Lasang-langit. Kakagatin ko na sana ulit ang tinidor nang maramdaman ko ang matalim na kirot sa sugat ng palad ko. Napangiwi ako.Nararamdaman ko ang titig niya sa akin—mabigat, malapot, parang pulot na hindi madaling matanggal. Bigla akong pinagpawisan nang malamig. Sa normal na pagkakataon, malamang ipupwesto ko lang nang mas maayos ang tinidor para hindi gaanong masakit, pero ayokong magmukhang mahina sa harap niya. Ayokong bigyan siya ng kahit anong dahilan para matuwa.Kaya, sa halip, hinigpitan ko pa lalo ang hawak ko sa tinidor at pilit sinubo ang pasta. Ang alat ng pawis ko sa sugat, parang binuhusan ng asin. Masakit. Mas masakit pa sa dapat.Gutom na gutom na ako. Gusto kong itapon na lang ang tinidor at kumain gamit ang kamay. O kaya buhatin na lang ang buong mangkok at tumakbo paakyat sa kwarto ko. Pero hindi ko gagawin iyon. Lalo na sa harap niya.Dalawa pang kagat ang tiniis ko bago nag-vibrate ang cellphone niya. Sinagot niya ang tawag, at doon lang natanggal ang tingin
Atticus POVI wake up late this morning. Sa unang pagkakataon mula nang mapunta ako sa penthouse, pakiramdam ko ay may konting kapayapaan. Sa wakas, nagawa kong ma-enjoy ang lambot ng kama, ang fluffy na mga unan, at ang banayad na liwanag na pumapasok sa kwarto mula sa makakapal na kurtina.Tag-init ngayon, at kahit anong suotin ko, parang dumidikit sa balat ko. Ayoko namang itodo ang AC, kaya isang maluwag na t-shirt lang ang suot ko sa pagtulog.Namimiss ko ang rink.Ilang araw na rin akong hindi nakakapag-skate. Namimiss ko ang bilis, ang malamig na hangin sa pisngi ko, ang adrenaline rush habang dumudulas ako sa yelo.Kagabi, pinag-isipan ko ang proposal ni Papa na lumipat sa Russia kasama ang nakatatandang Volkov. Doon ko napagtanto na… baka hindi rin naman iyon ganoon kasama. Gusto ko naman talagang lumipat, ‘di ba? At baka sa Russia, makuha ko ang gusto ko—kalayaang sumali sa totoong skating team at magpatrain sa mga pinakamagaling sa mundo.Pinaglalaruan ko sa isip ang ideyan
Freya POV Binuksan ko ang aparador at hinila palabas ang damit na nasa isip ko. Medyo… daring. Manipis ang spaghetti straps, sobrang ikli na halos hindi matakpan ang puwet ko, at may malalim na neckline na siguradong magpapakita ng malawak na cleavage. Dumidikit ito sa balat ko sa paraan na nagpapalitaw sa hubog ng katawan ko. Ang paborito kong maliit na itim na damit. No way na hahayaan kong siya ang may huling salita. Pinatuyo ko ang buhok ko gamit ang tuwalya bago isinusuot ang dress. Naglagay ako ng concealer para pantayin ang kutis ko, saka pinadeep ang eyeliner at mascara. Sa huli, pinulahan ko ang labi gamit ang blush pink na lipstick—isang himig ng inosente bilang pampabalanse. Iniwan kong lantad ang heart locket at Escoban emblem sa leeg ko. Kung sino man ang makakasama ko sa meeting na ‘yon, malalaman nilang Escoban ako, kaya wala nang silbi pang itago ito. Kinuha ko ang itim kong YSL stilettos at bumalik sa itaas, naisipang bigyan ng maliit na fashion show ang fi
