Chapter 7: Escape

Cheya Santia

"Trimma, here" tawag samin ng medyo may katangkarang lalake.

Hindi mapagkakailang magpinsan nga sila. Ang gwapo ih.

"Ow kuya Rendell. Sorry, kanina ka pa?" tanong ni Trimma dun sa pinsan nya.

Agad nyang kinuha ang mga dala naming bag staka nya ipinasok sa sasakyan na tingin ko ay pagmamay ari nya.

"Hindi naman" sagot nung pinsan nya

"Ow by the way Kuya, si Cheya" humarap sakin yung lalake sabay ngiti nya nang matamis. Shete ang gwapo. "And Cheya, meet my cousin sa father side ko. Kuya Rendell Lopez"

Inilahad nya yung kamay nya kaya agad ko namang iniabot yon.

"Nice to meet you" sabay pa naming sabi kaya napatawa na lang kami tsaka kami nag desisyong pumasok na sa loob ng sasakyan para bumyahe.

Nasa likod ako at nasa passenger seat naman si Trimma habang si Rendell naman ang nagd-drive.

"Hell, akala ko talaga mag ba-bus tayo. Bat kasi sa terminal ng bus mo pa kami pinapunta?" naiiritang sabi ni Trimma.

Napatawa naman ng bahagya si Rendell.

"Alam mo, kahapon ko pa napapansin yang pagkamainitin ng ulo mo. Konti na lang iisipin ko na talagang buntis ka---Sh*t! What the hell Trimma?! Bat ka ba bigla-bigla na lang nanghahampas?! Pag tayo naaksidente"

"Papatayin talaga kita! Hindi ako buntis! Naiintindihan mo?! Hindi!---"

"Oo na oo na, masyado kang defensive eh no?" bulong naman ni Rendell dahilan para mapatawa ako nang bahagya.

"Psh"

"Wag ka ngang high blood. Sorry na, tinatamad akong bumyahe kaya sa terminal na nang bus ko kayo pinapunta"

Hindi ko na sila pinansin at pinagtuunan ko na lang ng pansin ang phone ko. Kanina pa tumatawag at text ng text sakin sila kuya at ang mga kaibigan ko. Pero naka silent yung phone ko.

Ibinaba ko yung phone ko sa binti ko tsaka ako sumandal at pumikit.

"Kuya Kian!" sigaw ko, agad akong tumakbo papunta sa kanya.

Nasa labas pa lang ako nang mansion nila dama ko na ang excite dahil alam kong dadatnan ko sila dito. Lalo na si Kuya Kian.

"Psh. I told you. Don't call me kuya. I'm not even your brother" seryosong sabi nya.

"Pero mas matanda ka sakin" nahihiyang sabi ko.

I'm just 15 years old tas sya 20 na.

Pero sabi nila mukha na kong dalaga dahil sa angking kagandahan ko daw at hubog ng katawan ko.

Nagulat ako nang ipulupot nya ang braso nya sa bewang ko staka nya ko hinapit palapit sa kanya.

Namula ako nang maramdaman ko ang pagdampi nang labi nya sakin.

"I'm always doing this to you. Kissing you all day, sucking your tongue, hugging you and giving you hickeys. So now tell me, dapat ba na tawagin mo kong kuya. Baby nagtatampo na ko" nakangusong sabi nya dahilan para lalo akong mamula.

Bata pa lang ako pero sapat na ang kaalaman ko sa mga bagay na ginagawa namin.

-----

"K-kian aalis ka? Nanaman?" naluluhang sabi ko.

Agad naman nyang pinunasan ang mga luha ko tsaka nya ko hinalikan sa noo ko.

"I'm really sorry baby but I'm such a busy person. Swear babawi ako pagbalik ko" seryosong sabi nya.

Aalis na dapat sya nang hawakan ko ang braso nya kaya hirap syang lumingon sakin. Ramdam ko ang pagod at lungkot sa mga mata nya.

"P-please... K-kian I-I love you" nakayukong sabi ko.

Oo nga at sweet kami sa isat-isa. Nagagawa naming maghalikan at maglambingan sa mura kong edad pero hindi... hindi kami. I... I mean we're not officially on. Wala. Bigla na lang kaming naging ganito pero... Pero walang assurance. Kumbaga wala kaming pinanghahawakan sa isat isa.

Napa angat ako nang tingin sa kanya nang bigla nyang ibaba ang kamay ko na nakahawak sa braso nya.

Seryoso nya kong tinitigan dahilan para kabahan ako.

"Cheya... listen carefully. You're still young. Hindi mo pa alam ang mga sinasabi mo. Hindi ka pa sigurado dyan sa nararamdaman mo. I'm sorry but I really need to go." natulala na lang ako hanggang sa maramdaman ko ang pagdampi nang labi nya sa pisngi ko.

At saktong pagtalikod nya ay syang nagsibagsakan ang mga luha ko.

Matapos nyang iparamdam sakin ang mga bagay na yon, sasabihin nyang hindi ako sigurado sa nararamdaman ko?

Napatawa ako habang umiiyak. Nababaliw na nga siguro ako.

