Merry Christmas!
Nagpalipat-lipat ang tingin ni Arwena sa Mama niya, at Anak niyang si Nathan na masayang nakikipaglaro sa lolo nito sa labas ng shop. Sandali rin siyang sumulyap kay Mr. Tan. Natatakot kasi siya na makita nito si Nathan. Mabuti na lang at abala na ito sa katitipa sa cellphone niya. Kung hindi nga lang kabastusan ay tinaboy na niya ito. "Tita, Lorna..." paawa na tawag ni Farah sa Mama ni Arwena. Agad din itong yumakap sa braso ng ginang nang makalapit ito sa kanila. "Arwena!" Dobleng lingon ang nagawa ni Arwena, nang muling marinig ang pasikmat na tawag sa kanya ng Mama niya. Hinaplos-haplos na rin nito ang kamay ni Farah. “Ma…” Nasabi ni Arwena, pero ang tingin ay kay Nathan at sa papa niya naman. Gusto niya itong warningan na ‘wag na munang pumasok, pero hindi naman niya alam kung paano dahil nga kay Farah at Jake na alam niya gagawa at gagawa ng palusot kapag umalis siya sa harap nila. “Ano ‘yong narinig ko kanina, Arwena?" naguguluhan na tanong nito. Tumaas na rin an
“Ayan na Tita, hindi nagsisinungaling ang hitsura niya! Totoo ang sinasabi ko. She had an affair, hindi ko kasalanan kung nasira man ang relasyon nila Jake. Siya ang may kasalanan at hindi ako." Tuloy si Farah sa kasinungalingan binuo niya para pagtakpan ang sariling kagagawan. Habang si Arwena ay tuluyan nang hindi makapagsalita, nakatitig na lang ito sa Mama niya—titig ng dismaya dahil sa tingin nito na parang naniniwala sa sinasabi ni Farah. Gusto niya pa sanang kontrahin ang mga sinasabi ni Farah, pero nagdadalawang isip na siya dahil sa mapanghusgang tingin na galing mismo sa Mama niya. “Arwena? Totoo ba ang sinasabi ni Farah? Kaya ka ba umalis para itago ang nagawa mo? How could you? Hindi ka namin pinalaki ng ganyan,” sabi nito na sinabayan ng paulit-ulit na pag-iling. Kung nadurog man ang puso ni Arwena noong nalaman ang kataksilan na ginawa nina Farah at Jake sa kanya, mas nadudurog ang puso niya ngayon dahil mas pinaniniwalaan ng ina niya ang kasinungalingan ng anak
Parang lutang si Arwena habang hila-hila ni Mr. Tan palabas ng coffee shop. Naririnig niya ang pagtawag sa kanya ng Mama Lorna niya, pero parang nawalan siya ng kakayahan na lingunin ito. Nasa kamay niya na hawak-hawak ni Mr. Tan napako ang tingin niya. “Arwena, ano ba ang nangyayari?” pabulong na tanong ng Papa niya. Parang naalimpungatan mula sa mahimbing na pagtulog si Arwena. Paulit-ulit siyang napakurap sabay bawi sa kamay niya na hawak-hawak ni Mr. Tan. “W-wala po," sagot niya, pero ang tingin ay na kay Nathan na mahimbing na natutulog habang karga ng Papa niya. Sandali niya ring nilingon si Mr. Tan. “Good evening po," magalang na bati ni Mr. Tan sa matanda, pero ang tingin ay nasa batang karga nito. Mabuti na lang at tulog na si Nathan. Kung nagkataon na hindi, madadagdagan na naman ang problema ni Arwena. Sigurado kasi na tatawagin siya nitong Mama. Sinadya namang humarang si Arwena sa pagitan ng Papa niya at Mr. Tan. Kanina pa kasi ito nakatingin kay Nathan. Gu
“Mr. Tan," sabi ni Arwena, sabay na rin ang pagbitiw nito kay Archie, na parang naiinis nang makita si Mr. Tan.Nagtangis pa ang bagang nito. Galit na galit na parang gustong sugurin si Mr. Tan. Kung hindi nga lang ito kaibigan ni Arwena ay pinagtabuyan na niya ito palabas ng coffee shop. Kota na kasi siya gulo at sakit ng ulo.Matapos ang sandaling titig kay Mr. Tan ay nagawa rin ni Archie na lingunin si Arwena. “Kilala mo siya?" tanong ni Archie na biglang naging baretono ang boses. Lalaking-lalaki na ito, na sandaling ikinagulat ni Arwena. Pero mga mata naman nito ay hindi na maperme.Tipid namang napangiti si Arwena, ito nga kasi ang napag-usapan nila Archie. Magpapanggap ito na fiancee niya at siyang ama ni Nathan. “Bakit kayo magkakilala, Wena?" tanong ulit ni Archie na parang naiinis na dahil sa hindi agad na pagsagot ni Arwena. “Archie, long story. Mamaya ko na lang iku-kwento sa’yo ang lahat," sabi ni Arwena, sabay kapit sa braso nito na sinundan naman ng tingin ni Mr. Tan.