Atticus POV “Kasama siya sa meeting,” malamig na sabi ni Alijax. Napakunot ang noo ni Lucas. “Dadalhin mo siya sa den?” Tumitig siya kay Alijax na parang hindi makapaniwala. “Alijax, pag-isipan mo ‘to, man. They’ll eat her alive.” Naningkit ang mga mata ko. “Ano’ng pinagsasabi mo?” Lumapit si Lucas sa’kin, halatang nag-aalangan. “Makinig ka, Atticus. Sa meeting, manatili ka lang sa tabi ko at ‘wag kang makikipag-usap kahit kanino, okay? Ikaw—” “She—” Mabilis na inangil ni Alijax, agad siyang pumagitna sa amin, tinulak si Lucas palayo ng dalawang hakbang. “Will sit. At the table. Next to me.” Hinagis niya ang susi kay Lucas, na napilitan itong saluhin. “Now move, or we’ll be late.” Nakita kong nag-ipon ng inis si Lucas bago ito tumango nang mahigpit, tumalikod, at naglakad papunta sa kabilang dulo ng garahe. Binuksan niya ang Audi, saka pumasok sa driver’s seat. Lumingon ako kay Alijax. “Ano’ng pinagsasabi niya?” Hindi niya ako sinagot, dumiretso lang sa itim na Lamborghini Miu
Atticus POVAt hindi ako natatakot. Halatang hindi sanay ang mga lalaking ‘to na may babae sa ganitong klase ng meeting. Yung isa nga, hindi man lang ako tinitingnan sa mata—nakapako lang ang tingin niya sa dibdib ko. Tangina. Ipinipilit kong huwag iprolling ang mga mata ko. Mga lalaki talaga. Akala mo kung sinong komplikado, pero isang tingin lang sa boobs, nawawala na ang utak. Mga lalaki talaga. Isa pa ‘yan sa dahilan kung bakit hindi ko kailanman huhusgahan ang mga babaeng ginagamit ang katawan nila bilang sandata o kabuhayan. Minsan kasi, ‘yun lang ang meron sila laban sa mga lalaking tulad nito. Bukod syempre sa utak. Laging kasama ang utak.Bumaling ako sa usapan. Mukhang tungkol sa isang kontrata—money laundering, kung tama ang rinig ko, at pamilyar ako rito dahil sa trabaho ng ama ko.“Ten percent,” anas ng lalaking nakatitig sa dibdib ko.Ten percent? Mga gago. Kaya nila kailangan ang tatay ko. Napapailing akong napangisi, iniisip na hindi nila maririnig.Pero narinig nila.
Galit na galit ako paglabas ng meeting. Dinala ko si Atticus sa party dahil gusto ko siyang takutin at para hindi siya makatakas habang wala ako.Siguro gusto ko ring makita kung paano siya magpakita sa mga ahas na ‘to. Inasahan kong mananahimik siya sa meeting—na mare-realize niyang ang mundong ginagalawan ko ay masyadong malupit, at madahas, kailangan ng katahimikan para lang mabuhay. Pero hindi siya umurong. Syempre hindi. Kakaiba talaga siyaAt baka nga bahagya akong naging proud dahil hindi pa ako nakakilala ng gantong klase ng babae. Ang maliit na Escoban—isang kalaban na dapat katakutan.Okay naman siya… hanggang sa hinayaan niyang si Papa ang makalusot sa kanya. Kilala ko ang demonyong ‘yon—ako mismo ang produkto ng pang-aabuso niya. Ako ang tinik niya, pero siya ang lason. Sinanay niya akong maging ganito, pero ginagawa naman ang lahat para pahirapan ako. Hindi ko alam kung anong eksaktong sinabi niya kay Atticus, pero siguradong hindi maganda dahil nagiba ang aura niya matap
Isang araw, umuwi ang ama ko na dala ito. At nang sa wakas ay mahawakan ko na ang laruan… hindi ko alam kung ano ang gagawin.Napalipat ang tingin ko sa babaeng katabi ko, at bumalik ang pakiramdam na ‘yon.Ngayon na nasa akin na siya, hindi ko alam kung ano ang gagawin sa kanya. Hindi ko alam kung paano ko haharapin ang puwang na bumubuka sa dibdib ko tuwing sinasaktan ko siya.Hindi ko siya pinayagang umalis sa penthouse dahil walang kasiguraduhan na babalik siya.Pero bumalik siya. Pagkatapos kong palayain. Bumalik siya.Hindi ko alam kung dahil lang ba sa pagiging inosente niya o dahil talagang tanga siya—pero bumalik siya.At mabuti na lang, dahil kung hindi, baka may nagawa na akong mas malala—katulad ng pagpunta sa bahay niya at pakasalan siya agad-agad. Para lang magkaroon ng karapatan na hilahin siyang pabalik.Wala siyang kontratang nagsasabing kailangan niyang bumalik sa apartment ko. At dahil nasa teritoryo siya ng ama niya, at hindi ko pa siya asawa, wala akong magagawa p
