Uy, mukhang kabawasan na si Conrado. Buti na lang natakot.
ChandenMasayang-masaya ako sa pagbubuntis ni Noelle. Para akong lumulutang sa ulap sa tuwing naiisip ko na sa wakas, magkakaroon na kami ng sarili naming anak. Isang pamilya. Isang maliit na mundong kami lang ang laman.Madalas ko siyang titigan nang palihim habang abala siya sa laptop niya. Minsan
ChandenNaging super busy na ako sa trabaho nitong mga nakaraang araw at ganoon din si Noelle sa maghapon. Pero kahit gano’n, hindi ko alintana ang pagod. Siguro’y dahil sa maya’t-maya kong sulyap sa kanya habang nagta-trabaho. Kahit tahimik siya, sapat na ‘yong presensya niya para kumalma ang isip
Chanden“So, papayag ka ba?” tanong ni Noelle habang nakatitig sa akin. Malinaw sa tingin niya na hindi ito tanong na may kasamang galit, paninindak, o pagdududa. Gusto lang niyang malaman. Gusto niyang marinig mula sa akin ang totoo.Hindi agad ako sumagot. Gusto ko ring marinig kung ano ang iniisi
NoelleHindi ko inasahan na papayag pala sina Chansen at Chancy na magmodelo para kay Scarlet. At ngayon nga, narito kami sa bago studio ng babae. Amoy pintura pa ang paligid, halatang bagong ayos at pinaghirapan. Hindi pa ito bukas sa publiko dahil abala pa siya sa paghahanda ng mga obra na ipapaki
ChandenTahimik kong pinagmamasdan si Noelle habang abala siya sa pakikipag-usap kay Scarlet. Kita ko sa mga mata niya ang paggaan ng loob at wala na ‘yong tensyon o alinlangan nanoong nakaraan ay bahagyang bumabalot sa kanya ng makita namin ang babae sa New York at sa aking office. Nakahinga ako na
NoelleHindi ako pumasok ngayong araw. Hindi dahil tamad ako o baka kaunti rin, pero ang totoo ay bigla na lang bumigat ang pakiramdam ko. Kagaya ng nararamdaman ko ng malaman kong buntis pala ako. Siguro ay umiral na naman ang tantrums ng baby namin.Napangiti ako sa aking naisip. Hinagod koang aki
Noelle“Scarlet...” mahina kong sambit habang nakatingin sa pangalan niyang naka-flash sa screen ng cellphone ko.Hindi ko inasahan ang tawag na ito. Bahagya akong nag-alinlangan bago pindutin ang answer button. May kung anong kaba na hindi ko maipaliwanag.“I’m sorry kung nabigla kita sa tawag ko,”
ChandenSa totoo lang, ayoko talagang iwan si Noelle sa condo nang mag-isa. Oo, alam kong ligtas siya roon. Alam kong secured ang buong lugar at wala namang nakaambang panganib. Pero iba pa rin ang kapayapaang nararamdaman ko kapag nandiyan ako sa tabi niya.Wala eh, gusto ko na ako ang una niyang m
ChandenMatay ko mang balikan sa isip ang mga nagdaang oras, hindi ko pa rin maintindihan kung paano nangyari ‘yon. Gulat na gulat ako sa sinabi ng doktor, nalason daw si Noelle.The fuck?! Paanong nangyari ‘yon? Paanong nalason ang asawa ko?Lahat ng kinakain namin ay ako mismo ang naghahanda. Mins
NoelleNalason ako?Paulit-ulit ‘yon sa isip ko. Hanggang sa nakaalis na ang doktor ay iyon pa rin ang bumabalot sa akin. Para akong na-stuck sa replay mode ng isang pelikulang hindi ko maintindihang nangyayari sa mismong katawan ko.Hindi ko na nagawang i-proseso pa ang mga narinig ko. Sa dami ng i
NoelleMabigat pa ang mga talukap ng aking mga mata, parang may buhangin na pumipigil sa akin para dumilat. Ngunit sa gitna ng kadiliman at pagkalito, dama ko ang bahagyang pagpisil ng kung sino sa aking kamay. Mainit iyon, pamilyar, at puno ng pag-aalala.Kasunod niyon, narinig ko ang mahinang pag-
Noelle“Diretso na tayo sa ospital, Lovey,” mariing sambit ni Chanden habang hawak ang manibela.Hindi na ako nakaimik. Parang bigla na lamang akong pinagsakluban ng langit at lupa. Nanghihina ako at nanlalamig ang buong katawan ko. Ang puso ko’y bumibilis ang tibok habang unti-unting sumisikip ang
Chanden“Are you feeling okay, Lovey?” malambing kong tanong habang nililingon si Noelle. Mahigpit ang hawak ko sa manibela, pero mas mahigpit ang pangambang baka hindi niya lang sinasabi kung may nararamdaman na naman siya.“Oo naman, bakit mo naitanong?” sagot niya sabay ngiti. Hindi ‘yung pilit n
Chanden“Hi, Chanden. Hinatid ko na sa office mo si Noelle para hindi ka mag-alala. Ayaw kong isipin mo na pinabayaan ko ang asawa mo, eh mas masarap siyang kausap kaysa sayo. 😜✌️” basa ko sa chat ni Scarlet. Napangiti ako nang hindi sinasadya.Palabas na ako ng meeting room at katatapos lang namin
Noelle“Hey, okay ka lang?” Napapitlag ako sa tanong na ’yon ni Scarlet. Titig na titig siya sa akin, para bang gusto niyang basahin ang nasa isip ko. For a moment kasi, para akong nawala sa ulirat at bigla na lang kung ano-ano ang pumasok sa isipan ko. Wala naman siguro akong dapat na ipag-alala di
Noelle“Hi!” masiglang bati ni Scarlet nang makita niya ako mula sa pinto ng coffeeshop.“Hi,” ganting bati ko, sabay ngiti. May halo nang excitement at kaba sa dibdib ko habang lumalapit sa kanya.Sumama ako kay Chanden papasok sa opisina ngayong umaga. Habang nasa meeting siya, pumayag naman siyan
ChandenPagpasok ko sa condo, agad akong sinalubong ng aking asawa na may ngiting kay sarap pagmasdan na parang sinag ng araw sa maulap kong araw.“Hi, Dovey!” malambing niyang bati habang mabilis akong niyakap at hinalikan sa pisngi. Sa init ng kanyang yakap, unti-unting nawala ang bigat sa balikat