“Fiancée?" gulat at nalilitong tanong ni Mr. Tan.Kumuyom din ang kamao nito habang nakatingin kay Archie na hinaplos-haplos ang dibdib ni Arwena. Pwede naman kasing likod lang ang hinaplos. Bakit kailangang dibdib pa? Mas nag-aalburoto pa sa galit si Mr. Tan. Wala siya sa lugar na magalit, pero hindi niya mapigil ang sarili. Hindi nga niya magawang itago ang nararamdaman niya. Bumigat kasi ang paghinga niya at pakiramdam niya, konti na lang ay masasapak na niya si Archie. "Yes, she's my fiancée," Archie replied emphatically. "So go away! Leave us alone!" sabi ni Archie sa tono na nagyayabang. Natutuwa siyang makita na kinakain ito ng selos. Hindi nga kasi ni Mr. Tan sa namumula nitong mukha at mga matang lalong naniningkit sa galit. Pero imbes na umalis si Mr. Tan, tumaas ang sulok ng labi nito at umupo sa upuan na katabi ni Arwena. Hindi ito nagpadaig sa selos at galit na nararamdaman niya. “What are you doing?" iritang tanong ni Archie na sinagot lang ni Mr. Tan ng matalim
“Arwena, ano ba? Mananahimik ka na lang ba talaga hah? Hahayaan mo na lang ba ako na mabaliw sa pag-iisip kung anong special connection mayro’n kayo ng kapatid ko?” Kanina pa paulit-ulit na tinatanong ni Archie ang kaibigan na si Arwena tungkol sa special connection na sinasabi ng kapatid niya. Sa nakita at ginawa ni Archie kanina kay Mr. Tan, natatakot si Arwena, na baka gamitin na naman ni Archie ang malalaman nito laban sa kapatid niya. At ayaw niya na maipit si Nathan sa gulo ng magkapatid. “Ay naku, Wena, kung akala mo ay titigilan kita sa pangungulit, hindi mangyayari ‘yon. Kaya sabihin mo na kung gusto mong maging tahimik ang pagsasama natin," padabog na sabi ni Archie. Nagsisi tuloy si Arwena kung bakit sumama siya kay Archie. Wala naman kasi siyang choice, kung hindi niya lang sana pinagtaasan ng boses ang Mama niya kanina, dapat sana ay doon sila umuwi ni Nathan sa bahay nila at hindi sa condo ni Archie.Alam niya kasi kung gaano ka kulit si Archie. Hinding-hindi ito
Lumapad ang ngiti ni Farah nang hawakan ni Mr. Tan kamay niya. Napakagat labi pa siya nang hinila siya nito palapit sa katawan niya. Siya ang nang-aakit, pero siya ang naakit.Sa simpleng hawak lang ni Mr. Tan sa kamay niya ay parang ginaganahan na siya. Pinagpapawisan at nag-iinit ang katawan. Nakarating na rin sa kung saan ang isip niya. Sino ba naman ang hindi maaakit sa lalaki na nasa kanya na ang lahat. Gwapo, mayaman, at higit sa lahat masarap. She can’t wait to see him naked. Hindi na siya makapaghintay na makasama ito sa kama, at ipatikim sa kanya ang putahe na siguradong hahanap-hanapin niya. Walang inarte, agad lumingkis ang isang kamay nito sa braso ni Mr. Tan. “Saan mo ako dadalhin, Mr. Tan?" tanong ni Farah, sa walang ka ngiti-ngiti na si Mr. Tan. Seryosong sulyap lang kasi ang tugon nito sa tanong niya. Kahit pinagdidiinan pa nga ni Farah ang dibdib niya sa braso ni Mr. Tan ay hindi pa rin niya ito nakitaan ng reaksyon. Wala ni kaunting emosyon na makikita sa mukha