(TRIGGER WARNING: DUGO, PAGLALARAWAN NG PAGPAPAKAMATAY)Atticus POVNagising ako nang bumagal ang sasakyan. Madilim sa loob, at masakit sa mata ko ang fluorescent lights ng garahe nang idilat ko ang aking mga mata. Mahinang tunog ng ulan ang pumupuno sa paligid habang unti-unting naglalaho ang ulap sa isip ko.Biglang bumalik sa alaala ko ang nangyari sa dalampasigan. Iba ang dating ni Alijax… parang may nagbago.Nang magkasama kami sa buhanginan, parang nagkaroon kami ng pansamantalang kasunduan. Alam kong wala naman talaga siyang ka-meeting doon. Dinala niya ako roon dahil ako ang may gusto.Sa sandaling iyon, pakiramdam ko ay gumaan ang lahat, at naisip kong baka nagkamali ako sa pag-iisip na sumama sa plano ng ama kong tumakas. Baka, sa isang paraan, kaya kong matutunang mabuhay kasama ang demonyo. Mas madali nga naman iyon—hindi ko na kailangang iwan ang buhay ko sa New York. Maaari na lang akong… manatili.Mas mabuti na ang demonyong kilala mo kaysa sa hindi mo alam.Pero pagkap
Ang sakit sa dibdib ko ay kumalat sa bawat sulok ng katawan ko.Dahan-dahang inabot ni Alijax ang panga ko, ang pagdampi ng kanyang mga daliri halos hindi ko maramdaman.“When I say leave, I mean stay. Stay and hate me. Stay and torment me for the rest of my life. Just stay.”Pagkatapos, unti-unti siyang lumuhod sa harapan ko. Nanginig ang panga niya, halatang tiniis ang sakit na bumalot sa kanyang katawan. Ang puting polo niya ay unti-unting dinungisan ng sariling dugo, at may bahagyang pamumula sa kanyang balat—lagnat.Sumiklab ang kaba sa loob ko. Agad akong yumuko para tulungan siya, pero tinaas niya ang isang kamay, pinigilan ako. Sa kabila ng lahat, inilabas niya ang isang bagay mula sa bulsa ng kanyang pantalon.Isang singsing.Ang singsing ko.Ang singsing na suot ko nang mahigit tatlong buwan.Ang singsing na ibinalik ko sa kanya.“Marry me, little Escoban,” aniya.At tuluyang nalaglag ang puso ko.Nanatili akong nakatayo, hindi makakilos. Parang lumipas ang ilang siglo bago
Isang hakbang lang ang ginawa ni Rune—isang mabigat, sinadya, at tiyak na hakbang—at halos matabunan na ako ng presensya niya. May kung anong alon ng tensyon ang dumaan sa hangin, parang isang kidlat na wala pang dumadagundong na kulog.Nag-alab ang tingin ni Alijax.“Rune,” sabi ko, pilit hinuhugot ang sarili sa eksenang ‘to. “Ayos lang ako. Just… can you give me some time?”Hindi agad sumagot si Rune. Tinitigan lang niya ako, ang panga niya mahigpit na nakakuyom habang lumilipat-lipat ang tingin niya sa amin ni Alijax. At parang napagtanto niyang hindi sulit ang gulong ‘to, kasi napabuntong-hininga siya at tumalikod.“I’ll be inside.”Halos kasabay niyon, dumaan sa pagitan namin ang tinig ni Alijax—matigas, matalim.“You’re leaving with him.”Hindi niya ‘yon sinabi bilang tanong.Nilunok ko ang buo kong pag-aalinlangan, pero ramdam kong nagsisimula nang mamasa ang mga mata ko. “It’s the last bit of self-preservation I have left.”Napangisi siya, pero walang bahid ng tuwa sa kanyang
