni Giulia.Sa taas, halos buong ikalawang palapag ay tila pagmamay-ari ni Torren—kwarto niya, banyo, at mukhang isang opisina. Ngayon ko lang naintindihan—nasa guest room ako habang siya, may buong palapag para sa sarili niya.Hindi man lang niya ako dinala sa mismong bahay niya.Nasa isang pulong siya habang ako, nakakulong dito na parang bihag.Walang emosyon ang kwarto niya. Walang wallpaper, walang dekorasyon.Mapusyaw na abo ang dingding, at halos itim na sa dilim ang kahoy ng mga aparador. Sumasalamin ito sa kanya—malamig at walang kulay.At doon ko napansin ang mga kamera. Sinundan ko ang mga ito pababa sa unang palapag at nakakita pa ng iba.Puma
Alijax’s POVDinala ko ang munting Escoban sa bahay ko. Technically, si Lucas ang nagdala sa kanya dahil wala akong pakialam na magpakita pa roon. Mas kaunti ang pagkakataon na makatapak ako sa teritoryo ng mga Escoban, mas mabuti. Nakakakilabot ang pamilya na ‘yon. At ngayon, sa kung anong dahilan, ang pinaka-nakakainis nilang miyembro ay nakatira na sa akin.Tinawagan ako ni Lucas kanina para ipaalam na nasa bahay na si Atticus, at sinamahan pa ng komentong “Escoban is a bitch.” Hindi na ako nag-abalang magtanong kung bakit. Ang mahalaga, tapos na ang trabaho. Nasa bahay ko na ang munting Escoban. Eksakto kung saan ko siya gusto. Pero sa hindi ko maipaliwanag na dahilan, hindi ko alam kung sino sa aming dalawa ang mas pinarurusahan—ako o siya.Sinadya kong tapusin nang huli ang trabaho, dumating ako sa loft halos hatinggabi na. Ayokong makita ang mukha niya. At mukhang nagtagumpay ako—dahil pagpasok ko, madilim ang buong bahay. Wala ni isang ilaw na bukas, at lahat ng kurtina ay nak
Atticus POVNagising ako na masakit ang buong katawan ko. Walang paraan na matutulog ako sa silid panauhin. Kung gagawin ko ’yun—kung susunod lang ako nang walang reklamo sa mga utos niya—parang hinayaan ko nang matupad ang plano ng demonyong ‘yon. Parang agad-agad na akong sumuko.Kaya nang makita kong nandoon si Rhaegar sa higaan niya matapos akong maligo, naisip ko, bakit hindi? Pinaglaruan ko siya sandali, tapos dahan-dahan akong nahiga sa tabi niya para tingnan kung aatungal siya o palalayasin ako. Pero hindi. Sa halip, mas lalo pa siyang lumapit sa akin, parang isang malaking, humihingang teddy bear.At oo, medyo masikip nga. Pero ang pagtulog sa tabi niya ay nagparamdam sa akin na hindi ako mag-isa. At hindi ako giniginaw.Seryoso, para siyang isang buhay na hot water bottle. At sa pagitan ng lahat ng iyon, nakatulog na lang ako nang hindi ko namamalayan.Ngayon, umaga na. Sumisilip ang sikat ng araw sa bintana, kaya napapapikit ako nang mariin habang pinipilit buksan ang mga m
Atticus PovTumaas ang isang sulok ng kanyang labi. “Revenge.”Iniipit ko ang aking mga kilay. “Ano ang ginawa ng pamilya ko sa’yo para gusto mong maghiganti nang ganoon katindi?”Bahagyang iniling ni Alijax ang kanyang ulo, may hindi maipaliwanag na emosyon sa kanyang mukha.Parang… sakit. “Maybe you should ask your father that.”“Gagawin ko. Uuwi ako,” sabi ko. “Bisitahin ko sila.”