Selos selos ang ating Lovey, but I'm sure feeling secured na siya sa Dovey niya. Ganyan lang dapat ang away niyo ha, lambingan lang...
Chanden“Lovey naman eh, malay ko ba na kasabay natin siya sa eroplano?” nagmamaktol kong sabi pagkapasok pa lang namin sa condo. Dumiretso siya sa loob, hanggang sa sala, at bagsak ang katawan sa sofa na parang may bitbit na sama ng loob sa bawat hakbang. Salubong ang mga kilay niya, at kung makati
Chanden“Dovey, nagugutom ako,” mahina at medyo pa-cute na bulong ni Noelle habang magkayakap pa rin kami sa sofa. Ramdam ko ang init ng kanyang katawan, at sa tono pa lang ng boses niya tila ito isang batang nanghihingi sa kanyang ina.Napangiti ako at napailing. “Heto na nga ba ang sinasabi ko,” s
ChandenBuong pagtataka kong sinundan ng tingin si Noelle hanggang sa narinig ko ang biglaang pagsusuka niya mula sa banyo. Hindi kasi niya naisara ang pinto kaya malinaw at diretso sa pandinig ko ang tunog habang pilit na inilalabas ang kinain.Napatigil ako sa paglalakad, at sa sobrang pagkabigla,
NoelleNagpunta kami sa ospital kung saan may kaibigan daw ang aking biyenan na isang doktor. Habang papunta roon, hindi ko maiwasang magtaka, parang mas alam pa ng asawa ko ang nararamdaman ko kaysa sa akin na mismong may katawan.Tinatamad talaga akong gumalaw. Inaantok rin ako, parang bang may ta
Noelle“Lovey, anong gusto mong kainin?” tanong ng aking asawa habang nakatitig sa akin na para bang ako ang pinakamasarap na pagkain sa harap niya.Noong isang araw pa namin nalaman na buntis ako. Pero simula din no'n, tuwing magkasama kami ay para bang iisa lang ang tanong niya. Paulit-ulit pero p
Kaya hindi naman ako nag-aalala, alam ko na mamahalin nila ang anak namin ni Chanden. Isa pa, sa magkakapatid ng asawa ko ay kita kong pantay-pantay din ang tingin nila.Given na ang pagiging espesyal siguro ni Ate Cha kung sakali dahil sa nag-iisa nga itong babae sa pamilya.Pumikit na ako dala ng
Third Person“Ang walang-hiyang Lyn na ‘yon!” mariing sabi ni Mang Vergel, halos umusok ang ilong sa tindi ng galit habang nakatitig sa anak niyang si Chessa. Matapos nitong ibahagi ang naging usapan nila ng pinsan, ay parang lalo pang uminit ang ulo ng matanda.Hindi mapakali si Chessa sa kinauupua
Third Person“Chanden Lardizabal! Sino ang lalaking ‘yon?” sigaw ni Conrado, kasabay ng pagtama ng kamao niya sa ibabaw ng mesa. Kumalabog ito sa lakas ng bagsak, dahilan para mapapitlag ang ilang dokumentong naroon.“Pinaaalam ko na sa mga tauhan natin, Dad,” kalmadong sagot ni Brando, bagamat hind
NoelleMabigat pa ang mga talukap ng aking mga mata, parang may buhangin na pumipigil sa akin para dumilat. Ngunit sa gitna ng kadiliman at pagkalito, dama ko ang bahagyang pagpisil ng kung sino sa aking kamay. Mainit iyon, pamilyar, at puno ng pag-aalala.Kasunod niyon, narinig ko ang mahinang pag-
Noelle“Diretso na tayo sa ospital, Lovey,” mariing sambit ni Chanden habang hawak ang manibela.Hindi na ako nakaimik. Parang bigla na lamang akong pinagsakluban ng langit at lupa. Nanghihina ako at nanlalamig ang buong katawan ko. Ang puso ko’y bumibilis ang tibok habang unti-unting sumisikip ang
Chanden“Are you feeling okay, Lovey?” malambing kong tanong habang nililingon si Noelle. Mahigpit ang hawak ko sa manibela, pero mas mahigpit ang pangambang baka hindi niya lang sinasabi kung may nararamdaman na naman siya.“Oo naman, bakit mo naitanong?” sagot niya sabay ngiti. Hindi ‘yung pilit n
Chanden“Hi, Chanden. Hinatid ko na sa office mo si Noelle para hindi ka mag-alala. Ayaw kong isipin mo na pinabayaan ko ang asawa mo, eh mas masarap siyang kausap kaysa sayo. 😜✌️” basa ko sa chat ni Scarlet. Napangiti ako nang hindi sinasadya.Palabas na ako ng meeting room at katatapos lang namin
Noelle“Hey, okay ka lang?” Napapitlag ako sa tanong na ’yon ni Scarlet. Titig na titig siya sa akin, para bang gusto niyang basahin ang nasa isip ko. For a moment kasi, para akong nawala sa ulirat at bigla na lang kung ano-ano ang pumasok sa isipan ko. Wala naman siguro akong dapat na ipag-alala di
Noelle“Hi!” masiglang bati ni Scarlet nang makita niya ako mula sa pinto ng coffeeshop.“Hi,” ganting bati ko, sabay ngiti. May halo nang excitement at kaba sa dibdib ko habang lumalapit sa kanya.Sumama ako kay Chanden papasok sa opisina ngayong umaga. Habang nasa meeting siya, pumayag naman siyan
ChandenPagpasok ko sa condo, agad akong sinalubong ng aking asawa na may ngiting kay sarap pagmasdan na parang sinag ng araw sa maulap kong araw.“Hi, Dovey!” malambing niyang bati habang mabilis akong niyakap at hinalikan sa pisngi. Sa init ng kanyang yakap, unti-unting nawala ang bigat sa balikat
Chanden“Ano sa tingin mo, Kuya?” tanong ni Chancy habang inaayos ang pagkakaupo sa tapat ng aking mesa. Nasa opisina ko na kami, at sumunod silang dalawa pagkatapos ng huling meeting namin ngayong hapon. Tahimik sa paligid. Tanging ang marahang tunog ng wall clock at ang humuhuning aircon ang narir
ChandenSa totoo lang, ayoko talagang iwan si Noelle sa condo nang mag-isa. Oo, alam kong ligtas siya roon. Alam kong secured ang buong lugar at wala namang nakaambang panganib. Pero iba pa rin ang kapayapaang nararamdaman ko kapag nandiyan ako sa tabi niya.Wala eh, gusto ko na ako ang una niyang m