MABILIS AKONG SUMAKAY sa driver’s seat ng Mustang, ang nanginginig kong mga kamay mahigpit na nakahawak sa manibela. Sinulyapan ko ang rear-view mirror, hinahabol ang huling anino ng fiancé ko habang unti-unti siyang nilalamon ng distansya. Kailangan kong makaalis. Kailangan kong lumayo. Sa lugar na ‘to. Sa siyudad na ‘to. At higit sa lahat—sa kanya. Nanginginig ang mga kamay kong natuyo na sa dugo—dugo ni Papa—at malabo ang paningin ko dahil sa mga luhang ayaw tumigil. Pinisil ko ang accelerator, at habang bumibilis ang takbo ng kotse, nilalaro ng hangin ang buhok ko, tinutuyo ang luha sa pisngi ko. Isang mabilis na tingin sa speedometer ang nagpapaalala sa akin—malapit na akong maubusan ng gas. Kung paano, hindi ko alam, pero nagawa kong huminto sa isang lumang gasolinahan. Hinugot ko mula sa bulsa ng maong ko ang isang lukot na perang papel. Kahit papaano, may maliit na himala—lagi akong may perang nakasingit kung saan-saan. Pagpasok ko sa convenience store, sinalubong a
“The location of the meetings, the security, the routes…” bulong niya habang hinahaplos ang buhok ko, pinupuwersa akong lumapit sa kanya. “They’re only in one place.”Idinampi niya ang labi niya sa noo ko, hinihingal nang bahagya. “Accessible by only a few people.”At saka dahan-dahang lumapat ang mga daliri niya sa leeg ko, unti-unting humigpit ang hawak.“I know what you did, Atticus.”Nanuyo ang lalamunan ko. Ramdam ko ang pag-apaw ng luha sa mata ko habang pinipilit kong magsalita—kahit ano—pero bago pa ako makahanap ng sasabihin, may naaninag akong biglaang kilos sa gilid ng paningin ko.Kumakabog ang dibdib ko.Sa likod ni Alijax, isang Russian soldier ang dahan-dahang bumangon mula sa lupa, nanginginig pero may hawak na baril, mahigpit na nakapulupot ang daliri sa gatilyo.Panic floods through me.Sa isang iglap, bumagal ang oras.Isang malakas na putok ang umalingawngaw, ramdam ko ang alingawngaw nito sa paligid. Pipigilan ko sanang tamaan si Alijax, pero bago pa ako makagalaw
Isa sa mga lalaki ang sumuksok ng kamay sa bulsa ng pantalon ko, mabilis na inagaw ang phone ko bago niya ako hinawakan.“Huwag. HUWAG!” Pilit akong nagpupumiglas, pero wala akong laban sa lakas nila.“PAPA!” Napasigaw ako. “PAPA, PLEASE.”Saglit siyang natigilan. Bahagyang bumaba ang mga balikat niya. Sa isang iglap, ramdam ko ang pag-aalinlangan sa isip niya. Pinipili niya sa pagitan ko at ng mundong pinaghirapan niyang itayo.For a second, I think he’ll turn. Sasabihin niyang bitawan ako. Sasabihin niyang nagkamali siya. Sasabihin niyang ayusin namin ‘to.Pero hindi. Tumalikod lang siya at naglakad palayo hanggang sa tuluyan siyang mawala sa paningin ko.Parang may bumagsak na bato sa dibdib ko.Hinila ako ng mga guwardiya papunta sa isang kwarto. Hindi ko sila pinadali—nanlaban ako sa bawat hakbang.“BITAWAN N’YO ‘KO!” Pilit akong nagpumiglas, idiniin ang kuko sa braso ng isa, halos mabaon sa balat niya.“PUTA!” sigaw niya. May dugo na sa pisngi niya. Sinipa ko ang isa pang guward
Huminto siya. Agad akong umakyat sa kanya, sinakyan siya habang mahigpit na kumakapit sa kanyang shirt gamit ang magkabilang kamay.Alam kong wala rin itong patutunguhan—na ginagawa ko lang mas mahirap ang hindi maiiwasang mangyari. Pero hindi ko mapigilan ang sarili ko.Naningkit ang mga mata niya. Mas matalim ang tingin niya ngayon, may tigas na wala doon kanina.Ramdam ko ang mainit niyang pagdiin sa aking hita. Napalunok ako. Dapat ko nang sabihin ang totoo. Dapat kong hilingin sa kanya na bigyan ako ng mas maraming oras.“I—”Biglang nag-vibrate ang cellphone niya, at kita ko ang pag-igting ng panga niya bago niya sagutin. “What.”Mahirap marinig, pero sigurado akong si Lucas ang nasa kabilang linya.“Yes, I’ll fucking be there,” sagot ni Alijax, “I know.”Binaba niya ang tawag at sinulyapan lang ako.“If it’s about the wedding,” malamig niyang sabi, “my opinion hasn’t changed. You’ll be my wife by this time tomorrow.”Hinawakan niya ang magkabilang gilid ng balakang ko—hindi par