“Are you asking me,” sabi niya nang mabagal, “or telling me?”Bahagya kong itinataas ang aking baba. “Hindi ko kailangan ang permiso mo.”Nagdilim ang kanyang tingin, isang mabagal at mapanganib na ngiti ang lumitaw sa kanyang mga labi.“Don’t you?”Hindi ako sumagot, kaya muli siyang nagsalita. “I’d like to see you try to get past the guards at the exit of the building.”Ipinipirmi ko ang aking panga. “Ano ba ang gusto mo mula sa akin?”“If you ask nicely,” sabi niya, “I might just give you what you want.”Huminga ako nang malalim at sinubukang mag-isip nang matino. Siguro, kung iaabot ko sa kanya ang is
Ang sakit sa dibdib ko ay kumalat sa bawat sulok ng katawan ko.Dahan-dahang inabot ni Alijax ang panga ko, ang pagdampi ng kanyang mga daliri halos hindi ko maramdaman.“When I say leave, I mean stay. Stay and hate me. Stay and torment me for the rest of my life. Just stay.”Pagkatapos, unti-unti siyang lumuhod sa harapan ko. Nanginig ang panga niya, halatang tiniis ang sakit na bumalot sa kanyang katawan. Ang puting polo niya ay unti-unting dinungisan ng sariling dugo, at may bahagyang pamumula sa kanyang balat—lagnat.Sumiklab ang kaba sa loob ko. Agad akong yumuko para tulungan siya, pero tinaas niya ang isang kamay, pinigilan ako. Sa kabila ng lahat, inilabas niya ang isang bagay mula sa bulsa ng kanyang pantalon.Isang singsing.Ang singsing ko.Ang singsing na suot ko nang mahigit tatlong buwan.Ang singsing na ibinalik ko sa kanya.“Marry me, little Escoban,” aniya.At tuluyang nalaglag ang puso ko.Nanatili akong nakatayo, hindi makakilos. Parang lumipas ang ilang siglo bago
Isang hakbang lang ang ginawa ni Rune—isang mabigat, sinadya, at tiyak na hakbang—at halos matabunan na ako ng presensya niya. May kung anong alon ng tensyon ang dumaan sa hangin, parang isang kidlat na wala pang dumadagundong na kulog.Nag-alab ang tingin ni Alijax.“Rune,” sabi ko, pilit hinuhugot ang sarili sa eksenang ‘to. “Ayos lang ako. Just… can you give me some time?”Hindi agad sumagot si Rune. Tinitigan lang niya ako, ang panga niya mahigpit na nakakuyom habang lumilipat-lipat ang tingin niya sa amin ni Alijax. At parang napagtanto niyang hindi sulit ang gulong ‘to, kasi napabuntong-hininga siya at tumalikod.“I’ll be inside.”Halos kasabay niyon, dumaan sa pagitan namin ang tinig ni Alijax—matigas, matalim.“You’re leaving with him.”Hindi niya ‘yon sinabi bilang tanong.Nilunok ko ang buo kong pag-aalinlangan, pero ramdam kong nagsisimula nang mamasa ang mga mata ko. “It’s the last bit of self-preservation I have left.”Napangisi siya, pero walang bahid ng tuwa sa kanyang
MABILIS AKONG SUMAKAY sa driver’s seat ng Mustang, ang nanginginig kong mga kamay mahigpit na nakahawak sa manibela. Sinulyapan ko ang rear-view mirror, hinahabol ang huling anino ng fiancé ko habang unti-unti siyang nilalamon ng distansya. Kailangan kong makaalis. Kailangan kong lumayo. Sa lugar na ‘to. Sa siyudad na ‘to. At higit sa lahat—sa kanya. Nanginginig ang mga kamay kong natuyo na sa dugo—dugo ni Papa—at malabo ang paningin ko dahil sa mga luhang ayaw tumigil. Pinisil ko ang accelerator, at habang bumibilis ang takbo ng kotse, nilalaro ng hangin ang buhok ko, tinutuyo ang luha sa pisngi ko. Isang mabilis na tingin sa speedometer ang nagpapaalala sa akin—malapit na akong maubusan ng gas. Kung paano, hindi ko alam, pero nagawa kong huminto sa isang lumang gasolinahan. Hinugot ko mula sa bulsa ng maong ko ang isang lukot na perang papel. Kahit papaano, may maliit na himala—lagi akong may perang nakasingit kung saan-saan. Pagpasok ko sa convenience store, sinalubong a