“What the heck, Farah? You smell like hell!" Pisil ni Jake ang ilong, at nandidiring nakatingin sa girlfriend nitong parang nangalkal ng basura. “Is this your way of having fun? Ang maglaro sa basurahan o kanal?" nangiinis na tanong ni Jake. Kahit pisil nito ang sariling ilong at nadidiri kay Farah, hindi naman niya mapigil ang tawa. Alam nga kasi niya ang kaartehan sa katawan si Farah, kaya alam niya rin na kung ano man ang nangyari dito, siguradong hindi niya ito ginusto. “Ang baho-baho mo, Farah! Saan ka ba sumuot ha? Nagsawa ka na ba na humiga sa kama ng mga mayaman na gusto mong huthutan, at sinubukan mo naman sa basurahan?" tanong ni Jake na ngayon ay pinipigil na ang tawa. Para na kasing maiiyak sa inis si Farah. “Shut up! Hindi ka nakakatuwa!" sikmat ni Farah, at nagdadabog na pumasok sa kwarto nila. Sobrang naiinis siya sa ginawa sa kanya ni Mr. Tan. Napahiya siya. Pinagtawanan ng mga tao. At ang mas nakakainis ay wala man lang ni isa na tumulong sa kanya. Hinayaan l
“My queen," yakap at halik sa batok ko ang kasabay ng malambing na boses na ‘yon. Antok na sana ako, kaya lang hindi ko naman matanggihan itong asawa ko na kararating lang mula sa trabaho ay ako naman ang gustong trabahuin. “Ang bango mo, my queen," pinahangin nitong sabi na sumabay sa pagharap ko sa kanya. Kagat-kagat na niya ang ibabang labi at may tingin na nang-aakit. Awtomatiko namang umangat ang mga kamay ko at kumapit sa batok niya. Mas kumislap pa ang mga mata na agad namang nagpangiti sa akin. Para naman kasi akong hinihigop sa klase ng tingin niya. Tingin na nagsasabing mahal na mahal niya ako. Tingin na nagsasabi na ako lang ang pinakamaganda sa paningin niya, at tingin na nagsasabing sabik na siyang angkinin na naman ako. “Nilalasing mo ako sa bango mo, my queen. Pinag-iinit mo ako lagi. Pinasasabik…” Ayon na nga at sininghot na nito ang leeg ko na parang inuubos ang lahat ng bango ko. May kasama na rin ‘yong himod sa nguso na nagpabungisngis sa akin. Naki
“My queen,” malambing na tawag ni Tandre sa asawang si Arwena na agad namang ngumiti nang makita ang matamis nitong ngiti. Kanina niya pa ito pinagmamasdan. Kanina pa siya naghihintay na matapos ito sa ginagawa. At ngayong tapos na, heto at hindi na niya naawat ang sarili at nilapitan na niya agad. Napailing-iling pa si Arwena. Alam niya kasi na kanina pa sabik ang asawa na lapitan siya. Kanina pa ito gustong yakapin at halikan siya, pero dahil sa banta niya, na kapag lumapit ito sa kanya ay hindi siya sasama sa gaganaping launching ng Denovan Jewelry. Kaya wala itong nagawa, kung hindi ang manatiling tahimik habang pinagmamasdan lang siya. Pero katulad ni Tandre, hindi rin maawat ni Arwena na sumulyap sa asawang gandang-ganda sa kanya. Pangiti-ngiti kasi habang titig na titig sa reflection niya sa salamin. “Tapos ka na?” malabing nitong tanong, sabay ang banayad na paghawak sa balikat ni Arwena, at banayad iyong hinaplos-haplos. Matamis na ngiti lang ang sagot ni Arwena na may
Matapos ang isang malakas na putok na nagpapikit ng matiim sa mga mata ni Arwena, sunod-sunod na pagsabog naman ang sumunod na umalingawngaw sa loob ng conference room na nagpahinto naman sa paghinga niya. Umiiyak siya pero walang boses na lumabas. Yumugyog lang ang balikat at awang ang labi. Si Tandre naman ay mahigpit na yumakap kay Arwena. Napigil din nito ang paghinga. Akala kasi niya ay katapusan na nila. Akala niya ay ito ang huling araw na makasama ang pinakamamahal niya. Ilang segundo silang