Nagising ako sa pakiramdam ng isang kamay na dumadampi sa buhok ko. Nasa kandungan ako ni Alijax, sa likod ng Mustang, at ramdam ko ang init ng kanyang mga hita kahit sa tela ng slacks na suot niya.Dahan-dahan akong bumaling, pilit inaninag ang mukha niya sa madilim na garahe. Ang buhok niyang madilim ay bahagyang bumagsak sa kanyang noo, at kahit abala siya sa pagta-type sa kanyang phone, ramdam kong naroon pa rin ang atensyon niya sa akin. Halata sa kilos niya nang bahagya siyang mabigla sa paggalaw ko.Bumaba ang tingin niya sa akin, pinagmamasdan ang mukha ko. Bumilis ang tibok ng puso ko nang marahang itinabi niya ang hibla ng buhok na bumagsak sa aking pisngi, ang gaspang ng kanyang palad ay dama ko sa balat ko.“No nightmare?” mababa at banayad ang boses niyang nagtatanong.Nagulat ako na tinanong niya ’yon. Marahan akong umiling, parang wala pa ako sa sarili. Paano naman ako magkakaroon ng bangungot, kung halos buong gabi niya akong hindi tinantanan?Matagal niya akong tiniti
Atticus POVLumapit pa siya, hinawakan ang baywang ko.“Yes,” bulong niya. “I can.”Pumiglas ako, pero mas hinigpitan niya ang hawak niya sa’kin. Matigas ang titig niya, hindi ako tinatantanan.“Alijax, I’m covered in grease—”Pero itinulak niya ako pabalik sa bonnet ng sasakyan, mahigpit ang hawak niya sa pulso ko—masakit.“I don’t care.”“Let me go,” bulong ko, halos pumuputok na ang boses ko. “Please.”Hindi ko lang ibig sabihin na pakawalan niya ako ngayon. Ibig kong sabihin, bitawan niya na ako nang tuluyan—palayain, at magpanggap kaming walang nangyari. Isang masamang panaginip lang ang lahat.Alam niyang hindi lang ‘yon ang ibig kong sabihin. Pero mas hinigpitan niya ang hawak niya sa’kin. At may dumaan na matinding galit sa mukha niya nang sabihin niya:“I won’t let you go. Not now. Not ever.”Nanlalabo ang paningin ko. Pilit pinipigil ang luhang namumuo sa mga mata ko.“What do you want from me?” bulong ko.Nagkikiskisan ang panga niya. Matigas. Hindi bibigay.“I want you to
Atticus POVAng hangin sa pagitan namin ay mabigat at tensyonado habang bumibiyahe kami pauwi mula sa simbahan. Tahimik si Alijax, nakapako ang mga mata niya sa kalsada, pero ramdam ko ang alon ng tensyon sa loob ng sasakyan. Gusto kong magsalita, basagin ang katahimikan, pero parang may bumabara sa lalamunan ko. Hindi ako makapag-isip nang maayos.Siya ang unang bumasag sa katahimikan. “Is it your mother’s?”Napa-kunot noo ako. “What?”“The locket,” aniya, saglit na lumipad ang tingin niya sa leeg ko. “Is it your mother’s?”Mariing kinagat ko ang loob ng pisngi ko. Hindi pa niya sinasabi sa’kin ang kahit anong tungkol kay Sof, pero ako, dapat mag-open up agad tungkol sa mama ko?“It’s none of your business,” sagot ko, matigas.Nanahimik siya, kita ko ang pag-igting ng panga niya habang mahigpit ang hawak niya sa manibela. Walang nagsalita kahit nang makarating na kami sa penthouse.Diretso akong umakyat sa kwarto niya, hinubad ang dress at heels ko, at sumuot sa kama niya. Ramdam ko