“The location of the meetings, the security, the routes…” bulong niya habang hinahaplos ang buhok ko, pinupuwersa akong lumapit sa kanya. “They’re only in one place.”Idinampi niya ang labi niya sa noo ko, hinihingal nang bahagya. “Accessible by only a few people.”At saka dahan-dahang lumapat ang mga daliri niya sa leeg ko, unti-unting humigpit ang hawak.“I know what you did, Atticus.”Nanuyo ang lalamunan ko. Ramdam ko ang pag-apaw ng luha sa mata ko habang pinipilit kong magsalita—kahit ano—pero bago pa ako makahanap ng sasabihin, may naaninag akong biglaang kilos sa gilid ng paningin ko.Kumakabog ang dibdib ko.Sa likod ni Alijax, isang Russian soldier ang dahan-dahang bumangon mula sa lupa, nanginginig pero may hawak na baril, mahigpit na nakapulupot ang daliri sa gatilyo.Panic floods through me.Sa isang iglap, bumagal ang oras.Isang malakas na putok ang umalingawngaw, ramdam ko ang alingawngaw nito sa paligid. Pipigilan ko sanang tamaan si Alijax, pero bago pa ako makagalaw
Isa sa mga lalaki ang sumuksok ng kamay sa bulsa ng pantalon ko, mabilis na inagaw ang phone ko bago niya ako hinawakan.“Huwag. HUWAG!” Pilit akong nagpupumiglas, pero wala akong laban sa lakas nila.“PAPA!” Napasigaw ako. “PAPA, PLEASE.”Saglit siyang natigilan. Bahagyang bumaba ang mga balikat niya. Sa isang iglap, ramdam ko ang pag-aalinlangan sa isip niya. Pinipili niya sa pagitan ko at ng mundong pinaghirapan niyang itayo.For a second, I think he’ll turn. Sasabihin niyang bitawan ako. Sasabihin niyang nagkamali siya. Sasabihin niyang ayusin namin ‘to.Pero hindi. Tumalikod lang siya at naglakad palayo hanggang sa tuluyan siyang mawala sa paningin ko.Parang may bumagsak na bato sa dibdib ko.Hinila ako ng mga guwardiya papunta sa isang kwarto. Hindi ko sila pinadali—nanlaban ako sa bawat hakbang.“BITAWAN N’YO ‘KO!” Pilit akong nagpumiglas, idiniin ang kuko sa braso ng isa, halos mabaon sa balat niya.“PUTA!” sigaw niya. May dugo na sa pisngi niya. Sinipa ko ang isa pang guward
Huminto siya. Agad akong umakyat sa kanya, sinakyan siya habang mahigpit na kumakapit sa kanyang shirt gamit ang magkabilang kamay.Alam kong wala rin itong patutunguhan—na ginagawa ko lang mas mahirap ang hindi maiiwasang mangyari. Pero hindi ko mapigilan ang sarili ko.Naningkit ang mga mata niya. Mas matalim ang tingin niya ngayon, may tigas na wala doon kanina.Ramdam ko ang mainit niyang pagdiin sa aking hita. Napalunok ako. Dapat ko nang sabihin ang totoo. Dapat kong hilingin sa kanya na bigyan ako ng mas maraming oras.“I—”Biglang nag-vibrate ang cellphone niya, at kita ko ang pag-igting ng panga niya bago niya sagutin. “What.”Mahirap marinig, pero sigurado akong si Lucas ang nasa kabilang linya.“Yes, I’ll fucking be there,” sagot ni Alijax, “I know.”Binaba niya ang tawag at sinulyapan lang ako.“If it’s about the wedding,” malamig niyang sabi, “my opinion hasn’t changed. You’ll be my wife by this time tomorrow.”Hinawakan niya ang magkabilang gilid ng balakang ko—hindi par
