Isang nanunuyang ngiti ang pinawalan ng Don. "Sa palagay ba nila'y maloloko nila ang mga tao? Sa ekspresyon na iyon ng matanda ay natigilan si Senyora Carmela. "Huwag ako, Carmela! Matanda na ako at malapit na akong maging pataba sa lupa! Sa tingin n'yo ba ay wala akong nalalaman tungkol sa kani
Sa bandang huli, para matapos na ang giyera, ay nangako na lang si Senyor Emilio sa ama na hindi na makikialam pa sa problema ng mga Gonzaga. Matapos na malungkot na lumabas ng study room ang mag-asawa, pinagmasdan ni Don Simeon ang mga nagkalat at nabasag na bagay sa loob ng silid. Dahil doon ay m
"Peace is like the human body. It looks healthy, but it's hard to tell when it will get sick." Nagbigay ng isang kasabihan si Anton bilang sagot sa kanyang ama. Itinaas niya ang hawak na wine glass at pa-eleganteng uminom doon. Si Armand naman ay lihim na napapangiti. Alam naman kasi niyang naghihi
Matapos ahunin ni Avrielle ang kanyang katawan mula sa bath tub, ay nagsuot siya ng puting bathrobe at nilagyan ng facial mask ang kanyang mukha. Naglakad siya nang dahan-dahan na animo'y isang gansa patungo sa hagdan upang bumaba at maghanap ng maiinom. "Madam, kung nahihirapan po kayong kumilos,
Sa isang kisap-mata ay sumapit na ang weekend. Sa harap ng publiko, nagdaos ng press conference ang Aishi Home Furnishing. Sa isang five-star hotel iyon ginanap, at maraming mga reporters ang dumalo. Sa second-rate group nabibilang ang pamilya Gonzaga kaya naman hindi sila masyadong maimpluwensya.
Nang makalahati ni Avrielle ang chocolate, ang natitirang kalahati niyon ay patuksong nilagay niya sa chest pocket ni Ella. Tinapik-tapik pa iyon ng kanyang mala-porselanang kamay. "Malusog, huh?" Tila tumigil naman ang pagtibok ng puso ni Ella. Nag-init ang kanyang mga pisngi at nanuyo ang kanyan
Nawala ang tunog ng mga boses, ngunit may mga larawang biglang nag flash sa malaking screen. Makikita roon sina Mr. Gallardo at Ash na papasok at papalabas sa isang nightclub. --Mr. Gonzaga, iba 'to sa pinangako mo sa akin. Ang sabi mo, po-protektahan mo ako! --Pinrotektahan nga kita. Ngayong nala
Ang larawang lumabas sa scanner ay mula sa court's official website, kuha iyon tatlong taon na ang nakakaraan. Sa larawan, si Armand ay nakasuot ng ceremonial robe, matikas itong nakatayo sa loob ng korte habang seryosong nakikipag debate. Sa application na dinevelop ni Brandon, basta't malinaw an
Sa living room ng mansyon, naroon ang nag-aalalang si Samantha. Ang mga katulong naman ay nagkanya-kanya ng tago sa bawat sulok upang mag-abang ng maiinit na eksena na pwede nilang pagtsismisan mamaya. Alam nilang magkakaroon ng aberya, dahil hindi naman lingid sa kaalaman nila na naroon ang dating
Agad na inutusan ni Brandon ang mga katulong upang linisin ang kwarto ni Chuchay. Si Avrielle naman ay nanatili sa tabi ng dalaga habang inaalo ito. "Hindi na ako matatakot... Hindi na ako matatakot... Nandito na ang ate Amery ko..." Twenty years old na si Chuchay, ngunit dahil isa itong autistic,
Bahagyang natigilan si Avrielle, ngunit agad din namang nakabawi. "O-Okay lang ako. Ang tanungin mo ay si Chuchay kung okay ba siya." Dahil sa pagkabigla ay agad nagdilim ang mga mata ni Brandon kasabay ng paghigpit ng pagkakahawak niya sa mga braso ni Shaina. "Aray, Kuya! Pakawalan mo na ang mga
"Ella, narito ako sa Ricafort Mansion. Pumunta ka rito at sunduin mo ako." "Hala, bakit po kayo nandyan?" bakas ang pagkabigla sa tinig ni Ella. "Mahabang kwento. Basta't sasabihin ko na lang sa'yo kapag narito ka na." Matapos ang kanilang pag-uusap sa telepono ay deretso nang umakyat si Avrielle
Bahagyang napakurap-kurap ang mga mata ni Avrielle, gumapang rin ang kilabot sa makinis niyang balat. "Paano mo nalamang size 36 ang paa ko?" Nanatili naman ang seryoso at kalamigan sa mukha ni Brandon. "Mukha kasing maliit kaya hinulaan ko na lang." Bahagyang naitago ni Avrielle ang mapuputi niy
"Napagkasunduan natin kagabi na pupunta ka sa Ricafort mansion upang kunin ang mga gamit mo." Pinakawalan na ni Brandon ang mga kamay ni Avrielle, pagkatapos ay humawak na ito sa manibela. "Pupunta naman ako mamaya, kaya hindi mo na kailangang gawin 'to!" "Hindi ako naniniwala sa'yo." Ini-start n
Hindi naging maganda ang pagtatapos ng kanilang almusal. Nang bata pa lamang si Avrielle, sa tuwing siya'y malungkot o galit, ay nagpupunta siya sa back garden at magtatago sa isang maliit na cave roon. Doon siya mag-uukit ng mga galit niyang salita habang umiiyak. At ngayong twenty four years old
Kasalukuyang nagpapahinga si Avrielle sa sala ng kanyang villa nang biglang tumunog ang kanyang cellphone. Hindi na siya nag-abalang tignan kung sino ang caller nang sagutin niya ang tawag na 'yon. "Hello!" "Mukhang mabilis ka nang sumagot sa tawag ngayon, huh?" Ang tono ni Brandon ay mababa, pak
"Avrielle!" Nang marinig ang pagtawag na 'yon, ay biglang napalingon si Avrielle. Nakita niya ang dalawang itim na mamahaling sasakyan na magkasunod na nakaparada hindi kalayuan sa kanila. Naroon sina Anton at Armand na nakatayo sa harapan ng mga sasakyan, kapwa nakasuot ng mamahaling suits ang mg