nanatili sa ganoong ayos hanggang sa marinig nila ang mga sigaw, mga utos ng mga pulis at bomb squad na nasa loob ng conference room. Sa bilis ng pangyayari na hindi inasahan ni Farah, wala itong nagawa nang agawin sa kanya ang baril at detonator, at ngayon nga ay kasalukuyan nang dini-difuse ang mga bomb. “Tandre!” Matapos ang matinding takot at pagkagulat, sa wakas ay nagawa ring magsalita ni Arwena. Kaya lang, hindi pa rin siya makagalaw. Hindi pa rin niya kayang tumingin sa pa
“No, Wena! ‘Wag kang pumasok—” sigaw ni Tandre, pero agad natahimik dahil sa baril na tumutok sa kanya. “Tumahimik ka!” singhal ni Farah. Gigil na gigil ito na parang ano mang oras ay kalalabitin na ang gatilyo. “Kanina ka pa! Napupuno na ako sa’yo!” “Don’t do this, Farah, please! I’m begging you. I’m willing to do anything. Hayaan mo lang si Arwena,” buong puso na pakiusap ni Tandre. Ni kaunti ay hindi nakaramdam si Tandre ng takot para sa sarili niya. Natatakot siya para kay Arwena. Natatakot siya sa maaring gawin ni Farah sa asawa niya. Ang isipin pa lang ang maaring gawin nito kay Arwena, ang sikip-sikip na ng dibdib niya. Naikuyom naman sandali ni Janica ang kamao. Nasasaktan kasi siya na marinig ang pagmamakaawa ng lalaking mahal niya para sa ibang babae. “I said, shut up!” Nanlaki ang mga mata ni Farah. “Kahit anong pagmamakaawa ang gawin mo; kahit ibigay mo pa sa akin ang kayamanan mo, o kahit ibalik n’yo pa ang buhay ni Jake, hindi ko pa rin tatantanan si Arwena. Ala
“F-Farah!” Bulalas ni Janica. Parang na alimpungatan mula sa mahimbing na tulog dahil sa malakas na putok na narinig. Umawang pa ang labi at nanlaki ang mga mata na napatitig sa lalaking nakahandusay sa sahig at duguan. “What the...” Takip-takip na rin ang mga palad nito sa tainga niya, at saka, nilibot ang paningin sa paligid. Hindi niya alam kung paano umabot sa ganito ang gulo na ginawa niya kanina. Napalingon din siya kay Tandre na ngayon ay nakayuko at nakalapat ang mga kamao sa sahig. Bakat din ang mga ugat nito sa braso.Doon niya binuhos ang lahat ng galit kay Farah na walang awang binaril ang tauhan niya na wala namang kinalaman sa problema nila. “How?” Hindi magawang ibigkas ni Janica ang salitang gusto niyang sabihin. Paulit-ulit na lang siyang napapailing habang nangingilid ang mga luha. Kitang-kita niya kasi ang butas at dugo sa suit ni Tandre. Napatingin pa siya sa kamay niya na sumaksak sa likod nito. Hindi niya akalain na magagawa niyang sasakin si Tandre sa hairsti
Matapos marinig ang sinabi ng staff ay sunod-sunod naman na umalingaw ang serena ng mga police car, bombero, at mga sigawan ng mga tao na sapilitang pinalalayo sa gusali. Napatakip na lang sa bibig si Arwena, habang si Gomez at Fuentez ay kanina pa nakikiusap na umalis na sila dahil dilikado na rito sa loob. Kaya lang paulit-ulit siyang tumanggi. “Hindi ako lalabas, hanggat hindi ko kasama si Tandre,” pagmamatigas ni Arwena na sumabay sa pagpasok ng mga awtoridad at bomb squad sa gusali. Lahat ng lugar, lahat ng sulok ng hotel ay sinigurado nila na walang tao. Maliban sa conference na kinaroroonan nila ngayon. “Mrs. Denovan, kung maari lumabas na po kayo,” pakiusap ng officer in charge na kausap ni Gomez at Fuentez kanina. Ang mga medics naman ay lumabas na para mag-antabay sa maaring kahihinatnan ng gulo na nangyayari ngayon. “I said no! I’m not going anywhere without my husband,” madiin na sabi ni Arwena. Ayaw niya rin magpahawak sa mga bodyguard. Hilam sa luha ang mga