Tama sya, bata pa ko. And maybe, gaya nang sabi nang iba... sa edad kong ito. Matatawag na 'puppy love' lang ang nararamdaman ko.

Akala ko babalik sya matapos ang isang linggo para bawiin ang sinabi nya at para na rin bumawe sakin pero nagdaan ang mga buwan at taon. Hanggang sa tuluyan na kong nagdalaga, walang Kian na dumating. Walang Kian na nagpaliwanag.

Kaya hindi nya ko masisisi na pati ang pinagdaanan at memories namin nakalimutan or let say 'kinalimutan ko na'

At wala, wala akong balak na balikan pa yon.

"We're here. Here's our passport" sabay abot samin ni Rendell nang passport.

Napangiti ako.

Dito ako magsisimula.

Papasok na sana kami nang mag vibrate ulit yung phone ko.

"Go on, sagutin mo muna, baka mahalaga. Maaga pa naman" nakangiting sabi ni Rendell.

Tinanguan ko sya sabay layo ko.

Agad kong tinignan yung caller.

Shine's calling...

Napabuga ako sa hangin. Kinabahan ako don! Kala ko si kuya na.

"Oh babaita? Paalis na ko. Ano hihingi ka nang pasalubong?" asar ko sa kanya. "Huy! Ano?---"

(Shut up! At bumalik ka na dito bago pa ako ang kumilos at sapilitan kang pabalikin dito. Cause I'll assure you Cheya. Ikukulong talaga kita sa lugar na walang makakakita sayo. You know me, kapag sinabi ko... gagawin ko)

Muntik na kong matumba nang marinig ko ang napakalamig nyang boses.

Takot ako, takot ako sa kaya nyang gawin.

"Hey Cheya, are you okay?" nag aalalang tanong sakin ni Trimma.

"You want water? Sino ba yang kausap mo?" tanong naman ni Rendell.

Napalunok ako.

"N-nothing"

Ibinalik ko ang atensyon ko kay Kian.

(What the hell?! Tatakas ka?! At isasama mo pa yang lalake mo?! Tangina Cheya hintayin mo lang at ako mismo ang papatay dyan sa lalake mo! Gagawin ko talaga! Cheya alam mo! Alam mo kung ano ang kaya kong gawin!)

"Salamat ulit Dave" masayang sabi ko kay Dave.

Gagabihin sana ako nang uwi kung di lang ako tinulungan ni Dave dun sa pinapagawa nang adviser namin sakin.

"Wala yon, basta ikaw" sabay gulo nya nang buhok ko pero nagulat na lang ako nang bigla syang tumalsik sa lapag.

"K-Kuya Kian..."

Nanlilisik ang mata nya at namumula sya sa galit.

"F*ck you!" sigaw ni Kuya kay Dave sabay dagan nya dito tsaka nya pinagsusuntok suntok.

Natulala ako sa nakikita ko.

Puno na nang dugo ang kamao ni Kuya Kian na mula sa mukha ni Dave

"How f*cking dare you to touch my girl?! Ha?!" galit na galit na sabi nya dahilan para matauhan ako.

Agad akong lumapit sa kanila at pilit kong pinapatayo si Kuya Kian.

"K-Kuya t-tama na! Tama na please!" pero tila parang wala syang naririnig.

Sarado ang isip nya at ang tanging gusto nya lang ay masuntok ng masuntok si Dave.

Nung araw na yon takot na takot ako at sigurado akong kung sakaling hindi dumating si Kuya Ethan at hindi nya napigilan si Kian mapapatay nya talaga si Dave.

Tandang tanda ko pa kung pano sya naging demonyo nung araw na yon.

Tanda ko pa rin nung araw na yon ay kinausap ako ni Donya Olivia at ng mga magulang ni Kian, nakiusap sila sakin na hanggat maaari daw ay lumayo ako sa mga lalake para maiwasan na mangyare ulit yon.

Hindi ko sila masisisi dahil alam kong nag aalala lang sila kay Kian pero ako naman ang nawalan ng kalayaan. Sa murang edad ko, kinontrol na ko nang pamilya nila.

Mabuti na nga siguro nang umalis sya non at kahit papano nakahinga-hinga naman ako, although ramdam ko pa rin nung mga times na wala sya ay may mga matang  nagmamanman pa din sakin. But at least hindi nila ako pinapakeelaman.

Pero ngayon? Eto namang kasal. But this time, hindi ko na sila hahayaang kontrolin ulit ako. Hanggat kaya ko, tatakbo ako, lalayo ako. Tatakas ako.

Huminga ako nang malalim staka pinakalma ang sarili ko.

"I'm really sorry Kian pero nakapagdesisyon na ko. Lalayo ako. Ayoko na, please lubayan mo na ako."

(Kung yan ang desisyon mo. Basta winarningan na kita. Sisiguraduhin kong mahahanap kita at papatayin ko lahat ng lalakeng nakapalibot sayo. Alam mo kung pano ako magselos. And I tell you Cheya, lahat ng gusto ko nakukuha ko. Galingan mo ang pagtatago dahil oras na mahanap kita, magsisisi ka kung bat mo pa ko tinakasan. See you soon baby) huling sinabi nya bago nya ibinaba yung tawag.