Nagising ako sa pakiramdam ng isang kamay na dumadampi sa buhok ko. Nasa kandungan ako ni Alijax, sa likod ng Mustang, at ramdam ko ang init ng kanyang mga hita kahit sa tela ng slacks na suot niya.Dahan-dahan akong bumaling, pilit inaninag ang mukha niya sa madilim na garahe. Ang buhok niyang madilim ay bahagyang bumagsak sa kanyang noo, at kahit abala siya sa pagta-type sa kanyang phone, ramdam kong naroon pa rin ang atensyon niya sa akin. Halata sa kilos niya nang bahagya siyang mabigla sa paggalaw ko.Bumaba ang tingin niya sa akin, pinagmamasdan ang mukha ko. Bumilis ang tibok ng puso ko nang marahang itinabi niya ang hibla ng buhok na bumagsak sa aking pisngi, ang gaspang ng kanyang palad ay dama ko sa balat ko.“No nightmare?” mababa at banayad ang boses niyang nagtatanong.Nagulat ako na tinanong niya ’yon. Marahan akong umiling, parang wala pa ako sa sarili. Paano naman ako magkakaroon ng bangungot, kung halos buong gabi niya akong hindi tinantanan?Matagal niya akong tiniti
Atticus POVLumapit pa siya, hinawakan ang baywang ko.“Yes,” bulong niya. “I can.”Pumiglas ako, pero mas hinigpitan niya ang hawak niya sa’kin. Matigas ang titig niya, hindi ako tinatantanan.“Alijax, I’m covered in grease—”Pero itinulak niya ako pabalik sa bonnet ng sasakyan, mahigpit ang hawak niya sa pulso ko—masakit.“I don’t care.”“Let me go,” bulong ko, halos pumuputok na ang boses ko. “Please.”Hindi ko lang ibig sabihin na pakawalan niya ako ngayon. Ibig kong sabihin, bitawan niya na ako nang tuluyan—palayain, at magpanggap kaming walang nangyari. Isang masamang panaginip lang ang lahat.Alam niyang hindi lang ‘yon ang ibig kong sabihin. Pero mas hinigpitan niya ang hawak niya sa’kin. At may dumaan na matinding galit sa mukha niya nang sabihin niya:“I won’t let you go. Not now. Not ever.”Nanlalabo ang paningin ko. Pilit pinipigil ang luhang namumuo sa mga mata ko.“What do you want from me?” bulong ko.Nagkikiskisan ang panga niya. Matigas. Hindi bibigay.“I want you to
Atticus POVAng hangin sa pagitan namin ay mabigat at tensyonado habang bumibiyahe kami pauwi mula sa simbahan. Tahimik si Alijax, nakapako ang mga mata niya sa kalsada, pero ramdam ko ang alon ng tensyon sa loob ng sasakyan. Gusto kong magsalita, basagin ang katahimikan, pero parang may bumabara sa lalamunan ko. Hindi ako makapag-isip nang maayos.Siya ang unang bumasag sa katahimikan. “Is it your mother’s?”Napa-kunot noo ako. “What?”“The locket,” aniya, saglit na lumipad ang tingin niya sa leeg ko. “Is it your mother’s?”Mariing kinagat ko ang loob ng pisngi ko. Hindi pa niya sinasabi sa’kin ang kahit anong tungkol kay Sof, pero ako, dapat mag-open up agad tungkol sa mama ko?“It’s none of your business,” sagot ko, matigas.Nanahimik siya, kita ko ang pag-igting ng panga niya habang mahigpit ang hawak niya sa manibela. Walang nagsalita kahit nang makarating na kami sa penthouse.Diretso akong umakyat sa kwarto niya, hinubad ang dress at heels ko, at sumuot sa kama niya. Ramdam ko