Kasabay ng halik ni Janica kay Mr. Tan ay flash ng mga camera at sabay-sabay na mga tanong ng press na hindi na halos maintindihan. Maririnig rin ang hiyawan sa labas ng hotel. Live nga kasing napapanood ang press conference, kaya sigurado si Mr. Tan na ang iniisip ng mga fans, ang halik sa kanya ni Janica, at ang yakap nito sa kanya ay confirmation ng relationship nila. Buo na sana ang desisyon ni Mr. Tan na sundin ang suggestion ni Ted. Kaya lang, nagbago ang isip niya dahil sa ginawa ni Janica ngayon. Iba umataki si Janica. Hindi sa salita, kung hindi sa gawa. Mapait na ngumiti si Mr. Tan, kasabay ang paghawak sa balikat ni Janica at bahagyang itinulak ito palayo. Makikita kaagad ang pagsimangot ni Janica. Matalim rin ang tingin nito na parang pinagbabantaan si Mr. Tan. “You know what, Janica, bibigyan pa sana kita ng pangalawang pagkakataon na ma-redeem ang sarili mo sa kahihiyang pinapasok mo.” Matalim na tingin ang kasabay ng sinabing iyon ni Mr. Tan, sabay senyas kay Ted. “
“Bakit nandito si Janica? Didn’t I tell you to heightened the security? " Paulit-ulit ko kayong pinaalalahanan, gawin n’yo ang lahat para hindi makapasok ang babae na ‘yon dito?!" gigil na tanong ni Tandre kay Ted.Kararating niya lang sa Hotel Denovan, at gusto na niya agad na palayasin si Janica. Ang laki nga ng mga hakbang niya, papunta sa conference room kung saan naghihintay ang press at ang babae na kinamumuhian niya. Halos patakbo namang sumunod si Ted, at ang ilang mga bodyguard niya. “I’m sorry, Mr. Tan, lahat ng utos n’yo po ay sinunod namin. We’ve done all the necessary actions, para hindi makapasok si Ms. Janica, but she disguised herself as one of the press, and it was too late for us to recognize her. Wala na kaming magawa. Press are taking pictures habang papunta siya sa harap, nakangiting umakyat sa platform, at prenteng umupo roon.” Tingin lang ang sagot ni Mr. Tan sa paliwanag ni Ted. Ni ang huminto sandali paglalakad ay hindi nito ginawa. Ayaw na niyang mag-aksaya
“Daddy, Archie!” Masiglang sigaw ni Nathan.“N-Nathan…” utal na sagot ni Archie at agad na hinarap ang pamangkin. Sinalubong niya rin ito, pero ang kamay ay sikretong sumenyas kay Tandre at Arwena na magtago muna. Agad namang sumunod ang mag-asawa. Pumasok sila sa walk-in closet habang inaaliw naman ni Archie ang bata. Pinipigilan niya itong pumasok sa kwarto para hindi makita ang ayos ng mga magulang nito. Siguro ay kinikilti na naman ni Archie ang bata. Rinig na rinig pa kasi ni Tandre at Arwena ang hagikhik ni Nathan, at maya maya ay unti-unting naglaho ang boses ng magtiyuhin.Nakapa naman ni Arwena ang dibdib, napabuga ng hangin at matalim ang tingin kay Tandre na pangiti-ngiti lang, pero halata namang kinabahan kanina.Alam nila na pereho na siguradong matutuwa si Nathan kapag nalaman nito na bati na sila. Kaya lang, nahihiya sila na makita ng Anak sa ganoong ayos. Kung malalaman o sasabihin man nila kay Nathan ang magandang balita, ‘yong nasa maayos naman silang pustura, hind